2012-12-31 03:37:03
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, βλέποντας δελτία ειδήσεων, έχω την ίδια αναπάντητη απορία και την ίδια αποστροφή στον στρουθοκαμηλισμό: Για ποιούς και πόσους αλλάζει ο χρόνος;
Για τον «πολιτισμένο δυτικό κόσμο»; Για την μερίδα του κόσμου που ξέρει να εκτιμήσει το glamorous, τοtrendy και το must; Δεν λέω, να δούμε πώς υποδέχονται την νέα χρονιά σε διάφορα κοσμοπολίτικα μέρη του κόσμου όπου η ελπίδα (ή μήπως η απελπισία;) ντύνεται με το καλύτερο φόρεμά της έτοιμη να εκστασιαστεί στον κρότο του πρώτου βεγγαλικού. Εκεί όπου το κρυστάλλινο ποτήρι της σαμπάνιας θα αποτελέσει την κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τον καθένα μας και τα πολύχρωμα λαμπιόνια θα δώσουν λίγο χρώμα στην μουντή διάθεσή μας. Μια χαρά είναι να τα βλέπεις όλα αυτά, έχουν την πλάκα τους. Άλλωστε σε όλους αρέσει το παραμύθι-ασμα. Όμως, στην αλλαγή του χρόνου δεν σπάνε μόνο τα ρόδια. Σπάνε και μερικές καρδιές Κανένα δελτίο δεν έδειξε ποτέ πώς αλλάζει ο χρόνος στην Ρουάντα, για παράδειγμα
. Στην Νιγηρία που μαστίζεται από τον εμφύλιο ή στις παραγκουπόλεις του Ρίο ντε Τζανέιρο. Στην Παλαιστίνη, όπου το σύνθημα για την αλλαγή του νέου χρόνου θα το δώσουν οι πύραυλοι που θα σφυρίζουν πάνω από τα κεφάλια των κατοίκων ενώ οι λάμψεις στον ουρανό δεν θα είναι από βεγγαλικά αλλά από βόμβες. Και, πιθανότατα, οι άνθρωποι θα σπεύσουν να αγκαλιάσουν με λαχτάρα τους αγαπημένους τους, μόνο που οι τελευταίοι θα κείτονται νεκροί.
Κανείς δεν έκανε ρεπορτάζ να δούμε πώς αλλάζει ο χρόνος στις φυλακές, στα ορφανοτροφεία, στα ψυχιατρικά καταστήματα. Τι γίνεται στους δρόμους της Αθήνας όταν καταλαγιάσει η γιορτή. Την ίδια στιγμή που μεθυσμένες παρέες βγαίνουν γελώντας και παραπατώντας από τα νυχτερινά κέντρα στον διπλανό κάδο σκουπιδιών ένας γέρος ψάχνει για λίγο φαγητό. Κάτω από τις υπόγειες διαβάσεις των μεγάλων λεωφόρων οι άστεγοι στήνουν το δικό τους, ιδιότυπο πάρτι. Κάποιοι άνθρωποι δεν ψωνίζουν δώρα, όχι επειδή δεν έχουν χρήματα, αλλά επειδή δεν έχουν σε ποιον να τα δώσουν.
Ενώ η τηλεόραση παίζει διαφημίσεις παιδικών παιχνιδιών όλο και κάποιο πιτσιρίκι θα επιστρέψει κλαμένο από το σχολείο επειδή θα έχει ακούσει τι δώρα θα βρουν κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο τα άλλα παιδάκια. Αυτά που οι γονείς τους «έχουν». Η πρωτοχρονιά δεν σημαίνει για όλους οικογενειακά τραπέζια με πιάτα υψηλής γαστρονομίας ούτε χαμογελαστές οικογενειακές φωτογραφίες. Δεν θα «μαζευτούν» σε κανένα σπίτι για χαρτοπαιξία ούτε θα ψάξουν για το φλουρί. Πολλά χέρια στριφογυρίζουν αμήχανα μέσα σε τσέπες αντί να πιαστούν με κάποιο άλλο στην διάρκεια μιας βόλτας στην γιορτινά στολισμένη πόλη.
