2014-02-16 18:09:07
Συνέντευξη στο Γιώργο Παπανικολάου
Δίνει σπανιότατα συνεντεύξεις. Τιμή και χαρά για το Thesout. Η «ακριβοθώρητη» Κοραλλία Καράντη, που επιστρέφει στο θέατρο και δη στη Θεσσαλονίκη, σε μια συζήτηση εφ' όλης της ύλης H Koραλλία Καράντη στο Thesout: «Ό,τι δεν ήταν της απόλυτης αρεσκείας μου, δεν το ήθελα και προτίμησα να μείνω στο περιθώριο»
- Επιστρέφετε στο ελληνικό θέατρο, μετά από χρόνια, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με το ρόλο της Αλεξάνδρας Ντε Λάγκο, στο "Γλυκό πουλί της νιότης". Πώς έγινε το "πάντρεμα" με τη κρατική σκηνή;
Έγινε, χάριν του Γιάννη Βούρου. Ήταν δική του ιδέα, το ανέβασμα του εν λόγω έργου.
- Όταν ο Γιάννης Βούρος σας πρότεινε αυτό το ρόλο ποιά ήταν η πρώτη σας αντίδραση;
Η πρώτη αντίδραση ήταν να αρνηθώ. Γενικά, είμαι ένας άνθρωπος που πρώτα λέω όχι, και μετά ναι. Στη προκειμένη περίπτωση, ήταν ένας ρόλος που δεν σκεφτόμουν ποτέ, ότι θα είναι μέσα στα πράγματα που θα τύχει να κάνω μέσα στο θέατρο
. Ο Γιάννης, φαίνεται ότι ήταν πολύ οξυδερκής και το είδε με μια διορατική ματιά, διότι ομολογώ, πως όταν άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο με το έργο και το ρόλο, και με τη βοήθεια του σκηνοθέτη μου Βασίλη Νικολαίδη, που δεν τη βλέπει σα μια γυναίκα "ποζάτη" και "στημένη"-όσο την έχουμε σαν εικόνα παλαιότερα, είδα ένα πολύσυνθετο ρόλο-χαρακτήρα, αλλά σε μέτρα όχι τόσο εξωστρεφή.
- Ποιό στοιχείο της Αλεξάνδρας Ντε Λάγκο, σας δυσκόλεψε στη προσέγγιση της ερμηνείας;
Είναι ένας εμβληματικός ρόλος. Κάθε φορά που παίζεται, φαντάζομαι η κάθε ηθοποιός κουβαλά κομμάτια από τη προσωπικότητά της. Χρειάζεται να "τεντωθείς" πάρα πολύ για να παίξεις έναν τέτοιο ρόλο. Χαρακτήρας πάνω από το ανθρώπινο. Κάθε φορά, φωτίζεται ένα μέρος του ρόλου. Δε γίνεται να αποδοθεί το 100% της προσωπικότητας. Γι αυτό και κάθε φορά που παίζεται δίνεται μια διαφορετική οπτική της συγκεκριμένης γυναίκας. Στη δική μας παράσταση, είμαστε τυχεροί στο timing της ηλικίας. Δεν είναι μια τόσο μεγάλης ηλικίας γυναίκα. Αλλά μια γυναίκα που κάνει το μετέωρο βήμα από την πιο ενεργή ζωή, σε μια ωριμότητα. Ένα ενδιάμεσο στάδιο. Δεν είναι νέα. Δεν είναι γριά. Μια γυναίκα που αισθάνεται ότι η επιτυχία συμβαδίζει με τα νιάτα και την ομορφιά.
Ασχολείστε, σαν Κοραλλία, με το χρόνο που περνάει;
Καθόλου! Αυτό μου δίνει και ελευθερία ως προς το ρόλο. Είναι παράδοξο να το καταλάβει κάποιος απέξω. Ένα πρόσωπο πολύ έξω από σένα, μπορείς πιο εύκολα να το πλησιάσεις. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να αγγίξεις πιο βαθιά πράγματα, από ότι αν μοιάζεις στο χαρακτήρα του ρόλου. Το να βγεις στη σκηνή και να παίζεις τον εαυτό σου, δεν έχει καμία "νοστιμιά".
