2012-12-26 10:08:10
ΜΑΡΚΟΣ ΣΕΦΕΡΛΗΣ,
Κείmeno: Χρήστος Παρίδης
Ρhoto: Xρήστος Σαρρής
Πριν από λίγο καιρό είχε κυκλοφορήσει μια ιδιαίτερη φήμη ότι είστε απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών... Καμία σχέση. Εγώ ανέβηκα στην Αθήνα για να γραφτώ στη Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε. ?που δεν μ' ενδιέφερε και ιδιαίτερα, να σου πω Και τι σας οδήγησε στη δραματική σχολή; Οι φίλοι μου επέμεναν και είπα να το δοκιμάσω έτσι, για πλάκα. Αλλά αμέσως κόλλησα το μικρόβιο. Ηταν όλα τόσο μαγικά που δεν με ενδιέφερε τίποτα άλλο πια. Κατάλαβα ότι ήταν το μόνο που ήθελα να κάνω στη ζωή μου.
Θυμάστε τι ήταν εκείνο που έκανε το κλικ; Το πρώτο βιβλίο που διάβασα, ο Καλιγούλας του Καμί. Μου έκανε εντύπωση πώς με απλό τρόπο ο συγγραφέας δικαιολογούσε τα αδικαιολόγητα. Στην περίπτωσή μου δεν ήταν οι παλιές ελληνικές ταινίες ?που δεν τις έβλεπα, να σκεφτείς και το μεγάλο Θανάση Βέγγο τον ανακάλυψα πολύ αργότερα, όταν ήμουν στη σχολή. Από μικρός εγώ ήμουν εκείνος που έκανε τους άλλους να γελάνε. Με ήθελαν στην παρέα και μου το ζητούσαν. Δεν ήξερα ότι είχα αυτό το χάρισμα, ήμουν ντροπαλό παιδί, αλλά ο τρόπος που τα έλεγα έβγαζε κάτι. Βέβαια, θυμάμαι ότι ήδη σε ηλικία 8 χρόνων, στο φροντιστήριο αγγλικών, μου έλεγε η καθηγήτριά μου: «Εσύ, όταν μεγαλώσεις, θα γίνεις ηθοποιός». Κι εγώ έλεγα «τι λέει τώρα αυτή;».
Σας ενοχλεί η σκληρή κριτική που δέχεστε; Σκληρή κριτική έχω δεχτεί μόνον από ανωνύμους που δεν με έχουν δει. Οπότε, δεν με αφορούν. Οσοι με έχουν δει, όπως ο Κώστας Γεωργουσόπουλος και παλαιότερα ο Γιάννης Βαρβέρης, έχουν γράψει διθυραμβικές κριτικές. Δέχομαι, επίσης, την ειλικρινή κριτική του κόσμου. Κάθε βράδυ, για μιάμιση ώρα υπογράφω αυτόγραφα για 300 ανθρώπους και ακούω τη δική τους κριτική.
Δεν είναι, όμως, το πιστό σας κοινό, που έτσι κι αλλιώς κολακεύετε, που το «χαϊδεύετε»; Καθόλου! Λέω αρκετά σκληρά πράγματα για τον κόσμο. Λέω αυτά που έχω να πω στο μέτρο που μπορώ. Η δουλειά μου, όμως, δεν είναι να τους κάνω κήρυγμα, αλλά να τους κάνω να γελάνε. Μέσα από αυτό περνάω και πέντε πράγματα που εγώ νομίζω ότι πρέπει να ειπωθούνε. Ο καθένας παίρνει αυτό που θέλει.
Σας προσάπτουν ότι καθώς οι παραστάσεις σας κρατούν ατέλειωτες ώρες, ξεχειλώνουν, ότι δεν έχετε αίσθηση του μέτρου (σ.σ. η συγκεκριμένη που παρακολούθησα κράτησε 5 ώρες)... Οταν κάποιοι έχουν έρθει από την άλλη άκρη της Ελλάδας μόνο για να με δουν, θέλω να το χορτάσουν το πράγμα. Θα μπορούσα να τέλειωνα σε μιάμιση ώρα και να είμαι πίσω στο σπιτάκι μου. Βλέπω, όμως, ότι τόσα χρόνια δεν μειώνονται τα εισιτήρια, γεμάτος είμαι. Και καθώς κάθε βράδυ αυτοσχεδιάζω κάτι καινούριο, λέω «είναι κρίμα να μην τα ακούσουν και οι επόμενοι». Γιατί έρχονται και ξαναέρχονται πέντε και έξι φορές στην ίδια παράσταση...
