2012-06-21 22:20:38
Η Πρωταθλήτρια Ευρώπης Ισπανία έχει παίξει σε τρεις τελικούς ΕURO με απολογισμό δύο νίκες και μια ήττα. Διαβάστε στο Sport24.gr την αναδρομή στην Furia Roja από την κεφαλιά του Μαρθελίνο το 1964 και τη γκάφα του Αρκονάδα το 1984, μέχρι το γκολ του Τόρες πριν 4 χρόνια
Επιμέλεια: Θανάσης Κρεκούκιας
Η Εθνική Ισπανίας έχει αγωνιστεί σε τρεις τελικούς Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος με απολογισμό δυο νίκες και μία ήττα.
Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Εθνική Ισπανίας, βρίσκεται στην Πολωνία, όπου έχει ξεκινήσει την προσπάθειά της να υπερασπιστεί τον τίτλο που κατέκτησε πριν 4 χρόνια στην Αυστρία, θέλοντας να γίνει η πρώτη ομάδα στην ιστορία του θεσμού που θα κερδίσει δυο συνεχόμενα τρόπαια. Η Furia Roja, απόλυτη κυρίαρχος στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, αφού εκτός από το EURO του 2008 κατέκτησε και το Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής το 2010, είναι ένα από τα φαβορί και σε αυτό το τουρνουά.
Ο «σοφός της Ορταλέθα», Λουίς Αραγονές, στον αέρα από τους πρωταθλητές Ευρώπης Ισπανούς το 2008.
Πριν έρθουν πάντως αυτές οι δυο πολύ μεγάλες επιτυχίες την τελευταία τετραετία, οι Ισπανοί είχαν τη ρετσινιά του loser, αφού για περισσότερες από 4 δεκαετίες αποτύγχαναν σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις, ειδικότερα στα κρίσιμα ματς. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν το 2008, η Εθνική Ισπανίας είχε φτάσει μόνο σε δυο τελικούς EURO, κερδίζοντας τον έναν (1964) και χάνοντας τον άλλο (1984). Το Sport24.gr θυμάται σήμερα τις τρεις παρουσίες της Furia Roja σε τελικούς του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
1. ΙΣΠΑΝΙΑ – ΕΣΣΔ 2-1 (1964)Γήπεδο: «Σαντιάγο Μπερναμπέου», Μαδρίτη (21-6-1964)
Σκόρερ: 6’ Περέδα, 84’ Μαρθελίνο / 8’ Χουσαΐνοφ
Ο πρώτος μεγάλος τίτλος – και μοναδικός μέχρι το 2008 – για τη Furia Roja, ήρθε το 1964, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που φιλοξενήθηκε στην Ισπανία. Μέσα στη σκληρή δικτατορία του Φράνκο, η Ισπανία διοργάνωσε την τελική φάση του δεύτερου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Όπως συνέβη και σε όλες τις υπόλοιπες διοργανώσεις μέχρι το 1980, στο τουρνουά έλαβαν μέρος μόνο 4 ομάδες, αυτές δηλαδή που είχαν προκριθεί από την προκριματική φάση. Παρούσες, εκτός από τη διοργανώτρια, η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 1960, Σοβιετική Ένωση, η Ουγγαρία και η Δανία.
Ο γύρος του θριάμβου για την πρωταθλήτρια Ευρώπης του 1964 μέσα στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Στους ώμους ο αρχηγός της Furia Roja, Φερνάντο Ολιβέγια και ο προπονητής, Χοσέ Βιγιαλόνγκα.Οι Ισπανοί ίδρωσαν να αποκλείσουν στον ημιτελικό τους Ούγγρους (στους οποίους αγωνιζόταν και ο Ίμρε Κόμορα, μετέπειτα προπονητής του Ολυμπιακού), αλλά κατάφεραν με το γκολ του Αμάνθιο στην παράταση (σκορ κανονικής διάρκειας 1-1) να πάρουν την πρόκριση στον τελικό. Στον άλλο ημιτελικό («Καμπ Νόου»), οι Σοβιετικοί έκαναν περίπατο απέναντι στη Δανία (3-0) και ταξίδεψαν από τη Βαρκελώνη στη Μαδρίτη για να υπερασπιστούν τον τίτλο τους. Μπροστά σε 125.000 θεατές – και όχι σε 79.000 όπως λανθασμένα αναφέρεται στις περισσότερες πηγές – που γέμισαν ασφυκτικά κάθε γωνιά του «Σαντιάγο Μπερναμπέου», οι δυο ομάδες παρατάχθηκαν ως εξής:
Ισπανία (Χοσέ Βιγιαλόνγκα): Ιρίμπαρ, Ριβίγια, Καγιέχα, Θόκο, Ολιβέγια, Φουστέ, Αμάνθιο, Περέδα, Μαρθελίνο, Σουάρεθ, Λαπέτρα.
