2012-07-05 11:40:35
ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
Η στρατηγική εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ είναι αριστερή πολιτική ενώ η επιλογή της παραμονής (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ) είναι συμβιβασμός και δεξιά πολιτική. Αυτή είναι η θέση αρκετών στην Αριστερά. Το πιο απλό αλλά επαρκές αντεπιχείρημα είναι ότι έξοδο από το ευρώ ζητάει και η Λεπέν για τη Γαλλία. Η εδώ Αριστερά –ιδίως η «ακραιφνώς επαναστατική»-το παραβλέπει αλλά τα γεγονότα είναι επίμονα.
Η έξοδος από το ευρώ για την Λεπέν βασίζεται στην «εθνικιστική» της αντίληψη για τη θέση της Γαλλίας στον κόσμο, μια τοποθέτηση με εσωτερική συνοχή και λογική. Η Αριστερά (που απορρίπτει τον «εθνικισμό») με ποια λογική υποστηρίζει την έξοδο;
Έξοδο από το ευρώ ζητάει εκείνη η Αριστερά που θέλει να βγούμε και από την ΕΕ, με ένα σμπάρο δυο (δίδυμα) τρυγόνια. Αυτή η Αριστερά πρέπει να τοποθετήσει την εκτός ευρώ Ελλάδα στο διεθνές πλαίσιο, όπως αυτό είναι σήμερα, και να εξηγήσει τις σχέσεις, τις συμμαχίες, τους αντίπαλους. Αλλά επ’ αυτού τηρεί αιδημόνως σιωπή. Το ότι για την άρχουσα ελίτ η παραμονή στο ευρώ ταυτίζεται με την υποτέλεια και τα Μνημόνια είναι άλλο, σημαντικό, ζήτημα. Αλλά επειδή πονάει μάτι δεν κόβει κεφάλι.
Όσοι, στην Αριστερά, είναι εναντίον του ευρώ/ΕΕ ομιλούν στο όνομα της χώρας, παραβιάζοντας τον κανόνα (τους) να αναφέρονται στο δίκαιο της τάξης. Δεν εξηγούν, δηλαδή, γιατί η έξοδος θα ωφελήσει «την εργατική τάξη» και τα φτωχά λαϊκά στρώματα και αντιστοίχως θα βλάψει τους πλούσιους, τους αστούς κλπ. Τυχαίο;
Έστω ότι οι απόψεις είναι η διατύπωση με λέξεις υλικών, ταξικών, συμφερόντων και επομένως είναι αριστερές ή δεξιές. Κριτήριο γι’ αυτό, όμως, είναι πρωτίστως όχι αυτός που τις διατυπώνει αλλά το περιεχόμενο των απόψεων. Πχ η βλακεία δεν είναι ούτε αριστερή ούτε δεξιά.
Πολλοί, ωστόσο, υποστηρίζουν (πιθανόν βάσιμα) ότι η παραμονή στο ευρώ βλάπτει τους φτωχούς νότιους ευρωπαίους υπέρ των πλούσιων Γερμανών και άλλων. Επειδή η «αλληλεγγύη των λαών» μπορεί πρακτικά να εκφραστεί μόνο μέσω της πολιτικής των κυβερνήσεων (αλλιώς είναι αέρας κοπανιστός) ούτε η Ελλάδα ούτε άλλη χώρα μπορεί μόνη της να πηδήξει στο κενό, εκτός ευρώ. Επί πλέον το νόμισμα είναι μόνο μια από τις όψεις Ισχύος που διαθέτει μια χώρα ή μια συλλογική οντότητα πχ η ΕΕ. Αν δεν μελετηθούν σοβαρά και οι άλλες όψεις (γεωπολιτικές κλπ) δεν θα καταλάβουμε ποτέ γιατί, αντί να μας κρατάνε, δεν μας διώχνουν από το ευρώ. Η ΕΕ είναι πεδίο συνεχών και ποικίλων συγκρούσεων, όχι μόνο ταξικών, αλλά και εθνικών συγκρούσεων όπως και ισχυρών οικονομικών συμφερόντων. Πχ η Γερμανία θέλει να κυριαρχήσει στην ΕΕ για να είναι ισότιμος εταίρος στην παγκόσμια σκακιέρα. Τι θα της κοστίσει αν χάσει την Ελλάδα με τη συγκεκριμένη γεωγραφική θέση και ενεργειακό πλούτο; Ποιος αντίπαλος θα αναπληρώσει το κενό;
Κάπου διάβασα για τον κίνδυνο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, με ένα δεξιόστροφο άλμα, ίσως αποδεχθεί «τα όρια που θέτει για τη χώρα το κατεστημένο». Αν μείνουμε στα γεγονότα βλέπουμε ότι τα όρια αυτά τα έθεσε στις εκλογές πρωτίστως ο ελληνικός λαός, ανέλπιστα εύκολος να πεισθεί ότι ο Τσίπρας θα του πάρει το σπίτι και τη σύνταξη-ίσως τη γυναίκα και το γουρούνι. Τα όρια τα θέτει, επίσης, το διεθνές περιβάλλον-όσο και αν παριστάνουμε ότι αυτό δεν υπάρχει. Τα γεγονότα λένε, επίσης, ότι όσοι υποστήριζαν άλλα, μεγαλειώδη και επαναστατικά, πάτωσαν στις εκλογές. Αύριο ίσως είναι αλλιώς. Αλλά δεκάδες χρόνια παραμένουν ίδια, τα πράγματα και τα μυαλά.
