2016-06-04 14:47:13
Από άποψη παραπολιτικής, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Κούλης είχε τον Τσίπρα στριμωγμένο στα σκοινιά και αντί να τον ρίξει νοκ άουτ (ή έστω να τον κερδίσει στα σημεία), του επέτρεψε να ξεφύγει και να πάει το παιχνίδι στην ισοπαλία. Από άποψη πολιτικής, όλοι μαζί απέδειξαν ότι βράζουν στο ίδιο καζάνι, ότι είναι φορείς ενός διεφθαρμένου μέχρι το μεδούλι πολιτικού συστήματος, προστάτες της διαφθοράς και της αδιαφάνειας, σάρκα από τη σάρκα της ελληνικής αστικής τάξης (ανεξάρτητα από την προσωπική καταγωγή του καθένα τους).
Αν στόχος της ρύθμισης για τις offshore των πολιτικών προσώπων ήταν «να προσδιορίσει με σαφήνεια τα όρια της απαγόρευσης, ώστε η διάταξη να μπορεί να εφαρμοστεί και η απαγόρευση να έχει νόημα», όπως δήλωσε το πρωί της περασμένης Τρίτης η Γεροβασίλη, γιατί δεν το ανέφεραν στην αιτιολογική έκθεση του πολυνομοσχέδιου, καμαρώνοντας κιόλας που δίνουν σάρκα και οστά σε μια απαγόρευση που ως τότε ήταν μόνο στα λόγια;
Γιατί ο Δ. Παπαγγελόπουλος, ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης που εισηγήθηκε το σχετικό κεφάλαιο του πολυνομοσχέδιου, δηλώνει ψευδώς ότι δήθεν αναφέρθηκε στη συγκεκριμένη αλλαγή, όταν μίλησε στις Κοινοβουλευτικές Επιτροπές, ενώ από τα πρακτικά της συνεδρίασης προκύπτει ότι δεν είπε κάτι που να διαφωτίζει περί τίνος πρόκειται;
Ποιος έχει δίκιο, η Γεροβασίλη που ισχυρίζεται ότι η ρύθμιση προωθήθηκε επειδή η ισχύουσα μέχρι τώρα «δημιουργούσε εσκεμμένη σύγχυση και οδηγούσε σε μη εφαρμογή της απαγόρευσης» ή ο Παπαγγελόπουλος που λέει «μνημονιακή υποχρέωση ήταν η διάταξη»;
Κι αφού η συγκεκριμένη διάταξη ήταν σωστή, απαραίτητη και με απαγορευτικό περιεχόμενο, γιατί το μέγαρο Μαξίμου -αφού παρακολούθησε επί τριήμερο τις καταγγελίες του συνόλου της αντιπολίτευσης- ανακοίνωσε πανικόβλητο την Τρίτη ότι θα καταργήσει αμέσως τη διάταξη και θα θεσπίσει γενική απαγόρευση;
Το βασικότερο: αφού το πρόβλημα ήταν υποτίθεται η ασάφεια της προηγούμενης διάταξης, που την καθιστούσε ανεφάρμοστη στην πράξη, γιατί δεν προχώρησαν εξαρχής σε μια γενική απαγόρευση, αλλά εισήγαγαν τον όρο «κράτη μη συνεργάσιμα στον φορολογικό τομέα», με τον οποίο εξαίρεσαν την πλειοψηφία των λεγόμενων φορολογικών παραδείσων; Ο Καμμένος απέκλεισε τον Χαϊκάλη (που είχε γίνει και υφυπουργός στα τελειώματα της πρώτης συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) από τα ψηφοδέλτια των ΑΝΕΛ, επειδή είχε εταιρία στην Κύπρο, ενώ σύμφωνα με τη διάταξη που ψήφισαν θα μπορούσε να έχει εταιρία ακόμα και στα Νησιά Κέιμαν!
Η συγκεκριμένη διάταξη μπήκε περίπου στη ζούλα. Στην αιτιολογική έκθεση του πολυνομοσχέδιου γινόταν μια τυπική περιγραφή της διάταξης, χωρίς κανένα ιδιαίτερο «χρωματισμό». Στην αρχή αναφερόταν ότι «με το άρθρο 178 του σχεδίου νόμου αναδιατυπώνεται και αποσαφηνίζεται το πεδίο εφαρμογής της απαγόρευσης της παρ. 1 του άρθρου 8 του ν. 3213/2003, αλλά και τα στοιχεία της νομοτυπικής μορφής του εγκλήματος που προβλέπεται από την παρ. 2 του ίδιου άρθρου». Αναφέρεται πως «το βασικό πρόβλημα έγκειτο στο ότι στη διάταξη δεν οριζόταν συγκεκριμένα η έννοια της “εξωχώριας εταιρίας“» και πως «η άρση της ασάφειας της εν λόγω έννοιας προτείνεται στη σύσταση ν. (ιι) της GRECO, όπως αυτή αποτυπώθηκε στον τέταρτο κύκλο αξιολόγησης της χώρας». Ακολούθως, αναφερόταν πως προτείνεται να εφαρμοστεί και σ' αυτές τις περιπτώσεις ό,τι προβλέπεται στο ελληνικό φορολογικό δίκαιο, στο οποίο «δεν δίνεται έμφαση στις “εξωχώριες εταιρίες“ αλλά σε εταιρίες οι οποίες έχουν έδρα κράτη που δεν χαρακτηρίζονται ως συνεργάσιμα στον φορολογικό τομέα».