Σοβιετική Ένωση (Κονσταντίν Μπεσκόφ): Γιασίν, Τσουστίκοφ, Σεστερνιόφ, Ανίσχιν, Μούντρικ, Βορονίν, Κορνέεφ, Τσισλένκο, Ιβάνοφ, Πονέντελνικ, Χουσαΐνοφ.
Ο Τσους Περέδα (δεξιά) ανοίγει το σκορ στο έκτο λεπτό του τελικού.Οι Ισπανοί προηγήθηκαν πολύ νωρίς, στο 6’, με σουτ – γκολ του Τσους Περέδα, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε μια ασυνεννοησία των Σοβιετικών μέσα στην περιοχή τους και εκτέλεσε από κοντά τον Λεβ Γιασίν. Δυο λεπτά αργότερα, ο Χουσαΐνοφ έφερε το ματς στα ίσια με ένα πλασέ από το ύψος της μεγάλης περιοχής που αιφνιδίασε τον Ιρίμπαρ. Ο αγώνας κύλησε χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις μέχρι το 84’, όταν ο Περέδα κινήθηκε από δεξιά, έβγαλε σέντρα ακριβείας στον Μαρθελίνο, ο οποίος με δύσκολη όσο και θεαματική κεφαλιά ψαράκι άφησε άγαλμα τον Γιασίν, διαμορφώνοντας το τελικό 2-1. Το τουρνουά πάντως σημαδεύτηκε από την προπαγάνδα της δικτατορίας του Φράνκο.
Ισπανοί φίλαθλοι στην κερκίδα του «Μπερναμπέου». Το πανό γράφει: «Βότκα εναντίον κρασοκατάνυξης. Ζήτω η κρασοκατάνυξη!!!»
Δυο παραδείγματα: Για περίπου 40 χρόνια οι Ισπανοί νόμιζαν ότι η σέντρα στον Μαρθελίνο είχε βγει από τον Αμάνθιο και όχι από τον Περέδα. Η TVE είχε αλλοιώσει το βίντεο, αφού ο Χενεραλίσιμο δεν μπορούσε να χωνέψει ότι παρών και στα δυο γκολ της Ισπανίας ήταν ένας παίκτης της Μπαρτσελόνα (Περέδα)!!! Παρά το γεγονός ότι τόσο οι παίκτες όσο και οι θεατές είχαν δει ξεκάθαρα ότι ο Περέδα είχε δημιουργήσει το δεύτερο τέρμα της Furia Roja, η προπαγάνδα λειτούργησε μέχρι το 2003, όταν οι Ρώσοι έδωσαν στη δημοσιότητα το πραγματικό πλάνο που είχε τραβήξει η δική τους τηλεόραση (αυτό που υπάρχει και στο βίντεο που ακολουθεί) και έτσι, έστω και αργά αποκαταστάθηκε η αλήθεια.
Το δεύτερο παράδειγμα έχει να κάνει με τα όσα δίδασκαν οι δάσκαλοι στα σχολεία της επαρχίας. Εκεί λοιπόν, ο Λεβ Γιασίν, ο μεγάλος τερματοφύλακας των Σοβιετικών, παρουσιαζόταν ως Βάσκος (!!!) που είχε γεννηθεί στην Ισπανία, στη συνέχεια η οικογένειά του είχε μεταναστεύσει στη Σοβιετική Ένωση και ο ίδιος είχε επιστρέψει ως «Γενίτσαρος» στο EURO, χωρίς να θυμάται τίποτα από το παρελθόν του. Απίστευτες ιστορίες!
