2018-01-22 13:36:41
Η κύρια εκκλησία του κατεχόμενου χωριού Βαθύλακας που βρίσκεται στην Καρπασία έχει μετατραπεί σε περιστερώνα. Εκατοντάδες περιστέρια εισέρχονται ανενόχλητα σε αυτόν και αφοδεύουν στο πάτωμα ενώ ο περίβολός της είναι χορταριασμένος και απεριποίητος. Η εκκλησία, σύμφωνα με τον κοινοτάρχη Πιερή Φώτη χρησιμοποιείτο από τους έποικους κατοίκους του χωριού μέχρι πρόσφατα σαν λατρευτικός χώρος, όμως με την ανέγερση μιναρέ σε κοντινή απόσταση, την εγκατέλειψαν. «Στον Βαθύλακα υπάρχουν δύο εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου, μια στο κέντρο του χωριού και μια στο κοιμητήριο.
Ως Κοινοτικό Συμβούλιο στην προσφυγιά, φροντίσαμε να καθαρίσει η εκκλησία. Όταν ζητήσαμε να καθαρίσουμε εμείς την εκκλησία, μας απάντησαν αρνητικά και έτσι υποχρεωθήκαμε να μισθώσουμε συνεργείο που δραστηριοποιείται στην περιοχή για να καθαρίσει τόσο τον εσωτερικό όσο και τον εξωτερικό χώρο της εκκλησίας. Το συνεργείο χρησιμοποίησε εκσκαφέα και φορτηγό προκειμένου να καθαρίσει και πράγματι έκανε καλή δουλειά.
Προληπτικά κλείσαμε όλα τα παράθυρα της εκκλησίας με λεπτό τέλι και έτσι, οι έποικοι που τώρα κατοικούν στο χωριό μας, τη διατήρησαν καθαρή για λίγο καιρό, όμως μετά δεν ξέρω τι έγινε και έφτασε η εκκλησία στο σημείο να έχει τα χάλια της. Όπως μας είπαν, κάποια παιδιά έσπασαν τις πόρτες και έτσι έμεινε ανοικτή η βόρεια πόρτα από την οποία μπορεί να εισέλθει όποιος θέλει, άνθρωπος ή ζώο».
Η καθαριότητα της εκκλησίας έγινε με έξοδα του ευρισκόμενου στην προσφυγιά κοινοτικού συμβουλίου, λόγω του ότι είχε ήδη υποβληθεί αίτημα στο ψευδοκράτος για τέλεση θείας λειτουργίας στον κατεχόμενο ναό. Ωστόσο η θετική απάντηση ουδέποτε ήρθε. Όπως αναφέρει ο κοινοτάρχης, αίτημα για τέλεση θείας λειτουργίας στον Άγιο Γεώργιο του χωριού τους υποβλήθηκε τρεις συνολικά φορές.
«Η τελευταία φορά που μας είπαν όχι ήταν το 2016 και η πρώτη το 2013. Φέτος, το 2018 θα υποβάλουμε και πάλι αίτηση για να τελέσουμε θεία λειτουργία στην εκκλησία μας. Θα ζητήσουμε να μας επιτρέψουν να τελέσουμε θεία λειτουργία στις 23 Απριλίου 2018, που γιορτάζουμε τον άγιο του χωριού μας. Κάθε χρόνο πριν από τον πόλεμο του 1974 γινόταν πανηγύρι με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Γεωργίου» αναφέρει ο κοινοτάρχης.
Σήμερα, όλοι οι κάτοικοι του χωριού είναι έποικοι οι οποίοι δεν είναι εχθρικοί προς τους νόμιμους κατοίκους και νυν πρόσφυγες. Σύμφωνα πάντα με τον κοινοτάρχη, την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στον Βαθύλακα, επισκέφθηκε πρόσφατα και ο επίσκοπος Καρπασίας ο οποίος εξέφρασε την επιθυμία να υποβάλει αίτημα στην Τεχνική Επιτροπή για επιδιόρθωσή της, όμως μέχρι σήμερα το κοινοτικό συμβούλιο του Βαθύλακα δεν έχει οποιοδήποτε σχετικό νέο.
Όπως αναφέρει ο κοινοτάρχης οι περισσότεροι από τους 600 περίπου κατοίκους του Βαθύλακα ήταν εγκλωβισμένοι από το 1974 μέχρι το καλοκαίρι του 1976 και δεν αντιμετώπισαν ιδιαίτερα προβλήματα με τους εποίκους ή τον τουρκικό στρατό ή τους τουρκοκύπριους κατοίκους των διπλανών χωριών.
Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων του Βαθύλακα ήταν η γεωργία και η κτηνοτροφία. Στο χωριό υπήρχε δημοτικό σχολείο το οποίο λειτουργούσε ακόμη και τότε που ήταν εγκλωβισμένοι, μέχρι τη μέρα που ο τουρκικός στρατός έδιωξε τον εκεί διορισμένο δάσκαλο. «Τότε ήταν που άρχισαν οι κάτοικοι να φεύγουν προς τις ελεύθερες περιοχές» λέει ο κοινοτάρχης, που συνηθίζει να επισκέπτεται σε τακτά χρονικά διαστήματα το χωριό. «Τηλεφωνώ σε έναν φίλο Τουρκοκύπριο από διπλανό χωριό και πηγαίνουμε μαζί στο χωριό και με βοηθά με τη μετάφραση» λέει.
Γράφει για το χωριό του πατέρα της
Στην επίσημη ιστοσελίδα του δημοτικού σχολείου Σπιταλιού - Παραμύθας, δημοσιεύεται η έκθεση μαθήτριας με το όνομα Καίτη Σταύρου που είναι αφιερωμένη στον Βαθύλακα. Διαβάζουμε σε αυτήν: «Το τουρκοκρατούμενο χωριό του πατέρα μου είναι ο Βαθύλακας. Πήρε το όνομά του από έναν βαθύ λάκκο, που υπήρχε στην κεντρική πλατεία. Βρίσκεται στη χερσόνησο της Καρπασίας, κοντά στο χωριό Νέτα, Λυθράγκωμη, Βασίλι και Λεονάρισσο. Είχε περίπου 500 κατοίκους και το σχολείο του δύο δασκάλους και περίπου 80 μαθητές. Είχε πολλές ελιές, χαρουπιές και οι κάτοικοί του ασχολούνταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Η κύρια όμως απασχόληση των κατοίκων ήταν η καπνοκαλλιέργεια. Έτσι κάθε πρωί, στις 2-3 τα χαράματα, πήγαιναν στα χωράφια για να κόψουν τα φύλλα του καπνού. Μετά να τα περάσουν σε βελόνες, να τα δέσουν στις κλωστές, σε καλάμια και να τα βάλουν στον ήλιο. Ο Βαθύλακας βρίσκεται στην πλευρά ενός βουνού, της Καβάλας κι από μακριά, 1,5 - 2 μίλια, αγνάντευες τη θάλασσα του Νότου. Σήμερα οι Τούρκοι έποικοι άλλαξαν και το όνομά του, δίνοντάς του το τουρκικό όνομα «Τεν τζιερίν ». Πόσο θα ήθελα να απελευθερωνόταν το χωριό των γονιών μου για να μπορέσω να το επισκεφτώ. Μέχρι τότε δεν θα το ξεχάσω ποτέ!»
Πηγή Tromaktiko
Ως Κοινοτικό Συμβούλιο στην προσφυγιά, φροντίσαμε να καθαρίσει η εκκλησία. Όταν ζητήσαμε να καθαρίσουμε εμείς την εκκλησία, μας απάντησαν αρνητικά και έτσι υποχρεωθήκαμε να μισθώσουμε συνεργείο που δραστηριοποιείται στην περιοχή για να καθαρίσει τόσο τον εσωτερικό όσο και τον εξωτερικό χώρο της εκκλησίας. Το συνεργείο χρησιμοποίησε εκσκαφέα και φορτηγό προκειμένου να καθαρίσει και πράγματι έκανε καλή δουλειά.
Προληπτικά κλείσαμε όλα τα παράθυρα της εκκλησίας με λεπτό τέλι και έτσι, οι έποικοι που τώρα κατοικούν στο χωριό μας, τη διατήρησαν καθαρή για λίγο καιρό, όμως μετά δεν ξέρω τι έγινε και έφτασε η εκκλησία στο σημείο να έχει τα χάλια της. Όπως μας είπαν, κάποια παιδιά έσπασαν τις πόρτες και έτσι έμεινε ανοικτή η βόρεια πόρτα από την οποία μπορεί να εισέλθει όποιος θέλει, άνθρωπος ή ζώο».
Η καθαριότητα της εκκλησίας έγινε με έξοδα του ευρισκόμενου στην προσφυγιά κοινοτικού συμβουλίου, λόγω του ότι είχε ήδη υποβληθεί αίτημα στο ψευδοκράτος για τέλεση θείας λειτουργίας στον κατεχόμενο ναό. Ωστόσο η θετική απάντηση ουδέποτε ήρθε. Όπως αναφέρει ο κοινοτάρχης, αίτημα για τέλεση θείας λειτουργίας στον Άγιο Γεώργιο του χωριού τους υποβλήθηκε τρεις συνολικά φορές.