Είναι προφανές ότι ο κάθε απλός βουλευτής δεν μπορούσε να καταλάβει τίποτα. Ειδικά όταν δεν του δόθηκε ο χρόνος ούτε μια απλή διαγώνια ανάγνωση του πολυνομοσχέδιου να κάνει. Εκτός αν είχε κάποια offshore εταιρία, οπότε ήταν σίγουρα υποψιασμένος. Οταν ο Παπαγγελόπουλος παρουσίασε τις σχετικές διατάξεις στη μία και μοναδική συνεδρίαση των αρμόδιων Διαρκών Κοινοβουλευτικών Επιτροπών (η δεύτερη συνεδρίαση αναλώθηκε με ακρόαση φορέων), είπε εισαγωγικά πως «όλες οι τροποποιητικές διατάξεις στο νόμο για την υποβολή και τον έλεγχο των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης στόχο έχουν την ενίσχυση της διαφάνειας και την άρση του καθεστώτος της αναποτελεσματικής μέχρι σήμερα διαχείρισης των δηλώσεων πόθεν έσχες». Αναφέρθηκε κυρίως σε οργανωτικού χαρακτήρα θέματα (πόσα μέλη θα έχουν οι επιτροπές ελέγχου, πώς θα μοιραστεί η δουλειά ανάλογα με τις κατηγορίες υποχρέων κτλ.), ενώ για την επίμαχη διάταξη δεν είπε απολύτως τίποτα. Εκλεισε την ομιλία του με μια γενικόλογη, αόριστη και ασαφή φράση: «Τελειώνοντας, θέλω να πω ότι οι τροποποιητικές διατάξεις, είναι συμπίλημα των υποδείξεων της GRECO και του ΟΟΣΑ, καθώς και οι παρατηρήσεις που αποκομίσαμε μελετώντας τις ευρωπαϊκές νομοθεσίες και τα λάθη που είχαν παρουσιαστεί μέχρι τώρα».
Συμπαιγνία
Φυσικά, και ο Παπαγγελόπουλος και τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου ήξεραν πολύ καλά τι εισήγαγαν. Οπως πολύ καλά ήξεραν οι επιτελείς τουλάχιστον της ΝΔ, οι οποίοι έχουν χειριστεί αυτά τα ζητήματα στο παρελθόν. Αρκούσε μια ματιά στη σχετική διάταξη για να καταλάβουν ότι μ' αυτή απαλλάσσονται ακόμα και όσοι βρεθούν ή είναι κατηγορούμενοι για διατήρηση λογαριασμών σε offshore εταιρίες, διότι στο ποινικό δίκαιο εφαρμόζεται πάντοτε ο επιεικέστερος για τον κατηγορούμενο νόμο, έστω κι αν αυτός είναι μεταγενέστερος από τον χρόνο τέλεσης της άδικης πράξης. Φτάνει η offshore εταιρία τους να βρίσκεται σε χώρα που θεωρείται «φορολογικά συνεργάσιμη» (για παράδειγμα, τα περιβόητα νησιά Κέιμαν ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία! Το ίδιο οι Παρθένοι Νήσοι, το Τζέρσεϊ, το Γκέρνσεϊ, η Κύπρος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Βουλγαρία και άλλες 22 χώρες). Το πιθανότερο είναι ότι ήξεραν και οι πασόκοι, που επίσης είχαν χειριστεί τέτοια ζητήματα, ενώ είχαν δει έναν υφυπουργό τους (τον εφοπλιστή Βερνίκο) να αναγκάζεται να παραιτηθεί λίγο μετά την ορκωμοσία του, επειδή είχε offshore εταιρία και υπήρχε ασυμβίβαστο.
Ηξεραν, αλλά έκαναν τους ψόφιους κοριούς, προφανώς γιατί βολεύονταν και δικοί τους πολιτικοί. Οταν το ζήτημα βγήκε από το «Πρώτο Θέμα» και είδαν τον πανικό της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, πέρασαν στην επίθεση. Βρήκαν την ευκαιρία να χτυπήσουν στο μαλακό υπογάστριο του ΣΥΡΙΖΑ, στο περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα», που εξακολουθούν να επικαλούνται τα κυβερνητικά στελέχη.
