2014-03-31 22:36:20
Nicolas Bouzou*
Τα απαξιωτικά αποτελέσματα των εκλογών στη Γαλλία μπορεί να γίνουν η αφορμή για αλλαγή ρότας. Το παράδειγμα της Βρετανίας και της Γερμανίας προ 20 ετών και η ανάγκη του Ολάντ να στραφεί σε... λιγότερο κουτούς συμμάχους.
Τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών μπορεί να αποτελούν ταπείνωση για τη Γαλλία, αλλά είναι επίσης μία πρωτοφανής ευκαιρία για εκσυγχρονισμό. Θα μπορούσαν να κινητοποιήσουν τον Φρανσουά Ολάντ να εφαρμόσει μία πολιτική την οποία πάντα πίστευε αλλά ποτέ δεν μπορούσε ή ποτέ δεν είχε το θάρρος να προσπαθήσει.
Ιστορικά, οι Γάλλοι ποτέ δεν προχώρησαν σε οικονομική απελευθέρωση χωρίς να έχει προηγηθεί μία πολιτική ή οικονομική κρίση, όπως ο πόλεμος της Αλγερίας ή η πτώση του φράγκου πριν από το 1983. Η υψηλή αποχή από τις εκλογές της Κυριακής και η ενίσχυση της στήριξης στο Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν μπορούν να αποτελέσουν την σκανδάλη που θα πυροδοτήσει αλλαγή.
Υπάρχουν τρεις βασικοί κανόνες για τα υψηλά ποσοστά της άκρας δεξιάς:
Το πρώτο είναι η ανικανότητα των σύγχρονων κομμάτων να αντιμετωπίσουν τη δομική ανεργία που πεισματικά επιμένει από τις αρχές της δεκαετίας του 1980.Το δεύτερο είναι ο φόβος της παγκοσμιοποίησης, που ενσωματώνεται στην Κίνα και τη βιομηχανική της έκρηξη, σε συνδυασμό με την τεχνολογική καινοτομία, και αντικατοπτρίζεται στις ΗΠΑ και στους θρασείς επιχειρηματίες τους. Αυτές οι ανησυχίες εξηγούν τη στήριξη της ακροδεξιάς ακόμη και σε πόλεις χωρίς ανεργία και μετανάστες.Το τρίτο είναι η ξενοφοβία, η συμπεριφορά μίας ακραίας μειονότητας η οποία υπάρχει στις περισσότερες πλούσιες χώρες. Για αυτό η άκρα δεξιά μπορεί να πετύχει ισχυρή δημοτικότητα ακόμη και σε περιοχές όπως η Σκανδιναβία ή η Αυστραλία, όπου η ανεργία δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο στη Γαλλία. Περισσότερα Euro2Day
InfoGnomon
Τα απαξιωτικά αποτελέσματα των εκλογών στη Γαλλία μπορεί να γίνουν η αφορμή για αλλαγή ρότας. Το παράδειγμα της Βρετανίας και της Γερμανίας προ 20 ετών και η ανάγκη του Ολάντ να στραφεί σε... λιγότερο κουτούς συμμάχους.
Τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών μπορεί να αποτελούν ταπείνωση για τη Γαλλία, αλλά είναι επίσης μία πρωτοφανής ευκαιρία για εκσυγχρονισμό. Θα μπορούσαν να κινητοποιήσουν τον Φρανσουά Ολάντ να εφαρμόσει μία πολιτική την οποία πάντα πίστευε αλλά ποτέ δεν μπορούσε ή ποτέ δεν είχε το θάρρος να προσπαθήσει.
Ιστορικά, οι Γάλλοι ποτέ δεν προχώρησαν σε οικονομική απελευθέρωση χωρίς να έχει προηγηθεί μία πολιτική ή οικονομική κρίση, όπως ο πόλεμος της Αλγερίας ή η πτώση του φράγκου πριν από το 1983. Η υψηλή αποχή από τις εκλογές της Κυριακής και η ενίσχυση της στήριξης στο Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν μπορούν να αποτελέσουν την σκανδάλη που θα πυροδοτήσει αλλαγή.
Υπάρχουν τρεις βασικοί κανόνες για τα υψηλά ποσοστά της άκρας δεξιάς:
Το πρώτο είναι η ανικανότητα των σύγχρονων κομμάτων να αντιμετωπίσουν τη δομική ανεργία που πεισματικά επιμένει από τις αρχές της δεκαετίας του 1980.Το δεύτερο είναι ο φόβος της παγκοσμιοποίησης, που ενσωματώνεται στην Κίνα και τη βιομηχανική της έκρηξη, σε συνδυασμό με την τεχνολογική καινοτομία, και αντικατοπτρίζεται στις ΗΠΑ και στους θρασείς επιχειρηματίες τους. Αυτές οι ανησυχίες εξηγούν τη στήριξη της ακροδεξιάς ακόμη και σε πόλεις χωρίς ανεργία και μετανάστες.Το τρίτο είναι η ξενοφοβία, η συμπεριφορά μίας ακραίας μειονότητας η οποία υπάρχει στις περισσότερες πλούσιες χώρες. Για αυτό η άκρα δεξιά μπορεί να πετύχει ισχυρή δημοτικότητα ακόμη και σε περιοχές όπως η Σκανδιναβία ή η Αυστραλία, όπου η ανεργία δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο στη Γαλλία. Περισσότερα Euro2Day
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα καλύτερα τηλεοπτικά fails του Μαρτίου [video]
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