2. ΙΣΠΑΝΙΑ – ΓΑΛΛΙΑ 0-2 (1984)Γήπεδο: «Παρκ ντε Πρενς», Παρίσι (27-6-1984)
Σκόρερ: 57’ Πλατινί, 90’ Μπελόν
Χρειάστηκε να περάσουν 20 χρόνια για να ξαναφτάσουν οι Ισπανοί σε τελικό μεγάλης διοργάνωσης, αυτή τη φορά στο EURO του 1984 που διοργανώθηκε στη Γαλλία. Η χαρισματική ομάδα των «τρικολόρ» του Πλατινί, που είχε εντυπωσιάσει δυο χρόνια πριν στο Μουντιάλ της Ισπανίας, έφτασε στον τελικό με 4 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια και ήταν το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Από την άλλη, η Furia Roja δυσκολεύτηκε λίγο περισσότερο για να πάρει το εισιτήριο για το «Παρκ ντε Πρενς».
Η ενδεκάδα της Ισπανίας στον τελικό του 1984. Δεύτερος από αριστερά στη μπροστά σειρά, ο πρώην προπονητής του Παναθηναϊκού, Βίκτορ Μουνιόθ.Οι Ισπανοί ξεκίνησαν στον όμιλο με δυο ισοπαλίες, 1-1 με Ρουμανία (σκόρερ του γκολ των Ρουμάνων ο Λάζλο Μπόλονι, μέχρι πριν λίγες μέρες προπονητής του ΠΑΟΚ) και 1-1 με Πορτογαλία και χρειάζονταν οπωσδήποτε νίκη επί της Γερμανίας για να περάσουν στα ημιτελικά, η οποία ήρθε με γκολ του Μαθέδα στο 90’! Απέναντι στους Δανούς (1-1), η Ισπανία χρειάστηκε να φτάσει μέχρι τη διαδικασία των πέναλτι και πήρε την πρόκριση για τον τελικό μετά την πέμπτη άστοχη εκτέλεση του Έλκιερ. Στο Παρίσι οι δυο φιναλίστ παρατάχθηκαν ως εξής:
Ισπανία (Μιγκέλ Μουνιόθ): Αρκονάδα, Ουρκιάγα, Σάλβα (85’ Ρομπέρτο), Γκαγιέγο, Καμάτσο, Μορένο (75’ Σαράβια), Σενιόρ, Βίκτορ, Φρανθίσκο, Σαντιγιάνα, Καράσκο.
Γαλλία (Μισέλ Ινταλγκό): Μπατς, Μπατιστόν (72’ Αμορός), Λε Ρού, Μποσίς, Ντομέργκ, Ζιρές, Τιγκανά, Φερναντέζ, Πλατινί, Λακόμπ (80’ Ζενγκινί), Μπελόν.
Η μπάλα έχει γλιστρήσει από τα χέρια του Αρκονάδα μετά το φάουλ του Πλατινί και κυλάει μέσα στην ισπανική εστία.Ο τελικός κυλούσε απόλυτα ισορροπημένα μέχρι το 57ο λεπτό, όταν οι Γάλλοι κέρδισαν ένα φάουλ ελάχιστα έξω από την περιοχή των Ισπανών. Ο σπεσιαλίστας Πλατινί ανέλαβε να το εκτελέσει, η μπάλα πέρασε ακίνδυνα δίπλα από το τείχος και κατευθύνθηκε κατευθείαν στα χέρια του Αρκονάδα. Όμως, αμέσως μετά και αφού το «χταπόδι» φάνηκε ότι την είχε μπλοκάρει, η μπάλα γλίστρησε κάτω από το σώμα του και κατέληξε σαδιστικά στην εστία του. Οι Γάλλοι βρέθηκαν τελείως ανέλπιστα μπροστά στο σκορ, η Ισπανία προσπάθησε αλλά δε βρήκε το γκολ της ισοφάρισης και στο τελευταίο λεπτό ο Μπελόν σφράγισε τον θρίαμβο των «τρικολόρ» σημειώνοντας το τελικό 2-0.
Βίντεο: Highlights από τον τελικό του 1984, ανάμεσα σε Ισπανία και Γαλλία.
