2024-02-22 23:57:46
"Ένα βότανο είναι ο φίλος των γιατρών και ο έπαινος των μαγείρων" έλεγε τους χρόνους εκείνους ο Charlemagne
Και ναι, ο άνθρωπος έχει μια μακρά σχέση αγάπης με τα βότανα!
Τα βότανα χρησιμοποιούνται από την προϊστορική εποχή.
Δεν με πιστεύεται?
Την επόμενη φορά που θα ασχοληθείτε με τα σπήλαια, ρίξτε μια ματιά στους πίνακες του σπηλαίου Lascaux που απεικονίζουν βότανα.
Η χρονολόγηση με άνθρακα ανιχνεύει αυτά τα σχέδια μεταξύ 13.000 και 25.000 π.Χ.
Αρχαίοι Ρωμαίοι και Έλληνες στεφάνωναν τους αρχηγούς τους με άνηθο και δάφνη.
Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν επίσης τον άνηθο για να καθαρίσουν τον αέρα.
Τον 5ο αιώνα π.Χ., ο Ιπποκράτης, και ποιος δεν τον γνωρίζει - ο διάσημος Έλληνας γιατρός, απαρίθμησε περίπου 400 και πλέον βότανα σε κοινή χρήση.
Γύρω στο 65 μ.Χ., ο Πεδάνιος Διοσκουρίδης, ο Έλληνας γιατρός που υπηρετούσε στον ρωμαϊκό στρατό, έγραψε το "De Materia Medica", στο οποίο περιέγραφε τις φαρμακευτικές χρήσεις πολλών βοτάνων.
Ακόμα και σήμερα, θεωρείται ένα από τα πιο επιδραστικά βιβλία βοτάνων.
Υπάρχουν τρεις κύριες παραδόσεις φαρμακευτικών βοτάνων που προέρχονται από τη χρήση βοτάνων στην αρχαιότητα και που βασίζονται σε ελληνικές πηγές.
Οι Έλληνες θεωρούσαν ότι τέσσερις χυμοί διαπερνούν το σώμα και ότι αυτά τα υγρά και οι αναλογίες τους επηρεάζουν την υγεία.
Κάθε υγρό - το αίμα,
η μαύρη χολή,
η κίτρινη χολή και το φλέγμα - συνδέθηκε με ένα από τα αντίστοιχα τέσσερα στοιχεία της φύσης τον αέρα,
τη γη,
τη φωτιά και το νερό.
Ο ελληνικός πολιτισμός μετέφερε αυτή την ιατρική θεωρία στην Ευρώπη, όπου συνεχίστηκε μέχρι τον Μεσαίωνα.
Άρχισε να χάνει την εύνοιά της μόνο κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης.
Κατά την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα μόνα διαθέσιμα φάρμακα βασίζονταν σε βότανα ή άλλες φυσικές θεραπείες.
Αν και οι ασθενείς μπορούσαν να αναζητήσουν γιατρούς, συνήθως η υγειονομική περίθαλψη ξεκινούσε με θεραπείες που επινοούσαν οι επικεφαλής της οικογένειας
Χρησιμοποιούσαν π.χ παρασκευάσματα από ξύδι ή κρασί για την απολύμανση των πληγών.
Ο κρόκος ενός αυγού, σε συνδυασμό με χυμό παπαρούνας και στάχτη από το κέλυφος του αυγού, αποτελούσε "θεραπεία" για τη δυσεντερία.
Οι Ρωμαίοι χειρουργοί και γιατροί χρησιμοποιούσαν εκχυλίσματα από όπιο και Scopolamine ως παυσίπονα - η Scopolamine συγκαταλέγεται στους δευτερεύοντες μεταβολίτες φυτών και βοτάνων από την οικογένεια Solanaceae/Στρυχνοειδή, όπως το Hyoscyamus niger,
και το γένος Brugmansia και το γένος Duboisia.
Η σκοπολαμίνη/Scopolamine είναι ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη διαχείριση και τη θεραπεία της μετεγχειρητικής ναυτίας και του εμέτου και της ναυτίας κίνησης.
Ανήκει στην κατηγορία των αντιχολινεργικών φαρμάκων.
Φυσικά, η έννοια των ασθενειών έχει αλλάξει με την πάροδο των αιώνων.