- Έχει χυθεί πολύ μελάνι για την εξωτερική σας μεταμόρφωση. Για τις ανάγκες του ρόλου, γίνατε κατάξανθη!
Ναι. Είναι κάτι που το σκέφτηκα αρκετά. Οπωσδήποτε, αυτή η γυναίκα δεν μπορούσε να έχει ένα "ήσυχο" πρόσωπο. Έπρεπε να είναι μια εντυπωσιακή γυναίκα.
- Μα, εντυπωσιακή γυναίκα είστε, ούτως ή άλλως, κ.Καράντη!
Ναι, αλλά το καστανό μαλλί παρέπεμπε πολύ σε μένα. Ήθελα ο θεατής να με δει με άλλα μάτια. Να μη θυμίζω καθόλου εμένα. Άλλωστε, η Ντε Λάγκο είναι μια Αμερικανίδα star! Mη το ξεχνάμε αυτό! Εκτός, αν έχουν πράσινα μάτια και μαύρα μαλλιά! Εγώ, όμως δεν έχω πράσινα μάτια, οπότε αποφάσισα να αλλάξω το χρώμα των μαλλιών μου. Πρέπει να φτιάχνεις και την εικόνα του ρόλου που παίζεις. Είναι μέσα στη γλύκα του ρόλου. Το σκέφτηκα πολύ. Και δεν ήταν και εύκολο να γίνει, γιατί έχω μακριά μαλλιά. Γι αυτό το ξεκίνησα από πιο νωρίς, για να μπορώ να είμαι έτοιμη, στη πρεμιέρα.
- Έχετε επιλέξει να κάνετε πολύ επιλεκτικές εμφανίσεις, στα τόσα χρόνια στο θέατρο. Δεν "τρέχετε" μέσα στα πράγματα.
Όχι, δυστυχώς. Σαφώς, επιλέγω πολύ και στη τηλεόραση. Απλά τα σήριαλ που έκανα ήταν επιτυχίες και ας ήταν αραιά μεταξύ τους, οπότε δεν γινόταν τόσο έντονα αντιληπτό. Στο θέατρο, θα ήθελα να είχα παίξει περισσότερο. Δεν μου έρχονταν εύκολα τα πράγματα. Προτιμούσα την απομόνωση, οπότε, από το να κάνω κάτι που είναι "τρέχων" και να υποφέρω όταν το κάνω. Αυτό έχει ένα κόστος.
Είχε να κάνει όμως και με τη προσωπική σας ζωή. Στο σπίτι, ήταν ο Εδουάρδος, ο γιος σας, που έπρεπε να μεγαλώσει.
Ακριβώς! Η αλήθεια είναι πως αν για παράδειγμα, μου έλεγε ο Γιάννης Βούρος πριν τρία χρόνια να έρθω Θεσσαλονίκη, δεν θα μπορούσα να το κάνω. Γιατί ο γιος μου έδινε πανελλαδικές εξετάσεις. Και όταν ήταν Δευτέρα και Τρίτη Λυκείου, είμασταν "αυτοκόλλητοι" στο σπίτι. Δεν θα μπορούσα να φύγω από την Αθήνα. Δεν θα το έκανα, με τίποτα. Και μικρός όταν ήταν, δεν μπορούσα να τον αφήσω....Ήταν η σοβαρότερη παράμετρος στη ζωή μου. Κράτησα μια απόσταση, λίγο αναγκαστική. Αναγκαστική με την έννοια, πως ότι δεν ήταν της απόλυτης αρεσκείας μου δεν το ήθελα και προτίμησα να μείνω στο περιθώριο. Aυτό!
- Είναι όμως μια δουλειά, που αν κάνεις ένα έργο, και μετά δεν κάνεις κάτι επόμενο, κανείς δεν σου εγγυάται ότι μετά από λίγα χρόνια θα καταφέρεις να ξαναμπείς Ακριβώς όπως τα λέτε!
- Ναι, αλλά το ρίσκο είναι διπλό, γιατί η επόμενη πρόταση που θα γίνει, δεν ξέρεις, αν θα είναι και ορθή όταν ξεκινάς να είσαι μέσα σε ένα θίασο....για παράδειγμα, σημασία δεν έχει να κάνεις την Αλεξάνδρα Ντε Λάγκο, αλλά πώς θα τη κάνεις την Ντε Λάγκο. Κι αυτό δεν το ξέρεις από την αρχή!