3. ΙΣΠΑΝΙΑ – ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1-0 (2008)Γήπεδο: «Ερνστ Χάπελ Στάντιον», Βιέννη (29-6-2008)
Σκόρερ: 33’ Τόρες
Μετά το 1984, πέρασαν ακόμα 24 χρόνια μέχρι η Ισπανία να φτάσει στον τρίτο μεγάλο τελικό της ιστορίας της. Για πρώτη φορά όμως τη συνόδευε ο τίτλος του απόλυτου φαβορί. Η Furia Roja είχε κερδίσει όλα τα ματς στα προκριματικά παίζοντας θεαματικό και αποτελεσματικό ποδόσφαιρο και έφτασε στην Αυστρία αποφασισμένη να ξεκαθαρίσει μια και καλή τους λογαριασμούς της με την ετικέτα του λούζερ που την ακολουθούσε για δεκαετίες.
Το γκολ του Φερνάντο el niño Τόρες στο 33’ του τελικού.Ο Λουίς Αραγονές παρουσίασε στο EURO μια ομάδα που συνδύασε την εμπειρία και τον ενθουσιασμό με παίκτες που από τη μια διψούσαν για διάκριση και από την άλλη υπάκουαν τυφλά τον προπονητή τους. Η Ισπανία σαν πραγματική furia, ξεπέρασε εύκολα τον όμιλο με 3 νίκες (4-1 τη Ρωσία, 2-1 τη Σουηδία και 2-1 την Ελλάδα) και αντιμετώπισε στους «8» την Ιταλία, την οποία απέκλεισε στη διαδικασία των πέναλτι (0-0 τα 120 λεπτά). Στον ημιτελικό ξαναβρήκε μπροστά της τη Ρωσία, κέρδισε 3-0 (Τσάβι, Γκουίθα & Σίλβα) και πήρε το εισιτήριο για τον τελικό με αντίπαλο τη Γερμανία. Στις 29 Ιουνίου, στο «Ερνστ Χάπελ» της Βιέννης, οι δυο φιναλίστ παρατάχθηκαν ως εξής:
Ισπανία (Λουίς Αραγονές): Κασίγιας, Ράμος, Μαρτσένα, Πουγιόλ, Καπντεβίλα, Σένα, Ινιέστα, Τσάβι, Φάμπρεγας (63’ Τσάμπι Αλόνσο), Σίλβα (66’ Καθόρλα), Τόρες (78’ Γκουίθα).
Γερμανία (Γιόαχιμ Λεβ): Λέμαν, Φρίντριχ, Μερτεζάκερ, Μετσέλντερ, Λαμ (46’ Γιάνσεν), Φρινγκς, Χίτσλσπεργκερ (58’ Κουράνι), Σβάινσταϊγκερ, Μπάλακ, Ποντόλσκι, Κλόζε (79’ Γκόμες).
Τσάβι και Βίγια με τα βραβεία του MVP και του πρώτου σκόρερ του τουρνουά αντίστοιχα (2008)Οι Γερμανοί ξεκίνησαν πιέζοντας τους αντιπάλους τους στο πρώτο τέταρτο, όμως στη συνέχεια η Ισπανία ισορρόπησε και στο 33’ ο Τόρες κέρδισε μια προσωπική μονομαχία με τον Φίλιπ Λαμ, πρόλαβε την έξοδο του Λέμαν και πλάσαρε στα δίχτυα πετυχαίνοντας το μοναδικό γκολ του τελικού. Από εκεί και μετά, η furia roja έλεγξε απόλυτα τον ρυθμό του παιχνιδιού και αναδείχθηκε πανάξια πρωταθλήτρια Ευρώπης, μόλις η δεύτερη (μετά τη Γαλλία το 1984) στην ιστορία του θεσμού που κέρδισε όλα τα ματς των προκριματικών και στη συνέχεια πήρε αήττητη το τρόπαιο. Ο σκόρερ Φερνάντο Τόρες ανακηρύχθηκε «Man of the match», ο Τσάβι παίκτης του τουρνουά και ο Νταβίδ Βίγια πρώτος σκόρερ (4 γκολ).
