2013-07-15 20:58:04
Γράφει ο Οδυσσέας Τσαγκαράκης
Στην έκθεση τής τρόικα προς το Eurogroup επισημαίνεται, για πρώτη φορά από το 2010, ότι η αδυναμία είσπραξης φορολογικών εσόδων οφείλεται και στην έλλειψη πολιτικής βούλησης. Χρειάστηκαν τρία ολόκληρα χρόνια για να καταλάβουν ό, τι ήταν γνωστό και δηλωμένο επίσημα εδώ και δυόμισι χρόνια ή διαπιστώνουν τώρα πως η κουτοπονηριά, η ανικανότητα και η αναξιοπιστία δεν έχουν τελειωμό σε αυτή τη χώρα; Αρκεί νομίζω να παραπέμψω σε δήλωση π. Υφυπουργού των Οικονομικών στη Βουλή (21/01/ 2011): «Και όντως υπήρξε κατά καιρούς έλλειψη πολιτικής βούλησης προκειμένου να εισπραχτούν αυτά τα ανείσπραχτα χρέη».
Αν το κατάλαβαν έστω και αργά, τι προτίθενται να κάνουν; Θα συνεχίσουν να βαράνε ανήμπορους μισθωτούς και συνταξιούχους; Όσο θα αντέχει η καμπούρα μας λίγο θα γνοιάζονται για το ποιος πληρώνει το μάρμαρο. Ας στήνουν τρελό τσιμπούσι φοροφυγάδες και μεγαλοφειλέτες
. Άλλωστε πάνω τους στηρίζονται. Το «do ut des» των Ρωμαίων, δηλ. «δίνω για να δίνεις», εκφράζει διαχρονικά το σκοτεινό πολιτικό και οικονομικό αλισβερίσι. Τα πράγματα όμως θα αγριέψουν όταν, αργά ή γρήγορα, δε θα κλείνουν οι μαύρες τρύπες, μισθοί και συντάξεις θα πιάσουν πάτο και τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά θα αρχίσουν να ξεπουλάνε ό, τι έχουν και δεν έχουν για να επιβιώσουν στοιχειωδώς.
Σε τι ωφελούν οι διαπιστώσεις όταν δεν συνοδεύονται από την επιβολή αυστηρών κυρώσεων; Γιατί εξακολουθούν να εισηγούνται θετικά για την εκταμίευση των δόσεων του δανείου ενώ βλέπουν τι γίνεται; Μήπως για να μας δώσουν χρόνο, που περνά ωστόσο ανεκμετάλλευτος και τα πράγματα χειροτερεύουν, ή για να μας βουτήξουν περισσότερο στα χρέη για δικούς τους λόγους (παρά τα όποια PSA); Εκείνοι ξέρουν και ό, τι παιγνίδι και να παίζουν σίγουρα δε θα χάσουν αφού έχουν το πάνω χέρι.
Η χορήγηση της τρέχουσας δόσης τμηματικά αποτελεί περισσότερο θωπεία παρά κόλαφο, δεν πτοεί τους καρεκλοκένταυρους και δε βοηθάει καθόλου εκείνους που έχουν γονατίσει. Θα βοηθούσε αν αποφάσιζαν να αναστείλουν την καταβολή της δόσης έως ότου η ανύπαρκτη πολιτική βούληση κάνει αισθητή την παρουσία της εκεί όπου χρειάζεται και υπάρξουν απτά αποτελέσματα. Μόνο κάτω από την αφόρητη πίεση μιας τέτοιας απόφασης, με το ενδεχόμενο στάσης πληρωμών και τον εφιάλτη άμεσης χρεοκοπίας, θα αναγκαζόταν ίσως η κυβέρνηση να χώσει το χέρι της και στην τσέπη των μεγαλοφειλετών.
