2013-10-28 13:45:03
Φωτογραφία για Graffiti στην Ελλάδα: Τέχνη του δρόμου ή απλά άλλο ένα μέρος του σχεδίου αποδόμησης;
Ξεκινώντας αυτό το άρθρο και εφόσον επρόκειτο να επικεντρωθώ σε προσωπικές απόψεις, αντιλήψεις και ιδεοψυχαναγκασμούς ενδεχομένως, τίμιο και ορθό θα ήταν να αναφέρω ότι είμαι σχετικά νέος άνθρωπος -30 και κάτι ψιλά- ελάχιστα συντηρητικός και μάλιστα θα έλεγα ότι το Graffiti καθώς και όλο το Urban Lifestyle που άρχιζε να ακμάζει εκεί γύρω στα μέσα των 90s που εγώ μεγάλωνα, έπαιξε καταλυτικό ρόλο κατά την έντονη εφηβεία μου. Όπως καταλαβαίνετε δεν τίθεται θέμα για προσωπικά απωθημένα ή κατάλοιπα, αλλά απλές παρατηρήσεις της πραγματικότητας που βιώνω καθημερινώς.

Το αίσχος λοιπόν αυτό που μας περιβάλλει εν έτει 2013 σαφώς και καμία σχέση δεν έχει με την τέχνη του Graffiti , αλλά πολύ απλά αποτελεί δείγμα κακής αισθητικής, εκδικητικότητας (θα έχουν τους λόγους τους υποθέτω) και των κόμπλεξ ορισμένων ανθρώπων που αγνοούν τι εστί συλλογικό δικαίωμα στην κοινόβια ζωή και έννοιες όπως σεβασμός και αποδοχή του διαφορετικού
. Έχω την αίσθηση ότι με τον τρόπο που γράφουν και βωμολοχούν οι εν λόγω βιαστές της αισθητικής πάνω στα ανυπεράσπιστα νεοκλασικά και μη κτίρια, θα έγραφαν ακόμα και πάνω στην Ακρόπολη αν είχαν πρόσβαση, ή ακόμα χειρότερα ακόμα και πάνω σε ανθρώπινο δέρμα. Το μίσος και έλλειψη σεβασμού των ορνιθοσκαλισμάτων τους όπως αποτυπώνεται πάνω στους τοίχους, εκεί παραπέμπει εξάλλου, στην απόλυτη και τυφλή βία. Σε ορισμένους μάλλον αρέσει η ασχήμια, η μιζέρια, η καταστροφή, ο εκφυλισμός κάθε θεσμού, συμβόλου και αξίας, είτε αυτό λέγεται πατρίδα, είτε αυτό λέγεται κοινωνία ή οικογένεια και ούτω καθεξής.

Κάποιοι νομίζουν ότι κάνουν την επανάσταση τους ξεσπώντας σε νεοκλασικά κτίρια και άσπρους ή και χρωματιστούς τοίχους. Παραφράζοντας τον Bruce Lee έχω να παρατηρήσω ότι «Οι τοίχοι δεν μπορούν να αμυνθούν, ούτε να φωνάξουν» πόσο μάλλον να πουν στα άνανδρα αυτά ανδρείκελα, που κυριολεκτικά κάνουν εμετό και αφοδεύουν τις εσωτερικές αναζητήσεις και υπαρξιακά τους προβλήματα πάνω σε αθώους και ανυποψίαστους τοίχους. Αηδίες εν ολίγοις.

Κάποιος τώρα μπορεί να πει «Οκ μεγάλε, τα είπες; Ξεθύμανες; Αυτό σε πείραξε από όλα τα προβλήματα που έχουμε σαν πολίτες αυτής της χώρας;»

Αν θεωρήσουμε ότι όλοι έχουμε ένα παιδί, έναν νεαρό έφηβο μέσα μας που αρνείται να μεγαλώσει, τότε μάλλον τα είπα, μάλλον ξεθύμανα. Δυστυχώς φοβάμαι όμως πως υπάρχει και ένας πιο ώριμος ανήρ μέσα μου, που και αυτός με την σειρά του αρνείται να ηρεμήσει και δεν εφησυχάζεται με τις θυμωμένες εξηγήσεις που του δίνει ο οργισμένος έφηβος και αμετανόητα ανώριμος εαυτός του. Δεν πιστεύει ότι όλα αυτά έγιναν και γίνονται τυχαία!

