2013-01-09 17:52:03
Νεοέλληνας εν έτει 2013 πλέον και αφού έχουμε ήδη συμπληρώσει 3 χρόνια "κρίσης",συνεχίζουμε στους ρυθμούς της καθημερινότητας έχοντας αφήσει πίσω τα Χριστούγεννα του 2012, τα οποία... χαρακτηρίζονται από τους ειδήμονες και το λαό,ως τα πιο δύσκολα της τελευταίας 25-ετίας.
Αναρωτιέμαι, καθώς προσπαθώ να επανενταχθώ στην σκληρή πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής, με γεμάτο στομάχι προς το παρόν από κρέατα, ζυμαρικά όλων των ειδών και γιορτινά γλυκά, για το πως θα είναι το αύριο που μας ξημερώνει ως χώρα. Τα σημάδια όμως που αντλώ από όλες τος κοινωνικές ομάδες,ανεξαρτήτου ηλικίας είναι δυσοίωνα και ανέλπιδα. Πας στο καφενείο όπου οι συνταξιούχοι σκοτώνουν τον άπειρο ελεύθερο τους χρόνο παίζοντας τάβλι ή δηλωτή καλαμπουρίζοντας,και όλα κυλούν ήρεμα. Όταν όμως ξεκινούν οι ειδήσεις το κλίμα αλλάζει. Για μια ώρα κράζουν τους πολιτικούς τους καρχαριές της φοροδιαφυγής και πάσης φύσεως λαμόγιο, αγανακτισμένοι για το πως κατάντησαν τη χώρα
. Συνήθως τα πνεύματα οξύνονται κατά τη διάρκεια τ;ων διαφημίσεων με τους ίδιους διαλόγους καθημερινώς,του τύπου: Το κόμμα σου έκανε εκείνο, το δικό σου το άλλο και πάει λέγοντας. Όλα ηρεμούν όταν η καλλίγραμμη, σέξυ παρουσιάστρια του καιρού εμφανίζεται και αρχίζουν τα σχόλια για το πόσο κουκλάρα είναι και για το πόσο τυχερή θα ήταν αν έπεφτε στα χέρια τους. Κάπως έτσι ξεφεύγει ο νους από τα πολιτικά δρώμενα και ερχόμαστε πάλι στους ήχους των ζαριών και των τραπουλόχαρτων. Αύριο πάλι.
Περνάς μετά στους δημοσίους υπαλλήλους. Άνετοι, χαλαροί στην αναπαυτική, στριφογυριστή καρέκλα τους, υπό τη ζεστασιά του καλοριφέρ που καίει ασταμάτητα, οι οποίοι έχουν το άγχος να εξυπηρετήσουν τον πολίτη όσο καλύτερα γίνεται, παράγοντας συνολικό έργο 2 ωρών μέσα στο οχτάωρο, όπου όμως πρέπει και αυτοί να εκφράσουν τις πολιτικές τους ανησυχίες. Συνηθισμένο θέμα συζήτησης είναι το πόσο υπολειτουργούν οι άλλες υπηρεσίες,πλην των δικών τους,για το πόσο μόχθησαν μέσα από άπειρους διαγωνισμούς και εξετάσεις για να αποκτήσουν αυτή τη θέση και για την αδικία εις βάρος των συζύγων τους σε πολλές περιπτώσεις,οι οποίοι δουλεύουν σε διπλανούς δήμους και δεν μπορούν να τους μεταθέσουν στην ίδια πόλη.Έφτασε η ώρα όμως 2 και πρέπει να αποχωρίσουν για το μεσημεριανό γεύμα. Αύριο πάλι.
