2015-08-22 12:45:07
« Άντε ρέ φίλε, πού θα χρεωθώ εγώ στο τηλέφωνο για να τα βρούνε έτοιμα οί άλλοι… »!
Αν θάπρεπε από κάπου νά αρχίσω, για ότι βλέπω και για ότι καθημερινά ακούω σ΄ αυτή την Πολιτεία, αυτό θα ήταν μία και μόνη λέξη, συνισταμένη της σημερινής τοπικής πραγματικότητας !
«ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ» στην Πάτρα
Μιά απάθεια κι΄ ένας κομματισμός θα λέγαμε πού έχει καταλάβει και κατατρώει τον περισσότερο κόσμο σήμερα, για ότι κακό, άσχημο, και ανάποδο συναντάει δίπλα του, γύρω του, μέσα στην πολιτεία του, μέσα στην αυλή του, και γιατί όχι ακόμη και μέσα στην ψυχή του!
Όχι σε όλους βέβαια να μη παρεξηγούμαστε, αλλά «ως επί το πλείστον και διά το πλείστον της Πολιτείας συνάθροισμα».
Πλήρης και μέχρι απαθείας ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ!
Θέλετε παραδείγματα; Θα τα έχετε!΄
1) Μά ούτε ένα τηλεφώνημα;
Περνούσα πρό ημερών από μια γειτονιά, άς πούμε «καθώς πρέπει και αριστοκρατική», κι ένα ποταμάκι νερού ξεπηδούσε από την βουλιαγμένη άσφαλτο. Διαρροή θα μας πεί η ΔΕΥΑΠ, ώρα της καλή…Πέρασαν 5 - 6 μέρες και σκέφθηκα πώς κάποιος καλός νοικοκύρης η περιοχή των νοικοκυραίων αστών είναι βλέπετε εκεί ) θα είχε κάνει ένα έστω τηλεφώνημα για εκείνο το νερό πού έτρεχε και χανόταν ένα μήνα τώρα όπως έμαθα αργότερα…Άμ, δε !
Όλοι μέσα πέφτανε, όλοι μέσα τσαλαβουτάγανε, αυτοκίνητα και άνθρωποι πλατσουρίζανε, σπάγανε τα αμορτισέρ τους πέφτοντας στην γούβα κι΄ ένας απ΄ αυτούς δεν σκέφθηκε, δεν θέλησε, αδιαφόρησε, να κάνει ένα βήμα παραπέρα ειδοποιώντας την ΔΕΥΑΠ. Μόνο φέρνανε γύρω γύρω την γούβα ( την δεύτερη φορά πού περνάγανε μπάς και τσαλακωθούνε, γιατί τώρα την ξέρανε), αλλά τηλεφώνημα γιόκ !.
Και η απάντηση: « Άντε ρέ φίλε, πού θα χρεωθώ εγώ στο τηλέφωνο για να τα βρούνε έτοιμα οι άλλοι… »!!!
Τι θά στοίχιζε τώρα ένα τηλεφώνημα έστω σε μια εφημερίδα ; Άνοιξε αδελφέ μου το στόμα σου επιτέλους δεν θα σού πάρει κανείς το κεφάλι, μια βοήθεια στο γενικό καλό καλείσαι να προσφέρεις σήμερα ώστε τόνοι πολύτιμου νερού να πάψουν να ποτίζουν την άσφαλτο Αναγκάσθηκα και έκανα ένα τηλεφώνημα, οί άνθρωποι δέν ήξεραν τίποτα, κανείς δεν τους είχε ειδοποιήσει! Το έφτιαξαν την άλλη μέρα…
Και η συνέχεια του «έργου» παρακάτω:
2) Κάτω, το Νέο Μουσείο τής Πάτρας καί ακριβώς απο κάτω ένα τεράστιο αγκωνάρι δίπλα στήν φάτσα του, ανάμεσα στίς καλαμιές και τα φίδια !
Ένα τεράστιο τσιμεντένιο αγκωνάρι σαν τήν Kaaba της Μέκκας ( ; ) λίγα μέτρα δίπλα ακριβώς στην φάτσα τού Νέου Μουσείου!
