2013-08-04 10:33:03
της Κορίνας Καφετζοπούλου
Το καφενείο του κ. Βασίλη Οικονομάκη στο Αστρίτσι δεν είναι απλά ένα καφενείο (παλαιότερα ήταν και ο κινηματογράφος, και το κέντρο διασκέδασης). Είναι το μέρος που γνωρίζουν όλοι οι ταχυδρόμοι που έχουν περάσει από εκεί, από τον πόλεμο και μετά, και αφήνουνε... και μέχρι σήμερα την αλληλογραφία των κατοίκων.
Αν και το Αστρίτσι είναι ένα από τα ελάχιστα χωριά όπου υπάρχουν ταμπέλες με το όνομα των οδών στους δρόμους και τα σοκάκια, η αλληλογραφία αφήνεται εκεί. Ούτως ή άλλως στα χωριά η αλληλογραφία φτάνει στα χέρια του παραλήπτη σύμφωνα με το όνομα και ποτέ με την οδό.
Κάθε ημέρα οι κάτοικοι του χωριού παλαιοί και νέοι περνούν να ρωτήσουν για το έαν έφτασαν τα "ραβασάκια" και αν κάποιος ξεχνά να ρωτήσει, του το υπενθυμίζει ο κ. Βασίλης.
Όταν το MadeinCreta τον συνάντησε, κρατούσε την κεφαλή του. Έναν πελάτη είχε που καθότανε στο ίδιο τραπέζι μαζί του, αμίλητοι και οι δύο. Η παρουσία μου τους ξεσήκωσε. Μόλις κάθισα δίπλα του, έδωσε παραγγελιά στη γυναίκα. «Κέρνα την κοπελιά!»
Η κουβέντα δεν άργησε να αρχίσει. Στην παρέα είχε προστεθεί και η κ. Ρένα η σύντροφος της ζωής του.
Η καλή ζωή και η καλή υγεία, ωστόσο, που έχει ο κ. Βασίλης, στα 83 του χρόνια, οφείλεται κατά έναν ένα τρόπο και στην ίδια, αφού όχι μόνο τον φροντίζει αλλά δεν το στεναχωρεί κιόλας και ούτε του γκρινιάζει.
Το 1930 γεννήθηκε ο κ . Βασίλης. Τότε οι κάτοικοι ήταν γύρω τους 800. Όταν πήγαινε στο κλειστό σήμερα σχολείο, στο δημοτικό τα παιδιά ήταν 142. Τώρα οι μόνιμοι κάτοικοι είναι 232.
Το 1944, 14 χρονών, ήταν σερβιτόρος στον απέναντι καφενείο που σήμερα είναι σπίτι. Το 1946, στα 16 έγινε ο ιδιοκτήτης του χώρου όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα.
Οι μνήμες του, ξεκίνησαν από τότε, που το χωριό ήταν ζωσμένο από τους Γερμανούς. Πώς να ξεχάσει; Το δρόμο Αλάγνι – Πεζά αυτός τον έφτιαξε μαζί με άλλους συγχωριανούς .
Ξυπόλητοι έκαναν όλη τη διαδρομή και εργάζονταν σε όλα τα έργα που τους πήγαιναν οι Γερμανοί. Τις χαρακτηριστικές σιδερένιες γέφυρες τις συναντάς, ακόμα, στα χωριά της Κρήτης. Πόλεμος και μετά εμφύλιος, δυο βαθιές πληγές σε ένα σώμα.
Είναι να απορεί κανείς για το πώς ορθοπόδησε αυτός ο λαός και για το πώς κατρακύλησε πάλι.
Τα θυμήθηκε ο κ. Βασίλης τα γεγονότα της ζωής και του χωριού και έλαμψαν τα νωχελικά του μάτια.
«Αν πεινάσαμε; Άσχημα… τώρα είμαστε καλά. Βρίσκουμε τους χοχλιούς και τα χόρτα μας, έχουμε και τον κήπο με τα κηπευτικά. Τότε ήταν αλλιώς. Να πούμε την αλήθεια ακόμα εκεί δε φτάσαμε».
Μετά θυμήθηκε τις χρυσές εποχές των αμπελιών.
«1000 τόνους σταφίδα και 800 τόνους ροζακί, έβγαζε μόνο το Αστρίτσι. Από τα τέλη της δεκαετίας τους 60 μέχρι και το 1977 αρχές 80... Κάναμε γλέντια εδώ, τρικούβερτα. Είχαμε και σινεμά. Να εδώ κατέβαινε η οθόνη, στην πόρτα. Τρεις φορές την εβδομάδα βλέπαμε ταινία. Μετά άλλαξαν όλα».