Ενώ ο Έλληνας γιατρός Γαληνός χρησιμοποιούσε το Rhammus fragula/φραγκούλα ή ράμνος για να προστατεύει τους ασθενείς από μάγισσες και δαίμονες, σήμερα χρησιμοποιείται για τις καθαρτικές ιδιότητες της σε περιπτώσεις χρόνιας δυσκοιλιότητας και είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη για την θεραπεία των εξασθενημένων μυών του παχέος εντέρου, ειδικά όταν αυτοί επιβαρύνονται από δυσλειτουργία της χολής.
Έτσι, ενώ η χρήση μπορεί να έχει αλλάξει, πολλές φυτικές θεραπείες εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται.
Για παράδειγμα, ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε γλυκάνισο για τη θεραπεία του βήχα, μια θεραπεία που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ακόμη!
Αγιουρβεδική ιατρική ή απλά Ayurveda από την Ινδία.
Η αγιουρβεδική ιατρική, είναι μια ολιστική προσέγγιση της θεραπείας που ξεκίνησε από την Ινδία γύρω στο 1500 π.Χ.
Τονίζει ότι η καλή υγεία ενός ατόμου είναι αποτέλεσμα μιας φυσικής ισορροπίας και ότι η ασθένεια εμφανίζεται όταν υπάρχει ανισορροπία.
Τα βότανα, η διατροφή και οι φυσικές θεραπείες χρησιμοποιούνται για την αποκατάσταση της ισορροπίας.
Traditional Chinese Medicine- TCM, παραδοσιακή κινεζική ιατρική
Χρονολογείται 2000 έως 3000 χρόνια πριν, η παραδοσιακή κινεζική ιατρική βασίζεται στην πεποίθηση ότι η υγεία μας είναι το αποτέλεσμα της συνεχούς μάχης μεταξύ αντίθετων δυνάμεων/yin και yang.
Όταν αυτές οι δυνάμεις βρίσκονται σε ισορροπία, αισθανόμαστε υγιείς.
Όταν είναι εκτός ισορροπίας, αισθανόμαστε άρρωστοι.
Οι θεραπείες έχουν σχεδιαστεί για να διεγείρουν τους μηχανισμούς επούλωσης του ίδιου του σώματος και περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, το κάψιμο βοτάνων κοντά στο δέρμα και βοτανικά ιάματα!
Ενώ πολλές από τις βοτανικές θεραπείες μας σήμερα προέρχονται από αγιουρβεδικές, κινεζικές και ελληνικές πηγές, όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί, συμπεριλαμβανομένων των Μάγια, των Αζτέκων και των Αιγυπτίων, χρησιμοποιούσαν βότανα για τη θεραπεία ασθενειών.
Για παράδειγμα, αν μια Αιγύπτια νοικοκυρά είχε πονόλαιμο πριν από ένα μεγάλο δείπνο, ήξερε να το αντιμετωπίζει κάνοντας γαργάρες με ένα μείγμα σκόρδου και ξιδιού.
Αυτό είχε το πρόσθετο πλεονέκτημα να κάνει την αναπνοή της "φρέσκια σαν μέντα"
tips
- 1. το τρίψιμο των φύλλων λεβάντας με τα χέρια μας απομακρύνει τις έντονες οσμές όπως το σκόρδο ή το κρεμμύδι.
- 2. επιβάλλεται να μαρινάρουμε τα ψητά κρέατα με δεντρολίβανο
- 3. συλλέγουμε τα βότανά μας για το μαγείρεμά μας ακριβώς πριν ανθίσουν, γιατί τότε είναι που έχουν την πιο έντονη γεύση.
- 4. αποθηκεύουμε τα βότανά μας σε σκουρόχρωμα αποστειρωμένα γυάλινα βάζα, τα οποία να διαθέτουν αεροστεγές καπάκι.
δεν χρησιμοποιούμε χάρτινες καφέ σκουρόχρωμες σακούλες, ή μικρά σακουλάκια από λινάτσα, διότι με την πάροδο του χρόνου απορροφούν τα αρώματα των βοτάνων μας.
- 5. ο γλυκάνισος και ο βασιλικός είναι δυό βότανα που προσελκύουν ωφέλιμα έντομα στο μπαλκόνι μας ή στον κήπο μας με τα μυρωδικά μας!!!
κείμενο και επιμέλεια κειμένου:thalia-botanologia.gr
Και ναι, ο άνθρωπος έχει μια μακρά σχέση αγάπης με τα βότανα!