Φεύγεις από εκεί και περνάς στους αγρότες και τους κτηνοτρόφους.Τι καλά,έχει τιμή φέτος το λάδι!Καλά θα την περάσουμε!Θα γεμίσουν τα μπαρ της εθνικής οδού από κουρασμένους αγρότες που θέλουν να ξεδώσουν απόν την κούραση της δουλείας και της καθημερινότητας.Εκεί θα συναντήσουν και τους φίλους τους,τους τσοπάνηδες που έχουν πουλήσει τα αρνοκάτσικα και τα γάλατα (το πόσο δεν έχει και πολύ σημασία εκείνη την ώρα,λεφτά να βρίσκονται)και παρέα θα πνίξουν κούραση και απωθημένα στο ποτό και στην συντροφιά μιας γυναικείας ύπαρξης αν υπάρχει.Αύριο,βλέπουμε.
Και τέλος περνάς στη χιλιοβασανισμένη από τα χτυπήματα της μοίρας,νεολαία.Η οποία υποφέρει από τα βέλη του έρωτα και ξεσπά με αναρίθμητες αναρτήσεις καψουροτράγουδων,έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση ομοιοπαθούντων φίλων.Συν τοις άλλοις,υποφέρουν από την καθημερινή,ασταμάτητη μουρμούρα των γονέων για το ότι δεν διαβάζουν,παρόλο που τους παρέχονται όλες οι ανέσεις,ενώ οι ίδιοι περπατούσαν άπειρα χιλιόμετρα για το σχολείο και ύστερα βοηθούσαν τους δικούς τους γονείς στις δουλειές.Η οποία νεολαία έχει την πολυτέλεια να απολαμβάνει αμέτρητες αργίες λόγω θρησκευτικών εορτών και ταυτόχρονα μπορεί να αποφύγει το χάσιμο χρόνο του μαθήματος των θρησκευτικών μιας και είναι μάθημα ελεύθερης επιλογής.Ο καημένος ο φοιτητής πως να ολοκληρώσει τις σπουδές του,όταν νύχτα-μέρα κάτω από βροχή και ήλιο αναπαράγει τις αριστερές του πεποιθήσεις,για μια χώρα πιο δημοκρατική με ίσες ευκαιρίες. ΩΧ! Ήρθε το σαββατοκύριακο. Η νεολαία πρέπει να βάλει τα καλά της, μίνι φούστες, πουκάμισα, τακούνια και τα σχετικά για να υποδεχτεί τα παρασκευοσαββατοκύριακα ξενύχτια.ποία πολιτική και πράσινα άλογα,αφού τίποτα δεν αλλάζει,τι να λέει να κάτσεις να σκάσεις;;;
Βλέπεις λοιπόν πως όντως τίποτα δεν αλλάζει.ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΈΣΥ!! ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ.
-Αμάν!!10 η ώρα!!Παρασκευή!!Που είναι το καλό μου το πουκάμισο;;;;
Χρήστος Π.
Αναγνώστης
Tromaktiko
Αναρωτιέμαι, καθώς προσπαθώ να επανενταχθώ στην σκληρή πραγματικότητα της φοιτητικής ζωής, με γεμάτο στομάχι προς το παρόν από κρέατα, ζυμαρικά όλων των ειδών και γιορτινά γλυκά, για το πως θα είναι το αύριο που μας ξημερώνει ως χώρα. Τα σημάδια όμως που αντλώ από όλες τος κοινωνικές ομάδες,ανεξαρτήτου ηλικίας είναι δυσοίωνα και ανέλπιδα. Πας στο καφενείο όπου οι συνταξιούχοι σκοτώνουν τον άπειρο ελεύθερο τους χρόνο παίζοντας τάβλι ή δηλωτή καλαμπουρίζοντας,και όλα κυλούν ήρεμα. Όταν όμως ξεκινούν οι ειδήσεις το κλίμα αλλάζει. Για μια ώρα κράζουν τους πολιτικούς τους καρχαριές της φοροδιαφυγής και πάσης φύσεως λαμόγιο, αγανακτισμένοι για το πως κατάντησαν τη χώρα
Περνάς μετά στους δημοσίους υπαλλήλους. Άνετοι, χαλαροί στην αναπαυτική, στριφογυριστή καρέκλα τους, υπό τη ζεστασιά του καλοριφέρ που καίει ασταμάτητα, οι οποίοι έχουν το άγχος να εξυπηρετήσουν τον πολίτη όσο καλύτερα γίνεται, παράγοντας συνολικό έργο 2 ωρών μέσα στο οχτάωρο, όπου όμως πρέπει και αυτοί να εκφράσουν τις πολιτικές τους ανησυχίες. Συνηθισμένο θέμα συζήτησης είναι το πόσο υπολειτουργούν οι άλλες υπηρεσίες,πλην των δικών τους,για το πόσο μόχθησαν μέσα από άπειρους διαγωνισμούς και εξετάσεις για να αποκτήσουν αυτή τη θέση και για την αδικία εις βάρος των συζύγων τους σε πολλές περιπτώσεις,οι οποίοι δουλεύουν σε διπλανούς δήμους και δεν μπορούν να τους μεταθέσουν στην ίδια πόλη.Έφτασε η ώρα όμως 2 και πρέπει να αποχωρίσουν για το μεσημεριανό γεύμα. Αύριο πάλι.
