ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Zητείται Ελπίς!

Γράφει η Έφη Χ. Μαυροπούλου“Από τις απαρχές του χρόνου δύο φλόγες πυρπολούν κάθεανθρώπινη ύπαρξη: η φλόγα της οργής ενάντια στην αδικία και η φλόγα της ελπίδαςότι μπορούμε να χτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο”. Τόνι Μπεν βετεράνος Βρετανός πολιτικός. Κι αν η αδικίαπυροδότησε για τα καλά τη φλόγα της οργής κυριεύοντας την ελληνικήκοινωνία,  με εγκληματικές ενέργειες σεόλα τα επίπεδα, τρομοκρατικές επιθέσεις, ομηρίες από απολυμένους ανέργους,ανοίκειες επιθέσεις σε καλλιτέχνες, δεν συμβαίνει το ίδιο με τη φλόγα τηςελπίδας. Η κοινωνία βρίσκεται διαιρεμένη και διχασμένη ανάμεσα σεμνημονιακούς-αντιμνημονιακούς, ευρωπαϊστές και μη, εργαζόμενους-ανέργους καιτόσα άλλα. Όμως, μπορεί μια κοινωνία να συνεχίσει να ζει έτσι; Mπορεί μια κοινωνία να ζειμε θυμό, με οργή, με απελπισία, με μίσος, χωρίς ελπίδα; Πως μπορούμε να ζήσουμεκαι να προχωρήσουμε μέσα σε μια κοινωνία που φωνασκεί, αντιδρά βίαια καικαταστρέφει, χωρίς να δημιουργεί; Ο φόβος, η ανασφάλεια, η μετάθεση ευθυνών, ηέλλειψη αυτογνωσίας, οι συνωμοσιολογικές θεωρίες ότι όλοι οι κακοί μισούν τουςκαλούς Έλληνες και η πολιτική του λαϊκισμού, που για πολλά χρόνια βάσισε τηνεπιτυχία της στο φόβο από τη μια και στο χάϊδεμα των αυτιών από την άλλη,δημιούργησαν έναν “ανήλικο” λαό και κυρίως, ένα εκρηκτικό μείγμα με ανεξέλεγκτααποτελέσματα.

Φτάνει πια, με τιςεκκωφαντικές φωνές του λαϊκισμού και τις άναρθρες κραυγές της οργής. Η εποχήεπιτάσει μείωση του λαϊκισμού, που αποτελεί μια θυμώδη μορφή ελλείψεωςαυτοπεποιθήσεως, με κυρίαρχη την οργουελική πεποίθηση της ελληνικής ηγεσίας,ότι για όλα φταίνε οι άλλοι. Ο ρόλος του ηγέτη, θα μπορούσε να είναι ζωντανόπαράδειγμα υπέρβασης του ελλείμματος αυτοπεποίθησης και να  λειτουργήσει παραδειγματικά. Οι άνθρωποιχρειάζονται ένα όραμα, να τεθούν θετικοί στόχοι, που θα μπορούσαν να γίνουνκατανοητοί και να υλοποιηθούν από την πλειονότητα. Οι άνθρωποι χρειάζονταικάτι, που αξίζει τον κόπο να πραγματοποιηθεί.Φτάνει με τηναπελπισία και τη μιζέρια. Πρέπει να κάνουμε την υπέρβαση, που θα μας οδηγήσειστην αυτοπεποίθηση και στην αυτογνωσία.. Η βεβαιότητα της επίπλαστης επιτυχίας,η αυτοπεποίθηση της ήσσονος προσπάθειας, μας οδήγησαν σε αδράνεια, εφήμερηευτυχία και όταν τα σαθρά θεμέλια αυτού του οικοδομήματος κατέρρευσαν φάνηκεπόσο “γυμνοί” και αδύναμοι είμαστε.  Αςμην αφήνουμε άλλο την αβεβαιότητα να μετεξελίσεται σε απόγνωση και φόβο. Ησημερινή κατάσταση φοβίζει αλλά από την άλλη είναι αυτή που μπορεί νακινητοποιήσει υγιείς δυνάμεις, να επανακαθορίσει, να εξελιχθεί, για ναμετατραπεί σε ελπίδα και δύναμη, σε δράση και δημιουργία.Η κοινωνία πρέπει ναανακαλύψει τη συνοχή της για να προχωρήσει δημιουργικά. Ας ανακαλύψουμεεναλλακτικούς και ουσιαστικούς τρόπους διαβίωσης.  Κι όμως, η φλόγατης ελπίδας έχει αρχίσει να φαίνεται. Άνθρωποι κάθε ηλικίας συστρατεύονταιαπέναντι, σε αστέγους σε άπορους, δείχνοντας, αν μη τι άλλο, ότι στο κόσμο τηςδιαφθοράς και της εγκληματικότητας υπάρχει και ένα άλλο πρόσωπο ελπιδοφόρο καιαισιόδοξο για το μέλλον, αυτό της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, τουανθρωπισμού. Το κίνημα της Κατερίνης, (παρά τις ακατανόητες αντιδράσεις τουΚ.Κ.Ε.) αποτελεί την πρώτη σοβαρή διαρθρωτική αλλαγή. Κατάφερε να  καταργήσει τους μεσάζοντες και απέδειξε ότιόταν οι πολλοί γίνουν ένα με αυτοπεποίθηση και δημιουργική διάθεση μπορούν, νακάνουν θαύματα και τελικά, να καταφέρουν αυτό που δε κατάφερε καμιά Κυβέρνησητόσα χρόνια.  Γι αυτό λοιπόν,έχουμε δικαίωμα να επανακαθορίσουμε την ελπίδα γιατί υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ! Η Ελλάδαέχει ένα ένδοξο παρελθόν αλλά μπορεί να έχει και ένα ελπιδοφόρο μέλλον.   [email protected]* Από την ομότιτλη συλλογή διηγημάτων του ΑντώνηΣαμαράκη InfoGnomon