Οι φωτογραφίες του 1964 και του 1984 βρίσκονται στο λεύκωμα «Momentos estelares de la Roja».
By:Sport24
notosspor
Επιμέλεια: Θανάσης Κρεκούκιας
Η Εθνική Ισπανίας έχει αγωνιστεί σε τρεις τελικούς Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος με απολογισμό δυο νίκες και μία ήττα.
Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Εθνική Ισπανίας, βρίσκεται στην Πολωνία, όπου έχει ξεκινήσει την προσπάθειά της να υπερασπιστεί τον τίτλο που κατέκτησε πριν 4 χρόνια στην Αυστρία, θέλοντας να γίνει η πρώτη ομάδα στην ιστορία του θεσμού που θα κερδίσει δυο συνεχόμενα τρόπαια. Η Furia Roja, απόλυτη κυρίαρχος στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, αφού εκτός από το EURO του 2008 κατέκτησε και το Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής το 2010, είναι ένα από τα φαβορί και σε αυτό το τουρνουά.
Ο «σοφός της Ορταλέθα», Λουίς Αραγονές, στον αέρα από τους πρωταθλητές Ευρώπης Ισπανούς το 2008.
Πριν έρθουν πάντως αυτές οι δυο πολύ μεγάλες επιτυχίες την τελευταία τετραετία, οι Ισπανοί είχαν τη ρετσινιά του loser, αφού για περισσότερες από 4 δεκαετίες αποτύγχαναν σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις, ειδικότερα στα κρίσιμα ματς. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν το 2008, η Εθνική Ισπανίας είχε φτάσει μόνο σε δυο τελικούς EURO, κερδίζοντας τον έναν (1964) και χάνοντας τον άλλο (1984). Το Sport24.gr θυμάται σήμερα τις τρεις παρουσίες της Furia Roja σε τελικούς του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
1. ΙΣΠΑΝΙΑ – ΕΣΣΔ 2-1 (1964)Γήπεδο: «Σαντιάγο Μπερναμπέου», Μαδρίτη (21-6-1964)
Σκόρερ: 6’ Περέδα, 84’ Μαρθελίνο / 8’ Χουσαΐνοφ
Ο πρώτος μεγάλος τίτλος – και μοναδικός μέχρι το 2008 – για τη Furia Roja, ήρθε το 1964, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που φιλοξενήθηκε στην Ισπανία. Μέσα στη σκληρή δικτατορία του Φράνκο, η Ισπανία διοργάνωσε την τελική φάση του δεύτερου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Όπως συνέβη και σε όλες τις υπόλοιπες διοργανώσεις μέχρι το 1980, στο τουρνουά έλαβαν μέρος μόνο 4 ομάδες, αυτές δηλαδή που είχαν προκριθεί από την προκριματική φάση. Παρούσες, εκτός από τη διοργανώτρια, η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 1960, Σοβιετική Ένωση, η Ουγγαρία και η Δανία.
Ο γύρος του θριάμβου για την πρωταθλήτρια Ευρώπης του 1964 μέσα στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Στους ώμους ο αρχηγός της Furia Roja, Φερνάντο Ολιβέγια και ο προπονητής, Χοσέ Βιγιαλόνγκα.Οι Ισπανοί ίδρωσαν να αποκλείσουν στον ημιτελικό τους Ούγγρους (στους οποίους αγωνιζόταν και ο Ίμρε Κόμορα, μετέπειτα προπονητής του Ολυμπιακού), αλλά κατάφεραν με το γκολ του Αμάνθιο στην παράταση (σκορ κανονικής διάρκειας 1-1) να πάρουν την πρόκριση στον τελικό. Στον άλλο ημιτελικό («Καμπ Νόου»), οι Σοβιετικοί έκαναν περίπατο απέναντι στη Δανία (3-0) και ταξίδεψαν από τη Βαρκελώνη στη Μαδρίτη για να υπερασπιστούν τον τίτλο τους. Μπροστά σε 125.000 θεατές – και όχι σε 79.000 όπως λανθασμένα αναφέρεται στις περισσότερες πηγές – που γέμισαν ασφυκτικά κάθε γωνιά του «Σαντιάγο Μπερναμπέου», οι δυο ομάδες παρατάχθηκαν ως εξής:
Ισπανία (Χοσέ Βιγιαλόνγκα): Ιρίμπαρ, Ριβίγια, Καγιέχα, Θόκο, Ολιβέγια, Φουστέ, Αμάνθιο, Περέδα, Μαρθελίνο, Σουάρεθ, Λαπέτρα.