Φρέσκο δείγμα πολιτικού αμοραλισμού αποτελεί η φημολογούμενη επιβολή «φόρου πολυτελείας» για την απώλεια εσόδων από τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, που υπολογίζεται γύρω στα 100 εκατομμύρια ευρώ. Δεν προλαβαίνει λοιπόν να ανακοινώσει τα νέα σχέδια η κυβέρνηση και βγαίνει στα κανάλια αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος και δηλώνει επί λέξει «Ναι στο φόρο πολυτελείας…» Έτσι εύκολα και άνετα. Αν το πρόβλημά του δεν είναι ιδεολογικό αλλά καθαρά ταμειακό, όπως φαίνεται, γιατί δεν αντιπροτείνει την άμεση είσπραξη μεγαλοφειλών για να καλυφθεί η αναμενόμενη απώλεια;
Ποιο είναι σωστότερο και δικαιότερο, να επιβαρυνθούν εκ νέου οι συνεπείς φορολογούμενοι, με τις όποιες αρνητικές επιπτώσεις θα έχει η επιβάρυνση αυτή στην αγορά, ή να πληρώσουν οι μπαταχτσήδες; Αλλά ποιος γνοιάζεται στην Ελλάδα του 21. αιώνα για το τι είναι σωστό, δίκαιο και ηθικό; Σίγουρα όχι οι πολιτικοί μας. Πάνω απ’ όλα και πέρα απ’ όλα το συμφέρον (προσωπικό, κομματικό, συντεχνιακό). Αυτό τους υπαγορεύει η Θρασυμάχεια θεωρία του δικαίου την οποία κονιορτοποίησε ο Σωκράτης αλλά η οποία, δυστυχώς, επέζησε και εξακολουθεί να επηρεάζει ανθρώπους με σαθρά ή αποξεραμένα ηθικά ερείσματα.
Ας παραμερίσουμε τον πακτωλό της λίστας Λαγάρντ και άλλων καταθέσεων του εξωτερικού, η διερεύνηση των οποίων είναι ασφαλώς χρονοβόρα, και ας πάμε στα βεβαιωμένα αλλά ανείσπραχτα χρέη. Τι έχει να πει ο κ. πρόεδρος (και το κόμμα του) για τη λίστα που δημοσιοποίησε το Υπουργείο Οικονομικών (23/1/2012) και περιλαμβάνει 4.152 ονόματα μεγαλοφειλετών με ληξιπρόθεσμες οφειλές ύψους 14 δισ. 857 εκ. ευρώ; Τι έκανε ως αντιπολίτευση αλλά και ως μέλος τρικομματικής κυβέρνησης για να εισπραχθούν τα χρήματα αυτά ή έστω ένα μέρος και να εισρεύσει χρήμα στα άδεια ταμεία;
Στα εύκολα λένε ναι και στα δύσκολα όχι; Να πετσοκόβουν μισθούς και συντάξεις και να βάζουν φόρους; Έτσι αντιλαμβάνονται την τέχνη του κυβερνάν οι σημερινοί πολιτικοί. Τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια κυβέρνηση που αδυνατεί να εισπράξει 100 ψωροεκατομμύρια από τα τόσα ανείσπραχτα δισεκατομμύρια (υπολογίζονται γύρω στα 47) και κάνει πάσα το νέο λογαριασμό στους φορολογούμενους;
Παντελής έλλειψη πολιτικής βούλησης χαρακτηρίζει και τη σημερινή αντιπολίτευση. Ναι στη δημαγωγία, ναι στις απατηλές υποσχέσεις, ναι στις εθνικές και εθνικιστικές κορόνες, ναι στο φόρο πολυτελείας, αλλά όχι στην είσπραξη μεγαλοφειλών, όχι δηλ. στα δύσκολα. Ο λόγος είναι απλός : δεν συμφέρει τα κόμματα (μικρά και μεγάλα) να συγκρουστούν με οικονομικούς και άλλους παράγοντες που κινούν τα νήματα της εξουσίας (ανάμεσά τους και μεγαλοφειλέτες του δημοσίου). Χρειάζονται πλάτες για να μπουν στη Βουλή και να κρατήσουν τους χρυσοφόρους θώκους.
Μοιραία λοιπόν οδηγούμαστε στην καταστροφή. Επείγει να αλλάξουμε νοοτροπία, που έλκει κυρίως από την τουρκοκρατία, ή να μάς την αλλάξουν άλλοι (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο). Διαφορετικά δεν μας σώζει τίποτα, ούτε τουρισμός, ούτε επενδύσεις, ούτε ανάπτυξη, ούτε υδρογονάνθρακες, ούτε ένα νέο Ελντοράντο.
