2012-07-03 13:27:44
του Γ.Π. Μαλούχου
Δυόμιση χρόνια τώρα, οι ελληνικές κυβερνήσεις, υπό την απειλή της πτώχευσης, έχουν πορευθεί πάνω σε δύο αλληλένδετους άξονες: την πλήρη υποταγή και την κοροιδία. Οι άξονες αυτοί ισχύουν εξίσου και προς τα έξω και προς τα μέσα. Η πλήρης και τυφλή υποταγή ισχύει πρωτίστως έναντι της τρόικας, αλλά ισχύει και έναντι των ομάδων πίεσης στο εσωτερικό, με τις οποίες οι κυβερνήσεις δεν τόλμησαν να αντιπαρατεθούν ακόμα και ως προς τα σημεία εκείνα που θα έπρεπε να το πράξουν ανεξαρτήτως τρόικας και πτώχευσης. Αποτέλεσμα της πλήρους υποταγής, ήταν η διαμόρφωση δανειακών συμβάσεων που οι όροι τους ήταν ανεφάρμοστοι και καταστροφικοί. Και εκεί, αρχίζει η κοροιδία: η Ελλάδα εμφανίζεται να κοροιδεύει τους δανειστές της καθώς δεν πράττει αυτά που (με το πιστόλι στον κρόταφο) έχει «συμφωνήσει» και ακόμα περισσότερο κοροιδεύει τους πολίτες της, που έχουν απολέσει κάθε ίχνος εμπιστοσύνης στο κράτος τους.
Όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί, αν οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν διαφορετική συνείδηση της αποστολής τους, των δυνατοτήτων της χώρας, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, και, τελικά, του τρόπου λειτουργίας τους. Αν δεν είχαν μετατρέψει την πλήρη υποταγή σε δόγμα κι αν είχαν το κουράγιο να πάνε να παλέψουν αντί απλώς να κλαψουρίζουν Η δουλειά των κυβερνήσεων δεν είναι να κάνουν ότι τους λένε. Ούτε οι δανειστές που κυριαρχούν από το εξωτερικό, αλλά ούτε και οι οργανωμένες μειοψηφίες που κυριαρχούν στο εσωτερικό. Η δουλειά των κυβερνήσεων είναι να υπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας και του λαού της. Και για να το πετύχουν αυτό, οφείλουν να τολμούν, οφείλουν να μπορούν να συγκρουστούν, και προς τα μέσα και προς τα έξω. Οι Ισπανοί και οι Ιταλοί το έδειξαν αυτό σε ένα βαθμό στην πράξη – και είναι… χαριτωμένο πώς τώρα πολλοί στην Ελλάδα που επί δυόμιση χρόνια αποκαλούν επικίνδυνους λαικιστές και ανεύθυνους όσους ζητούσαν τόλμη, έγιναν ξαφνικά… λέοντες πάνω στα επιτεύγματα της τόλμης των άλλων Τόσο η κυβέρνηση Σαμαρά, όσο και το μέλλον της χώρας, θα κριθούν από το σπάσιμο αυτού του φαύλου κύκλου του φόβου και της κοροιδίας. Αν η Ελλάδα δείξει επιτέλους τόλμη προς τα μέσα (φορολογικό σύστημα, αποκρατικοποιήσης, ουσιώδη μείωση και εξορθολογισμό του κράτους κοκ) και, ταυτόχρονα, τόλμη και προς τα έξω (λυσσαλέα επιμονή για ουσιώδεις μεταβολές στα μνημόνια με όπλο ακόμα και τις θεσμικές της δυνατότητες), αλλά και ενεργειακή πολιτική και ενεργές συμμαχίες στην ευρύτερη περιοχή της, η χώρα θα τα καταφέρει. Αν όχι, απλώς θα εξακολουθήσει να βυθίζεται, μέχρι την ώρα του πνιγμού… Αν θέλει, η Ελλάδα, μπορεί. Αρκεί, επιτέλους, οι ηγεσίες της να δώσουν τη μάχη που, για πολλούς λόγους, δεν έδωσαν εδώ και δύο χρόνια και προς τα μέσα και προς τα έξω. Αρκεί να αντιληφθούν ότι με τη δουλικότητα, είτε προς το Βερολίνο, είτε προς τα οργανωμένα συμφέροντα εντός της χώρας, η μοίρα αυτού του τόπου δεν πρόκειται να αλλάξει. Επιτέλους, απαιτείται τόλμη. Τόλμη, που, μέχρι σήμερα, ουδέποτε υπήρξε…
πηγη:tovima