Τα βότανα χρησιμοποιούνται από την προϊστορική εποχή.
Δεν με πιστεύεται?
Την επόμενη φορά που θα ασχοληθείτε με τα σπήλαια, ρίξτε μια ματιά στους πίνακες του σπηλαίου Lascaux που απεικονίζουν βότανα.
Η χρονολόγηση με άνθρακα ανιχνεύει αυτά τα σχέδια μεταξύ 13.000 και 25.000 π.Χ.
Αρχαίοι Ρωμαίοι και Έλληνες στεφάνωναν τους αρχηγούς τους με άνηθο και δάφνη.
Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν επίσης τον άνηθο για να καθαρίσουν τον αέρα.
Τον 5ο αιώνα π.Χ., ο Ιπποκράτης, και ποιος δεν τον γνωρίζει - ο διάσημος Έλληνας γιατρός, απαρίθμησε περίπου 400 και πλέον βότανα σε κοινή χρήση.
Γύρω στο 65 μ.Χ., ο Πεδάνιος Διοσκουρίδης, ο Έλληνας γιατρός που υπηρετούσε στον ρωμαϊκό στρατό, έγραψε το "De Materia Medica", στο οποίο περιέγραφε τις φαρμακευτικές χρήσεις πολλών βοτάνων.
Ακόμα και σήμερα, θεωρείται ένα από τα πιο επιδραστικά βιβλία βοτάνων.
Υπάρχουν τρεις κύριες παραδόσεις φαρμακευτικών βοτάνων που προέρχονται από τη χρήση βοτάνων στην αρχαιότητα και που βασίζονται σε ελληνικές πηγές.
Οι Έλληνες θεωρούσαν ότι τέσσερις χυμοί διαπερνούν το σώμα και ότι αυτά τα υγρά και οι αναλογίες τους επηρεάζουν την υγεία.
Κάθε υγρό - το αίμα,
η μαύρη χολή,
η κίτρινη χολή και το φλέγμα - συνδέθηκε με ένα από τα αντίστοιχα τέσσερα στοιχεία της φύσης τον αέρα,
τη γη,
τη φωτιά και το νερό.
Ο ελληνικός πολιτισμός μετέφερε αυτή την ιατρική θεωρία στην Ευρώπη, όπου συνεχίστηκε μέχρι τον Μεσαίωνα.
Άρχισε να χάνει την εύνοιά της μόνο κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης.
Κατά την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα μόνα διαθέσιμα φάρμακα βασίζονταν σε βότανα ή άλλες φυσικές θεραπείες.
Αν και οι ασθενείς μπορούσαν να αναζητήσουν γιατρούς, συνήθως η υγειονομική περίθαλψη ξεκινούσε με θεραπείες που επινοούσαν οι επικεφαλής της οικογένειας
Χρησιμοποιούσαν π.χ παρασκευάσματα από ξύδι ή κρασί για την απολύμανση των πληγών.
Ο κρόκος ενός αυγού, σε συνδυασμό με χυμό παπαρούνας και στάχτη από το κέλυφος του αυγού, αποτελούσε "θεραπεία" για τη δυσεντερία.
Οι Ρωμαίοι χειρουργοί και γιατροί χρησιμοποιούσαν εκχυλίσματα από όπιο και Scopolamine ως παυσίπονα - η Scopolamine συγκαταλέγεται στους δευτερεύοντες μεταβολίτες φυτών και βοτάνων από την οικογένεια Solanaceae/Στρυχνοειδή, όπως το Hyoscyamus niger,
και το γένος Brugmansia και το γένος Duboisia.
Η σκοπολαμίνη/Scopolamine είναι ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη διαχείριση και τη θεραπεία της μετεγχειρητικής ναυτίας και του εμέτου και της ναυτίας κίνησης.
Ανήκει στην κατηγορία των αντιχολινεργικών φαρμάκων.
Φυσικά, η έννοια των ασθενειών έχει αλλάξει με την πάροδο των αιώνων.
Ενώ ο Έλληνας γιατρός Γαληνός χρησιμοποιούσε το Rhammus fragula/φραγκούλα ή ράμνος για να προστατεύει τους ασθενείς από μάγισσες και δαίμονες, σήμερα χρησιμοποιείται για τις καθαρτικές ιδιότητες της σε περιπτώσεις χρόνιας δυσκοιλιότητας και είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη για την θεραπεία των εξασθενημένων μυών του παχέος εντέρου, ειδικά όταν αυτοί επιβαρύνονται από δυσλειτουργία της χολής.