Σοβιετική Ένωση (Κονσταντίν Μπεσκόφ): Γιασίν, Τσουστίκοφ, Σεστερνιόφ, Ανίσχιν, Μούντρικ, Βορονίν, Κορνέεφ, Τσισλένκο, Ιβάνοφ, Πονέντελνικ, Χουσαΐνοφ.
Ο Τσους Περέδα (δεξιά) ανοίγει το σκορ στο έκτο λεπτό του τελικού.Οι Ισπανοί προηγήθηκαν πολύ νωρίς, στο 6’, με σουτ – γκολ του Τσους Περέδα, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε μια ασυνεννοησία των Σοβιετικών μέσα στην περιοχή τους και εκτέλεσε από κοντά τον Λεβ Γιασίν. Δυο λεπτά αργότερα, ο Χουσαΐνοφ έφερε το ματς στα ίσια με ένα πλασέ από το ύψος της μεγάλης περιοχής που αιφνιδίασε τον Ιρίμπαρ. Ο αγώνας κύλησε χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις μέχρι το 84’, όταν ο Περέδα κινήθηκε από δεξιά, έβγαλε σέντρα ακριβείας στον Μαρθελίνο, ο οποίος με δύσκολη όσο και θεαματική κεφαλιά ψαράκι άφησε άγαλμα τον Γιασίν, διαμορφώνοντας το τελικό 2-1. Το τουρνουά πάντως σημαδεύτηκε από την προπαγάνδα της δικτατορίας του Φράνκο.
Ισπανοί φίλαθλοι στην κερκίδα του «Μπερναμπέου». Το πανό γράφει: «Βότκα εναντίον κρασοκατάνυξης. Ζήτω η κρασοκατάνυξη!!!»
Δυο παραδείγματα: Για περίπου 40 χρόνια οι Ισπανοί νόμιζαν ότι η σέντρα στον Μαρθελίνο είχε βγει από τον Αμάνθιο και όχι από τον Περέδα. Η TVE είχε αλλοιώσει το βίντεο, αφού ο Χενεραλίσιμο δεν μπορούσε να χωνέψει ότι παρών και στα δυο γκολ της Ισπανίας ήταν ένας παίκτης της Μπαρτσελόνα (Περέδα)!!! Παρά το γεγονός ότι τόσο οι παίκτες όσο και οι θεατές είχαν δει ξεκάθαρα ότι ο Περέδα είχε δημιουργήσει το δεύτερο τέρμα της Furia Roja, η προπαγάνδα λειτούργησε μέχρι το 2003, όταν οι Ρώσοι έδωσαν στη δημοσιότητα το πραγματικό πλάνο που είχε τραβήξει η δική τους τηλεόραση (αυτό που υπάρχει και στο βίντεο που ακολουθεί) και έτσι, έστω και αργά αποκαταστάθηκε η αλήθεια.
Το δεύτερο παράδειγμα έχει να κάνει με τα όσα δίδασκαν οι δάσκαλοι στα σχολεία της επαρχίας. Εκεί λοιπόν, ο Λεβ Γιασίν, ο μεγάλος τερματοφύλακας των Σοβιετικών, παρουσιαζόταν ως Βάσκος (!!!) που είχε γεννηθεί στην Ισπανία, στη συνέχεια η οικογένειά του είχε μεταναστεύσει στη Σοβιετική Ένωση και ο ίδιος είχε επιστρέψει ως «Γενίτσαρος» στο EURO, χωρίς να θυμάται τίποτα από το παρελθόν του. Απίστευτες ιστορίες!