Ομως, το μεγάλο πρόβλημα το έχουν οι συριζαίοι. Ηξεραν πολύ καλά τι εισήγαγαν για ψήφιση και τι αποτελέσματα αυτό θα παρήγαγε. Αυτοί, οι μεγάλοι πολέμιοι της διαφθοράς και της διαπλοκής, δεν έχουν κανένα πρόβλημα αν ένας βουλευτής τους ή ένας υπουργός τους έχει εταιρία στα Νησιά Κέιμαν, στα Νησιά Τερκς και Κάικος, στη Μολδαβία ή στη Νήσο του Μαν! Πόσο φορολογικά άμεμπτος είναι κάποιος που επιλέγει να βάλει λεφτά σε κάποιο απ' αυτά τα εξωτικά μέρη; Με τον ιδρώτα του προσώπου του τα έβγαλε, άραγε, τα λεφτά που «πάρκαρε» στον φορολογικό παράδεισο; Και το… ηθικό πλεονέκτημα πού πήγε;
Οπως σημειώσαμε στην αρχή, ο μεν Παπαγγελόπουλος υποστήριξε πως επρόκειτο για μνημονιακή υποχρέωση, η δε Γεροβασίλη προσπάθησε να περάσει στην αντεπίθεση, ισχυριζόμενη ότι η ρύθμιση ήταν επιλογή της κυβέρνησης και έγινε για να μπορέσει να κάνει αποτελεσματικό τον παλαιότερο νόμο. Το ότι αναγκάστηκαν πανικόβλητοι να ανακοινώσουν την κατάργηση της ρύθμισης, την επομένη της δημοσίευσης του νόμου στο ΦΕΚ δείχνει πως σίγουρα δεν είναι βελτίωση της παλιότερης ρύθμισης, ενώ δεν φαίνεται να είναι ούτε τόσο αυστηρή μνημονιακή υποχρέωση.
Στο μνημόνιο, πράγματι, υπάρχει μια κάπως αόριστη αναφορά στο κεφάλαιο «5.3 Καταπολέμηση της διαφθοράς», που λέει: «Η κυβέρνηση δεσμεύεται να εφαρμόσει στο ακέραιο και εγκαίρως τις συστάσεις της Ομάδας χωρών κατά της διαφθοράς (GRECO)». Αν έπρεπε να ανταποκριθούν σ' αυτή την υποχρέωση και τους πίεζε σχετικά η τρόικα, θα έπρεπε να το πουν. Να πουν, δηλαδή, ότι προσαρμόζουν τη ρύθμιση για τις offshore σ' αυτά που απαιτεί η ΕΕ, που κάποιους φορολογικούς παράδεισους τους έχει ονομάσει «κράτη συνεργάσιμα στον φορολογικό τομέα». Τι φοβήθηκαν και δεν το είπαν; Γιατί πέρασαν στη ζούλα τη διάταξη, ποντάροντας στην ένοχη σιωπή των κομμάτων της αντιπολίτευσης;
Αν η κυβέρνηση «έπραξε το σωστό», όπως με περίσσιο θράσος δήλωσε η Γεροβασίλη, τότε γιατί έβαλαν την «Αυγή» να επιτεθεί στη ρύθμιση (έγραψε ότι πρόκειται για «κοινωνική πρόκληση και πρέπει αμέσως να αρθεί») και στη συνέχεια ανακοίνωσαν την κατάργηση της ρύθμισης; Και να είχε κανείς αμφιβολία για το ότι η «Αυγή» βρισκόταν σε διατεταγμένη από το Μαξίμου υπηρεσία, τη διέλυσε η υπουργός Γεμιστών και Κατοχικής Κουζίνας, Θεανώ, που βγήκε και δήλωσε πως η «Αυγή» βρισκόταν σε συνεννόηση με το Μαξίμου (τι να κάνει κι αυτή η δόλια, όταν δεν έχει την ευχέρεια ελιγμών που έχουν άλλοι συνάδελφοί της;)!
Για να επιστρέψουμε στην καραμπουζουκλού κυβερνητική εκπρόσωπο, αρκεί να ρωτήσουμε: καταργείς κάτι που είναι σωστό; Από την άλλη, μνημονιακή υποχρέωση σίγουρα είναι η αντικατάσταση του όρου «εξωχώριες εταιρίες» από τον όρο «εταιρίες που έχουν ως πραγματική ή καταστατική έδρα κράτος μη συνεργάσιμο στον φορολογικό τομέα». Το αν θα επιτρέπεται σε υπουργούς, βουλευτές, δημάρχους, περιφερειάρχες κτλ. να είναι ιδιοκτήτες ή μέτοχοι τέτοιων εταιριών μπορεί να είναι δικαίωμα του ελληνικού κράτους. Αλλωστε, η γενική απαγόρευση που εισήχθη μετά ξεπερνά την υποτιθέμενη μνημονιακή υποχρέωση.
Να σημειώσουμε και μια λεπτομέρεια: η αιτιολογική έκθεση του πολυνομοσχέδιου ανέφερε πως η σχετική επισήμανση είχε γίνει κατά την τέταρτη αξιολόγηση. Κατά το προηγούμενο Μνημόνιο, δηλαδή. Για ποιο λόγο οι συριζανελαίοι πήραν μια παλιά επισήμανση και την έκαναν νόμο που απαλλάσσει αναδρομικά τους τροφίμους των φορολογικών παραδείσων; Επ' αυτού δε δόθηκε καμιά εξήγηση. Κι όπως ήταν λογικό, στα πολιτικοδημοσιογραφικά στέκια άρχισαν να κυκλοφορούν διάφορα ονόματα στελεχών της κυβέρνησης, τα οποία επιχείρησε να οχυρώσει νομικά μ' αυτή τη ρύθμιση.
