2014-01-15 00:53:07
Με την αντίθεση της Γερμανίδας καγκελαρίου Angela Merkel, ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπος ο Λουξεμβουργιανός Jean-Claude Juncker, ο οποίος πρόσφατα εκδήλωσε το ενδιαφέρον του... για την Προεδρία της Κομισιόν με το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.
Όπως σημειώνεται στην EurActive και σύμφωνα με διεθνή δημοσιεύματα, η Merkel ενδιαφέρεται περισσότερο να στηρίξει την επικεφαλής του ΔΝΤ, Christine Lagarde, για τη διαδοχή του τωρινού Προέδρου της Κομισιόν, José Manuel Barroso.
Μπορεί Merkel και Juncker να προέρχονται από την ίδια κεντροδεξιά ομάδα, ωστόσο ο Juncker δεν τυγχάνει της στήριξης πολλών στη Γερμανία.
Εάν στις Ευρωεκλογές του 2014 έχουν πλειοψηφία οι σοσιαλιστές, η Merkel ίσως αναγκαστεί να στηρίξει τον Martin Schulz, τωρινό Πρόεδρο της Ευρωβουλής, για την Προεδρία της Κομισιόν.
Το «βαρύ» παρελθόν Merkel-Juncker
Η ιστορία μεταξύ Juncker και Merkel χρονολογείται από τότε που η τελευταία ήταν ακόμη στην αντιπολίτευση. Τότε, βίωσε την πολύ στενή συνεργασία μεταξύ του Juncker και του πρώην σοσιαλιστή καγκελάριου, Gerhard Schröder.
Το αποκορύφωμα της αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ Juncker και Schröder και παράλληλα της αμοιβαίας δυσπιστίας στις σχέσεις Juncker και Merkel ήταν η σύνοδος κορυφής για την πολιτική ασφάλειας στις αρχές του 2003. Η εν λόγω συνάντηση ονομάστηκε «σύνοδος της πραλίνας», αφού τέσσερις Ευρωπαίοι ηγέτες (Schröder της Γερμανίας, Jacques Chirac της Γαλλίας, Guy Verhofstadt του Βελγίου και Jean-Claude Juncker του Λουξεμβούργου), συναντήθηκαν στο προάστιο των Βρυξελλών που παράγει σοκολάτα.
Η συζήτηση επικεντρώθηκε σε μια άκρως αμφιλεγόμενη πρόταση για μια Ευρωπαϊκή Ένωση Άμυνας και Ασφάλειας. Η συμμετοχή σε αυτή κατέστη εφικτή μόνο στις χώρες της ΕΕ που ήταν σε σοβαρό βαθμό έτοιμες να συνεργαστούν σε θέματα πολιτικής άμυνας.
Η Merkel όμως εξοργίστηκε με τον Juncker, ο οποίος δεν ενημέρωσε το κόμμα της (Χριστιανοδημοκρατική Ένωση) για το ζήτημα, παρά το γεγονός ότι πολιτικά ανήκαν στην ίδια οικογένεια με το κόμμα του Juncker (Χριστιανικό Κοινωνικό Λαϊκό Κόμμα). Η Γερμανίδα θεωρούσε υψίστης σημασίας τα ζητήματα άμυνας για τη Γερμανία.
Κατά τις τελευταίες Ευρωεκλογές του 2009, η ένταση μεταξύ Βερολίνου και Juncker έγινε ακόμη πιο εμφανής. Αντί τον βετεράνο Juncker, επιλέχθηκε ο σχετικά άγνωστος εκείνη την εποχή Herman Van Rompuy για την Προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Ο ορισμός του Van Rompuy στην Προεδρία του Συμβουλίου και της Catherine Ashton ως Ύπατης Εκπροσώπου Εξωτερικής Πολιτικής, θεωρήθηκε η λύση των «αγνώστων» για αυτούς τους δύο νέους πολιτικούς ρόλους. Ως εκ τούτου, οι Λουξεμβουργιανοί έμειναν ανικανοποίητοι από την δικαιολογία που δόθηκε για την μη επιλογή Juncker.