*Οδυσσέας Τσαγκαράκης,
Ομότιμος καθηγητής κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και συγγραφέας
Tromaktiko
Στην έκθεση τής τρόικα προς το Eurogroup επισημαίνεται, για πρώτη φορά από το 2010, ότι η αδυναμία είσπραξης φορολογικών εσόδων οφείλεται και στην έλλειψη πολιτικής βούλησης. Χρειάστηκαν τρία ολόκληρα χρόνια για να καταλάβουν ό, τι ήταν γνωστό και δηλωμένο επίσημα εδώ και δυόμισι χρόνια ή διαπιστώνουν τώρα πως η κουτοπονηριά, η ανικανότητα και η αναξιοπιστία δεν έχουν τελειωμό σε αυτή τη χώρα; Αρκεί νομίζω να παραπέμψω σε δήλωση π. Υφυπουργού των Οικονομικών στη Βουλή (21/01/ 2011): «Και όντως υπήρξε κατά καιρούς έλλειψη πολιτικής βούλησης προκειμένου να εισπραχτούν αυτά τα ανείσπραχτα χρέη».
Αν το κατάλαβαν έστω και αργά, τι προτίθενται να κάνουν; Θα συνεχίσουν να βαράνε ανήμπορους μισθωτούς και συνταξιούχους; Όσο θα αντέχει η καμπούρα μας λίγο θα γνοιάζονται για το ποιος πληρώνει το μάρμαρο. Ας στήνουν τρελό τσιμπούσι φοροφυγάδες και μεγαλοφειλέτες
Σε τι ωφελούν οι διαπιστώσεις όταν δεν συνοδεύονται από την επιβολή αυστηρών κυρώσεων; Γιατί εξακολουθούν να εισηγούνται θετικά για την εκταμίευση των δόσεων του δανείου ενώ βλέπουν τι γίνεται; Μήπως για να μας δώσουν χρόνο, που περνά ωστόσο ανεκμετάλλευτος και τα πράγματα χειροτερεύουν, ή για να μας βουτήξουν περισσότερο στα χρέη για δικούς τους λόγους (παρά τα όποια PSA); Εκείνοι ξέρουν και ό, τι παιγνίδι και να παίζουν σίγουρα δε θα χάσουν αφού έχουν το πάνω χέρι.
Η χορήγηση της τρέχουσας δόσης τμηματικά αποτελεί περισσότερο θωπεία παρά κόλαφο, δεν πτοεί τους καρεκλοκένταυρους και δε βοηθάει καθόλου εκείνους που έχουν γονατίσει. Θα βοηθούσε αν αποφάσιζαν να αναστείλουν την καταβολή της δόσης έως ότου η ανύπαρκτη πολιτική βούληση κάνει αισθητή την παρουσία της εκεί όπου χρειάζεται και υπάρξουν απτά αποτελέσματα. Μόνο κάτω από την αφόρητη πίεση μιας τέτοιας απόφασης, με το ενδεχόμενο στάσης πληρωμών και τον εφιάλτη άμεσης χρεοκοπίας, θα αναγκαζόταν ίσως η κυβέρνηση να χώσει το χέρι της και στην τσέπη των μεγαλοφειλετών.