Βόλεμα ημετέρων
Εμείς δεν πρόκειται να μπούμε σε ονοματολογία, γιατί απλούστατα δεν έχουμε στοιχεία. Θεωρούμε πρόκληση, όμως, να βγαίνει η Γεροβασίλη και να δηλώνει «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Πέρασαν στη ζούλα μια διάταξη, πιάστηκαν στα πράσα (αυτά έχει ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις αστικές πολιτικές δυνάμεις) και αναγκάστηκαν να βάλουν την ουρά στα σκέλια και να την καταργήσουν. Ποιους πήγαν να βολέψουν μ' αυτή τη διάταξη; Υποθέτουμε πως δεν το έκαναν για να βολέψουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους (μ' αυτούς απλώς έκαναν συμπαιγνία για να περάσει η ρύθμιση αβρόχοις ποσίν στη Βουλή). Δικά τους στελέχη θέλησαν να βολέψουν. Εκεί μέσα έχει μαζευτεί κάθε καρυδιάς καρύδι. Πρώην εργολάβοι που έκαναν χρυσές δουλειές με το Δημόσιο, ζάμπλουτοι γόνοι αστικών οικογενειών κτλ. κτλ. Οι «υπηρέτες του λαού» αποδεικνύονται λαμόγια όπως και οι προκάτοχοί τους. Με λεφτά «παρκαρισμένα» σε offshore εταιρίες, που μόνο αυτοί ξέρουν πώς τα μάζεψαν και σε τι κατευθύνσεις τα διακινούν. Η άνοδός τους στην εξουσία τους έδωσε τη δυνατότητα να ρυθμίσουν «παλιές υποθέσεις».
Κωλοτούμπα για το θεαθήναι
Εκεί που είχαν φτάσει τα πράγματα, με την κυβέρνηση να βάλλεται στο «δυνατό της σημείο» (το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα») και σε μια μέρα να πρέπει να ψηφίσει ένα νέο πολυνομοσχέδιο προαπαιτούμενων, με τη μορφή κάμποσων τροπολογιών, οι Τσιπραίοι αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μια επικοινωνιακού τύπου αντεπίθεση, με την ψήφιση μιας πρακτικά άχρηστης διάταξης γενικής απαγόρευσης, που απειλεί με φυλάκιση κάθε κρατικό ή αυτοδιοικητικό στέλεχος που είτε το ίδιο είτε «παρένθετα πρόσωπα» (ακόμα και τα πεθερικά του, ακόμα και ο/η πρώην σύζυγός του) έχει συμμετοχή σε εταιρία στο εξωτερικό (όχι μόνο σε φορολογικούς παράδεισους, αλλά οπουδήποτε, ακόμα και στην καρδιά της ΕΕ).
Τι επεδίωξαν μ' αυτό οι Τσιπραίοι; Να εκθέσουν στελέχη της ΝΔ. Εντελώς πρόχειρα, μπορούμε να σκεφτούμε τον σύζυγο της Ντόρας, επιχειρηματία που κάνει μπίζνες και στο εξωτερικό. Θα πρέπει, λοιπόν, ο Κούβελος, μέσα στις επόμενες 60 μέρες, να πουλήσει τα μερίδιά του σε εταιρίες με έδρες την αλλοδαπή! Σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι τέτοιοι. Και σίγουρα δεν πρόκειται κανένας τους ν' αλλάξει το επιχειρηματικό του πλάνο, επειδή οι Τσιπραίοι ψήφισαν έναν άχρηστο νόμο. Ετσι και δοκιμάσει κάποιος να πάει πολιτικό στέλεχος στα δικαστήρια, επειδή κάποιος στενός συγγενής του κάνει μπίζνες στο εξωτερικό, η διάταξη θα καταπέσει αμέσως. Είναι πολύ πιο εύκολο να καταπέσει σε σχέση με τον αλήστου μνήμης «βασικό μέτοχο» των Καραμανλή-Ρουσόπουλου. Τότε, όμως, οι Τσιπραίοι θ' αρχίσουν να λένε: να γιατί αποχώρησε η ΝΔ από τη Βουλή. Επειδή άνθρωποί της κάνουν μπίζνες στο εξωτερικό κτλ. κτλ.
Εκεί την πάτησε το μητσοτακαίικο. Είδε το τυρί, αλλά δεν είδε τη φάκα. Πανικοβλήθηκε και οδήγησε τη ΝΔ σε αποχώρηση, για να 'χει μετά να τους «κοπανάει» ο Τσίπρας ότι το έβαλαν στα πόδια επειδή είναι ένοχοι.
Οσο για τη ρύθμιση που προσέθεσε ο Παρασκευόπουλος, μετά από πρόταση του Λοβέρδου, σύμφωνα με την οποία δεν αίρεται το αξιόποινο παλιότερων παραβάσεων επειδή δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ η αρχική ρύθμιση, ξέρουν και οι δύο πολύ καλά (πιο καλά ο Παρασκευόπουλος, ως καθηγητής του Ποινικού Δικαίου), ότι επίσης είναι πρακτικά άχρηστη, γιατί δεν μπορεί να αρθεί πάνω από μια πάγια αρχή του Ποινικού Δικαίου, σύμφωνα με την οποία, όταν υπάρχουν δύο νόμοι, ισχύει εκείνος που προβλέπει ελαφρύτερη μεταχείριση για τον κατηγορούμενο.