Σαφώς! Είναι μεγάλο ρίσκο! Πάντα!
- Πώς βλέπετε τα πράγματα στη θεατρική Θεσσαλονίκη;
Είναι πολύ δύσκολα, λόγω της οικονομικής κατάστασης. Για τους ηθοποιούς, είναι μικρές οι αμοιβές. Για εμάς που είμαστε από άλλη πόλη, είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Και είναι δύσκολη η καθημερινότητα, έξω και μακριά από το σπίτι σου. Μένω σε ξενοδοχείο, δεν είναι το σπίτι μου. Για παράδειγμα, πέρασα μια μικρή ίωση στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, δίχως να έχω κάποιον να με περιποιηθεί. Από εκεί και πέρα, η Θεσσαλονίκη είναι μια ευχάριστη και "ξελογιαστική" πόλη. Οι άνθρωποι είναι φιλικοί και ευγενικοί.
Τουλάχιστον, τώρα που ενηλικιώθηκε ο γιος σας, ο Εδουάρδος, μετά το "Γλυκό πουλί της νιότης" δεν θα είστε πιο "φορτσάτη" στο να κάνετε και άλλες παραστάσεις συχνότερα; Φαντάζομαι, είστε σε μια ανανεωτική φάση. Γυρνάτε σελίδα, είστε σε μια άλλη πόλη, στη δεύτερη Κρατική της χώρας και σε μια ηλικία που έχει ωραία πράγματα να ερμηνεύσεις στο θέατρο....
Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Η όρεξη του ηθοποιού είναι πάντα μεγάλη. Δεν είμαι όμως αχόρταγη. Πραγματικά, όπως είπατε πολύ ωραία πριν, δεν έχει σημασία να παίξεις έναν ρόλο, αλλά με ποιες συνθήκες θα τον κάνεις. Δεν είμαι "κυνηγός κεφαλών". Ποτέ δεν ήμουν. Ούτε στα νιάτα μου! Δε ζήλευα ρόλους. Με νοιάζει διαδικασία. Όταν δεν είναι η διαδικασία, όπως νομίζω ότι πρέπει να είναι, τότε υποφέρω. Όταν μεγαλώνεις έχεις και λιγότερες αντοχές. Είμαι επιφυλακτική με το μέλλον, σε σχέση με τη κατάσταση που υπάρχει στη χώρα μας. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πως θα διαμορφωθούν οι καταστάσεις. Είναι πολύ δύσκολο κάποιος να κάνει όνειρα και πρόγραμμα για το μέλλον.
- Πολλές παραστάσεις και σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη-δεν νομίζετε;
Γίνονται πολλά πράγματα και αυτό δημιουργεί μία σύγχυση. Λειτουργεί καλά, αλλά και αρνητικά. Ο κόσμος δεν ξέρει πραγματικά, πολλές φορές, τι να επιλέξει και τι είναι καλό ή όχι. Κι αυτό είναι στοιχείο της κρίσης. Αυτό το χαώδες του πράγματος. Και οι άνθρωποι είναι σαν "ορφανοί" που θέλουν από κάπου να πιαστούν και δεν ξέρουν από πού.
- Ποια στοιχεία από το επαγγελματικό κομμάτι, της μητέρας σας, Αφροδίτης Γρηγοριάδου, έχετε "απορροφήσει";
Είναι αυτονόητο. Τα παιδιά διαποτίζονται από τους γονείς. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι του γονιού, μέσα σου. Στοιχεία της, που έχω δεν μπορώ να σας πω, γιατί δεν μπορώ να παρατηρώ τον εαυτό μου, απέξω. Προφανώς, λένε, ότι έχουμε κοινά στον "αέρα" μας. Σα φυσική παρουσία, τα εκφραστικά μέσα.