Έτσι, ενώ η χρήση μπορεί να έχει αλλάξει, πολλές φυτικές θεραπείες εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται.
Για παράδειγμα, ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε γλυκάνισο για τη θεραπεία του βήχα, μια θεραπεία που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ακόμη!
Αγιουρβεδική ιατρική ή απλά Ayurveda από την Ινδία.
Η αγιουρβεδική ιατρική, είναι μια ολιστική προσέγγιση της θεραπείας που ξεκίνησε από την Ινδία γύρω στο 1500 π.Χ.
Τονίζει ότι η καλή υγεία ενός ατόμου είναι αποτέλεσμα μιας φυσικής ισορροπίας και ότι η ασθένεια εμφανίζεται όταν υπάρχει ανισορροπία.
Τα βότανα, η διατροφή και οι φυσικές θεραπείες χρησιμοποιούνται για την αποκατάσταση της ισορροπίας.
Traditional Chinese Medicine- TCM, παραδοσιακή κινεζική ιατρική
Χρονολογείται 2000 έως 3000 χρόνια πριν, η παραδοσιακή κινεζική ιατρική βασίζεται στην πεποίθηση ότι η υγεία μας είναι το αποτέλεσμα της συνεχούς μάχης μεταξύ αντίθετων δυνάμεων/yin και yang.
Όταν αυτές οι δυνάμεις βρίσκονται σε ισορροπία, αισθανόμαστε υγιείς.
Όταν είναι εκτός ισορροπίας, αισθανόμαστε άρρωστοι.
Οι θεραπείες έχουν σχεδιαστεί για να διεγείρουν τους μηχανισμούς επούλωσης του ίδιου του σώματος και περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, το κάψιμο βοτάνων κοντά στο δέρμα και βοτανικά ιάματα!
Ενώ πολλές από τις βοτανικές θεραπείες μας σήμερα προέρχονται από αγιουρβεδικές, κινεζικές και ελληνικές πηγές, όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί, συμπεριλαμβανομένων των Μάγια, των Αζτέκων και των Αιγυπτίων, χρησιμοποιούσαν βότανα για τη θεραπεία ασθενειών.
Για παράδειγμα, αν μια Αιγύπτια νοικοκυρά είχε πονόλαιμο πριν από ένα μεγάλο δείπνο, ήξερε να το αντιμετωπίζει κάνοντας γαργάρες με ένα μείγμα σκόρδου και ξιδιού.
Αυτό είχε το πρόσθετο πλεονέκτημα να κάνει την αναπνοή της "φρέσκια σαν μέντα"
tips
- 1. το τρίψιμο των φύλλων λεβάντας με τα χέρια μας απομακρύνει τις έντονες οσμές όπως το σκόρδο ή το κρεμμύδι.
- 2. επιβάλλεται να μαρινάρουμε τα ψητά κρέατα με δεντρολίβανο
- 3. συλλέγουμε τα βότανά μας για το μαγείρεμά μας ακριβώς πριν ανθίσουν, γιατί τότε είναι που έχουν την πιο έντονη γεύση.
- 4. αποθηκεύουμε τα βότανά μας σε σκουρόχρωμα αποστειρωμένα γυάλινα βάζα, τα οποία να διαθέτουν αεροστεγές καπάκι.
δεν χρησιμοποιούμε χάρτινες καφέ σκουρόχρωμες σακούλες, ή μικρά σακουλάκια από λινάτσα, διότι με την πάροδο του χρόνου απορροφούν τα αρώματα των βοτάνων μας.
- 5. ο γλυκάνισος και ο βασιλικός είναι δυό βότανα που προσελκύουν ωφέλιμα έντομα στο μπαλκόνι μας ή στον κήπο μας με τα μυρωδικά μας!!!
κείμενο και επιμέλεια κειμένου:thalia-botanologia.gr
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK554397/
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αντιδράσεις στα κατεχόμενα για διδάσκοντες το μάθημα θρησκευτικών
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γρηγόρης Αρναούτογλου: Με αυτό το κανάλι έδωσε τα χέρια
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