Απ' όλη αυτή την κλωτσοπατινάδα, με τη χρήση της Βουλής, που μέσα σε ένα δεκαήμερο ψήφισε δυο αλληλοαποκλειόμενες διατάξεις, κρατάμε την προσπάθεια να νομοθετήσουν στη ζούλα την απαλλαγή των πολιτικών που έχουν offshore εταιρίες. Απλά, η αρχική συμπαιγνία τους έσπασε για λόγους που έχουν να κάνουν με το φούντωμα του ανταγωνισμού τους.
Πηγή Tromaktiko
Αν στόχος της ρύθμισης για τις offshore των πολιτικών προσώπων ήταν «να προσδιορίσει με σαφήνεια τα όρια της απαγόρευσης, ώστε η διάταξη να μπορεί να εφαρμοστεί και η απαγόρευση να έχει νόημα», όπως δήλωσε το πρωί της περασμένης Τρίτης η Γεροβασίλη, γιατί δεν το ανέφεραν στην αιτιολογική έκθεση του πολυνομοσχέδιου, καμαρώνοντας κιόλας που δίνουν σάρκα και οστά σε μια απαγόρευση που ως τότε ήταν μόνο στα λόγια;
Γιατί ο Δ. Παπαγγελόπουλος, ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης που εισηγήθηκε το σχετικό κεφάλαιο του πολυνομοσχέδιου, δηλώνει ψευδώς ότι δήθεν αναφέρθηκε στη συγκεκριμένη αλλαγή, όταν μίλησε στις Κοινοβουλευτικές Επιτροπές, ενώ από τα πρακτικά της συνεδρίασης προκύπτει ότι δεν είπε κάτι που να διαφωτίζει περί τίνος πρόκειται;
Ποιος έχει δίκιο, η Γεροβασίλη που ισχυρίζεται ότι η ρύθμιση προωθήθηκε επειδή η ισχύουσα μέχρι τώρα «δημιουργούσε εσκεμμένη σύγχυση και οδηγούσε σε μη εφαρμογή της απαγόρευσης» ή ο Παπαγγελόπουλος που λέει «μνημονιακή υποχρέωση ήταν η διάταξη»;
Κι αφού η συγκεκριμένη διάταξη ήταν σωστή, απαραίτητη και με απαγορευτικό περιεχόμενο, γιατί το μέγαρο Μαξίμου -αφού παρακολούθησε επί τριήμερο τις καταγγελίες του συνόλου της αντιπολίτευσης- ανακοίνωσε πανικόβλητο την Τρίτη ότι θα καταργήσει αμέσως τη διάταξη και θα θεσπίσει γενική απαγόρευση;
Το βασικότερο: αφού το πρόβλημα ήταν υποτίθεται η ασάφεια της προηγούμενης διάταξης, που την καθιστούσε ανεφάρμοστη στην πράξη, γιατί δεν προχώρησαν εξαρχής σε μια γενική απαγόρευση, αλλά εισήγαγαν τον όρο «κράτη μη συνεργάσιμα στον φορολογικό τομέα», με τον οποίο εξαίρεσαν την πλειοψηφία των λεγόμενων φορολογικών παραδείσων; Ο Καμμένος απέκλεισε τον Χαϊκάλη (που είχε γίνει και υφυπουργός στα τελειώματα της πρώτης συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) από τα ψηφοδέλτια των ΑΝΕΛ, επειδή είχε εταιρία στην Κύπρο, ενώ σύμφωνα με τη διάταξη που ψήφισαν θα μπορούσε να έχει εταιρία ακόμα και στα Νησιά Κέιμαν!
Η συγκεκριμένη διάταξη μπήκε περίπου στη ζούλα. Στην αιτιολογική έκθεση του πολυνομοσχέδιου γινόταν μια τυπική περιγραφή της διάταξης, χωρίς κανένα ιδιαίτερο «χρωματισμό». Στην αρχή αναφερόταν ότι «με το άρθρο 178 του σχεδίου νόμου αναδιατυπώνεται και αποσαφηνίζεται το πεδίο εφαρμογής της απαγόρευσης της παρ. 1 του άρθρου 8 του ν. 3213/2003, αλλά και τα στοιχεία της νομοτυπικής μορφής του εγκλήματος που προβλέπεται από την παρ. 2 του ίδιου άρθρου». Αναφέρεται πως «το βασικό πρόβλημα έγκειτο στο ότι στη διάταξη δεν οριζόταν συγκεκριμένα η έννοια της “εξωχώριας εταιρίας“» και πως «η άρση της ασάφειας της εν λόγω έννοιας προτείνεται στη σύσταση ν. (ιι) της GRECO, όπως αυτή αποτυπώθηκε στον τέταρτο κύκλο αξιολόγησης της χώρας». Ακολούθως, αναφερόταν πως προτείνεται να εφαρμοστεί και σ' αυτές τις περιπτώσεις ό,τι προβλέπεται στο ελληνικό φορολογικό δίκαιο, στο οποίο «δεν δίνεται έμφαση στις “εξωχώριες εταιρίες“ αλλά σε εταιρίες οι οποίες έχουν έδρα κράτη που δεν χαρακτηρίζονται ως συνεργάσιμα στον φορολογικό τομέα».