Με μια δεύτερη ματιά, πιο συνειδητοποιημένη ή ίσως πιο συνωμοσιολογική αν θέλετε, δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω το αυτονόητο στην όλη υπόθεση. Επειδή πάρα πολλά πράγματα στην ζωή ή και στην φύση ακόμα, είναι μαθηματικά, ένας απλός υπολογισμός, μια απλή πρόσθεση της κακής αισθητικής, των περιεχόμενων και της ιδιαίτερης απήχησης του συγκεκριμένου φαινομένου τα τελευταία χρόνια, το οποίο εύκολα εντοπίζεται ακόμα και μέσα από δημοφιλή blogs και περιοδικά βαθύτατου ανθελληνικού χαρακτήρα, τότε εύκολα συμπεραίνεις ότι η συγκεκριμένη μαθηματική πράξη δίνει στοχευόμενα αθροίσματα.

Ίσως αυτό να ακούγεται υπερβολικό σε κάποιους, αλλά μια απλή παρατήρηση (αντί της απλής ανάγνωσης) της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας, και ειδικότερα της κοινωνικής πολιτικής του 20ου αιώνα, κατά τις περιόδους όπου συνάμα «άνθισαν» οικονομικές δυσφορίες τύπου κρίσης με κωδικό όνομα ‘’GREXIT’’ (καλή μας ώρα) τότε μπορεί να συμπεράνει κανείς ή έστω να υποψιαστεί, ότι η «τέχνη» του Graffiti δηλαδή ο κυριολεκτικός βιασμός και η κακοποίηση των κτιρίων στην Ελλάς της μετά 90s εποχής, ίσως και να αποτελεί κάτι παραπάνω από απλή έκφραση(?)…. Ίσως και να αποτελεί μέρος της διαρκής αποδόμησης της εθνικής μας ταυτότητας, κληρονομιάς και αισθητικής, που επιχειρείται εδώ και δεκαετίες τώρα, με εφαλτήριο την μικρασιατική καταστροφή, και αργότερα την τραγωδία στην Κύπρο, έως την υπέρτατη ταπείνωση στα Ίμια και τα «διδάγματα περί ανθελληνισμού» από την Dr. Mary (מִרְיָם) Repousi.

Εξάλλου το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και ελληνική φυλή δεν υφίσταται και μόνο αν είσαι φασίστας και ρατσιστής την επικαλείσαι. Από την άλλη βεβαίως η Μακεδονία ανήκει ξεκάθαρα σε κάποιους Σλάβους που εμφανίστηκαν κάτι εκατοντάδες χρόνια μετά τον Αλέξανδρο, όπως επίσης και κάθε Αφρικανός, Πακιστανός και Ασιάτης έχει δικαίωμα στην περηφάνια και διατήρηση της φυλής, φτάνει να μην είναι σε απόχρωση λευκή…. το γράφουν και οι βιασμένοι τοίχοι άλλωστε, κάτι θα ξέρουν αυτοί.

Υποσημείωση: Χρόνια πολλά και καλή 28η Οκτωβρίου. Κάποιοι πολέμησαν ηρωικά με κόστος την ζωή τους σαν σήμερα 73 χρόνια πριν… έτσι για να είμαστε εμείς ελεύθεροι σήμερα να ασελγούμε πάνω σε κάθε τι που μας πάει κόντρα με τα εγωκεντρικά και φασιστικά πιστεύω μας. Λέτε να δούμε κάνα Graffiti ή ορνιθοσκάλισμα σε κάνα κτίριο για το έπος του 40; Εντάξει, λέμε και κάνα αστείο που και που.

Θεόδωρος ΙΙ για το www.logiosermis.net
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWSNOWGR.COM
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