Δυόμιση χρόνια τώρα, οι ελληνικές κυβερνήσεις, υπό την απειλή της πτώχευσης, έχουν πορευθεί πάνω σε δύο αλληλένδετους άξονες: την πλήρη υποταγή και την κοροιδία. Οι άξονες αυτοί ισχύουν εξίσου και προς τα έξω και προς τα μέσα. Η πλήρης και τυφλή υποταγή ισχύει πρωτίστως έναντι της τρόικας, αλλά ισχύει και έναντι των ομάδων πίεσης στο εσωτερικό, με τις οποίες οι κυβερνήσεις δεν τόλμησαν να αντιπαρατεθούν ακόμα και ως προς τα σημεία εκείνα που θα έπρεπε να το πράξουν ανεξαρτήτως τρόικας και πτώχευσης. Αποτέλεσμα της πλήρους υποταγής, ήταν η διαμόρφωση δανειακών συμβάσεων που οι όροι τους ήταν ανεφάρμοστοι και καταστροφικοί. Και εκεί, αρχίζει η κοροιδία: η Ελλάδα εμφανίζεται να κοροιδεύει τους δανειστές της καθώς δεν πράττει αυτά που (με το πιστόλι στον κρόταφο) έχει «συμφωνήσει» και ακόμα περισσότερο κοροιδεύει τους πολίτες της, που έχουν απολέσει κάθε ίχνος εμπιστοσύνης στο κράτος τους.
Όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί, αν οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν διαφορετική συνείδηση της αποστολής τους, των δυνατοτήτων της χώρας, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, και, τελικά, του τρόπου λειτουργίας τους. Αν δεν είχαν μετατρέψει την πλήρη υποταγή σε δόγμα κι αν είχαν το κουράγιο να πάνε να παλέψουν αντί απλώς να κλαψουρίζουν Η δουλειά των κυβερνήσεων δεν είναι να κάνουν ότι τους λένε. Ούτε οι δανειστές που κυριαρχούν από το εξωτερικό, αλλά ούτε και οι οργανωμένες μειοψηφίες που κυριαρχούν στο εσωτερικό. Η δουλειά των κυβερνήσεων είναι να υπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας και του λαού της. Και για να το πετύχουν αυτό, οφείλουν να τολμούν, οφείλουν να μπορούν να συγκρουστούν, και προς τα μέσα και προς τα έξω. Οι Ισπανοί και οι Ιταλοί το έδειξαν αυτό σε ένα βαθμό στην πράξη – και είναι… χαριτωμένο πώς τώρα πολλοί στην Ελλάδα που επί δυόμιση χρόνια αποκαλούν επικίνδυνους λαικιστές και ανεύθυνους όσους ζητούσαν τόλμη, έγιναν ξαφνικά… λέοντες πάνω στα επιτεύγματα της τόλμης των άλλων Τόσο η κυβέρνηση Σαμαρά, όσο και το μέλλον της χώρας, θα κριθούν από το σπάσιμο αυτού του φαύλου κύκλου του φόβου και της κοροιδίας. Αν η Ελλάδα δείξει επιτέλους τόλμη προς τα μέσα (φορολογικό σύστημα, αποκρατικοποιήσης, ουσιώδη μείωση και εξορθολογισμό του κράτους κοκ) και, ταυτόχρονα, τόλμη και προς τα έξω (λυσσαλέα επιμονή για ουσιώδεις μεταβολές στα μνημόνια με όπλο ακόμα και τις θεσμικές της δυνατότητες), αλλά και ενεργειακή πολιτική και ενεργές συμμαχίες στην ευρύτερη περιοχή της, η χώρα θα τα καταφέρει. Αν όχι, απλώς θα εξακολουθήσει να βυθίζεται, μέχρι την ώρα του πνιγμού… Αν θέλει, η Ελλάδα, μπορεί. Αρκεί, επιτέλους, οι ηγεσίες της να δώσουν τη μάχη που, για πολλούς λόγους, δεν έδωσαν εδώ και δύο χρόνια και προς τα μέσα και προς τα έξω. Αρκεί να αντιληφθούν ότι με τη δουλικότητα, είτε προς το Βερολίνο, είτε προς τα οργανωμένα συμφέροντα εντός της χώρας, η μοίρα αυτού του τόπου δεν πρόκειται να αλλάξει. Επιτέλους, απαιτείται τόλμη. Τόλμη, που, μέχρι σήμερα, ουδέποτε υπήρξε…
πηγη:tovima
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Όταν ο... δονητής γίνεται εισβολέας!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι Ολυμπιακοί της λιτότητας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
