2021-09-29 16:26:42
Ένα μικρό χωριό, εκεί που σμίγουν Σέρρες, Δράμα και Καβάλα
Μικρό χωριό με πλούσια ιστορία και με «μυστικά» που εκπλήσσουν ευχάριστα τον επισκέπτη. Μπορεί να μην δείτε τρένα να περνούν από τον Σταθμό Αγγίστας, στο Ν.Α άκρο των Σερρών, αλλά θα έχετε την ευκαιρία να μπείτε στο εσωτερικό ενός μακεδονικού τάφου του 3ου αιώνα πΧ και να διασχίσετε την πέτρινη τοξωτή γέφυρα του Αγγίτη, που πάνω της πολέμησε τους Τούρκος -λίγα χρόνια πριν από την Επανάσταση του 1821- ο θρυλικός αρματολός Νικοτσάρας.
Ο Σταθμός Αγγίστας είναι ένα μικρό χωριό 150 κατοίκων χτισμένο στο τέλος του γραφικού φαραγγιού του Αγγίτη, που πολλοί αποκαλούν και Grand Canyon της Μακεδονίας, εκεί που σμίγουν τα όρια των νομών Σερρών, Δράμας και Καβάλας στην Ανατολική Μακεδονία.
Τα τρένα δεν σφυρίζουν στον πάλαι ποτέ «κόμβο»
Το χωριό οφείλει την ονομασία του στον μικρό σιδηροδρομικό σταθμό, που λειτουργούσε έως τις αρχές της δεκαετίας του 1930 και ήταν ο βασικός λόγος ευμάρειας της τοπικής κοινωνίας. Καπνά και άλλα αγροτικά προϊόντα της περιοχής, διακινούνταν μέσω του σταθμού της Αγγίστας και με τον σιδηρόδρομο έφταναν στις μεγάλες αγορές της εποχής.
Ο σταθμός κατασκευάστηκε, σε γαλλικά σχέδια, την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα, τότε που η παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία επιχειρούσε τον εκσυγχρονισμό της με τη σιδηροδρομική σύνδεση Θεσσαλονίκης-Κωνσταντινούπολης. Το 1933 οι καταστροφικές πλημμύρες του Αγγίτη, παραπόταμου του Στρυμόνα, οδήγησαν στη μετατόπιση της γραμμής και του σταθμού, βορειότερα και στο κοντινό χωριό Λευκοθέα.
Σήμερα ο παλιός σταθμός, αν και μισοερειπωμένος και ξεχασμένος, εξακολουθεί να παραμένει ένα μικρό αρχιτεκτονικό στολίδι και να μεταφέρει τον επισκέπτη πίσω στο χρόνο. Βλέποντάς τον θαρρεί πως θα εμφανιστούν μπροστά του και πάνω στην χορταριασμένη αποβάθρα κύριοι με μεσάτα σακάκια και ψάθινα καπέλα και κυρίες με μακριά φορέματα, εποχής μεσοπολέμου, περιμένοντας την άφιξη του «καρβουνιάρη» για Σέρρες ή Θεσσαλονίκη.
Ο σταθμός του τρένου με την παρακείμενη αποθήκη εμπορευμάτων, που χρησιμοποιείται από τον τοπικό Πολιτιστικό Σύλλογο, και το ψηλό υδραγωγείο που τροφοδοτούσε με νερό τις δεξαμενές των ατμομηχανών, αποτελούν κομμάτι της βιομηχανικής ιστορίας του τόπου, που θα πρέπει να προφυλαχθεί και αναδειχθεί.
Ο σταθμός κατασκευάστηκε, σε γαλλικά σχέδια, την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα/Photo: Agkistro Action
Ακριβώς απέναντι από τον παλιό σταθμό, βρίσκεται -επίσης μισοερειπωμένο- το «Διοικητήριο»/Photo: Agkistro Action
Ακριβώς απέναντι από τον παλιό σταθμό, βρίσκεται -επίσης μισοερειπωμένο- το «Διοικητήριο». Ένα μεγάλο τριώροφο κτίριο του μεσοπολέμου, που στέγαζε τις δημόσιες υπηρεσίες την εποχή που το χωριό ήταν κόμβος και σημείο αναφοράς.
Πληροφοριακά οι σημερινοί κάτοικοι του χωριού είναι απόγονοι προσφύγων από τον Πόντο, που εγκαταστάθηκαν εκεί μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το 1928 ο πληθυσμός άγγιζε τους 627 κατοίκους. Σήμερα δεν ξεπερνούν τους 100.