Περνάω τακτικά από τον Εθνικό δρόμο μπροστά από το νέο Μουσείο, το κόσμημα αυτό της Πολιτείας μας. Δεξιά μας, δίπλα ακριβώς στην περίφραξη του Μουσείου και 20 μέτρα από την πόρτα του ανάμεσα σε πελώριες καλαμιές ( λές και βρισκόμαστε όχι στο καλύτερο Δημόσιο Κτίριο της Πάτρας αλλά σε κανένα ξεροπόταμο με καλαμιές ) βρίσκεται ένα μεγάλο τσιμεντένιο αγκωνάρι περίπου 5 Χ 5 μέτρα σαν την πέτρα Κάαβα της Μέκκας στυλωμένο εκεί για ολόκληρες 10ετίες !
Και κανείς επίσημος της Αρχαιολογίας και του Μουσείου δεν άκουσα, δεν διάβασα, δεν είδα, να ενδιαφέρθηκε γι΄ αυτό το έκτρωμα ώστε να δώσει μια εντολή να βγάλουν από εκεί αυτό το αγκωνάρι, να το σπάσουν με κομπρεσέρ, ή να το μεταφέρουν με γερανό γιατί ασχημίζει αισθητικά την πρόσοψη του Μουσείου.
Τι είναι αυτός ο «βράχος» και πώς βρέθηκε εκεί μέσα στο χορταριασμένο και γεμάτο καλαμιές αλλά και φίδια έρημο διπλανό χωράφι, είναι μυστήριο άλυτο. Και αν κανείς Πατρινός γνωρίζει κάτι άς μας το πεί, έτσι για την ιστορία…Και αν ξεστρατίσει κανένα φίδι και φτάσει δίπλα στο Μουσείο κοψοχολιάζοντας κανέναν τουρίστα ε, τότε θα γίνουμε «διάσημοι» μια και πηγαίναμε γυρεύοντας με την αδιαφορία μας…
3) «Εγώ να περάσω κι΄ άσε τον άλλο να βγάλει τα μάτια του…»
Πρό καιρού γινόταν ένα πανηγύρι και σαν σχόλασε η Εκκλησία, κάπου 300 άνθρωποι περίπου θάτανε, περνούσανε από ένα μονοπάτι για να πάνε στού χωριού την πλατεία.
Ήτανε όμως μια βατουκλιά - αγριαγκαθιά γερμένη πάνω στο μονοπάτι και εμπόδιζε μέχρι στραβομάρας τον κόσμο.
Αποτέλεσμα:
Περνούσε ο πρώτος ανασήκωνε το κλαδί και αφού περνούσε το άφηνε ! Το έβρισκε όμως μπροστά του ο επόμενος πού ανασήκωνε κι΄ αυτός το κλαδί να περάσει ο ίδιος και να μη βγάλει τα μάτια του κι΄άσε τον άλλον από πίσω να κουρεύεται…
Κάπως έτσι λοιπόν «δεν περνάς κυρά Μαρία, δεν περνάς, περνώ…» φάγανε μια ολόκληρη ώρα να περάσουνε όλοι τους, 300 άτομα!
Παρατηρούσα το φαινόμενο να δώ ποιός τελικά θα κάνει το αυτονόητο. Και δεν βρέθηκε ούτε ένας παρακαλώ, ούτε ένα άτομο να σταθεί να σπάσει το λεπτό κλαδί του βάτου πού εμπόδιζε για να περάσουν ελεύθερα και γρήγορα όλοι τους!
Ούτε ένας! Πλήρης αδιαφορία, να είναι καλά εαυτούλης μου, εγώ τώρα πέρασα !