Η ιστορική αριστερά πάσχει, ανίατα, στο σύνολό της, η επίσημη και η ανεπίσημη, η θεσμική, η ακραία, ή μετριοπαθής κλπ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπερβεί τα ψυχολογικά, ιδεολογικά, πολιτικά σύνορα της ιστορικής αριστεράς, θα βουλιάξει. Στην προσπάθεια να τα υπερβεί ίσως πάει «δεξιότερα» ή «αριστερότερα», θεός ξέρει με ποιο κριτήριο. Αν, όμως, κατορθώσει να πάρει τον κόσμο μαζί του, ίσως (αλλά μόνο ίσως) κάτι καταφέρει. Όχι τίποτα σπουδαία, μεγάλα και τρανά. Μόνο να διώξει το διεφθαρμένο, κλεπτοκρατικό και υποτελές καθεστώς που κέρδισε τις εκλογές και εξακολουθεί να μας κυβερνάει. Για τα υπόλοιπα, οψόμεθα ες Φιλίππους.
InfoGnomon
Η στρατηγική εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ είναι αριστερή πολιτική ενώ η επιλογή της παραμονής (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ) είναι συμβιβασμός και δεξιά πολιτική. Αυτή είναι η θέση αρκετών στην Αριστερά. Το πιο απλό αλλά επαρκές αντεπιχείρημα είναι ότι έξοδο από το ευρώ ζητάει και η Λεπέν για τη Γαλλία. Η εδώ Αριστερά –ιδίως η «ακραιφνώς επαναστατική»-το παραβλέπει αλλά τα γεγονότα είναι επίμονα.
Η έξοδος από το ευρώ για την Λεπέν βασίζεται στην «εθνικιστική» της αντίληψη για τη θέση της Γαλλίας στον κόσμο, μια τοποθέτηση με εσωτερική συνοχή και λογική. Η Αριστερά (που απορρίπτει τον «εθνικισμό») με ποια λογική υποστηρίζει την έξοδο;
Έξοδο από το ευρώ ζητάει εκείνη η Αριστερά που θέλει να βγούμε και από την ΕΕ, με ένα σμπάρο δυο (δίδυμα) τρυγόνια. Αυτή η Αριστερά πρέπει να τοποθετήσει την εκτός ευρώ Ελλάδα στο διεθνές πλαίσιο, όπως αυτό είναι σήμερα, και να εξηγήσει τις σχέσεις, τις συμμαχίες, τους αντίπαλους. Αλλά επ’ αυτού τηρεί αιδημόνως σιωπή. Το ότι για την άρχουσα ελίτ η παραμονή στο ευρώ ταυτίζεται με την υποτέλεια και τα Μνημόνια είναι άλλο, σημαντικό, ζήτημα. Αλλά επειδή πονάει μάτι δεν κόβει κεφάλι.