Φεύγεις από εκεί και περνάς στους αγρότες και τους κτηνοτρόφους.Τι καλά,έχει τιμή φέτος το λάδι!Καλά θα την περάσουμε!Θα γεμίσουν τα μπαρ της εθνικής οδού από κουρασμένους αγρότες που θέλουν να ξεδώσουν απόν την κούραση της δουλείας και της καθημερινότητας.Εκεί θα συναντήσουν και τους φίλους τους,τους τσοπάνηδες που έχουν πουλήσει τα αρνοκάτσικα και τα γάλατα (το πόσο δεν έχει και πολύ σημασία εκείνη την ώρα,λεφτά να βρίσκονται)και παρέα θα πνίξουν κούραση και απωθημένα στο ποτό και στην συντροφιά μιας γυναικείας ύπαρξης αν υπάρχει.Αύριο,βλέπουμε.
Και τέλος περνάς στη χιλιοβασανισμένη από τα χτυπήματα της μοίρας,νεολαία.Η οποία υποφέρει από τα βέλη του έρωτα και ξεσπά με αναρίθμητες αναρτήσεις καψουροτράγουδων,έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση ομοιοπαθούντων φίλων.Συν τοις άλλοις,υποφέρουν από την καθημερινή,ασταμάτητη μουρμούρα των γονέων για το ότι δεν διαβάζουν,παρόλο που τους παρέχονται όλες οι ανέσεις,ενώ οι ίδιοι περπατούσαν άπειρα χιλιόμετρα για το σχολείο και ύστερα βοηθούσαν τους δικούς τους γονείς στις δουλειές.Η οποία νεολαία έχει την πολυτέλεια να απολαμβάνει αμέτρητες αργίες λόγω θρησκευτικών εορτών και ταυτόχρονα μπορεί να αποφύγει το χάσιμο χρόνο του μαθήματος των θρησκευτικών μιας και είναι μάθημα ελεύθερης επιλογής.Ο καημένος ο φοιτητής πως να ολοκληρώσει τις σπουδές του,όταν νύχτα-μέρα κάτω από βροχή και ήλιο αναπαράγει τις αριστερές του πεποιθήσεις,για μια χώρα πιο δημοκρατική με ίσες ευκαιρίες. ΩΧ! Ήρθε το σαββατοκύριακο. Η νεολαία πρέπει να βάλει τα καλά της, μίνι φούστες, πουκάμισα, τακούνια και τα σχετικά για να υποδεχτεί τα παρασκευοσαββατοκύριακα ξενύχτια.ποία πολιτική και πράσινα άλογα,αφού τίποτα δεν αλλάζει,τι να λέει να κάτσεις να σκάσεις;;;
Βλέπεις λοιπόν πως όντως τίποτα δεν αλλάζει.ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΈΣΥ!! ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ.
-Αμάν!!10 η ώρα!!Παρασκευή!!Που είναι το καλό μου το πουκάμισο;;;;
Χρήστος Π.
Αναγνώστης
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Επισμηνίας εκβίαζε παντρεμένους με δόλωμα τη γυναίκα του
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ενδιαφέρον από Σίτι για τον Καβάνι
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
