2012-11-11 19:20:50
του Γιώργου Παπαϊωάνου
Υστερα από τέσσερις μήνες διαβουλεύσεις με την τρόικα, αμέτρητες δηλώσεις ευρωπαίων ηγετών και αξιωματούχων, εκατοντάδες άρθρα στον διεθνή Τύπο, τη λήψη σκληρών μέτρων και την ψήφισή τους από τη Βουλή με όλες τις πολιτικές επιπτώσεις, η χορήγηση της δόσης εξαρτάται από την περιβόητη έκθεση της τρόικας. Μια έκθεση η οποία θα είναι αποτέλεσμα όχι των όσων προηγήθηκαν αλλά του έντονου παρασκηνίου που διαδραματίζεται για τη συγγραφή της μεταξύ ΔΝΤ και ΕΕ.
Από τη μία οι Αμερικανοί πιέζουν μέσω του ΔΝΤ για νέο «κούρεμα» και από την άλλη το Βερολίνο εμμένει στην πολιτική λιτότητας. Με βάση τους συμβιβασμούς που θα γίνουν ανάμεσα στις δύο πλευρές θα διαμορφωθεί το τελικό κείμενο της έκθεσης. Δηλαδή, οι παραδοχές και οι προβλέψεις για την ύφεση, την ανάπτυξη, το έλλειμμα και όλες τις παραμέτρους που συνθέτουν τη βιωσιμότητα του χρέους, από την οποία εξαρτάται η καταβολή της δόσης, θα προσαρμοστούν στις πολιτικές αποφάσεις που θα πάρουν οι δανειστές μας.
Ετσι, το αν είναι ή όχι βιώσιμο το ελληνικό χρέος θα εξαρτηθεί από αυθαίρετες υποθέσεις για το πώς θα εξελιχθεί η ελληνική οικονομία. Αν, π.χ., η πρόβλεψη για την ύφεση ή την ανάπτυξη είναι καλύτερη κατά 1% τον χρόνο από το τρέχον σενάριο του ΔΝΤ, τότε το χρέος καθίσταται βιώσιμο. Αλλά ακόμη και η ίδια η υπόθεση ότι το χρέος είναι βιώσιμο αν είναι 120% του ΑΕΠ το 2020 ή το 2022 πάλι αυθαίρετη είναι. Γιατί όχι 125% ή 115% το 2025; Ποιος το ορίζει;
Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που το μέλλον της Ελλάδας κρίνεται με αυθαίρετες παραδοχές. Τον Ιούλιο του 2011 οι εταίροι μας αποφάσισαν «κούρεμα» κατά 21%, για να καταστεί βιώσιμο το χρέος. Τρεις μήνες αργότερα υπερδιπλασίασαν το ποσοστό και σήμερα, έναν χρόνο μετά, λένε ότι και πάλι δεν είναι βιώσιμο. Και δεν είναι βιώσιμο διότι η πολιτική της λιτότητας που επέβαλαν έφερε μεγαλύτερη ύφεση από αυτήν που είχαν προβλέψει για να χαρακτηρίσουν βιώσιμο το χρέος.
Από τη στιγμή που η Γερμανία αρνείται το «κούρεμα» των ομολόγων που κατέχει ο επίσημος τομέας (OSI) και η νέα λύση για το χρέος είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα στηριχθεί σε αυθαίρετες παραδοχές και προβλέψεις, οι οποίες θα πέσουν και πάλι έξω, παρατείνοντας τον αργό θάνατο της οικονομίας και της κοινωνίας.
Το χρέος δεν πρόκειται να καταστεί βιώσιμο με δημιουργική λογιστική. Μόνο αν υπάρξει οριστική λύση θα μπορέσει να ανακάμψει η οικονομία και να βελτιωθεί το ΑΕΠ, ως ποσοστό του οποίου κρίνεται η βιωσιμότητα του χρέους. Διότι με την οριστική λύση θα εκλείψει η αβεβαιότητα για παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη και θα αρχίσουν να πέφτουν λεφτά στην οικονομία. Οσο επιλέγονται μεσοβέζικες λύσεις, η αγορά θα παραμένει νεκρωμένη, η χώρα θα βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην ύφεση και το χρέος θα παραμένει μη βιώσιμο.
