2012-09-04 00:06:54
Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες τρεις του Σεπτέμβρη να κυκλοφοράς. Η Σοφία Γιαννακά πήρε πρωί πρωί το ένατο τεύχος του περιοδικού, το βρήκε ανανεωμένο σε εμφάνιση και ύλη, στάθηκε στις νέες στήλες του Γιάννη Χάρη και του Νικόλα Σεβαστάκη, ξεζούμισε το πλούσιο περιεχόμενό του, και όταν προς έκπληξή της είδε ότι ο τύπος στο εξώφυλλο δεν είναι ο Τεν Τεν αλλά ο Αλέξης Τσίπρας, διάβασε με προσοχή την συνέντευξή του.
Ένα απόσπασμα της συνέντευξης στριφογύριζε στο κεφάλι της: «Πρέπει να αλλάξουν όμως πολλά και στην αντίληψη που έχει ο κόσμος για το πώς θα βγούμε από την κρίση. Διότι εγώ βλέπω ότι υπάρχει μια βεβαιότητα στον κόσμο ότι ερχόμαστε εμείς κι ένα κύμα το οποίο διευρύνεται - αλλά σε μια λογική ανάθεσης. Μου λένε, για παράδειγμα, «άντε, τώρα που καταλάβαμε ότι μας κοροϊδεύανε, να έρθεις εσύ να μας σώσεις» Σου αναθέτω την εργολαβία να μας σώσεις. Εγώ θα κάθομαι στον καναπέ. Εσύ να μας σώσεις. Αυτή είναι η λογική της ανάθεσης. Αυτό είναι τελείως λάθος κι αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για μας. Ν' αλλάξουμε αυτήν τη νοοτροπία του κόσμου».
Η Σοφία έκλεισε το περιοδικό, σηκώθηκε από τον καναπέ της και αντί να πάει να αντικρίσει το νέο ήλιο του ΠΑΣΟΚ με τις «επτά αδρές και στέρεες ακτίνες» που ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος θέλει «να λειτουργήσουν ως βάσεις για την ανασύσταση της παράταξης», πήγε να ακούσει την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα. Ξέρει κι αυτή ότι δεν θα μας σώσει αυτός και το θέμα είναι τι θα κάνει εκείνη και ο καθένας από μας.
Εκείνο που θα κάνω εγώ προσωπικά πάντως. είναι πως αν δεν σταματήσει αυτή η φαιδρή παλαιοπασοκολαγνεία, όπως κατεξοχήν αυτή σημειολογείται με εκδηλώσεις σαν την αποψινή, και κυρίως αν δεν ξεβραστούν με τον πλέον εμφατικό τρόπο πολιτικά ρετάλια τύπου Γιαννακά, θα προσπεράσω τη λογική της ανάθεσης και θα περάσω απευθείας στη λογική του αναθέματος.
Προεκλογικά δικαιολογούνται ίσως κάποιες εκπτώσεις. Εκδηλώσεις σαν τη αποψινή δεν συνιστούν έκπτωση αλλά εκδήλωση τρελής χαράς.
Και κάπως έτσι ένα ποστάκι που κανονικά θα διαφήμιζε το νέο τεύχος του περιοδικού μετατράπηκε σε what the fuck. Αλλά είμαι αυθόρμητο παιδί, αυτό είναι το μεγάλο μου ελάττωμα. Μαζί με την ειλικρίνεια, τη γενναιοδωρία και τη δοτικότητα.
Old Boy
Ένα απόσπασμα της συνέντευξης στριφογύριζε στο κεφάλι της: «Πρέπει να αλλάξουν όμως πολλά και στην αντίληψη που έχει ο κόσμος για το πώς θα βγούμε από την κρίση. Διότι εγώ βλέπω ότι υπάρχει μια βεβαιότητα στον κόσμο ότι ερχόμαστε εμείς κι ένα κύμα το οποίο διευρύνεται - αλλά σε μια λογική ανάθεσης. Μου λένε, για παράδειγμα, «άντε, τώρα που καταλάβαμε ότι μας κοροϊδεύανε, να έρθεις εσύ να μας σώσεις» Σου αναθέτω την εργολαβία να μας σώσεις. Εγώ θα κάθομαι στον καναπέ. Εσύ να μας σώσεις. Αυτή είναι η λογική της ανάθεσης. Αυτό είναι τελείως λάθος κι αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για μας. Ν' αλλάξουμε αυτήν τη νοοτροπία του κόσμου».
Η Σοφία έκλεισε το περιοδικό, σηκώθηκε από τον καναπέ της και αντί να πάει να αντικρίσει το νέο ήλιο του ΠΑΣΟΚ με τις «επτά αδρές και στέρεες ακτίνες» που ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος θέλει «να λειτουργήσουν ως βάσεις για την ανασύσταση της παράταξης», πήγε να ακούσει την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα. Ξέρει κι αυτή ότι δεν θα μας σώσει αυτός και το θέμα είναι τι θα κάνει εκείνη και ο καθένας από μας.
Εκείνο που θα κάνω εγώ προσωπικά πάντως. είναι πως αν δεν σταματήσει αυτή η φαιδρή παλαιοπασοκολαγνεία, όπως κατεξοχήν αυτή σημειολογείται με εκδηλώσεις σαν την αποψινή, και κυρίως αν δεν ξεβραστούν με τον πλέον εμφατικό τρόπο πολιτικά ρετάλια τύπου Γιαννακά, θα προσπεράσω τη λογική της ανάθεσης και θα περάσω απευθείας στη λογική του αναθέματος.
Προεκλογικά δικαιολογούνται ίσως κάποιες εκπτώσεις. Εκδηλώσεις σαν τη αποψινή δεν συνιστούν έκπτωση αλλά εκδήλωση τρελής χαράς.
Και κάπως έτσι ένα ποστάκι που κανονικά θα διαφήμιζε το νέο τεύχος του περιοδικού μετατράπηκε σε what the fuck. Αλλά είμαι αυθόρμητο παιδί, αυτό είναι το μεγάλο μου ελάττωμα. Μαζί με την ειλικρίνεια, τη γενναιοδωρία και τη δοτικότητα.
Old Boy
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αγρίνιο: Αντί για γάμο έκαναν κηδεία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
