2012-09-09 20:42:09
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Στην πολιτική ισχύει ο κανόνας: «εκείνοι οι οποίοι αντιλαμβάνονται πρώτοι τα σημεία των καιρών, βγάζουν τα κατάλληλα συμπεράσματα και δρουν αναλόγως, διεκδικώντας ένα συγκριτικό πλεονέκτημα στη σκακιέρα των ιδεολογικών αντιπαραθέσεων».
Αν λάβει κανείς υπόψη του, ότι ποτέ άλλοτε στη μεταπολεμική Ελλάδα οι αντικειμενικές συνθήκες δεν ήταν τόσο ευνοϊκές για την αριστερά, τα αποτελέσματα των δυο τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων, δείχνουν, πως η μοναδική πολιτική δύναμη που βγήκε κερδισμένη από την κρίση που έπληξε την.... ελληνική κοινωνία ,είναι η ακροδεξιά και συγκεκριμένα η Χρυσή Αυγή.
Είναι εκείνη ακριβώς η δύναμη, που όπως όλα δείχνουν, έχει τη μεγαλύτερη απήχηση στους νέους γιατί έχει αντιληφθεί το πνεύμα των καιρών και τις ανάγκες τους, όπως εκείνοι οι ίδιοι τις προσδιορίζουν, ανεξαρτήτως αν αντικειμενικώς είναι σωστές ή όχι
. Μετά το επεισόδιο Κασιδιάρη-Κανέλλη είχα υποστηρίξει πως η Χρυσή Αυγή θα βγει κερδισμένη και πως με παρόμοιες, προκλητικές για το μέσο πολίτη, ενέργειες, θα ανεβάζει διαρκώς τα ποσοστά της. Για τον φοβισμένο και τρομοκρατημένο, η ασφάλεια και η μηδενική ανοχή προς ότι θεωρεί, υποκειμενικά, ότι τον απειλεί, είναι σημαντικότερες από την ελευθερία και τη δημοκρατία και ο φοβισμένος και τρομοκρατημένος δεν έχει την πολυτέλεια να κρίνει με καθαρή και συνετή σκέψη. Η αριστερά, εκείνη η πολιτική δύναμη, που υποτίθεται πως έχει σαν αρχή της τον διαλεκτικό υλισμό, εξακολουθεί να δρα με εκτιμήσεις και αναλύσεις των ανθρωπίνων αναγκών της εποχής του Μαρξ, συγχέοντας τις ευχές της με τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Θεωρητικοί και ηγέτες της αριστεράς, που στην πλειονότητά τους είναι «διανοούμενοι», δείχνουν σαν να είναι ξένοι προς τις πραγματικές ανάγκες των λεγόμενων ανθρώπων της διπλανής πόρτας και των σημερινών νέων. Εκτός του ότι έχουν έλλειμμα ενσυναίσθησης, όπου ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να μπεις στο πετσί του άλλου, στη συγκεκριμένη περίπτωση στο πετσί της νέας γενιάς, κρίνοντάς την με τις δικές της αξίες, στάσεις και συμπεριφορές και όχι με τις δικές σου, δεν κάνουν καν τον κόπο να μελετήσουν έρευνες μελετητών της λεγόμενης αστικής τάξης για τη νέα γενιά της dot com και της Infotainment.
Πανεπιστήμια, διεθνείς οργανισμοί αλλά και πολυεθνικές εταιρείες, διενεργούν εδώ και δεκαετίες έρευνες ανά τακτά χρονικά διαστήματα για τις αλλαγές αξιών, στάσεων και συμπεριφορών των νέων σε ολόκληρο τον κόσμο και μεθόδους επιρροής των!