Είναι βέβαια η εποχή που η φυλλοξήρα εμφανίστηκε στο νησί κι όλες οι καλλιέργειες καταστράφηκαν. Είναι η εποχή που μερικά χρόνια μετά, εφαρμόστηκε ένα σύστημα αναμπέλωσης που τέθηκε υπό αμφισβήτηση. Είναι η εποχή που δεκάδες εκτάσεις θα εκριζωθούν.
Εμείς φέραμε πρώτοι το καλαμάκι εδώ στο Αστρίτσι
Η αναπόληση μάλλον στεναχώρησε τον κ. Βασίλη πιο πολύ από το γεγονός ότι σήμερα το καθαρό του κέρδος είναι 8-10 ευρώ με τόσα έξοδα. Αυτή την κρίσιμη στιγμή η κ. Ρένα επενέβη. «Άστα αυτά… Πες για τα καλαμάκια που φέραμε πρώτοι στο χωριό και για τον πάγο, το ψυγείο με τον πάγο!»
Μοιρασμένη η πελατεία
Εκείνες τις εποχές βέβαια τα χωριά έσφυζαν από ζωή. Όσο πιο πολλά καφενεία τόσο πιο καλή ζωή. Τώρα τα καφενεία μέσα στο χωριό είναι δυο. Παλιά ήταν 6-7.
Στο ένα βρίσκεται ο κ. Βασίλης και λίγο πιο κάτω από την απέναντι πλευρά η Μαρία Χρονάκη.
Η πελατεία μοιράζεται για να επιβιώνουν και οι δυο. Πιο πρωινός είναι ο κ. Βασίλης, πιο βραδινή η Μαρία.
Η κ.Μαρία, για χρόνια δούλευε στα καλύτερα εστιατόρια του Ηρακλείου έφτασε μέχρι Ελβετία για εργασία αλλά δεν άντεχε το μέρος και τη νοοτροπία και επέστρεψε.
Λίγα χρόνια έχει το καφενείο και προσπαθεί όπως όλοι. Τη στηρίζουν φίλοι και από τα γύρω χωριά και αυτή φτιάχνει και τα μεζεδάκια της όταν τους περιμένει. Ακόμα όμως και τυχαία να περάσεις από εκεί και πεινάσεις κάτι θα βρεθεί - και σίγουρα της ώρας!
madeincreta.gr
Το καφενείο του κ. Βασίλη Οικονομάκη στο Αστρίτσι δεν είναι απλά ένα καφενείο (παλαιότερα ήταν και ο κινηματογράφος, και το κέντρο διασκέδασης). Είναι το μέρος που γνωρίζουν όλοι οι ταχυδρόμοι που έχουν περάσει από εκεί, από τον πόλεμο και μετά, και αφήνουνε... και μέχρι σήμερα την αλληλογραφία των κατοίκων.
Αν και το Αστρίτσι είναι ένα από τα ελάχιστα χωριά όπου υπάρχουν ταμπέλες με το όνομα των οδών στους δρόμους και τα σοκάκια, η αλληλογραφία αφήνεται εκεί. Ούτως ή άλλως στα χωριά η αλληλογραφία φτάνει στα χέρια του παραλήπτη σύμφωνα με το όνομα και ποτέ με την οδό.
Κάθε ημέρα οι κάτοικοι του χωριού παλαιοί και νέοι περνούν να ρωτήσουν για το έαν έφτασαν τα "ραβασάκια" και αν κάποιος ξεχνά να ρωτήσει, του το υπενθυμίζει ο κ. Βασίλης.
Όταν το MadeinCreta τον συνάντησε, κρατούσε την κεφαλή του. Έναν πελάτη είχε που καθότανε στο ίδιο τραπέζι μαζί του, αμίλητοι και οι δύο. Η παρουσία μου τους ξεσήκωσε. Μόλις κάθισα δίπλα του, έδωσε παραγγελιά στη γυναίκα. «Κέρνα την κοπελιά!»
Η κουβέντα δεν άργησε να αρχίσει. Στην παρέα είχε προστεθεί και η κ. Ρένα η σύντροφος της ζωής του.
Η καλή ζωή και η καλή υγεία, ωστόσο, που έχει ο κ. Βασίλης, στα 83 του χρόνια, οφείλεται κατά έναν ένα τρόπο και στην ίδια, αφού όχι μόνο τον φροντίζει αλλά δεν το στεναχωρεί κιόλας και ούτε του γκρινιάζει.
Το 1930 γεννήθηκε ο κ . Βασίλης. Τότε οι κάτοικοι ήταν γύρω τους 800. Όταν πήγαινε στο κλειστό σήμερα σχολείο, στο δημοτικό τα παιδιά ήταν 142. Τώρα οι μόνιμοι κάτοικοι είναι 232.