Greek Finance Forum
Tromaktiko
Όπως σημειώνεται στην EurActive και σύμφωνα με διεθνή δημοσιεύματα, η Merkel ενδιαφέρεται περισσότερο να στηρίξει την επικεφαλής του ΔΝΤ, Christine Lagarde, για τη διαδοχή του τωρινού Προέδρου της Κομισιόν, José Manuel Barroso.
Μπορεί Merkel και Juncker να προέρχονται από την ίδια κεντροδεξιά ομάδα, ωστόσο ο Juncker δεν τυγχάνει της στήριξης πολλών στη Γερμανία.
Εάν στις Ευρωεκλογές του 2014 έχουν πλειοψηφία οι σοσιαλιστές, η Merkel ίσως αναγκαστεί να στηρίξει τον Martin Schulz, τωρινό Πρόεδρο της Ευρωβουλής, για την Προεδρία της Κομισιόν.
Το «βαρύ» παρελθόν Merkel-Juncker
Η ιστορία μεταξύ Juncker και Merkel χρονολογείται από τότε που η τελευταία ήταν ακόμη στην αντιπολίτευση. Τότε, βίωσε την πολύ στενή συνεργασία μεταξύ του Juncker και του πρώην σοσιαλιστή καγκελάριου, Gerhard Schröder.
Το αποκορύφωμα της αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ Juncker και Schröder και παράλληλα της αμοιβαίας δυσπιστίας στις σχέσεις Juncker και Merkel ήταν η σύνοδος κορυφής για την πολιτική ασφάλειας στις αρχές του 2003. Η εν λόγω συνάντηση ονομάστηκε «σύνοδος της πραλίνας», αφού τέσσερις Ευρωπαίοι ηγέτες (Schröder της Γερμανίας, Jacques Chirac της Γαλλίας, Guy Verhofstadt του Βελγίου και Jean-Claude Juncker του Λουξεμβούργου), συναντήθηκαν στο προάστιο των Βρυξελλών που παράγει σοκολάτα.
Η συζήτηση επικεντρώθηκε σε μια άκρως αμφιλεγόμενη πρόταση για μια Ευρωπαϊκή Ένωση Άμυνας και Ασφάλειας. Η συμμετοχή σε αυτή κατέστη εφικτή μόνο στις χώρες της ΕΕ που ήταν σε σοβαρό βαθμό έτοιμες να συνεργαστούν σε θέματα πολιτικής άμυνας.
Η Merkel όμως εξοργίστηκε με τον Juncker, ο οποίος δεν ενημέρωσε το κόμμα της (Χριστιανοδημοκρατική Ένωση) για το ζήτημα, παρά το γεγονός ότι πολιτικά ανήκαν στην ίδια οικογένεια με το κόμμα του Juncker (Χριστιανικό Κοινωνικό Λαϊκό Κόμμα). Η Γερμανίδα θεωρούσε υψίστης σημασίας τα ζητήματα άμυνας για τη Γερμανία.
Κατά τις τελευταίες Ευρωεκλογές του 2009, η ένταση μεταξύ Βερολίνου και Juncker έγινε ακόμη πιο εμφανής. Αντί τον βετεράνο Juncker, επιλέχθηκε ο σχετικά άγνωστος εκείνη την εποχή Herman Van Rompuy για την Προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Ο ορισμός του Van Rompuy στην Προεδρία του Συμβουλίου και της Catherine Ashton ως Ύπατης Εκπροσώπου Εξωτερικής Πολιτικής, θεωρήθηκε η λύση των «αγνώστων» για αυτούς τους δύο νέους πολιτικούς ρόλους. Ως εκ τούτου, οι Λουξεμβουργιανοί έμειναν ανικανοποίητοι από την δικαιολογία που δόθηκε για την μη επιλογή Juncker.
Greek Finance Forum
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μηχανικός προσπάθησε να στείλει στο Ιράν τα σχέδια του F-35
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
