2013-07-15 11:09:04
του Στέλιου Συρμόγλου
Σε γεωγραφικούς χώρους με υψηλό συντελεστή ιστορικής συνέχειας, όπως η Ελλάδα, απομονωμένος σαν τα ηπειρωτικά της όρη ή τα νησιά του Αιγαίου της, ακόμη και τα πιο μακρινά ήθη και οι αναμνήσεις του ιστορικού υποσυνείδητου από τη νεοελιθική προιστορία -από την εποχή των κυκλαδικών ειδωλίων, διευκρινίζει ο Ελύτης- παρέχουν “κλειδιά” για την αναστροφή και την προβολή του παρόντος.
steliosΗ λαϊκή αντίδραση στην πολιτική βαρβαρότητα έχει αναπόδραστη ανάγκη από σημεία αναφοράς. Η πολιτική καιροσκοπική επιδίωξη πρέπει να προσκρούει στη λαική νόηση, που είναι η ύψιστη μορφή της κοινωνικής πραγματικότητας. Το υπόστρωμα της ιδανικής αντίδρασης είναι η αναγκαστική συνοδοιπορία με την ελληνικότητα, η απαλλάγή από το συλλογικό σύμπλεγμα ενοχής του τύπου “μαζί τα φάγαμε”, από το σύνδρομο της εθνικής μειονεξίας και από την έρπουσα φοβία ως επιστέγασμα των διαφόρων εκβιαστικών διλημμάτων.
Τα τραύματα της κοινωνίας, οι σωτηριολογικές ή εσχατολογικές ερμηνείες της ελληνικής πραγματικότητας, ακόμη και οι προσδοκίες, δεν πρέπει να αποτελούν εμπόδιο, για την πρόσδεσή μας στην κατακτητική έπαρση του ελυτικού “την μοίρα του ήλιου θα την πούμε εμείς”.
Οι διεργασίες γίνονται πάντα στο κοινωνικό υποσυνείδητο, κάτω από πιέσεις υποστασιακού “αλυτρωτισμού” και μέσα σ’ ένα κλίμα μεσιανικής αναμονής, αποκαλυπτικών προμηνυμάτων, απογοήτευσης ή οργής, αναθέματος και παρακμής.
Προέχει η συνειδητοποίηση από το λαό της ιδιαίτερης προσωπικότητάς του. Η “σύνθεση” ενός λαικού δυναμικού “πιστεύω”, που απαρνιέται και παρωδεί ό,τι έχει δημιουργήσει, χρησιμοποιεί ή και καταχράται η πολιτική “επινοητικότητα”, η ταυτισμένη εν πολλοίς με την απάτη και η προσδεμένη στην ακανθώδη διαβίωση των υπολογισμών, στη λογική του ακραιφνώς “δώσε” και “λάβε”. Σε όρους πολιτικούς που είναι αντίθετοι ή που αμοιβαία εξουδετερώνονται. Μια αντίδραση του λαού στον πολιτικό σουρεαλσιμό, που προκαλεί τη κοινή λογική. Στον πολιτικό παραλογισμό που κάνει και τις…ώρες της σιωπής να αντηχούν!
Η αντίδραση του λαού είναι η μόνη εφικτή λύση. Απ’ αυτή θα αναδυθεί η ελπίδα. Κι όχι η αναζήτησή της στις “στημένες” αγορές ελπίδων από τα κομματικά παρακμιακά εργαστηρία της παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης.
Δεν μπορεί η συντριπτική πλειοψηφία του λαού να ζει στην “κόλαση” με το το φόβο για την κόλαση! Είναι σαν το νερό της νεκράς θάλασσας που έγινε στη μνήμη του λαού αλάτι και την πάστωσε..Και οι “οικόσιτοι” της κοινωνικής ανοχής πολιτικοί δικαιωματατζήδες, αν και ηθικά ξεβράκωτοι, με την ψευδεπίγραφη σφραγίδα στο μέτωπο, να στήνουν το θρασύτατο χορό τους γύρω από τον “Επιτάφιο” της κοινωνίας, ως δραματική κατάληξη ενός επώδυνα σαρκαστικού πανοράματος τελετουργικών πολιτικών ασχημιών.
Δεν μπορεί οι Ελληνες, πρόσωπα ενός ανέλεου σπαραγμού, απλώς να αναμένουν τη φάση της χάρης και ως “επαίτες” να περιπλανώνται στην Ευρώπη και απανταχού, για τη συνέχιση της ζωής τους Δεν μπορεί τα ελληνικά χέρια που κρατούσαν απ’ τα γένια τους αιώνες, να μην έχουν πια δύναμη ούτε για την αποκαθήλωση. Ο Ελληνισμός μπορεί να διασταυρωθεί με τα σχήματα και τις καταστάσεις, υπαγορεύοντας την κλίμακα των λύσεων. Μπορεί να προσεγγίσει την ιστορικότητά του. Ετσι αποκρυπτογραφείται το αίσθημα και η ενίσχυση του οραματισμού.