Είναι προφανές ότι ο κάθε απλός βουλευτής δεν μπορούσε να καταλάβει τίποτα. Ειδικά όταν δεν του δόθηκε ο χρόνος ούτε μια απλή διαγώνια ανάγνωση του πολυνομοσχέδιου να κάνει. Εκτός αν είχε κάποια offshore εταιρία, οπότε ήταν σίγουρα υποψιασμένος. Οταν ο Παπαγγελόπουλος παρουσίασε τις σχετικές διατάξεις στη μία και μοναδική συνεδρίαση των αρμόδιων Διαρκών Κοινοβουλευτικών Επιτροπών (η δεύτερη συνεδρίαση αναλώθηκε με ακρόαση φορέων), είπε εισαγωγικά πως «όλες οι τροποποιητικές διατάξεις στο νόμο για την υποβολή και τον έλεγχο των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης στόχο έχουν την ενίσχυση της διαφάνειας και την άρση του καθεστώτος της αναποτελεσματικής μέχρι σήμερα διαχείρισης των δηλώσεων πόθεν έσχες». Αναφέρθηκε κυρίως σε οργανωτικού χαρακτήρα θέματα (πόσα μέλη θα έχουν οι επιτροπές ελέγχου, πώς θα μοιραστεί η δουλειά ανάλογα με τις κατηγορίες υποχρέων κτλ.), ενώ για την επίμαχη διάταξη δεν είπε απολύτως τίποτα. Εκλεισε την ομιλία του με μια γενικόλογη, αόριστη και ασαφή φράση: «Τελειώνοντας, θέλω να πω ότι οι τροποποιητικές διατάξεις, είναι συμπίλημα των υποδείξεων της GRECO και του ΟΟΣΑ, καθώς και οι παρατηρήσεις που αποκομίσαμε μελετώντας τις ευρωπαϊκές νομοθεσίες και τα λάθη που είχαν παρουσιαστεί μέχρι τώρα».
Συμπαιγνία
Φυσικά, και ο Παπαγγελόπουλος και τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου ήξεραν πολύ καλά τι εισήγαγαν. Οπως πολύ καλά ήξεραν οι επιτελείς τουλάχιστον της ΝΔ, οι οποίοι έχουν χειριστεί αυτά τα ζητήματα στο παρελθόν. Αρκούσε μια ματιά στη σχετική διάταξη για να καταλάβουν ότι μ' αυτή απαλλάσσονται ακόμα και όσοι βρεθούν ή είναι κατηγορούμενοι για διατήρηση λογαριασμών σε offshore εταιρίες, διότι στο ποινικό δίκαιο εφαρμόζεται πάντοτε ο επιεικέστερος για τον κατηγορούμενο νόμο, έστω κι αν αυτός είναι μεταγενέστερος από τον χρόνο τέλεσης της άδικης πράξης. Φτάνει η offshore εταιρία τους να βρίσκεται σε χώρα που θεωρείται «φορολογικά συνεργάσιμη» (για παράδειγμα, τα περιβόητα νησιά Κέιμαν ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία! Το ίδιο οι Παρθένοι Νήσοι, το Τζέρσεϊ, το Γκέρνσεϊ, η Κύπρος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Βουλγαρία και άλλες 22 χώρες). Το πιθανότερο είναι ότι ήξεραν και οι πασόκοι, που επίσης είχαν χειριστεί τέτοια ζητήματα, ενώ είχαν δει έναν υφυπουργό τους (τον εφοπλιστή Βερνίκο) να αναγκάζεται να παραιτηθεί λίγο μετά την ορκωμοσία του, επειδή είχε offshore εταιρία και υπήρχε ασυμβίβαστο.
Ηξεραν, αλλά έκαναν τους ψόφιους κοριούς, προφανώς γιατί βολεύονταν και δικοί τους πολιτικοί. Οταν το ζήτημα βγήκε από το «Πρώτο Θέμα» και είδαν τον πανικό της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, πέρασαν στην επίθεση. Βρήκαν την ευκαιρία να χτυπήσουν στο μαλακό υπογάστριο του ΣΥΡΙΖΑ, στο περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα», που εξακολουθούν να επικαλούνται τα κυβερνητικά στελέχη.
Ομως, το μεγάλο πρόβλημα το έχουν οι συριζαίοι. Ηξεραν πολύ καλά τι εισήγαγαν για ψήφιση και τι αποτελέσματα αυτό θα παρήγαγε. Αυτοί, οι μεγάλοι πολέμιοι της διαφθοράς και της διαπλοκής, δεν έχουν κανένα πρόβλημα αν ένας βουλευτής τους ή ένας υπουργός τους έχει εταιρία στα Νησιά Κέιμαν, στα Νησιά Τερκς και Κάικος, στη Μολδαβία ή στη Νήσο του Μαν! Πόσο φορολογικά άμεμπτος είναι κάποιος που επιλέγει να βάλει λεφτά σε κάποιο απ' αυτά τα εξωτικά μέρη; Με τον ιδρώτα του προσώπου του τα έβγαλε, άραγε, τα λεφτά που «πάρκαρε» στον φορολογικό παράδεισο; Και το… ηθικό πλεονέκτημα πού πήγε;
Οπως σημειώσαμε στην αρχή, ο μεν Παπαγγελόπουλος υποστήριξε πως επρόκειτο για μνημονιακή υποχρέωση, η δε Γεροβασίλη προσπάθησε να περάσει στην αντεπίθεση, ισχυριζόμενη ότι η ρύθμιση ήταν επιλογή της κυβέρνησης και έγινε για να μπορέσει να κάνει αποτελεσματικό τον παλαιότερο νόμο. Το ότι αναγκάστηκαν πανικόβλητοι να ανακοινώσουν την κατάργηση της ρύθμισης, την επομένη της δημοσίευσης του νόμου στο ΦΕΚ δείχνει πως σίγουρα δεν είναι βελτίωση της παλιότερης ρύθμισης, ενώ δεν φαίνεται να είναι ούτε τόσο αυστηρή μνημονιακή υποχρέωση.