Μόνο η πολυεθνική Shell, έχει δημοσιεύσει από το 1953 μέχρι σήμερα 15 έρευνες για τις αλλαγές στις ανάγκες της “Millenium Generation” σε ένα δείγμα 5000 νέων 15-24 ετών σε διάφορες χώρες. Οσο δύσπιστος κι αν είναι κάποιος μπορεί να αντλήσει αρκετές πληροφορίες από τις έρευνες αυτές καθώς και από τις στρατηγικές (επικοινωνία, διαφήμιση, δημόσιες σχέσεις) επιρροής των εταιρειών αυτών πάνω στις νέες γενιές. Μπορεί για μεμονωμένα άτομα να ισχύει η ρήση «η ψυχή του ανθρώπου είναι άβυσσος», οι ομάδες όμως ατόμων με κοινά στοιχεία χαρακτηρίζονται από ιδιότητες και συμπεριφορές μετρήσιμες που υπακούουν σε μια φυσιολογική κατανομή
Όταν πρόσφατες έρευνες μιλούν «για σύγχρονους νέους νάρκισσους εγω-τακτικιστές, που έχουν υψηλές απαιτήσεις από τη ζωή τους και ταξινομούν το περιβάλλον σύμφωνα με αυτά που τους προσφέρει», ή ότι «η νοσταλγία για συναισθηματική αρμονία, παιδιά, οικογενειακή ευτυχία και φίλους είναι σήμερα η μεγαλύτερη προτεραιότητά τους», είναι στοιχεία που δεν επιτρέπεται η άγνοιά τους. Οι ερευνητές διαπιστώνουν, πως «ακόμη κι εκεί που ένα ισχυρό μίγμα θα ήταν δυνατό, δεν μπορούμε να μιλάμε για πολυπολιτισμική κοινωνία», και πως «επαναστατικές ουτοπίες και καλυτέρευση του κόσμου είναι έννοιες άγνωστες και ξένες προς τους σημερινούς νέους, που αντί για βαθυστόχαστες αναλύσεις προτιμούν την ευκολοχώνευτη και επιφανειακή προσέγγιση και επικοινωνία με απλά μηνύματα-σλόγκαν». Ακόμη κι αν δεν σου αρέσει το «ουτοπίες», δεν μπορείς γι αυτό το λόγο να βγάλεις τις έρευνες στημένες και προβοκατόρικες.
Μ’ αυτήν την ανόητη λογική θα μπορούσε κάποιος να θέσει το επίσης προβοκατόρικο ερώτημα, «που πήγαν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, όλα αυτά τα εκατομμύρια των ενσυνείδητων ακτιβιστών-πιονιέρων σοσιαλιστικής διαπαιδαγώγησης που θα δημιουργούσαν τον νέο ιδανικό άνθρωπο του 21ου αιώνα; Μήπως εκείνοι που σχεδίασαν την δήθεν διαπαιδαγώγησή τους αγνόησαν πλήρως τις πραγματικές ανάγκες τους, που είναι το μόνο σίγουρο, αφού όλες οι θεωρίες μάθησης συμφωνούν σε ένα: «κανείς δεν μαθαίνει κάτι, δηλαδή δεν αλλάζει με το ζόρι, αν δεν έχει πειστεί για τη χρησιμότητα των αλλαγών για τον εαυτό του»;
Όπως και να ‘χει το πράγμα, στην πολιτική, ένα είναι το κριτήριο επιτυχίας ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ και στη σημερινή Ελλάδα, έστω βραχυπρόθεσμα, γιατί μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί, η Χρυσή Αυγή, φαίνεται, πως, προς το παρόν τουλάχιστον, έχει τη χρυσή συνταγή. Οταν όλα σχεδόν τα κόμματα εγκαταλείπουν την ουσιώδη παραδοσιακή ιδεολογική αντιπαράθεση επιδιώκοντας την μεταξύ τους κοινωνική ειρήνη και οι περισσότεροι πολίτες νιώθουν πως οι πολιτικοί είναι μια παρέα σε ένα παιχνίδι εξουσίας (βλέπε αποτελέσματα εξεταστικών, προσλήψεις και αμοιβές συγγενικών προσώπων στη βουλή που την μετέτρεψαν σε μαγαζί αυτοεξυπηρέτησης) που αντί να προσφέρουν όραμα και ελπίδα και να προασπίζονται τα συμφέροντά τους, υπερασπίζονται τα συμφέροντα της δικής τους κοινωνικής ομάδας, η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να καλύψει αυτό το κενό με έξυπνη επικοινωνιακή τακτική δήθεν αποστασιοποίησης.
