2012-03-22 11:31:03
Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Υπάρχουν αυτοί που κοιτάνε μόνιμα από τη κλειδαρότρυπα το μέλλον και τη πρόοδο Είναι το «βίτσιο» του παθολογικού «ματάκια»…
Υπάρχουν και οι άλλοι που πασχίζουν να αποκτήσουν (αγοράζοντάς το από άλλους ή ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ κατασκευάζοντάς το οι ίδιοι) το κατάλληλο κλειδί που.... θα ανοίξει τη πόρτα που τους χωρίζει απ’ τη πρόοδο και το μέλλον…
Υπάρχει τέλος, και μια ειδική κατηγορία, που δεν θέλει καθόλου το μέλλον, έχοντας εντοπίσει στο παρελθόν κάποια ιστορική περίοδο που κρίνει ότι την εκπροσωπεί θαυμάσια, και πως αν θα επιθυμούσε ένα μέλλον, αυτό θα ήταν η αναβίωση εκείνης της περιόδου : σήμερα αυτό, π.χ. το ζούμε έντονα με τον νεοφιλελευθερισμό, ο οποίος αποτελεί προσπάθεια αναβίωσης του Μεσαίωνα, και μάλιστα στην προ του 19ου αιώνα περίοδο…
Με τις δεδομένες ικανότητές του και τον βαθμό ηθικής παρακμής του, το παρόν πολιτικό σύστημα, το ίδιο εδώ και δεκαετίες πίσω, το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί είναι τα «θαύματα», αλλά, όποιος περιμένει να σωθεί από «θαύμα», είναι καταδικασμένος να περιμένει πολύ σε τούτη τη ζωή, και πιθανότατα, επειδή αυτή η ζωή δεν θα φτάνει, θα είναι υποχρεωμένος να περιμένει αιώνια (δηλαδή παρούσα ζωή + μεταθανάτια «ζωή»)…
Ποιο είναι όμως αυτό το «κλειδί» της προόδου, της ανάπτυξης;
Είναι η ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΤΩΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ…
Όχι η ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΤΩΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΧΩΡΑΣ …
Το μέλλον, η πρόοδος, η ανάπτυξη, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΘΗΚΕ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΛΑΟ ΩΣ ΔΩΡΟ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΆΛΛΟΝ…
Αυτό το κλειδί, δεν είναι εύκολο να το χρησιμοποιήσεις…
Διότι ΠΟΤΕ δεν υπάρχει μόνο του, αλλά είναι ανακατεμένο με πλήθος άλλων κλειδιών, και θα χρειαστεί το έμπειρο μάτι που θα το ξεχωρίσει, που θα το επιλέξει, ώστε να ξεκλειδώσει ΤΗ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΛΕΙΔΑΡΙΑ που θα σου επιτρέψει να φτάσεις στη παραπάνω δεξαμενή…
Αυτός που ΘΕΣΜΙΚΑ «ψάχνει» να το βρει, είναι το πολιτικό σύστημα…
Τι πιθανότητες έχει να το βρει;
Εξαρτάται από το πόσο κόβει η ματιά του …
Στην περίπτωσή μας πάντως, έχουμε ένα «μικρό» προβληματάκι…
Δεν στείλαμε απλά κάποιον με προβλήματα όρασης να ψάξει να το βρει…
Στείλαμε έναν τυφλό…
Όχι στα μάτια…
Διότι εδώ η «όραση» δεν έχει ως εργαλείο τα μάτια…
Εδώ η τύφλωση προέρχεται από την έλλειψη άλλων «οργάνων» και άλλων χαρισμάτων…
Προέρχεται από την έλλειψη διάθεσης, εργατικότητας, θέλησης, ακόμα – ακόμα και πόνου για τον τόπο, για τη πατρίδα…
Το κυριότερο, προέρχεται από την έλλειψη ΨΥΧΗΣ ν’ αγωνιστείς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ για την υπόθεση αυτή, για το λαό αυτό…
Κι αυτή τη «ψυχή» ή την έχεις ή δεν την έχεις…
Κι αυτόν το ΑΓΩΝΑ, ή τον δίνεις ή δεν τον δίνεις…
Ευτυχώς όμως, ένα είναι δεδομένο : ότι Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ για τα συμφέροντα της κοινωνίας και του τόπου, ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΑ ΔΙΑ ΓΥΜΝΟΥ ΟΦΘΛΑΜΟΥ, ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ…
Το λιοντάρι που έχεις απέναντί σου, όταν κακαρίζει, γνωρίζεις ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΙΟΝΤΑΡΙ, ΑΛΛΑ ΚΟΤΑ ΠΟΥ ΦΟΡΑΕΙ ΛΕΟΝΤΗ…
Τον «αγωνιστή» που έχεις απέναντί σου, με το φόβο αποτυπωμένο στο μάτι του, με το πρόσωπό του χωρίς ίχνος ιδρώτα, που σου διηγείται ιστορίες που προπαγανδίζουν ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΕΛΠΙΔΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, γνωρίζεις ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ, μα μια φοβισμένη, αξιολύπητη ύπαρξη, ΠΟΥ ΚΑΚΩΣ ΤΗΝ ΕΣΤΕΙΛΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΥΠΕΡΤΕΡΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ…
Kafeneio