4) Οί στραβές κολώνες του Σημίτη πού ασφαλώς θα γελάει όταν τις βλέπει πηγαίνοντας για το Κορακοχώρι του…
Πρίν λίγες μέρες πάλι στην είσοδο της Περιμετρικής με κατεύθυνση προς Πάτρα, κόμβος Μιντιλογλίου παρατήρησα πάλι τις κολόνες ηλεκτροφωτισμού του δρόμου στο δεξί μέρος του. Δυό τρείς στην σειρά είναι όλες στραβές και γερμένες έτοιμες να πέσουνε από τότε πού τις βάλανε, εδώ και 8-10 χρόνια αν θυμάμαι καλά. Ήταν τότε πού ο Σημίτης ήθελε να δείξει το ενδιαφέρον του για την Πάτρα και θέλοντας να παρουσιάσει έργο έδωσε τον δρόμο όπως όπως, γιατί μετά θα πήγαινε για Εκλογές!
Αλλά, πέραν τούτου…
Εκείνος πού παρέλαβε το έργο δεν θα έπρεπε να αρπάξει από το αυτί τον εργολάβο να του πεί « τι στραβοκολώνες είναι αυτές, να τις βλέπουνε οι τουρίστες να γελάνε, επανάφερέ τες στα ίσα και γρήγορα ειδ΄ άλλως το έργο σου δεν παραλαμβάνεται και λεφτά δεν έχει…»
ΤΙΠΟΤΑ !
Τις άφησαν εκεί μέχρι σήμερα, μια 10ετία ολόκληρη, δείχνοντας και μ΄ αυτό την κακομοιριά μας. Κι΄ όταν περνάει από εκεί ο Σημίτης πηγαίνοντας στο Κορακοχώρι στο χωριό του κάτω στον Πύργο να τις βλέπει κι΄ αυτός και να γελάει το πρόσωπό του ( και μαζί του και οί ελιές του…)
Αν τώρα ο κ. Περιφερειάρχης ενημερωθεί, άς κάνει κάτι, μη γελάνε μαζί μας μ΄ αυτόν τον γερμένο μπερντέ του καραγκιόζη, όσοι περνάνε από εκεί προϊδεάζοντάς τους άσχημα για την πολιτεία πού σε λίγο θα μπούνε …
5) ΟΤΕ, «στραβός» Οργανισμός ( ; ) στραβές και οι κολώνες του !
Σε κάποια άλλη περιοχή πάλι, μετά το ποτάμι του Αλισσού πηγαίνοντας για Αχαϊκό δίπλα στην άσφαλτο 4 κολόνες του ΟΤΕ δυό γερμένες δεξιά και δυό αριστερά πάνω σέ στροφή του δρόμου, δίνουν το στίγμα της τσαπατσουλιάς του ΝεοΈλληνα και το δόγμα « άφησέ το μωρέ, για τους επόμενους…» όπως περίπου έλεγε κι΄ εκείνος ο απερχόμενος πρωθυπουργός Κωστάκης βλέποντας το χάος της χώρας και μη θέλοντας ως σεμνός και ταπεινός πού ήταν μαζί με την επίσης ταπεινή κυρά του ( ; ) πού άλλαζε συνολάκια 2 φορές την ημέρα ως νεόπλουτη , να πάρει κι΄ αυτός θέση, κακοκαρδίζοντας έτσι τον λαό και τους φίλους του…
« Άστο μωρέ, για τους επόμενους…»
Και δεν βρέθηκε, και δεν πέρασε από εκεί τόσα χρόνια τώρα, ένας υπεύθυνος του ΟΤΕ να φέρει ένα μηχάνημα και να ισώσει τίς παραφωνίες πού γελοιοποιούν τον Οργανισμό με κάτι τέτοια καραγκιοζιλίκια, και μάλιστα προς κοινή θέα για χρόνια τώρα….
6) Γαυγίσματα και σκυλοκαυγάδες ! Γεμίσαμε σκυλιά και σκυλάκια τις πολυκατοικίες...