Το σημαντικότερο όμως είναι το γεγονός, ότι έχει πιάσει το σφυγμό των νέων της dot com και της Infotainment. Είναι η πιο εξοικειωμένη με το διαδίκτυο πολιτική δύναμη. Η παρουσία της στα blogs και στα social media είναι εντυπωσιακή. Σε μια γενιά, που καθημερινά βομβαρδίζεται με διαφημιστικά μηνύματα (που αποκλείουν προϋποθέσεις, πολυπλοκότητα και πολλές σκέψεις) και για το λόγο αυτό είναι εθισμένη να επικοινωνεί με συνθήματα, ο πολιτικός της λόγος των απλουστευμένων σλόγκαν, βρίσκει πρόσφορο έδαφος. Είναι εντυπωσιακές οι ειδήσεις από τα σχολεία για τις τακτικές και τις επιτυχίες στρατολόγησης της Χρυσής Αυγής σε νέα παιδιά! Ο πιτσιρικάς που βλέπει αμήχανος τους εξαπατημένους από τους πολιτικούς άνεργους γονείς του ανήμπορους και αδύναμους να αντιδράσουν, πέρα απ’ το να βρίζουν τους ξένους καθιστώντας τους υπεύθυνους για τη δυστυχία τους, βρίσκει στη Χρυσή Αυγή εκείνη την πολιτική δύναμη που του υπόσχεται τη λύτρωση από το έξωθεν κακό και της δικής του δυστυχίας. Η οργή του και η σωρευμένη επιθετικότητά του θα βρει νόημα στο να οργανωθεί και να ανήκει σε μια ομάδα, που όταν θα επιτίθεται σ’ αυτούς από τους οποίους νιώθει ότι απειλείται θα του προσφέρει την απόλυτη ικανοποίηση του ισχυρού.
Οσοι νομίζουν πως η επιτυχία της Χρυσής Αυγής στις εκλογές είναι προσωρινή και ευκαιριακή θα εκπλαγούν στο μέλλον. Οι άνθρωποι απέδειξαν ότι έχουν μια καλά σχεδιασμένη στρατηγική που στηρίζεται στη μελέτη των εμπειριών της προναζιστικής Γερμανίας (Δημοκρατία της Βαϊμάρης). Μέχρι και την πολιτική του ΕΑΜ με την ονομασία «Ελεύθερη Ελλάδα»(λαϊκή τοπική αυτοδιοίκηση και αστυνομία, λειτουργία σχολείων εράνων και συσσιτίων, πάταξη ληστειών και ζωοκλοπών, λαϊκά δικαστήρια, κ.λ.π.) έχουν αντιγράψει κι αυτά αρέσουν σε πολλούς που νιώθουν την απόλυτη ανυπαρξία του κράτους.
Όταν θα κρίνουν πως οι συνθήκες είναι ώριμες, δε θα διστάσουν να προκαλέσουν ακόμη και οδομαχίες με ακροαριστερές οργανώσεις ηλιθίων, ελπίζοντας στην επέμβαση του στρατού.
*από τις αγγλικές λέξεις information και entertainment, όπου η πληροφόρηση, επιφανειακή και με τη μορφή απλουστευμένων και ευκολοχώνευτων συνθημάτων περνάει στον καταναλωτή πληροφόρησης μέσω διασκέδασης. Στο τέλος, αυτό που μένει είναι η ψευδαίσθηση της διασκέδασης.
Kafeneio
Στην πολιτική ισχύει ο κανόνας: «εκείνοι οι οποίοι αντιλαμβάνονται πρώτοι τα σημεία των καιρών, βγάζουν τα κατάλληλα συμπεράσματα και δρουν αναλόγως, διεκδικώντας ένα συγκριτικό πλεονέκτημα στη σκακιέρα των ιδεολογικών αντιπαραθέσεων».
Αν λάβει κανείς υπόψη του, ότι ποτέ άλλοτε στη μεταπολεμική Ελλάδα οι αντικειμενικές συνθήκες δεν ήταν τόσο ευνοϊκές για την αριστερά, τα αποτελέσματα των δυο τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων, δείχνουν, πως η μοναδική πολιτική δύναμη που βγήκε κερδισμένη από την κρίση που έπληξε την.... ελληνική κοινωνία ,είναι η ακροδεξιά και συγκεκριμένα η Χρυσή Αυγή.
Είναι εκείνη ακριβώς η δύναμη, που όπως όλα δείχνουν, έχει τη μεγαλύτερη απήχηση στους νέους γιατί έχει αντιληφθεί το πνεύμα των καιρών και τις ανάγκες τους, όπως εκείνοι οι ίδιοι τις προσδιορίζουν, ανεξαρτήτως αν αντικειμενικώς είναι σωστές ή όχι
Θεωρητικοί και ηγέτες της αριστεράς, που στην πλειονότητά τους είναι «διανοούμενοι», δείχνουν σαν να είναι ξένοι προς τις πραγματικές ανάγκες των λεγόμενων ανθρώπων της διπλανής πόρτας και των σημερινών νέων. Εκτός του ότι έχουν έλλειμμα ενσυναίσθησης, όπου ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να μπεις στο πετσί του άλλου, στη συγκεκριμένη περίπτωση στο πετσί της νέας γενιάς, κρίνοντάς την με τις δικές της αξίες, στάσεις και συμπεριφορές και όχι με τις δικές σου, δεν κάνουν καν τον κόπο να μελετήσουν έρευνες μελετητών της λεγόμενης αστικής τάξης για τη νέα γενιά της dot com και της Infotainment.
