ΞΗΡΟΜΕΡΟ: ΠΟΣΙΜΟ ΤΟ ΝΕΡΟ, ΑΛΛΑ….ΔΕΝ ΠΙΝΕΤΑΙ !!!
Γράφει –Σχολιάζει
Ο ΘΩΜΑΣ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΥΣΗΣ
‘’Εν αρχή ην το ύδωρ’’, υποστήριζε ο Φιλόσοφος της Αρχαιότητας Θαλής ο Μιλήσιος (6ος πχ αιώνας), αναγνωρίζοντας το νερό ως το βασικότερο συστατικό του γίγνεσθαι του Σύμπαντος και ταυτόχρονα την μέγιστη σημασία του για τον άνθρωπο και τις όποιες δραστηριότητές του.
Αυτό το πολύτιμο αγαθό το έχουμε, ένα αφθονία, σε υπόγειες, φυσικές δεξαμενές στο Ξηρόμερο, αλλά όχι στην πολυτιμότερη εκδοχή του, καθότι δεν είναι πόσιμο. Τα 19 χωριά του Ξηρομέρου και οι πέριξ αυτών οικισμοί υδρεύονται, κατά κύριο λόγο, από γεωτρήσεις, με το νερό να είναι ‘’σκληρό’’, δηλαδή εμπλουτισμένο με ανόργανες ουσίες, που το καθιστούν ακατάλληλο προς πόσιν, αλλά κατάλληλο για άρδευση. Το νερό των γεωτρήσεων είναι, κατά κανόνα, ακατάλληλο προς πόσιν, για πολλούς και διάφορους λόγους, εκτός και εάν υφίσταται επεξεργασία, που όμως είναι ιδιαίτερα κοστοβόρα και ενδεχομένως, μη αρκούντως αποτελεσματική.