Υπάρχουν αυτοί που κοιτάνε μόνιμα από τη κλειδαρότρυπα το μέλλον και τη πρόοδο Είναι το «βίτσιο» του παθολογικού «ματάκια»…
Υπάρχουν και οι άλλοι που πασχίζουν να αποκτήσουν (αγοράζοντάς το από άλλους ή ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ κατασκευάζοντάς το οι ίδιοι) το κατάλληλο κλειδί που.... θα ανοίξει τη πόρτα που τους χωρίζει απ’ τη πρόοδο και το μέλλον…
Υπάρχει τέλος, και μια ειδική κατηγορία, που δεν θέλει καθόλου το μέλλον, έχοντας εντοπίσει στο παρελθόν κάποια ιστορική περίοδο που κρίνει ότι την εκπροσωπεί θαυμάσια, και πως αν θα επιθυμούσε ένα μέλλον, αυτό θα ήταν η αναβίωση εκείνης της περιόδου : σήμερα αυτό, π.χ. το ζούμε έντονα με τον νεοφιλελευθερισμό, ο οποίος αποτελεί προσπάθεια αναβίωσης του Μεσαίωνα, και μάλιστα στην προ του 19ου αιώνα περίοδο…
Με τις δεδομένες ικανότητές του και τον βαθμό ηθικής παρακμής του, το παρόν πολιτικό σύστημα, το ίδιο εδώ και δεκαετίες πίσω, το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί είναι τα «θαύματα», αλλά, όποιος περιμένει να σωθεί από «θαύμα», είναι καταδικασμένος να περιμένει πολύ σε τούτη τη ζωή, και πιθανότατα, επειδή αυτή η ζωή δεν θα φτάνει, θα είναι υποχρεωμένος να περιμένει αιώνια (δηλαδή παρούσα ζωή + μεταθανάτια «ζωή»)…
Ποιο είναι όμως αυτό το «κλειδί» της προόδου, της ανάπτυξης;
Είναι η ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΤΩΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ…
Όχι η ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΤΩΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΧΩΡΑΣ …
Το μέλλον, η πρόοδος, η ανάπτυξη, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΘΗΚΕ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΛΑΟ ΩΣ ΔΩΡΟ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΆΛΛΟΝ…
Αυτό το κλειδί, δεν είναι εύκολο να το χρησιμοποιήσεις…
Διότι ΠΟΤΕ δεν υπάρχει μόνο του, αλλά είναι ανακατεμένο με πλήθος άλλων κλειδιών, και θα χρειαστεί το έμπειρο μάτι που θα το ξεχωρίσει, που θα το επιλέξει, ώστε να ξεκλειδώσει ΤΗ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΛΕΙΔΑΡΙΑ που θα σου επιτρέψει να φτάσεις στη παραπάνω δεξαμενή…
Αυτός που ΘΕΣΜΙΚΑ «ψάχνει» να το βρει, είναι το πολιτικό σύστημα…
Τι πιθανότητες έχει να το βρει;
Εξαρτάται από το πόσο κόβει η ματιά του …
Στην περίπτωσή μας πάντως, έχουμε ένα «μικρό» προβληματάκι…
Δεν στείλαμε απλά κάποιον με προβλήματα όρασης να ψάξει να το βρει…
Στείλαμε έναν τυφλό…
Όχι στα μάτια…
Διότι εδώ η «όραση» δεν έχει ως εργαλείο τα μάτια…
Εδώ η τύφλωση προέρχεται από την έλλειψη άλλων «οργάνων» και άλλων χαρισμάτων…
Προέρχεται από την έλλειψη διάθεσης, εργατικότητας, θέλησης, ακόμα – ακόμα και πόνου για τον τόπο, για τη πατρίδα…
Το κυριότερο, προέρχεται από την έλλειψη ΨΥΧΗΣ ν’ αγωνιστείς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ για την υπόθεση αυτή, για το λαό αυτό…
Κι αυτή τη «ψυχή» ή την έχεις ή δεν την έχεις…
Κι αυτόν το ΑΓΩΝΑ, ή τον δίνεις ή δεν τον δίνεις…
Ευτυχώς όμως, ένα είναι δεδομένο : ότι Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ για τα συμφέροντα της κοινωνίας και του τόπου, ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΑ ΔΙΑ ΓΥΜΝΟΥ ΟΦΘΛΑΜΟΥ, ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ…
Το λιοντάρι που έχεις απέναντί σου, όταν κακαρίζει, γνωρίζεις ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΙΟΝΤΑΡΙ, ΑΛΛΑ ΚΟΤΑ ΠΟΥ ΦΟΡΑΕΙ ΛΕΟΝΤΗ…
Τον «αγωνιστή» που έχεις απέναντί σου, με το φόβο αποτυπωμένο στο μάτι του, με το πρόσωπό του χωρίς ίχνος ιδρώτα, που σου διηγείται ιστορίες που προπαγανδίζουν ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΕΛΠΙΔΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, γνωρίζεις ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ, μα μια φοβισμένη, αξιολύπητη ύπαρξη, ΠΟΥ ΚΑΚΩΣ ΤΗΝ ΕΣΤΕΙΛΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΥΠΕΡΤΕΡΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ…
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΧΑ: Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας…
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