2. ΙΣΠΑΝΙΑ – ΓΑΛΛΙΑ 0-2 (1984)Γήπεδο: «Παρκ ντε Πρενς», Παρίσι (27-6-1984)
Σκόρερ: 57’ Πλατινί, 90’ Μπελόν
Χρειάστηκε να περάσουν 20 χρόνια για να ξαναφτάσουν οι Ισπανοί σε τελικό μεγάλης διοργάνωσης, αυτή τη φορά στο EURO του 1984 που διοργανώθηκε στη Γαλλία. Η χαρισματική ομάδα των «τρικολόρ» του Πλατινί, που είχε εντυπωσιάσει δυο χρόνια πριν στο Μουντιάλ της Ισπανίας, έφτασε στον τελικό με 4 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια και ήταν το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Από την άλλη, η Furia Roja δυσκολεύτηκε λίγο περισσότερο για να πάρει το εισιτήριο για το «Παρκ ντε Πρενς».
Η ενδεκάδα της Ισπανίας στον τελικό του 1984. Δεύτερος από αριστερά στη μπροστά σειρά, ο πρώην προπονητής του Παναθηναϊκού, Βίκτορ Μουνιόθ.Οι Ισπανοί ξεκίνησαν στον όμιλο με δυο ισοπαλίες, 1-1 με Ρουμανία (σκόρερ του γκολ των Ρουμάνων ο Λάζλο Μπόλονι, μέχρι πριν λίγες μέρες προπονητής του ΠΑΟΚ) και 1-1 με Πορτογαλία και χρειάζονταν οπωσδήποτε νίκη επί της Γερμανίας για να περάσουν στα ημιτελικά, η οποία ήρθε με γκολ του Μαθέδα στο 90’! Απέναντι στους Δανούς (1-1), η Ισπανία χρειάστηκε να φτάσει μέχρι τη διαδικασία των πέναλτι και πήρε την πρόκριση για τον τελικό μετά την πέμπτη άστοχη εκτέλεση του Έλκιερ. Στο Παρίσι οι δυο φιναλίστ παρατάχθηκαν ως εξής:
Ισπανία (Μιγκέλ Μουνιόθ): Αρκονάδα, Ουρκιάγα, Σάλβα (85’ Ρομπέρτο), Γκαγιέγο, Καμάτσο, Μορένο (75’ Σαράβια), Σενιόρ, Βίκτορ, Φρανθίσκο, Σαντιγιάνα, Καράσκο.
Γαλλία (Μισέλ Ινταλγκό): Μπατς, Μπατιστόν (72’ Αμορός), Λε Ρού, Μποσίς, Ντομέργκ, Ζιρές, Τιγκανά, Φερναντέζ, Πλατινί, Λακόμπ (80’ Ζενγκινί), Μπελόν.
Η μπάλα έχει γλιστρήσει από τα χέρια του Αρκονάδα μετά το φάουλ του Πλατινί και κυλάει μέσα στην ισπανική εστία.Ο τελικός κυλούσε απόλυτα ισορροπημένα μέχρι το 57ο λεπτό, όταν οι Γάλλοι κέρδισαν ένα φάουλ ελάχιστα έξω από την περιοχή των Ισπανών. Ο σπεσιαλίστας Πλατινί ανέλαβε να το εκτελέσει, η μπάλα πέρασε ακίνδυνα δίπλα από το τείχος και κατευθύνθηκε κατευθείαν στα χέρια του Αρκονάδα. Όμως, αμέσως μετά και αφού το «χταπόδι» φάνηκε ότι την είχε μπλοκάρει, η μπάλα γλίστρησε κάτω από το σώμα του και κατέληξε σαδιστικά στην εστία του. Οι Γάλλοι βρέθηκαν τελείως ανέλπιστα μπροστά στο σκορ, η Ισπανία προσπάθησε αλλά δε βρήκε το γκολ της ισοφάρισης και στο τελευταίο λεπτό ο Μπελόν σφράγισε τον θρίαμβο των «τρικολόρ» σημειώνοντας το τελικό 2-0.
Βίντεο: Highlights από τον τελικό του 1984, ανάμεσα σε Ισπανία και Γαλλία.