freepen.gr
Σε γεωγραφικούς χώρους με υψηλό συντελεστή ιστορικής συνέχειας, όπως η Ελλάδα, απομονωμένος σαν τα ηπειρωτικά της όρη ή τα νησιά του Αιγαίου της, ακόμη και τα πιο μακρινά ήθη και οι αναμνήσεις του ιστορικού υποσυνείδητου από τη νεοελιθική προιστορία -από την εποχή των κυκλαδικών ειδωλίων, διευκρινίζει ο Ελύτης- παρέχουν “κλειδιά” για την αναστροφή και την προβολή του παρόντος.
steliosΗ λαϊκή αντίδραση στην πολιτική βαρβαρότητα έχει αναπόδραστη ανάγκη από σημεία αναφοράς. Η πολιτική καιροσκοπική επιδίωξη πρέπει να προσκρούει στη λαική νόηση, που είναι η ύψιστη μορφή της κοινωνικής πραγματικότητας. Το υπόστρωμα της ιδανικής αντίδρασης είναι η αναγκαστική συνοδοιπορία με την ελληνικότητα, η απαλλάγή από το συλλογικό σύμπλεγμα ενοχής του τύπου “μαζί τα φάγαμε”, από το σύνδρομο της εθνικής μειονεξίας και από την έρπουσα φοβία ως επιστέγασμα των διαφόρων εκβιαστικών διλημμάτων.
Τα τραύματα της κοινωνίας, οι σωτηριολογικές ή εσχατολογικές ερμηνείες της ελληνικής πραγματικότητας, ακόμη και οι προσδοκίες, δεν πρέπει να αποτελούν εμπόδιο, για την πρόσδεσή μας στην κατακτητική έπαρση του ελυτικού “την μοίρα του ήλιου θα την πούμε εμείς”.
Οι διεργασίες γίνονται πάντα στο κοινωνικό υποσυνείδητο, κάτω από πιέσεις υποστασιακού “αλυτρωτισμού” και μέσα σ’ ένα κλίμα μεσιανικής αναμονής, αποκαλυπτικών προμηνυμάτων, απογοήτευσης ή οργής, αναθέματος και παρακμής.
Προέχει η συνειδητοποίηση από το λαό της ιδιαίτερης προσωπικότητάς του. Η “σύνθεση” ενός λαικού δυναμικού “πιστεύω”, που απαρνιέται και παρωδεί ό,τι έχει δημιουργήσει, χρησιμοποιεί ή και καταχράται η πολιτική “επινοητικότητα”, η ταυτισμένη εν πολλοίς με την απάτη και η προσδεμένη στην ακανθώδη διαβίωση των υπολογισμών, στη λογική του ακραιφνώς “δώσε” και “λάβε”. Σε όρους πολιτικούς που είναι αντίθετοι ή που αμοιβαία εξουδετερώνονται. Μια αντίδραση του λαού στον πολιτικό σουρεαλσιμό, που προκαλεί τη κοινή λογική. Στον πολιτικό παραλογισμό που κάνει και τις…ώρες της σιωπής να αντηχούν!
Η αντίδραση του λαού είναι η μόνη εφικτή λύση. Απ’ αυτή θα αναδυθεί η ελπίδα. Κι όχι η αναζήτησή της στις “στημένες” αγορές ελπίδων από τα κομματικά παρακμιακά εργαστηρία της παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης.
Δεν μπορεί η συντριπτική πλειοψηφία του λαού να ζει στην “κόλαση” με το το φόβο για την κόλαση! Είναι σαν το νερό της νεκράς θάλασσας που έγινε στη μνήμη του λαού αλάτι και την πάστωσε..Και οι “οικόσιτοι” της κοινωνικής ανοχής πολιτικοί δικαιωματατζήδες, αν και ηθικά ξεβράκωτοι, με την ψευδεπίγραφη σφραγίδα στο μέτωπο, να στήνουν το θρασύτατο χορό τους γύρω από τον “Επιτάφιο” της κοινωνίας, ως δραματική κατάληξη ενός επώδυνα σαρκαστικού πανοράματος τελετουργικών πολιτικών ασχημιών.
Δεν μπορεί οι Ελληνες, πρόσωπα ενός ανέλεου σπαραγμού, απλώς να αναμένουν τη φάση της χάρης και ως “επαίτες” να περιπλανώνται στην Ευρώπη και απανταχού, για τη συνέχιση της ζωής τους Δεν μπορεί τα ελληνικά χέρια που κρατούσαν απ’ τα γένια τους αιώνες, να μην έχουν πια δύναμη ούτε για την αποκαθήλωση. Ο Ελληνισμός μπορεί να διασταυρωθεί με τα σχήματα και τις καταστάσεις, υπαγορεύοντας την κλίμακα των λύσεων. Μπορεί να προσεγγίσει την ιστορικότητά του. Ετσι αποκρυπτογραφείται το αίσθημα και η ενίσχυση του οραματισμού.
freepen.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΔΕΙΤΕ τη "Χουρέμ", όταν ήταν ένα πανέμορφο μωρό!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