Το 1944, 14 χρονών, ήταν σερβιτόρος στον απέναντι καφενείο που σήμερα είναι σπίτι. Το 1946, στα 16 έγινε ο ιδιοκτήτης του χώρου όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα.
Οι μνήμες του, ξεκίνησαν από τότε, που το χωριό ήταν ζωσμένο από τους Γερμανούς. Πώς να ξεχάσει; Το δρόμο Αλάγνι – Πεζά αυτός τον έφτιαξε μαζί με άλλους συγχωριανούς .
Ξυπόλητοι έκαναν όλη τη διαδρομή και εργάζονταν σε όλα τα έργα που τους πήγαιναν οι Γερμανοί. Τις χαρακτηριστικές σιδερένιες γέφυρες τις συναντάς, ακόμα, στα χωριά της Κρήτης. Πόλεμος και μετά εμφύλιος, δυο βαθιές πληγές σε ένα σώμα.
Είναι να απορεί κανείς για το πώς ορθοπόδησε αυτός ο λαός και για το πώς κατρακύλησε πάλι.
Τα θυμήθηκε ο κ. Βασίλης τα γεγονότα της ζωής και του χωριού και έλαμψαν τα νωχελικά του μάτια.
«Αν πεινάσαμε; Άσχημα… τώρα είμαστε καλά. Βρίσκουμε τους χοχλιούς και τα χόρτα μας, έχουμε και τον κήπο με τα κηπευτικά. Τότε ήταν αλλιώς. Να πούμε την αλήθεια ακόμα εκεί δε φτάσαμε».
Μετά θυμήθηκε τις χρυσές εποχές των αμπελιών.
«1000 τόνους σταφίδα και 800 τόνους ροζακί, έβγαζε μόνο το Αστρίτσι. Από τα τέλη της δεκαετίας τους 60 μέχρι και το 1977 αρχές 80... Κάναμε γλέντια εδώ, τρικούβερτα. Είχαμε και σινεμά. Να εδώ κατέβαινε η οθόνη, στην πόρτα. Τρεις φορές την εβδομάδα βλέπαμε ταινία. Μετά άλλαξαν όλα».
Είναι βέβαια η εποχή που η φυλλοξήρα εμφανίστηκε στο νησί κι όλες οι καλλιέργειες καταστράφηκαν. Είναι η εποχή που μερικά χρόνια μετά, εφαρμόστηκε ένα σύστημα αναμπέλωσης που τέθηκε υπό αμφισβήτηση. Είναι η εποχή που δεκάδες εκτάσεις θα εκριζωθούν.
Εμείς φέραμε πρώτοι το καλαμάκι εδώ στο Αστρίτσι
Η αναπόληση μάλλον στεναχώρησε τον κ. Βασίλη πιο πολύ από το γεγονός ότι σήμερα το καθαρό του κέρδος είναι 8-10 ευρώ με τόσα έξοδα. Αυτή την κρίσιμη στιγμή η κ. Ρένα επενέβη. «Άστα αυτά… Πες για τα καλαμάκια που φέραμε πρώτοι στο χωριό και για τον πάγο, το ψυγείο με τον πάγο!»
Μοιρασμένη η πελατεία
Εκείνες τις εποχές βέβαια τα χωριά έσφυζαν από ζωή. Όσο πιο πολλά καφενεία τόσο πιο καλή ζωή. Τώρα τα καφενεία μέσα στο χωριό είναι δυο. Παλιά ήταν 6-7.
Στο ένα βρίσκεται ο κ. Βασίλης και λίγο πιο κάτω από την απέναντι πλευρά η Μαρία Χρονάκη.
Η πελατεία μοιράζεται για να επιβιώνουν και οι δυο. Πιο πρωινός είναι ο κ. Βασίλης, πιο βραδινή η Μαρία.
Η κ.Μαρία, για χρόνια δούλευε στα καλύτερα εστιατόρια του Ηρακλείου έφτασε μέχρι Ελβετία για εργασία αλλά δεν άντεχε το μέρος και τη νοοτροπία και επέστρεψε.
Λίγα χρόνια έχει το καφενείο και προσπαθεί όπως όλοι. Τη στηρίζουν φίλοι και από τα γύρω χωριά και αυτή φτιάχνει και τα μεζεδάκια της όταν τους περιμένει. Ακόμα όμως και τυχαία να περάσεις από εκεί και πεινάσεις κάτι θα βρεθεί - και σίγουρα της ώρας!
madeincreta.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οσμή σκανδάλου «πόθεν έσχες» στη δήλωση του Κ.Μητσοτάκη!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Καλλιεργούσε κάνναβη στο προαύλιο του σπιτιού του
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