Υπήρχαν παλαιότερα οι λαϊκές λεγόμενες συνοικίες με τα γνωστά προβλήματά τους. Τα τελευταία χρόνια όμως και οι λεγόμενες «καλές» συνοικίες απέκτησαν τα ίδια χάλια και με χειρότερες καταστάσεις είς βάρος της υγείας αλλά και της δικαιούμενης ησυχίας των πολιτών…
«Δεν σας κρύβω», μας έγραφε πρό καιρού ένας φίλος, ότι «από κάποια παλιόσκυλα στις δύο διπλανές μου πολυκατοικίες έχουμε χάσει τον ύπνο μας, και ως τις μία το βράδυ πότε γαυγίζει το ένα, πότε του απαντάει το άλλο, και εάν περάσει από τον δρόμο κι΄ ένα τρίτο ( πού το βγάζουνε βράδυ βόλτα για να λερώσει παρτέρια δένδρα και κήπους) έ, τότε γίνεται το σώσε»….
Γράψαμε του φίλου μας ότι δεν φταίνε τα «παλιόσκυλα» γιατί αυτά τα καημένα κάποιοι τους στερούνε κάτι, και γι΄ αυτό φωνάζουνε μένοντας είτε ανεκπαίδευτα, είτε νηστικά, είτε απότιστα γιατί κάτι κυράδες και δεσποινιδούλες τρέχουνε στις καφετέριες και μαζεύονται μετά τις 3 την νύκτα και άσε τα σκυλιά να ξεσηκώνουν τον κόσμο ταλαιπωρημένα και εκνευρισμένα όπως κι΄ εσύ πού διαμαρτύρεσαι.
Κάποιοι λοιπόν ανάξιοι ψευτοζωόφιλοι «παλιοιδιοκτήτες» φταίνε, πού θυμήθηκαν το χωριό τους και θέλανε τώρα και σκύλο μέσα στα διαμερίσματα να τον ταλαιπωρούνε μέσα στα κλουβιά των πόλεων. Αυτοί φταίνε…»
Πάτρα ! Γεμίσαμε σκύλους, γάτες, και βρωμοπερίστερα…
7) Πεζοί πού περνάνε τις λεωφόρους με «σκυμένο κεφάλι», μάγκες πού περνάνε εν ψυχρώ με κόκκινο…, και ποδήλατα πού περνάνε κι΄ αυτά αντίθετα σε μονόδρομους καί με κόκκινο χωρίς να τα πιάνει κανένας νόμος…
Το σήριαλ της αδιαφορίας θα το κλείσουμε ( προσωρινά ) με κάποια άλλη κατηγορία ανθρώπων πού συνηθίζουν να περνάνε στον απέναντι δρόμο σαν να θέλουν να αυτοκτονίσουν και να πάρονε μαζί τους και κανέναν άλλον στον λαιμό τους, να μη φύγουν μόνοι τους…Είναι οι λεγόμενοι «σκυφτοκέφαλοι» ( χαρακτηρισμός όχι δικός μας αλλά του Θάνου του φίλου πού εξ΄ αιτίας κάποιου απ΄ αυτού τραβήχτηκε για χρόνια στα δικαστήρια).
Αυτοί οι άνθρωποι είναι απρόβλεπτοι και παντός καιρού. Βλέπουν το αμάξι πού έρχεται, σκύβουν το κεφάλι όπως η στρουθοκάμηλος ότι τάχατες δεν σε βλέπουν και διασχίζουν σιγά – σιγά με το ραχάτι τους και ευχαριστημένα το οδόστρωμα. Θα έλεγε κανείς ότι χαίρονται εσωτερικά πού σε κάνουν να υποφέρεις και σε καθυστερούνε. Πιθανόν κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα να τους βασανίζει αλλά και σε γιατρό φαίνεται δεν πάνε. Πιθανότατα δεν έχουν αυτοκίνητο, ζηλεύουν τους άλλους και παίρνουν έτσι κάποια χαρά και εκδίκηση. Στην άλλη πλευρά τώρα είναι αυτοί πού περνάνε με κόκκινο, είτε σιγά – σιγά, είτε μια κι΄ έξω Ρώσικη ρουλέτα κι΄ όποιον πάρει ο χάρος! , Καθώς και ποδήλατα πού περνάνε κι΄ αυτά με κόκκινο χωρίς να τα πιάνει ο νόμος… Άλλο ψυχολογικό αυτό, κι΄άντε τώρα να βρούμε άκρη…
Να πούμε κι΄ άλλα; Θάναι μακρύς ο δρόμος..