3. ΙΣΠΑΝΙΑ – ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1-0 (2008)Γήπεδο: «Ερνστ Χάπελ Στάντιον», Βιέννη (29-6-2008)
Σκόρερ: 33’ Τόρες
Μετά το 1984, πέρασαν ακόμα 24 χρόνια μέχρι η Ισπανία να φτάσει στον τρίτο μεγάλο τελικό της ιστορίας της. Για πρώτη φορά όμως τη συνόδευε ο τίτλος του απόλυτου φαβορί. Η Furia Roja είχε κερδίσει όλα τα ματς στα προκριματικά παίζοντας θεαματικό και αποτελεσματικό ποδόσφαιρο και έφτασε στην Αυστρία αποφασισμένη να ξεκαθαρίσει μια και καλή τους λογαριασμούς της με την ετικέτα του λούζερ που την ακολουθούσε για δεκαετίες.
Το γκολ του Φερνάντο el niño Τόρες στο 33’ του τελικού.Ο Λουίς Αραγονές παρουσίασε στο EURO μια ομάδα που συνδύασε την εμπειρία και τον ενθουσιασμό με παίκτες που από τη μια διψούσαν για διάκριση και από την άλλη υπάκουαν τυφλά τον προπονητή τους. Η Ισπανία σαν πραγματική furia, ξεπέρασε εύκολα τον όμιλο με 3 νίκες (4-1 τη Ρωσία, 2-1 τη Σουηδία και 2-1 την Ελλάδα) και αντιμετώπισε στους «8» την Ιταλία, την οποία απέκλεισε στη διαδικασία των πέναλτι (0-0 τα 120 λεπτά). Στον ημιτελικό ξαναβρήκε μπροστά της τη Ρωσία, κέρδισε 3-0 (Τσάβι, Γκουίθα & Σίλβα) και πήρε το εισιτήριο για τον τελικό με αντίπαλο τη Γερμανία. Στις 29 Ιουνίου, στο «Ερνστ Χάπελ» της Βιέννης, οι δυο φιναλίστ παρατάχθηκαν ως εξής:
Ισπανία (Λουίς Αραγονές): Κασίγιας, Ράμος, Μαρτσένα, Πουγιόλ, Καπντεβίλα, Σένα, Ινιέστα, Τσάβι, Φάμπρεγας (63’ Τσάμπι Αλόνσο), Σίλβα (66’ Καθόρλα), Τόρες (78’ Γκουίθα).
Γερμανία (Γιόαχιμ Λεβ): Λέμαν, Φρίντριχ, Μερτεζάκερ, Μετσέλντερ, Λαμ (46’ Γιάνσεν), Φρινγκς, Χίτσλσπεργκερ (58’ Κουράνι), Σβάινσταϊγκερ, Μπάλακ, Ποντόλσκι, Κλόζε (79’ Γκόμες).
Τσάβι και Βίγια με τα βραβεία του MVP και του πρώτου σκόρερ του τουρνουά αντίστοιχα (2008)Οι Γερμανοί ξεκίνησαν πιέζοντας τους αντιπάλους τους στο πρώτο τέταρτο, όμως στη συνέχεια η Ισπανία ισορρόπησε και στο 33’ ο Τόρες κέρδισε μια προσωπική μονομαχία με τον Φίλιπ Λαμ, πρόλαβε την έξοδο του Λέμαν και πλάσαρε στα δίχτυα πετυχαίνοντας το μοναδικό γκολ του τελικού. Από εκεί και μετά, η furia roja έλεγξε απόλυτα τον ρυθμό του παιχνιδιού και αναδείχθηκε πανάξια πρωταθλήτρια Ευρώπης, μόλις η δεύτερη (μετά τη Γαλλία το 1984) στην ιστορία του θεσμού που κέρδισε όλα τα ματς των προκριματικών και στη συνέχεια πήρε αήττητη το τρόπαιο. Ο σκόρερ Φερνάντο Τόρες ανακηρύχθηκε «Man of the match», ο Τσάβι παίκτης του τουρνουά και ο Νταβίδ Βίγια πρώτος σκόρερ (4 γκολ).
Οι φωτογραφίες του 1964 και του 1984 βρίσκονται στο λεύκωμα «Momentos estelares de la Roja».
By:Sport24
notosspor
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Προκλητικές σκοπιανές πινακίδες κυκλοφορούν εντός Ελλάδας
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Επεσε» για μία ώρα το Twitter
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
