ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Πως ο Χίτλερ κρύβεται πίσω από την γερμανική λιτότητα και την θερμή υποδοχή στους Σύρους πρόσφυγες

Η Γερμανία, η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης έμεινε για πολύ καιρό στα πρωτοσέλιδα του τύπου παγκοσμίως, με φόντο την ελληνική κρίση και την επιμονή του Βερολίνου στην επιβολή άλλης μίας συνταγής λιτότητας στην Αθήνα.

Τώρα, η Γερμανία, ενώ πριν από λίγο καιρό εμφανίζονταν τόσο σκληρή απέναντι στην Ελλάδα, έχει εντελώς διαφορετική θετική προς τους πρόσφυγες θέση.

Ποιος είναι ο λόγος λοιπόν που η Γερμανία εμφανίζει αυτή την διχασμένη προσωπικότητα;

Η απάντηση βρίσκεται πίσω στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο γερμανικός πληθυσμός του Βερολίνου πεινούσε κατά την διάρκεια του 2ου Π.Π. με φόντο τους βομβαρδισμούς της πόλης από τους συμμάχους.

Φοβούμενες οι αρχές την πολιτική αστάθεια, η λιτότητα ήταν ένας αναγκαίος τρόπος να παραμένει η οικονομία σε πορεία ανάπτυξης. Η ανάπτυξη ερχόταν μέσα από μεγάλες δημόσιες επενδύσεις.

Άλλος ένας λόγος είναι η Σχολή του Φράιμπουργκ, που άνθισε στον μεσοπόλεμο από το πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ, με πυρήνα τον καθηγητή οικονομικών Walter Eucken και στηρίζονταν στην ιδέα της "κοινωνικής οικονομίας της αγοράς".

Η μεγάλη ύφεση του '32-'33 και οι αστάθεια της δεκαετίας του '20 αποτέλεσαν δυσφήμιση του κεϋνσιανισμού.

Η Γερμανία ταλαιπωρήθηκε την δεκαετία του 1920 από οικονομική αναταραχή, υπερπληθωρισμό και υποπληθωρισμό, σε συνάντηση με τα υψηλά ποσοστά ανεργίας.

Ο οικονομικός έλεγχος της ναζιστικής κυβέρνησης ήταν επικεντρωμένος στην παραγωγή πολεμικού υλικού εις βάρος της της υπόλοιπης παραγωγής.

Η γερμανική εκδοχή του κοινωνικού φιλελευθερισμού (που οδηγεί σε κοινωνική δικαιοσύνη), τονίζει την ανάγκη το κράτος να διασφαλίσει ότι η ελεύθερη αγορά θα παράγει αποτελέσματα κοντά στο θεωρητικό δυναμικό της.

Με δεδομένο το οικονομικό χάος του μεσοπολέμου και τις επώδυνες μεταρρυθμίσεις στον απόηχο του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί η ανεμπόδιστη οικονομία της ελεύθερης αγοράς δεν ήταν δημοφιλής. Οι άνθρωποι λαχταρούσαν τάξη και σταθερότητα.

Έτσι, σε αντίθεση με μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου, η Γερμανία δεν είχε ποτέ ιδιαίτερα την μεταπολεμική υπέρ-κεϋνσιανή ορθοδοξία.

Η Γερμανία φοβάται ότι τα σπάταλα κράτη θα επωφεληθούν του Βερολίνου και τους προγράμματος της λιτότητας που επιθυμεί να επιβάλει, επηρεάζοντας ολόκληρη την ήπειρο και επιστρέφοντας την χώρα στο χάος του μεσοπολέμου.

Αναφορικά με το θέμα των μεταναστών, πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι το καλωσόρισμα που τους επιφυλάσσει η Γερμανία, έχει την βάση του στην δημογραφική κρίση που περνά η χώρα.

Έτσι ενώ ο πληθυσμός της Μ. Βρετανίας συνεχίζει να αυξάνεται, αυτός της Γερμανίας θα μειώνεται τα επόμενα χρόνια.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός, Ντέιβιντ Κάμερον, δήλωσε ότι η χώρα του μπορεί να υποδεχτεί μόνο 20.000 πρόσφυγες από την Συρία, την ώρα που η Γερμανίδα Καγκελάριος, Άγκελα Μέρκελ, έκανε λόγο για δυνατότητα υποδοχής 500.000 πρόσφύφων από την Συρία τον χρόνο.

Γιατί όμως δεν κάνουν το ίδιο Ιαπωνία και Ρωσία που επίσης έχουν δημογραφικό πρόβλημα; Ο πληθυσμός σε Ισπανία, Ελλάδα και Πορτογαλία επίσης μειώνεται, όμως οι χώρες αυτές έχουν κλειστές τις πόρτες τους στους πρόσφυγες.

Η Γερμανία αισθάνεται ακόμα ένοχη για τα εγκλήματα πολέμου των ναζί κατά των 2 Π.Π. με τις γερμανικές θηριωδίες να δημιουργούν ορδές προσφύγων ανά την Ευρώπη. Η νεότερη γενιά των Γερμανών ψηφοφόρων, αν και έχουν γεννηθεί μετά τον πόλεμο, νιώθουν την συλλογική ευθύνη απέναντι στα εγκλήματα των προηγούμενων γενιών.

Την ίδια ώρα, ο ψυχρός πόλεμος, οδήγησε 10 εκατ. Γερμανούς που κατοικούσαν σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ να πάνε πρόσφυγες στην Δυτική Γερμανία (τότε). Πράγμα που σημαίνει ότι πολλοί Γερμανοί έχουν βιώσει, από τους παππούδες τους την προσφυγιά.
Πηγή Tromaktiko