- Μέσα στη δουλειά του θεάτρου πήρατε στοιχεία της μητέρας σας;
Κακά τα ψέμματα, από μικρό παιδάκι μεγάλωσα σε ένα θεατρικό περιβάλλον. Για την οικογένεια στην οποία μεγάλωσα, το θέατρο ήταν κάτι πολύ σοβαρό. Ήταν με πόνο ακουμπισμένο. Να αφιερώνεσαι. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχω κρατήσει από τη μητέρα μου.
thesout.gr
Δίνει σπανιότατα συνεντεύξεις. Τιμή και χαρά για το Thesout. Η «ακριβοθώρητη» Κοραλλία Καράντη, που επιστρέφει στο θέατρο και δη στη Θεσσαλονίκη, σε μια συζήτηση εφ' όλης της ύλης H Koραλλία Καράντη στο Thesout: «Ό,τι δεν ήταν της απόλυτης αρεσκείας μου, δεν το ήθελα και προτίμησα να μείνω στο περιθώριο»
- Επιστρέφετε στο ελληνικό θέατρο, μετά από χρόνια, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με το ρόλο της Αλεξάνδρας Ντε Λάγκο, στο "Γλυκό πουλί της νιότης". Πώς έγινε το "πάντρεμα" με τη κρατική σκηνή;
Έγινε, χάριν του Γιάννη Βούρου. Ήταν δική του ιδέα, το ανέβασμα του εν λόγω έργου.
- Όταν ο Γιάννης Βούρος σας πρότεινε αυτό το ρόλο ποιά ήταν η πρώτη σας αντίδραση;
Η πρώτη αντίδραση ήταν να αρνηθώ. Γενικά, είμαι ένας άνθρωπος που πρώτα λέω όχι, και μετά ναι. Στη προκειμένη περίπτωση, ήταν ένας ρόλος που δεν σκεφτόμουν ποτέ, ότι θα είναι μέσα στα πράγματα που θα τύχει να κάνω μέσα στο θέατρο
- Ποιό στοιχείο της Αλεξάνδρας Ντε Λάγκο, σας δυσκόλεψε στη προσέγγιση της ερμηνείας;
Είναι ένας εμβληματικός ρόλος. Κάθε φορά που παίζεται, φαντάζομαι η κάθε ηθοποιός κουβαλά κομμάτια από τη προσωπικότητά της. Χρειάζεται να "τεντωθείς" πάρα πολύ για να παίξεις έναν τέτοιο ρόλο. Χαρακτήρας πάνω από το ανθρώπινο. Κάθε φορά, φωτίζεται ένα μέρος του ρόλου. Δε γίνεται να αποδοθεί το 100% της προσωπικότητας. Γι αυτό και κάθε φορά που παίζεται δίνεται μια διαφορετική οπτική της συγκεκριμένης γυναίκας. Στη δική μας παράσταση, είμαστε τυχεροί στο timing της ηλικίας. Δεν είναι μια τόσο μεγάλης ηλικίας γυναίκα. Αλλά μια γυναίκα που κάνει το μετέωρο βήμα από την πιο ενεργή ζωή, σε μια ωριμότητα. Ένα ενδιάμεσο στάδιο. Δεν είναι νέα. Δεν είναι γριά. Μια γυναίκα που αισθάνεται ότι η επιτυχία συμβαδίζει με τα νιάτα και την ομορφιά.
Ασχολείστε, σαν Κοραλλία, με το χρόνο που περνάει;
Καθόλου! Αυτό μου δίνει και ελευθερία ως προς το ρόλο. Είναι παράδοξο να το καταλάβει κάποιος απέξω. Ένα πρόσωπο πολύ έξω από σένα, μπορείς πιο εύκολα να το πλησιάσεις. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να αγγίξεις πιο βαθιά πράγματα, από ότι αν μοιάζεις στο χαρακτήρα του ρόλου. Το να βγεις στη σκηνή και να παίζεις τον εαυτό σου, δεν έχει καμία "νοστιμιά".
- Έχει χυθεί πολύ μελάνι για την εξωτερική σας μεταμόρφωση. Για τις ανάγκες του ρόλου, γίνατε κατάξανθη!
Ναι. Είναι κάτι που το σκέφτηκα αρκετά. Οπωσδήποτε, αυτή η γυναίκα δεν μπορούσε να έχει ένα "ήσυχο" πρόσωπο. Έπρεπε να είναι μια εντυπωσιακή γυναίκα.