Είναι αλήθεια ότι πίσω από έναν κωμικό κρύβεται ένα δραματικό πρόσωπο; Το έχω δει. Για μένα δεν μπορώ να το πω αν το έχουν δει οι άλλοι. Δεν λέω «τώρα πάω να κάνω τον κωμικό». Είμαι έτσι από το πρωί μέχρι το βράδυ. Είμαι πάντα ανοιχτός. Ισως είναι η άμυνά μου. Θα δοκιμάζατε ένα δραματικό ρόλο; Οχι. Για να αποδείξω τι; Οτι μπορώ να κάνω κι αυτό; Η ανάγκη η δικιά μου δεν είναι αυτή. Η ανάγκη η δικιά μου είναι να κάνω τον κόσμο να περνάει καλά και μέσα από αυτό να περνάω κι εγώ καλά. Ειδικά τώρα, που έχω δικιά μου δουλειά... Νιώθετε παγιδευμένος σε ένα προφίλ που το κοινό σας δεν σας αφήνει να αλλάξετε; Το καλοκαίρι κάνω επιθεώρηση, που είναι πιο λαϊκό θέαμα, αλλά το χειμώνα είναι αλλιώς, κάνω πρόζα, κάνω φάρσα. Εκανα τη Mrs. Doubtfire, που είχε συγκίνηση, έκλαιγαν κάποιοι, έκανα το Δείπνο Ηλιθίων... Εργα διαφορετικού ύφους. Φροντίζω να εξελίσσω τον εαυτό μου. Κι ο κόσμος μ' ακολουθεί. Δεν νιώθω ότι κάνω μόνον αυτό που θέλουν.
Ισχύει ότι το χιούμορ έλκει ερωτικά; Ναι, από πιτσιρικάς είχα κατακτήσεις και το χιούμορ ήταν το όπλο μου. Ημουν και ωραίο παιδί, μην με βλέπεις τώρα, είχα χαίτη, χόρευα ωραία (γέλια)... Ετσι, δεν έχω απωθημένα τώρα.
ΒΑΡΙΕΤΕ «Προσπαθώ να φέρω τον αέρα των μεγάλων μιούζικαλ που βλέπω στην Αμερική και την Αγγλία. Βάζω στοιχεία βαριετέ και stand-up comedy».
Αναδημοσιευσα Από Ημερησια
molibixarti
Κείmeno: Χρήστος Παρίδης
Ρhoto: Xρήστος Σαρρής
Πριν από λίγο καιρό είχε κυκλοφορήσει μια ιδιαίτερη φήμη ότι είστε απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών... Καμία σχέση. Εγώ ανέβηκα στην Αθήνα για να γραφτώ στη Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε. ?που δεν μ' ενδιέφερε και ιδιαίτερα, να σου πω Και τι σας οδήγησε στη δραματική σχολή; Οι φίλοι μου επέμεναν και είπα να το δοκιμάσω έτσι, για πλάκα. Αλλά αμέσως κόλλησα το μικρόβιο. Ηταν όλα τόσο μαγικά που δεν με ενδιέφερε τίποτα άλλο πια. Κατάλαβα ότι ήταν το μόνο που ήθελα να κάνω στη ζωή μου.
Θυμάστε τι ήταν εκείνο που έκανε το κλικ; Το πρώτο βιβλίο που διάβασα, ο Καλιγούλας του Καμί. Μου έκανε εντύπωση πώς με απλό τρόπο ο συγγραφέας δικαιολογούσε τα αδικαιολόγητα. Στην περίπτωσή μου δεν ήταν οι παλιές ελληνικές ταινίες ?που δεν τις έβλεπα, να σκεφτείς και το μεγάλο Θανάση Βέγγο τον ανακάλυψα πολύ αργότερα, όταν ήμουν στη σχολή. Από μικρός εγώ ήμουν εκείνος που έκανε τους άλλους να γελάνε. Με ήθελαν στην παρέα και μου το ζητούσαν. Δεν ήξερα ότι είχα αυτό το χάρισμα, ήμουν ντροπαλό παιδί, αλλά ο τρόπος που τα έλεγα έβγαζε κάτι. Βέβαια, θυμάμαι ότι ήδη σε ηλικία 8 χρόνων, στο φροντιστήριο αγγλικών, μου έλεγε η καθηγήτριά μου: «Εσύ, όταν μεγαλώσεις, θα γίνεις ηθοποιός». Κι εγώ έλεγα «τι λέει τώρα αυτή;».