Στο μνημόνιο, πράγματι, υπάρχει μια κάπως αόριστη αναφορά στο κεφάλαιο «5.3 Καταπολέμηση της διαφθοράς», που λέει: «Η κυβέρνηση δεσμεύεται να εφαρμόσει στο ακέραιο και εγκαίρως τις συστάσεις της Ομάδας χωρών κατά της διαφθοράς (GRECO)». Αν έπρεπε να ανταποκριθούν σ' αυτή την υποχρέωση και τους πίεζε σχετικά η τρόικα, θα έπρεπε να το πουν. Να πουν, δηλαδή, ότι προσαρμόζουν τη ρύθμιση για τις offshore σ' αυτά που απαιτεί η ΕΕ, που κάποιους φορολογικούς παράδεισους τους έχει ονομάσει «κράτη συνεργάσιμα στον φορολογικό τομέα». Τι φοβήθηκαν και δεν το είπαν; Γιατί πέρασαν στη ζούλα τη διάταξη, ποντάροντας στην ένοχη σιωπή των κομμάτων της αντιπολίτευσης;
Αν η κυβέρνηση «έπραξε το σωστό», όπως με περίσσιο θράσος δήλωσε η Γεροβασίλη, τότε γιατί έβαλαν την «Αυγή» να επιτεθεί στη ρύθμιση (έγραψε ότι πρόκειται για «κοινωνική πρόκληση και πρέπει αμέσως να αρθεί») και στη συνέχεια ανακοίνωσαν την κατάργηση της ρύθμισης; Και να είχε κανείς αμφιβολία για το ότι η «Αυγή» βρισκόταν σε διατεταγμένη από το Μαξίμου υπηρεσία, τη διέλυσε η υπουργός Γεμιστών και Κατοχικής Κουζίνας, Θεανώ, που βγήκε και δήλωσε πως η «Αυγή» βρισκόταν σε συνεννόηση με το Μαξίμου (τι να κάνει κι αυτή η δόλια, όταν δεν έχει την ευχέρεια ελιγμών που έχουν άλλοι συνάδελφοί της;)!
Για να επιστρέψουμε στην καραμπουζουκλού κυβερνητική εκπρόσωπο, αρκεί να ρωτήσουμε: καταργείς κάτι που είναι σωστό; Από την άλλη, μνημονιακή υποχρέωση σίγουρα είναι η αντικατάσταση του όρου «εξωχώριες εταιρίες» από τον όρο «εταιρίες που έχουν ως πραγματική ή καταστατική έδρα κράτος μη συνεργάσιμο στον φορολογικό τομέα». Το αν θα επιτρέπεται σε υπουργούς, βουλευτές, δημάρχους, περιφερειάρχες κτλ. να είναι ιδιοκτήτες ή μέτοχοι τέτοιων εταιριών μπορεί να είναι δικαίωμα του ελληνικού κράτους. Αλλωστε, η γενική απαγόρευση που εισήχθη μετά ξεπερνά την υποτιθέμενη μνημονιακή υποχρέωση.
Να σημειώσουμε και μια λεπτομέρεια: η αιτιολογική έκθεση του πολυνομοσχέδιου ανέφερε πως η σχετική επισήμανση είχε γίνει κατά την τέταρτη αξιολόγηση. Κατά το προηγούμενο Μνημόνιο, δηλαδή. Για ποιο λόγο οι συριζανελαίοι πήραν μια παλιά επισήμανση και την έκαναν νόμο που απαλλάσσει αναδρομικά τους τροφίμους των φορολογικών παραδείσων; Επ' αυτού δε δόθηκε καμιά εξήγηση. Κι όπως ήταν λογικό, στα πολιτικοδημοσιογραφικά στέκια άρχισαν να κυκλοφορούν διάφορα ονόματα στελεχών της κυβέρνησης, τα οποία επιχείρησε να οχυρώσει νομικά μ' αυτή τη ρύθμιση.