Πανεπιστήμια, διεθνείς οργανισμοί αλλά και πολυεθνικές εταιρείες, διενεργούν εδώ και δεκαετίες έρευνες ανά τακτά χρονικά διαστήματα για τις αλλαγές αξιών, στάσεων και συμπεριφορών των νέων σε ολόκληρο τον κόσμο και μεθόδους επιρροής των!
Μόνο η πολυεθνική Shell, έχει δημοσιεύσει από το 1953 μέχρι σήμερα 15 έρευνες για τις αλλαγές στις ανάγκες της “Millenium Generation” σε ένα δείγμα 5000 νέων 15-24 ετών σε διάφορες χώρες. Οσο δύσπιστος κι αν είναι κάποιος μπορεί να αντλήσει αρκετές πληροφορίες από τις έρευνες αυτές καθώς και από τις στρατηγικές (επικοινωνία, διαφήμιση, δημόσιες σχέσεις) επιρροής των εταιρειών αυτών πάνω στις νέες γενιές. Μπορεί για μεμονωμένα άτομα να ισχύει η ρήση «η ψυχή του ανθρώπου είναι άβυσσος», οι ομάδες όμως ατόμων με κοινά στοιχεία χαρακτηρίζονται από ιδιότητες και συμπεριφορές μετρήσιμες που υπακούουν σε μια φυσιολογική κατανομή
Όταν πρόσφατες έρευνες μιλούν «για σύγχρονους νέους νάρκισσους εγω-τακτικιστές, που έχουν υψηλές απαιτήσεις από τη ζωή τους και ταξινομούν το περιβάλλον σύμφωνα με αυτά που τους προσφέρει», ή ότι «η νοσταλγία για συναισθηματική αρμονία, παιδιά, οικογενειακή ευτυχία και φίλους είναι σήμερα η μεγαλύτερη προτεραιότητά τους», είναι στοιχεία που δεν επιτρέπεται η άγνοιά τους. Οι ερευνητές διαπιστώνουν, πως «ακόμη κι εκεί που ένα ισχυρό μίγμα θα ήταν δυνατό, δεν μπορούμε να μιλάμε για πολυπολιτισμική κοινωνία», και πως «επαναστατικές ουτοπίες και καλυτέρευση του κόσμου είναι έννοιες άγνωστες και ξένες προς τους σημερινούς νέους, που αντί για βαθυστόχαστες αναλύσεις προτιμούν την ευκολοχώνευτη και επιφανειακή προσέγγιση και επικοινωνία με απλά μηνύματα-σλόγκαν». Ακόμη κι αν δεν σου αρέσει το «ουτοπίες», δεν μπορείς γι αυτό το λόγο να βγάλεις τις έρευνες στημένες και προβοκατόρικες.
Μ’ αυτήν την ανόητη λογική θα μπορούσε κάποιος να θέσει το επίσης προβοκατόρικο ερώτημα, «που πήγαν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, όλα αυτά τα εκατομμύρια των ενσυνείδητων ακτιβιστών-πιονιέρων σοσιαλιστικής διαπαιδαγώγησης που θα δημιουργούσαν τον νέο ιδανικό άνθρωπο του 21ου αιώνα; Μήπως εκείνοι που σχεδίασαν την δήθεν διαπαιδαγώγησή τους αγνόησαν πλήρως τις πραγματικές ανάγκες τους, που είναι το μόνο σίγουρο, αφού όλες οι θεωρίες μάθησης συμφωνούν σε ένα: «κανείς δεν μαθαίνει κάτι, δηλαδή δεν αλλάζει με το ζόρι, αν δεν έχει πειστεί για τη χρησιμότητα των αλλαγών για τον εαυτό του»;
Όπως και να ‘χει το πράγμα, στην πολιτική, ένα είναι το κριτήριο επιτυχίας ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ και στη σημερινή Ελλάδα, έστω βραχυπρόθεσμα, γιατί μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί, η Χρυσή Αυγή, φαίνεται, πως, προς το παρόν τουλάχιστον, έχει τη χρυσή συνταγή. Οταν όλα σχεδόν τα κόμματα εγκαταλείπουν την ουσιώδη παραδοσιακή ιδεολογική αντιπαράθεση επιδιώκοντας την μεταξύ τους κοινωνική ειρήνη και οι περισσότεροι πολίτες νιώθουν πως οι πολιτικοί είναι μια παρέα σε ένα παιχνίδι εξουσίας (βλέπε αποτελέσματα εξεταστικών, προσλήψεις και αμοιβές συγγενικών προσώπων στη βουλή που την μετέτρεψαν σε μαγαζί αυτοεξυπηρέτησης) που αντί να προσφέρουν όραμα και ελπίδα και να προασπίζονται τα συμφέροντά τους, υπερασπίζονται τα συμφέροντα της δικής τους κοινωνικής ομάδας, η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να καλύψει αυτό το κενό με έξυπνη επικοινωνιακή τακτική δήθεν αποστασιοποίησης.