Όσοι, στην Αριστερά, είναι εναντίον του ευρώ/ΕΕ ομιλούν στο όνομα της χώρας, παραβιάζοντας τον κανόνα (τους) να αναφέρονται στο δίκαιο της τάξης. Δεν εξηγούν, δηλαδή, γιατί η έξοδος θα ωφελήσει «την εργατική τάξη» και τα φτωχά λαϊκά στρώματα και αντιστοίχως θα βλάψει τους πλούσιους, τους αστούς κλπ. Τυχαίο;
Έστω ότι οι απόψεις είναι η διατύπωση με λέξεις υλικών, ταξικών, συμφερόντων και επομένως είναι αριστερές ή δεξιές. Κριτήριο γι’ αυτό, όμως, είναι πρωτίστως όχι αυτός που τις διατυπώνει αλλά το περιεχόμενο των απόψεων. Πχ η βλακεία δεν είναι ούτε αριστερή ούτε δεξιά.
Πολλοί, ωστόσο, υποστηρίζουν (πιθανόν βάσιμα) ότι η παραμονή στο ευρώ βλάπτει τους φτωχούς νότιους ευρωπαίους υπέρ των πλούσιων Γερμανών και άλλων. Επειδή η «αλληλεγγύη των λαών» μπορεί πρακτικά να εκφραστεί μόνο μέσω της πολιτικής των κυβερνήσεων (αλλιώς είναι αέρας κοπανιστός) ούτε η Ελλάδα ούτε άλλη χώρα μπορεί μόνη της να πηδήξει στο κενό, εκτός ευρώ. Επί πλέον το νόμισμα είναι μόνο μια από τις όψεις Ισχύος που διαθέτει μια χώρα ή μια συλλογική οντότητα πχ η ΕΕ. Αν δεν μελετηθούν σοβαρά και οι άλλες όψεις (γεωπολιτικές κλπ) δεν θα καταλάβουμε ποτέ γιατί, αντί να μας κρατάνε, δεν μας διώχνουν από το ευρώ. Η ΕΕ είναι πεδίο συνεχών και ποικίλων συγκρούσεων, όχι μόνο ταξικών, αλλά και εθνικών συγκρούσεων όπως και ισχυρών οικονομικών συμφερόντων. Πχ η Γερμανία θέλει να κυριαρχήσει στην ΕΕ για να είναι ισότιμος εταίρος στην παγκόσμια σκακιέρα. Τι θα της κοστίσει αν χάσει την Ελλάδα με τη συγκεκριμένη γεωγραφική θέση και ενεργειακό πλούτο; Ποιος αντίπαλος θα αναπληρώσει το κενό;
Κάπου διάβασα για τον κίνδυνο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, με ένα δεξιόστροφο άλμα, ίσως αποδεχθεί «τα όρια που θέτει για τη χώρα το κατεστημένο». Αν μείνουμε στα γεγονότα βλέπουμε ότι τα όρια αυτά τα έθεσε στις εκλογές πρωτίστως ο ελληνικός λαός, ανέλπιστα εύκολος να πεισθεί ότι ο Τσίπρας θα του πάρει το σπίτι και τη σύνταξη-ίσως τη γυναίκα και το γουρούνι. Τα όρια τα θέτει, επίσης, το διεθνές περιβάλλον-όσο και αν παριστάνουμε ότι αυτό δεν υπάρχει. Τα γεγονότα λένε, επίσης, ότι όσοι υποστήριζαν άλλα, μεγαλειώδη και επαναστατικά, πάτωσαν στις εκλογές. Αύριο ίσως είναι αλλιώς. Αλλά δεκάδες χρόνια παραμένουν ίδια, τα πράγματα και τα μυαλά.
Η ιστορική αριστερά πάσχει, ανίατα, στο σύνολό της, η επίσημη και η ανεπίσημη, η θεσμική, η ακραία, ή μετριοπαθής κλπ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπερβεί τα ψυχολογικά, ιδεολογικά, πολιτικά σύνορα της ιστορικής αριστεράς, θα βουλιάξει. Στην προσπάθεια να τα υπερβεί ίσως πάει «δεξιότερα» ή «αριστερότερα», θεός ξέρει με ποιο κριτήριο. Αν, όμως, κατορθώσει να πάρει τον κόσμο μαζί του, ίσως (αλλά μόνο ίσως) κάτι καταφέρει. Όχι τίποτα σπουδαία, μεγάλα και τρανά. Μόνο να διώξει το διεφθαρμένο, κλεπτοκρατικό και υποτελές καθεστώς που κέρδισε τις εκλογές και εξακολουθεί να μας κυβερνάει. Για τα υπόλοιπα, οψόμεθα ες Φιλίππους.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νεαρή Σουηδή κατήγγειλε ομαδικό βιασμό από Έλληνες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