- Μα, εντυπωσιακή γυναίκα είστε, ούτως ή άλλως, κ.Καράντη!
Ναι, αλλά το καστανό μαλλί παρέπεμπε πολύ σε μένα. Ήθελα ο θεατής να με δει με άλλα μάτια. Να μη θυμίζω καθόλου εμένα. Άλλωστε, η Ντε Λάγκο είναι μια Αμερικανίδα star! Mη το ξεχνάμε αυτό! Εκτός, αν έχουν πράσινα μάτια και μαύρα μαλλιά! Εγώ, όμως δεν έχω πράσινα μάτια, οπότε αποφάσισα να αλλάξω το χρώμα των μαλλιών μου. Πρέπει να φτιάχνεις και την εικόνα του ρόλου που παίζεις. Είναι μέσα στη γλύκα του ρόλου. Το σκέφτηκα πολύ. Και δεν ήταν και εύκολο να γίνει, γιατί έχω μακριά μαλλιά. Γι αυτό το ξεκίνησα από πιο νωρίς, για να μπορώ να είμαι έτοιμη, στη πρεμιέρα.
- Έχετε επιλέξει να κάνετε πολύ επιλεκτικές εμφανίσεις, στα τόσα χρόνια στο θέατρο. Δεν "τρέχετε" μέσα στα πράγματα.
Όχι, δυστυχώς. Σαφώς, επιλέγω πολύ και στη τηλεόραση. Απλά τα σήριαλ που έκανα ήταν επιτυχίες και ας ήταν αραιά μεταξύ τους, οπότε δεν γινόταν τόσο έντονα αντιληπτό. Στο θέατρο, θα ήθελα να είχα παίξει περισσότερο. Δεν μου έρχονταν εύκολα τα πράγματα. Προτιμούσα την απομόνωση, οπότε, από το να κάνω κάτι που είναι "τρέχων" και να υποφέρω όταν το κάνω. Αυτό έχει ένα κόστος.
Είχε να κάνει όμως και με τη προσωπική σας ζωή. Στο σπίτι, ήταν ο Εδουάρδος, ο γιος σας, που έπρεπε να μεγαλώσει.
Ακριβώς! Η αλήθεια είναι πως αν για παράδειγμα, μου έλεγε ο Γιάννης Βούρος πριν τρία χρόνια να έρθω Θεσσαλονίκη, δεν θα μπορούσα να το κάνω. Γιατί ο γιος μου έδινε πανελλαδικές εξετάσεις. Και όταν ήταν Δευτέρα και Τρίτη Λυκείου, είμασταν "αυτοκόλλητοι" στο σπίτι. Δεν θα μπορούσα να φύγω από την Αθήνα. Δεν θα το έκανα, με τίποτα. Και μικρός όταν ήταν, δεν μπορούσα να τον αφήσω....Ήταν η σοβαρότερη παράμετρος στη ζωή μου. Κράτησα μια απόσταση, λίγο αναγκαστική. Αναγκαστική με την έννοια, πως ότι δεν ήταν της απόλυτης αρεσκείας μου δεν το ήθελα και προτίμησα να μείνω στο περιθώριο. Aυτό!
- Είναι όμως μια δουλειά, που αν κάνεις ένα έργο, και μετά δεν κάνεις κάτι επόμενο, κανείς δεν σου εγγυάται ότι μετά από λίγα χρόνια θα καταφέρεις να ξαναμπείς Ακριβώς όπως τα λέτε!
- Ναι, αλλά το ρίσκο είναι διπλό, γιατί η επόμενη πρόταση που θα γίνει, δεν ξέρεις, αν θα είναι και ορθή όταν ξεκινάς να είσαι μέσα σε ένα θίασο....για παράδειγμα, σημασία δεν έχει να κάνεις την Αλεξάνδρα Ντε Λάγκο, αλλά πώς θα τη κάνεις την Ντε Λάγκο. Κι αυτό δεν το ξέρεις από την αρχή!
Σαφώς! Είναι μεγάλο ρίσκο! Πάντα!