Για εκατομμύρια ανθρώπων η αλλαγή του χρόνου δεν είναι παρά ένα «τικ» στο ρολόι. Ένα δευτερόλεπτο. Ένα ακόμη δευτερόλεπτο στην οδυνηρά μοναχική ζωή τους. Τι γίνεται, λοιπόν, με αυτούς τους ανθρώπους κι αυτά τα μη –γκλαμουράτα μέρη; Εκεί δεν αλλάζει ο χρόνος; Ή μήπως εκεί υπάρχει άλλος Θεός;
pragmatikotita.gr
Για τον «πολιτισμένο δυτικό κόσμο»; Για την μερίδα του κόσμου που ξέρει να εκτιμήσει το glamorous, τοtrendy και το must; Δεν λέω, να δούμε πώς υποδέχονται την νέα χρονιά σε διάφορα κοσμοπολίτικα μέρη του κόσμου όπου η ελπίδα (ή μήπως η απελπισία;) ντύνεται με το καλύτερο φόρεμά της έτοιμη να εκστασιαστεί στον κρότο του πρώτου βεγγαλικού. Εκεί όπου το κρυστάλλινο ποτήρι της σαμπάνιας θα αποτελέσει την κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τον καθένα μας και τα πολύχρωμα λαμπιόνια θα δώσουν λίγο χρώμα στην μουντή διάθεσή μας. Μια χαρά είναι να τα βλέπεις όλα αυτά, έχουν την πλάκα τους. Άλλωστε σε όλους αρέσει το παραμύθι-ασμα. Όμως, στην αλλαγή του χρόνου δεν σπάνε μόνο τα ρόδια. Σπάνε και μερικές καρδιές Κανένα δελτίο δεν έδειξε ποτέ πώς αλλάζει ο χρόνος στην Ρουάντα, για παράδειγμα
Κανείς δεν έκανε ρεπορτάζ να δούμε πώς αλλάζει ο χρόνος στις φυλακές, στα ορφανοτροφεία, στα ψυχιατρικά καταστήματα. Τι γίνεται στους δρόμους της Αθήνας όταν καταλαγιάσει η γιορτή. Την ίδια στιγμή που μεθυσμένες παρέες βγαίνουν γελώντας και παραπατώντας από τα νυχτερινά κέντρα στον διπλανό κάδο σκουπιδιών ένας γέρος ψάχνει για λίγο φαγητό. Κάτω από τις υπόγειες διαβάσεις των μεγάλων λεωφόρων οι άστεγοι στήνουν το δικό τους, ιδιότυπο πάρτι. Κάποιοι άνθρωποι δεν ψωνίζουν δώρα, όχι επειδή δεν έχουν χρήματα, αλλά επειδή δεν έχουν σε ποιον να τα δώσουν.
Ενώ η τηλεόραση παίζει διαφημίσεις παιδικών παιχνιδιών όλο και κάποιο πιτσιρίκι θα επιστρέψει κλαμένο από το σχολείο επειδή θα έχει ακούσει τι δώρα θα βρουν κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο τα άλλα παιδάκια. Αυτά που οι γονείς τους «έχουν». Η πρωτοχρονιά δεν σημαίνει για όλους οικογενειακά τραπέζια με πιάτα υψηλής γαστρονομίας ούτε χαμογελαστές οικογενειακές φωτογραφίες. Δεν θα «μαζευτούν» σε κανένα σπίτι για χαρτοπαιξία ούτε θα ψάξουν για το φλουρί. Πολλά χέρια στριφογυρίζουν αμήχανα μέσα σε τσέπες αντί να πιαστούν με κάποιο άλλο στην διάρκεια μιας βόλτας στην γιορτινά στολισμένη πόλη.
Για εκατομμύρια ανθρώπων η αλλαγή του χρόνου δεν είναι παρά ένα «τικ» στο ρολόι. Ένα δευτερόλεπτο. Ένα ακόμη δευτερόλεπτο στην οδυνηρά μοναχική ζωή τους. Τι γίνεται, λοιπόν, με αυτούς τους ανθρώπους κι αυτά τα μη –γκλαμουράτα μέρη; Εκεί δεν αλλάζει ο χρόνος; Ή μήπως εκεί υπάρχει άλλος Θεός;
pragmatikotita.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Παναγιώτα Βλαντή: "Μου παίρνει αρκετό καιρό να ξεπεράσω κάποιον"
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αυτοκτόνησε μετά τον τσακωμό με τη σύντροφό του
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Πτώμα σε πλήρη αποσύνθεση σε γκρεμό 700 μέτρων [Video]](https://images.newsnowgreece.com/31/318987/ptoma-se-pliri-aposynthesi-se-gkremo-700-metron-Video-1-124x78.jpg)