Μικρό χωριό με πλούσια ιστορία και με «μυστικά» που εκπλήσσουν ευχάριστα τον επισκέπτη. Μπορεί να μην δείτε τρένα να περνούν από τον Σταθμό Αγγίστας, στο Ν.Α άκρο των Σερρών, αλλά θα έχετε την ευκαιρία να μπείτε στο εσωτερικό ενός μακεδονικού τάφου του 3ου αιώνα πΧ και να διασχίσετε την πέτρινη τοξωτή γέφυρα του Αγγίτη, που πάνω της πολέμησε τους Τούρκος -λίγα χρόνια πριν από την Επανάσταση του 1821- ο θρυλικός αρματολός Νικοτσάρας.
Ο Σταθμός Αγγίστας είναι ένα μικρό χωριό 150 κατοίκων χτισμένο στο τέλος του γραφικού φαραγγιού του Αγγίτη, που πολλοί αποκαλούν και Grand Canyon της Μακεδονίας, εκεί που σμίγουν τα όρια των νομών Σερρών, Δράμας και Καβάλας στην Ανατολική Μακεδονία.
Τα τρένα δεν σφυρίζουν στον πάλαι ποτέ «κόμβο»
Το χωριό οφείλει την ονομασία του στον μικρό σιδηροδρομικό σταθμό, που λειτουργούσε έως τις αρχές της δεκαετίας του 1930 και ήταν ο βασικός λόγος ευμάρειας της τοπικής κοινωνίας. Καπνά και άλλα αγροτικά προϊόντα της περιοχής, διακινούνταν μέσω του σταθμού της Αγγίστας και με τον σιδηρόδρομο έφταναν στις μεγάλες αγορές της εποχής.
Ο σταθμός κατασκευάστηκε, σε γαλλικά σχέδια, την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα, τότε που η παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία επιχειρούσε τον εκσυγχρονισμό της με τη σιδηροδρομική σύνδεση Θεσσαλονίκης-Κωνσταντινούπολης. Το 1933 οι καταστροφικές πλημμύρες του Αγγίτη, παραπόταμου του Στρυμόνα, οδήγησαν στη μετατόπιση της γραμμής και του σταθμού, βορειότερα και στο κοντινό χωριό Λευκοθέα.
Σήμερα ο παλιός σταθμός, αν και μισοερειπωμένος και ξεχασμένος, εξακολουθεί να παραμένει ένα μικρό αρχιτεκτονικό στολίδι και να μεταφέρει τον επισκέπτη πίσω στο χρόνο. Βλέποντάς τον θαρρεί πως θα εμφανιστούν μπροστά του και πάνω στην χορταριασμένη αποβάθρα κύριοι με μεσάτα σακάκια και ψάθινα καπέλα και κυρίες με μακριά φορέματα, εποχής μεσοπολέμου, περιμένοντας την άφιξη του «καρβουνιάρη» για Σέρρες ή Θεσσαλονίκη.
Ο σταθμός του τρένου με την παρακείμενη αποθήκη εμπορευμάτων, που χρησιμοποιείται από τον τοπικό Πολιτιστικό Σύλλογο, και το ψηλό υδραγωγείο που τροφοδοτούσε με νερό τις δεξαμενές των ατμομηχανών, αποτελούν κομμάτι της βιομηχανικής ιστορίας του τόπου, που θα πρέπει να προφυλαχθεί και αναδειχθεί.
Ο σταθμός κατασκευάστηκε, σε γαλλικά σχέδια, την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα/Photo: Agkistro Action
Ακριβώς απέναντι από τον παλιό σταθμό, βρίσκεται -επίσης μισοερειπωμένο- το «Διοικητήριο»/Photo: Agkistro Action
Ακριβώς απέναντι από τον παλιό σταθμό, βρίσκεται -επίσης μισοερειπωμένο- το «Διοικητήριο». Ένα μεγάλο τριώροφο κτίριο του μεσοπολέμου, που στέγαζε τις δημόσιες υπηρεσίες την εποχή που το χωριό ήταν κόμβος και σημείο αναφοράς.
Πληροφοριακά οι σημερινοί κάτοικοι του χωριού είναι απόγονοι προσφύγων από τον Πόντο, που εγκαταστάθηκαν εκεί μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το 1928 ο πληθυσμός άγγιζε τους 627 κατοίκους. Σήμερα δεν ξεπερνούν τους 100.
Πατήστε τον σύνδεσμο για να διαβάσετε το υπόλοιπο αφιέρωμα στο σταθμά Αγγίστας.
http://emvolimanea.blogspot.com/2021/09/150-grand-canyon.html#more
sidirodromikanea.blogspot.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