πηγη:tovima
Υστερα από τέσσερις μήνες διαβουλεύσεις με την τρόικα, αμέτρητες δηλώσεις ευρωπαίων ηγετών και αξιωματούχων, εκατοντάδες άρθρα στον διεθνή Τύπο, τη λήψη σκληρών μέτρων και την ψήφισή τους από τη Βουλή με όλες τις πολιτικές επιπτώσεις, η χορήγηση της δόσης εξαρτάται από την περιβόητη έκθεση της τρόικας. Μια έκθεση η οποία θα είναι αποτέλεσμα όχι των όσων προηγήθηκαν αλλά του έντονου παρασκηνίου που διαδραματίζεται για τη συγγραφή της μεταξύ ΔΝΤ και ΕΕ.
Από τη μία οι Αμερικανοί πιέζουν μέσω του ΔΝΤ για νέο «κούρεμα» και από την άλλη το Βερολίνο εμμένει στην πολιτική λιτότητας. Με βάση τους συμβιβασμούς που θα γίνουν ανάμεσα στις δύο πλευρές θα διαμορφωθεί το τελικό κείμενο της έκθεσης. Δηλαδή, οι παραδοχές και οι προβλέψεις για την ύφεση, την ανάπτυξη, το έλλειμμα και όλες τις παραμέτρους που συνθέτουν τη βιωσιμότητα του χρέους, από την οποία εξαρτάται η καταβολή της δόσης, θα προσαρμοστούν στις πολιτικές αποφάσεις που θα πάρουν οι δανειστές μας.
Ετσι, το αν είναι ή όχι βιώσιμο το ελληνικό χρέος θα εξαρτηθεί από αυθαίρετες υποθέσεις για το πώς θα εξελιχθεί η ελληνική οικονομία. Αν, π.χ., η πρόβλεψη για την ύφεση ή την ανάπτυξη είναι καλύτερη κατά 1% τον χρόνο από το τρέχον σενάριο του ΔΝΤ, τότε το χρέος καθίσταται βιώσιμο. Αλλά ακόμη και η ίδια η υπόθεση ότι το χρέος είναι βιώσιμο αν είναι 120% του ΑΕΠ το 2020 ή το 2022 πάλι αυθαίρετη είναι. Γιατί όχι 125% ή 115% το 2025; Ποιος το ορίζει;
Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που το μέλλον της Ελλάδας κρίνεται με αυθαίρετες παραδοχές. Τον Ιούλιο του 2011 οι εταίροι μας αποφάσισαν «κούρεμα» κατά 21%, για να καταστεί βιώσιμο το χρέος. Τρεις μήνες αργότερα υπερδιπλασίασαν το ποσοστό και σήμερα, έναν χρόνο μετά, λένε ότι και πάλι δεν είναι βιώσιμο. Και δεν είναι βιώσιμο διότι η πολιτική της λιτότητας που επέβαλαν έφερε μεγαλύτερη ύφεση από αυτήν που είχαν προβλέψει για να χαρακτηρίσουν βιώσιμο το χρέος.
Από τη στιγμή που η Γερμανία αρνείται το «κούρεμα» των ομολόγων που κατέχει ο επίσημος τομέας (OSI) και η νέα λύση για το χρέος είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα στηριχθεί σε αυθαίρετες παραδοχές και προβλέψεις, οι οποίες θα πέσουν και πάλι έξω, παρατείνοντας τον αργό θάνατο της οικονομίας και της κοινωνίας.
Το χρέος δεν πρόκειται να καταστεί βιώσιμο με δημιουργική λογιστική. Μόνο αν υπάρξει οριστική λύση θα μπορέσει να ανακάμψει η οικονομία και να βελτιωθεί το ΑΕΠ, ως ποσοστό του οποίου κρίνεται η βιωσιμότητα του χρέους. Διότι με την οριστική λύση θα εκλείψει η αβεβαιότητα για παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη και θα αρχίσουν να πέφτουν λεφτά στην οικονομία. Οσο επιλέγονται μεσοβέζικες λύσεις, η αγορά θα παραμένει νεκρωμένη, η χώρα θα βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην ύφεση και το χρέος θα παραμένει μη βιώσιμο.
πηγη:tovima
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θα μαζεύουμε αποδείξεις και το 2013
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ενεργειακή συνεργασία Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