- Πώς βλέπετε τα πράγματα στη θεατρική Θεσσαλονίκη;
Είναι πολύ δύσκολα, λόγω της οικονομικής κατάστασης. Για τους ηθοποιούς, είναι μικρές οι αμοιβές. Για εμάς που είμαστε από άλλη πόλη, είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Και είναι δύσκολη η καθημερινότητα, έξω και μακριά από το σπίτι σου. Μένω σε ξενοδοχείο, δεν είναι το σπίτι μου. Για παράδειγμα, πέρασα μια μικρή ίωση στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, δίχως να έχω κάποιον να με περιποιηθεί. Από εκεί και πέρα, η Θεσσαλονίκη είναι μια ευχάριστη και "ξελογιαστική" πόλη. Οι άνθρωποι είναι φιλικοί και ευγενικοί.
Τουλάχιστον, τώρα που ενηλικιώθηκε ο γιος σας, ο Εδουάρδος, μετά το "Γλυκό πουλί της νιότης" δεν θα είστε πιο "φορτσάτη" στο να κάνετε και άλλες παραστάσεις συχνότερα; Φαντάζομαι, είστε σε μια ανανεωτική φάση. Γυρνάτε σελίδα, είστε σε μια άλλη πόλη, στη δεύτερη Κρατική της χώρας και σε μια ηλικία που έχει ωραία πράγματα να ερμηνεύσεις στο θέατρο....
Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Η όρεξη του ηθοποιού είναι πάντα μεγάλη. Δεν είμαι όμως αχόρταγη. Πραγματικά, όπως είπατε πολύ ωραία πριν, δεν έχει σημασία να παίξεις έναν ρόλο, αλλά με ποιες συνθήκες θα τον κάνεις. Δεν είμαι "κυνηγός κεφαλών". Ποτέ δεν ήμουν. Ούτε στα νιάτα μου! Δε ζήλευα ρόλους. Με νοιάζει διαδικασία. Όταν δεν είναι η διαδικασία, όπως νομίζω ότι πρέπει να είναι, τότε υποφέρω. Όταν μεγαλώνεις έχεις και λιγότερες αντοχές. Είμαι επιφυλακτική με το μέλλον, σε σχέση με τη κατάσταση που υπάρχει στη χώρα μας. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πως θα διαμορφωθούν οι καταστάσεις. Είναι πολύ δύσκολο κάποιος να κάνει όνειρα και πρόγραμμα για το μέλλον.
- Πολλές παραστάσεις και σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη-δεν νομίζετε;
Γίνονται πολλά πράγματα και αυτό δημιουργεί μία σύγχυση. Λειτουργεί καλά, αλλά και αρνητικά. Ο κόσμος δεν ξέρει πραγματικά, πολλές φορές, τι να επιλέξει και τι είναι καλό ή όχι. Κι αυτό είναι στοιχείο της κρίσης. Αυτό το χαώδες του πράγματος. Και οι άνθρωποι είναι σαν "ορφανοί" που θέλουν από κάπου να πιαστούν και δεν ξέρουν από πού.
- Ποια στοιχεία από το επαγγελματικό κομμάτι, της μητέρας σας, Αφροδίτης Γρηγοριάδου, έχετε "απορροφήσει";
Είναι αυτονόητο. Τα παιδιά διαποτίζονται από τους γονείς. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι του γονιού, μέσα σου. Στοιχεία της, που έχω δεν μπορώ να σας πω, γιατί δεν μπορώ να παρατηρώ τον εαυτό μου, απέξω. Προφανώς, λένε, ότι έχουμε κοινά στον "αέρα" μας. Σα φυσική παρουσία, τα εκφραστικά μέσα.
- Μέσα στη δουλειά του θεάτρου πήρατε στοιχεία της μητέρας σας;
Κακά τα ψέμματα, από μικρό παιδάκι μεγάλωσα σε ένα θεατρικό περιβάλλον. Για την οικογένεια στην οποία μεγάλωσα, το θέατρο ήταν κάτι πολύ σοβαρό. Ήταν με πόνο ακουμπισμένο. Να αφιερώνεσαι. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχω κρατήσει από τη μητέρα μου.
thesout.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Χαλκίδα: Άνοιξαν την πόρτα και βρήκαν νεκρό 45χρονο άντρα!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΟΚ: Νεκρός από Τροχαίο στο Γήπεδο Ναυπάκτου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