Φρέσκο δείγμα πολιτικού αμοραλισμού αποτελεί η φημολογούμενη επιβολή «φόρου πολυτελείας» για την απώλεια εσόδων από τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, που υπολογίζεται γύρω στα 100 εκατομμύρια ευρώ. Δεν προλαβαίνει λοιπόν να ανακοινώσει τα νέα σχέδια η κυβέρνηση και βγαίνει στα κανάλια αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος και δηλώνει επί λέξει «Ναι στο φόρο πολυτελείας…» Έτσι εύκολα και άνετα. Αν το πρόβλημά του δεν είναι ιδεολογικό αλλά καθαρά ταμειακό, όπως φαίνεται, γιατί δεν αντιπροτείνει την άμεση είσπραξη μεγαλοφειλών για να καλυφθεί η αναμενόμενη απώλεια;
Ποιο είναι σωστότερο και δικαιότερο, να επιβαρυνθούν εκ νέου οι συνεπείς φορολογούμενοι, με τις όποιες αρνητικές επιπτώσεις θα έχει η επιβάρυνση αυτή στην αγορά, ή να πληρώσουν οι μπαταχτσήδες; Αλλά ποιος γνοιάζεται στην Ελλάδα του 21. αιώνα για το τι είναι σωστό, δίκαιο και ηθικό; Σίγουρα όχι οι πολιτικοί μας. Πάνω απ’ όλα και πέρα απ’ όλα το συμφέρον (προσωπικό, κομματικό, συντεχνιακό). Αυτό τους υπαγορεύει η Θρασυμάχεια θεωρία του δικαίου την οποία κονιορτοποίησε ο Σωκράτης αλλά η οποία, δυστυχώς, επέζησε και εξακολουθεί να επηρεάζει ανθρώπους με σαθρά ή αποξεραμένα ηθικά ερείσματα.
Ας παραμερίσουμε τον πακτωλό της λίστας Λαγάρντ και άλλων καταθέσεων του εξωτερικού, η διερεύνηση των οποίων είναι ασφαλώς χρονοβόρα, και ας πάμε στα βεβαιωμένα αλλά ανείσπραχτα χρέη. Τι έχει να πει ο κ. πρόεδρος (και το κόμμα του) για τη λίστα που δημοσιοποίησε το Υπουργείο Οικονομικών (23/1/2012) και περιλαμβάνει 4.152 ονόματα μεγαλοφειλετών με ληξιπρόθεσμες οφειλές ύψους 14 δισ. 857 εκ. ευρώ; Τι έκανε ως αντιπολίτευση αλλά και ως μέλος τρικομματικής κυβέρνησης για να εισπραχθούν τα χρήματα αυτά ή έστω ένα μέρος και να εισρεύσει χρήμα στα άδεια ταμεία;
Στα εύκολα λένε ναι και στα δύσκολα όχι; Να πετσοκόβουν μισθούς και συντάξεις και να βάζουν φόρους; Έτσι αντιλαμβάνονται την τέχνη του κυβερνάν οι σημερινοί πολιτικοί. Τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια κυβέρνηση που αδυνατεί να εισπράξει 100 ψωροεκατομμύρια από τα τόσα ανείσπραχτα δισεκατομμύρια (υπολογίζονται γύρω στα 47) και κάνει πάσα το νέο λογαριασμό στους φορολογούμενους;
Παντελής έλλειψη πολιτικής βούλησης χαρακτηρίζει και τη σημερινή αντιπολίτευση. Ναι στη δημαγωγία, ναι στις απατηλές υποσχέσεις, ναι στις εθνικές και εθνικιστικές κορόνες, ναι στο φόρο πολυτελείας, αλλά όχι στην είσπραξη μεγαλοφειλών, όχι δηλ. στα δύσκολα. Ο λόγος είναι απλός : δεν συμφέρει τα κόμματα (μικρά και μεγάλα) να συγκρουστούν με οικονομικούς και άλλους παράγοντες που κινούν τα νήματα της εξουσίας (ανάμεσά τους και μεγαλοφειλέτες του δημοσίου). Χρειάζονται πλάτες για να μπουν στη Βουλή και να κρατήσουν τους χρυσοφόρους θώκους.
Μοιραία λοιπόν οδηγούμαστε στην καταστροφή. Επείγει να αλλάξουμε νοοτροπία, που έλκει κυρίως από την τουρκοκρατία, ή να μάς την αλλάξουν άλλοι (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο). Διαφορετικά δεν μας σώζει τίποτα, ούτε τουρισμός, ούτε επενδύσεις, ούτε ανάπτυξη, ούτε υδρογονάνθρακες, ούτε ένα νέο Ελντοράντο.
*Οδυσσέας Τσαγκαράκης,
Ομότιμος καθηγητής κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και συγγραφέας
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Euromoney: Καλύτερη Τράπεζα στην Ελλάδα για το 2013, η Εθνική
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