Βόλεμα ημετέρων
Εμείς δεν πρόκειται να μπούμε σε ονοματολογία, γιατί απλούστατα δεν έχουμε στοιχεία. Θεωρούμε πρόκληση, όμως, να βγαίνει η Γεροβασίλη και να δηλώνει «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Πέρασαν στη ζούλα μια διάταξη, πιάστηκαν στα πράσα (αυτά έχει ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις αστικές πολιτικές δυνάμεις) και αναγκάστηκαν να βάλουν την ουρά στα σκέλια και να την καταργήσουν. Ποιους πήγαν να βολέψουν μ' αυτή τη διάταξη; Υποθέτουμε πως δεν το έκαναν για να βολέψουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους (μ' αυτούς απλώς έκαναν συμπαιγνία για να περάσει η ρύθμιση αβρόχοις ποσίν στη Βουλή). Δικά τους στελέχη θέλησαν να βολέψουν. Εκεί μέσα έχει μαζευτεί κάθε καρυδιάς καρύδι. Πρώην εργολάβοι που έκαναν χρυσές δουλειές με το Δημόσιο, ζάμπλουτοι γόνοι αστικών οικογενειών κτλ. κτλ. Οι «υπηρέτες του λαού» αποδεικνύονται λαμόγια όπως και οι προκάτοχοί τους. Με λεφτά «παρκαρισμένα» σε offshore εταιρίες, που μόνο αυτοί ξέρουν πώς τα μάζεψαν και σε τι κατευθύνσεις τα διακινούν. Η άνοδός τους στην εξουσία τους έδωσε τη δυνατότητα να ρυθμίσουν «παλιές υποθέσεις».
Κωλοτούμπα για το θεαθήναι
Εκεί που είχαν φτάσει τα πράγματα, με την κυβέρνηση να βάλλεται στο «δυνατό της σημείο» (το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα») και σε μια μέρα να πρέπει να ψηφίσει ένα νέο πολυνομοσχέδιο προαπαιτούμενων, με τη μορφή κάμποσων τροπολογιών, οι Τσιπραίοι αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μια επικοινωνιακού τύπου αντεπίθεση, με την ψήφιση μιας πρακτικά άχρηστης διάταξης γενικής απαγόρευσης, που απειλεί με φυλάκιση κάθε κρατικό ή αυτοδιοικητικό στέλεχος που είτε το ίδιο είτε «παρένθετα πρόσωπα» (ακόμα και τα πεθερικά του, ακόμα και ο/η πρώην σύζυγός του) έχει συμμετοχή σε εταιρία στο εξωτερικό (όχι μόνο σε φορολογικούς παράδεισους, αλλά οπουδήποτε, ακόμα και στην καρδιά της ΕΕ).
Τι επεδίωξαν μ' αυτό οι Τσιπραίοι; Να εκθέσουν στελέχη της ΝΔ. Εντελώς πρόχειρα, μπορούμε να σκεφτούμε τον σύζυγο της Ντόρας, επιχειρηματία που κάνει μπίζνες και στο εξωτερικό. Θα πρέπει, λοιπόν, ο Κούβελος, μέσα στις επόμενες 60 μέρες, να πουλήσει τα μερίδιά του σε εταιρίες με έδρες την αλλοδαπή! Σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι τέτοιοι. Και σίγουρα δεν πρόκειται κανένας τους ν' αλλάξει το επιχειρηματικό του πλάνο, επειδή οι Τσιπραίοι ψήφισαν έναν άχρηστο νόμο. Ετσι και δοκιμάσει κάποιος να πάει πολιτικό στέλεχος στα δικαστήρια, επειδή κάποιος στενός συγγενής του κάνει μπίζνες στο εξωτερικό, η διάταξη θα καταπέσει αμέσως. Είναι πολύ πιο εύκολο να καταπέσει σε σχέση με τον αλήστου μνήμης «βασικό μέτοχο» των Καραμανλή-Ρουσόπουλου. Τότε, όμως, οι Τσιπραίοι θ' αρχίσουν να λένε: να γιατί αποχώρησε η ΝΔ από τη Βουλή. Επειδή άνθρωποί της κάνουν μπίζνες στο εξωτερικό κτλ. κτλ.
Εκεί την πάτησε το μητσοτακαίικο. Είδε το τυρί, αλλά δεν είδε τη φάκα. Πανικοβλήθηκε και οδήγησε τη ΝΔ σε αποχώρηση, για να 'χει μετά να τους «κοπανάει» ο Τσίπρας ότι το έβαλαν στα πόδια επειδή είναι ένοχοι.
Οσο για τη ρύθμιση που προσέθεσε ο Παρασκευόπουλος, μετά από πρόταση του Λοβέρδου, σύμφωνα με την οποία δεν αίρεται το αξιόποινο παλιότερων παραβάσεων επειδή δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ η αρχική ρύθμιση, ξέρουν και οι δύο πολύ καλά (πιο καλά ο Παρασκευόπουλος, ως καθηγητής του Ποινικού Δικαίου), ότι επίσης είναι πρακτικά άχρηστη, γιατί δεν μπορεί να αρθεί πάνω από μια πάγια αρχή του Ποινικού Δικαίου, σύμφωνα με την οποία, όταν υπάρχουν δύο νόμοι, ισχύει εκείνος που προβλέπει ελαφρύτερη μεταχείριση για τον κατηγορούμενο.
Απ' όλη αυτή την κλωτσοπατινάδα, με τη χρήση της Βουλής, που μέσα σε ένα δεκαήμερο ψήφισε δυο αλληλοαποκλειόμενες διατάξεις, κρατάμε την προσπάθεια να νομοθετήσουν στη ζούλα την απαλλαγή των πολιτικών που έχουν offshore εταιρίες. Απλά, η αρχική συμπαιγνία τους έσπασε για λόγους που έχουν να κάνουν με το φούντωμα του ανταγωνισμού τους.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
BAKU CIRCUIT KAI ME FORMULA TO 2017...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