Το σημαντικότερο όμως είναι το γεγονός, ότι έχει πιάσει το σφυγμό των νέων της dot com και της Infotainment. Είναι η πιο εξοικειωμένη με το διαδίκτυο πολιτική δύναμη. Η παρουσία της στα blogs και στα social media είναι εντυπωσιακή. Σε μια γενιά, που καθημερινά βομβαρδίζεται με διαφημιστικά μηνύματα (που αποκλείουν προϋποθέσεις, πολυπλοκότητα και πολλές σκέψεις) και για το λόγο αυτό είναι εθισμένη να επικοινωνεί με συνθήματα, ο πολιτικός της λόγος των απλουστευμένων σλόγκαν, βρίσκει πρόσφορο έδαφος. Είναι εντυπωσιακές οι ειδήσεις από τα σχολεία για τις τακτικές και τις επιτυχίες στρατολόγησης της Χρυσής Αυγής σε νέα παιδιά! Ο πιτσιρικάς που βλέπει αμήχανος τους εξαπατημένους από τους πολιτικούς άνεργους γονείς του ανήμπορους και αδύναμους να αντιδράσουν, πέρα απ’ το να βρίζουν τους ξένους καθιστώντας τους υπεύθυνους για τη δυστυχία τους, βρίσκει στη Χρυσή Αυγή εκείνη την πολιτική δύναμη που του υπόσχεται τη λύτρωση από το έξωθεν κακό και της δικής του δυστυχίας. Η οργή του και η σωρευμένη επιθετικότητά του θα βρει νόημα στο να οργανωθεί και να ανήκει σε μια ομάδα, που όταν θα επιτίθεται σ’ αυτούς από τους οποίους νιώθει ότι απειλείται θα του προσφέρει την απόλυτη ικανοποίηση του ισχυρού.
Οσοι νομίζουν πως η επιτυχία της Χρυσής Αυγής στις εκλογές είναι προσωρινή και ευκαιριακή θα εκπλαγούν στο μέλλον. Οι άνθρωποι απέδειξαν ότι έχουν μια καλά σχεδιασμένη στρατηγική που στηρίζεται στη μελέτη των εμπειριών της προναζιστικής Γερμανίας (Δημοκρατία της Βαϊμάρης). Μέχρι και την πολιτική του ΕΑΜ με την ονομασία «Ελεύθερη Ελλάδα»(λαϊκή τοπική αυτοδιοίκηση και αστυνομία, λειτουργία σχολείων εράνων και συσσιτίων, πάταξη ληστειών και ζωοκλοπών, λαϊκά δικαστήρια, κ.λ.π.) έχουν αντιγράψει κι αυτά αρέσουν σε πολλούς που νιώθουν την απόλυτη ανυπαρξία του κράτους.
Όταν θα κρίνουν πως οι συνθήκες είναι ώριμες, δε θα διστάσουν να προκαλέσουν ακόμη και οδομαχίες με ακροαριστερές οργανώσεις ηλιθίων, ελπίζοντας στην επέμβαση του στρατού.
*από τις αγγλικές λέξεις information και entertainment, όπου η πληροφόρηση, επιφανειακή και με τη μορφή απλουστευμένων και ευκολοχώνευτων συνθημάτων περνάει στον καταναλωτή πληροφόρησης μέσω διασκέδασης. Στο τέλος, αυτό που μένει είναι η ψευδαίσθηση της διασκέδασης.
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
VIDEO: Η Ελένη Φιλίνη τραγουδά σε τουρκικό σήριαλ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