Σας ενοχλεί η σκληρή κριτική που δέχεστε; Σκληρή κριτική έχω δεχτεί μόνον από ανωνύμους που δεν με έχουν δει. Οπότε, δεν με αφορούν. Οσοι με έχουν δει, όπως ο Κώστας Γεωργουσόπουλος και παλαιότερα ο Γιάννης Βαρβέρης, έχουν γράψει διθυραμβικές κριτικές. Δέχομαι, επίσης, την ειλικρινή κριτική του κόσμου. Κάθε βράδυ, για μιάμιση ώρα υπογράφω αυτόγραφα για 300 ανθρώπους και ακούω τη δική τους κριτική.
Δεν είναι, όμως, το πιστό σας κοινό, που έτσι κι αλλιώς κολακεύετε, που το «χαϊδεύετε»; Καθόλου! Λέω αρκετά σκληρά πράγματα για τον κόσμο. Λέω αυτά που έχω να πω στο μέτρο που μπορώ. Η δουλειά μου, όμως, δεν είναι να τους κάνω κήρυγμα, αλλά να τους κάνω να γελάνε. Μέσα από αυτό περνάω και πέντε πράγματα που εγώ νομίζω ότι πρέπει να ειπωθούνε. Ο καθένας παίρνει αυτό που θέλει.
Σας προσάπτουν ότι καθώς οι παραστάσεις σας κρατούν ατέλειωτες ώρες, ξεχειλώνουν, ότι δεν έχετε αίσθηση του μέτρου (σ.σ. η συγκεκριμένη που παρακολούθησα κράτησε 5 ώρες)... Οταν κάποιοι έχουν έρθει από την άλλη άκρη της Ελλάδας μόνο για να με δουν, θέλω να το χορτάσουν το πράγμα. Θα μπορούσα να τέλειωνα σε μιάμιση ώρα και να είμαι πίσω στο σπιτάκι μου. Βλέπω, όμως, ότι τόσα χρόνια δεν μειώνονται τα εισιτήρια, γεμάτος είμαι. Και καθώς κάθε βράδυ αυτοσχεδιάζω κάτι καινούριο, λέω «είναι κρίμα να μην τα ακούσουν και οι επόμενοι». Γιατί έρχονται και ξαναέρχονται πέντε και έξι φορές στην ίδια παράσταση...
Είναι αλήθεια ότι πίσω από έναν κωμικό κρύβεται ένα δραματικό πρόσωπο; Το έχω δει. Για μένα δεν μπορώ να το πω αν το έχουν δει οι άλλοι. Δεν λέω «τώρα πάω να κάνω τον κωμικό». Είμαι έτσι από το πρωί μέχρι το βράδυ. Είμαι πάντα ανοιχτός. Ισως είναι η άμυνά μου. Θα δοκιμάζατε ένα δραματικό ρόλο; Οχι. Για να αποδείξω τι; Οτι μπορώ να κάνω κι αυτό; Η ανάγκη η δικιά μου δεν είναι αυτή. Η ανάγκη η δικιά μου είναι να κάνω τον κόσμο να περνάει καλά και μέσα από αυτό να περνάω κι εγώ καλά. Ειδικά τώρα, που έχω δικιά μου δουλειά... Νιώθετε παγιδευμένος σε ένα προφίλ που το κοινό σας δεν σας αφήνει να αλλάξετε; Το καλοκαίρι κάνω επιθεώρηση, που είναι πιο λαϊκό θέαμα, αλλά το χειμώνα είναι αλλιώς, κάνω πρόζα, κάνω φάρσα. Εκανα τη Mrs. Doubtfire, που είχε συγκίνηση, έκλαιγαν κάποιοι, έκανα το Δείπνο Ηλιθίων... Εργα διαφορετικού ύφους. Φροντίζω να εξελίσσω τον εαυτό μου. Κι ο κόσμος μ' ακολουθεί. Δεν νιώθω ότι κάνω μόνον αυτό που θέλουν.
Ισχύει ότι το χιούμορ έλκει ερωτικά; Ναι, από πιτσιρικάς είχα κατακτήσεις και το χιούμορ ήταν το όπλο μου. Ημουν και ωραίο παιδί, μην με βλέπεις τώρα, είχα χαίτη, χόρευα ωραία (γέλια)... Ετσι, δεν έχω απωθημένα τώρα.
ΒΑΡΙΕΤΕ «Προσπαθώ να φέρω τον αέρα των μεγάλων μιούζικαλ που βλέπω στην Αμερική και την Αγγλία. Βάζω στοιχεία βαριετέ και stand-up comedy».
Αναδημοσιευσα Από Ημερησια
molibixarti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η άνοιξη του κυρίου Μποντ,
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μη μας παραμυθιάζουν...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