«Η τελευταία φορά που μας είπαν όχι ήταν το 2016 και η πρώτη το 2013. Φέτος, το 2018 θα υποβάλουμε και πάλι αίτηση για να τελέσουμε θεία λειτουργία στην εκκλησία μας. Θα ζητήσουμε να μας επιτρέψουν να τελέσουμε θεία λειτουργία στις 23 Απριλίου 2018, που γιορτάζουμε τον άγιο του χωριού μας. Κάθε χρόνο πριν από τον πόλεμο του 1974 γινόταν πανηγύρι με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Γεωργίου» αναφέρει ο κοινοτάρχης.
Σήμερα, όλοι οι κάτοικοι του χωριού είναι έποικοι οι οποίοι δεν είναι εχθρικοί προς τους νόμιμους κατοίκους και νυν πρόσφυγες. Σύμφωνα πάντα με τον κοινοτάρχη, την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στον Βαθύλακα, επισκέφθηκε πρόσφατα και ο επίσκοπος Καρπασίας ο οποίος εξέφρασε την επιθυμία να υποβάλει αίτημα στην Τεχνική Επιτροπή για επιδιόρθωσή της, όμως μέχρι σήμερα το κοινοτικό συμβούλιο του Βαθύλακα δεν έχει οποιοδήποτε σχετικό νέο.
Όπως αναφέρει ο κοινοτάρχης οι περισσότεροι από τους 600 περίπου κατοίκους του Βαθύλακα ήταν εγκλωβισμένοι από το 1974 μέχρι το καλοκαίρι του 1976 και δεν αντιμετώπισαν ιδιαίτερα προβλήματα με τους εποίκους ή τον τουρκικό στρατό ή τους τουρκοκύπριους κατοίκους των διπλανών χωριών.
Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων του Βαθύλακα ήταν η γεωργία και η κτηνοτροφία. Στο χωριό υπήρχε δημοτικό σχολείο το οποίο λειτουργούσε ακόμη και τότε που ήταν εγκλωβισμένοι, μέχρι τη μέρα που ο τουρκικός στρατός έδιωξε τον εκεί διορισμένο δάσκαλο. «Τότε ήταν που άρχισαν οι κάτοικοι να φεύγουν προς τις ελεύθερες περιοχές» λέει ο κοινοτάρχης, που συνηθίζει να επισκέπτεται σε τακτά χρονικά διαστήματα το χωριό. «Τηλεφωνώ σε έναν φίλο Τουρκοκύπριο από διπλανό χωριό και πηγαίνουμε μαζί στο χωριό και με βοηθά με τη μετάφραση» λέει.
Γράφει για το χωριό του πατέρα της
Στην επίσημη ιστοσελίδα του δημοτικού σχολείου Σπιταλιού - Παραμύθας, δημοσιεύεται η έκθεση μαθήτριας με το όνομα Καίτη Σταύρου που είναι αφιερωμένη στον Βαθύλακα. Διαβάζουμε σε αυτήν: «Το τουρκοκρατούμενο χωριό του πατέρα μου είναι ο Βαθύλακας. Πήρε το όνομά του από έναν βαθύ λάκκο, που υπήρχε στην κεντρική πλατεία. Βρίσκεται στη χερσόνησο της Καρπασίας, κοντά στο χωριό Νέτα, Λυθράγκωμη, Βασίλι και Λεονάρισσο. Είχε περίπου 500 κατοίκους και το σχολείο του δύο δασκάλους και περίπου 80 μαθητές. Είχε πολλές ελιές, χαρουπιές και οι κάτοικοί του ασχολούνταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Η κύρια όμως απασχόληση των κατοίκων ήταν η καπνοκαλλιέργεια. Έτσι κάθε πρωί, στις 2-3 τα χαράματα, πήγαιναν στα χωράφια για να κόψουν τα φύλλα του καπνού. Μετά να τα περάσουν σε βελόνες, να τα δέσουν στις κλωστές, σε καλάμια και να τα βάλουν στον ήλιο. Ο Βαθύλακας βρίσκεται στην πλευρά ενός βουνού, της Καβάλας κι από μακριά, 1,5 - 2 μίλια, αγνάντευες τη θάλασσα του Νότου. Σήμερα οι Τούρκοι έποικοι άλλαξαν και το όνομά του, δίνοντάς του το τουρκικό όνομα «Τεν τζιερίν ». Πόσο θα ήθελα να απελευθερωνόταν το χωριό των γονιών μου για να μπορέσω να το επισκεφτώ. Μέχρι τότε δεν θα το ξεχάσω ποτέ!»
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Απρόσμενες οι εξελίξεις στο #Tatouaz
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