«Ενας φίλος λέει, ότι υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων:
Αυτοί που δημιουργούνε αιτίες κάποιων συμβάντων, αυτοί που βλέπουν τά συμβάντα και αδιαφορούνε, και αυτοί που λένε « μά πώς έγινε αυτό;» και παίρνουν θέση.
Ας διαλέξει ο καθένας τώρα σε ποια κατηγορία θα ήθελε να ανήκει».
Πηγή Tromaktiko
Αν θάπρεπε από κάπου νά αρχίσω, για ότι βλέπω και για ότι καθημερινά ακούω σ΄ αυτή την Πολιτεία, αυτό θα ήταν μία και μόνη λέξη, συνισταμένη της σημερινής τοπικής πραγματικότητας !
«ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ» στην Πάτρα
Μιά απάθεια κι΄ ένας κομματισμός θα λέγαμε πού έχει καταλάβει και κατατρώει τον περισσότερο κόσμο σήμερα, για ότι κακό, άσχημο, και ανάποδο συναντάει δίπλα του, γύρω του, μέσα στην πολιτεία του, μέσα στην αυλή του, και γιατί όχι ακόμη και μέσα στην ψυχή του!
Όχι σε όλους βέβαια να μη παρεξηγούμαστε, αλλά «ως επί το πλείστον και διά το πλείστον της Πολιτείας συνάθροισμα».
Πλήρης και μέχρι απαθείας ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ!
Θέλετε παραδείγματα; Θα τα έχετε!΄
1) Μά ούτε ένα τηλεφώνημα;
Περνούσα πρό ημερών από μια γειτονιά, άς πούμε «καθώς πρέπει και αριστοκρατική», κι ένα ποταμάκι νερού ξεπηδούσε από την βουλιαγμένη άσφαλτο. Διαρροή θα μας πεί η ΔΕΥΑΠ, ώρα της καλή…Πέρασαν 5 - 6 μέρες και σκέφθηκα πώς κάποιος καλός νοικοκύρης η περιοχή των νοικοκυραίων αστών είναι βλέπετε εκεί ) θα είχε κάνει ένα έστω τηλεφώνημα για εκείνο το νερό πού έτρεχε και χανόταν ένα μήνα τώρα όπως έμαθα αργότερα…Άμ, δε !
Όλοι μέσα πέφτανε, όλοι μέσα τσαλαβουτάγανε, αυτοκίνητα και άνθρωποι πλατσουρίζανε, σπάγανε τα αμορτισέρ τους πέφτοντας στην γούβα κι΄ ένας απ΄ αυτούς δεν σκέφθηκε, δεν θέλησε, αδιαφόρησε, να κάνει ένα βήμα παραπέρα ειδοποιώντας την ΔΕΥΑΠ. Μόνο φέρνανε γύρω γύρω την γούβα ( την δεύτερη φορά πού περνάγανε μπάς και τσαλακωθούνε, γιατί τώρα την ξέρανε), αλλά τηλεφώνημα γιόκ !.
Και η απάντηση: « Άντε ρέ φίλε, πού θα χρεωθώ εγώ στο τηλέφωνο για να τα βρούνε έτοιμα οι άλλοι… »!!!
Τι θά στοίχιζε τώρα ένα τηλεφώνημα έστω σε μια εφημερίδα ; Άνοιξε αδελφέ μου το στόμα σου επιτέλους δεν θα σού πάρει κανείς το κεφάλι, μια βοήθεια στο γενικό καλό καλείσαι να προσφέρεις σήμερα ώστε τόνοι πολύτιμου νερού να πάψουν να ποτίζουν την άσφαλτο Αναγκάσθηκα και έκανα ένα τηλεφώνημα, οί άνθρωποι δέν ήξεραν τίποτα, κανείς δεν τους είχε ειδοποιήσει! Το έφτιαξαν την άλλη μέρα…
Και η συνέχεια του «έργου» παρακάτω:
2) Κάτω, το Νέο Μουσείο τής Πάτρας καί ακριβώς απο κάτω ένα τεράστιο αγκωνάρι δίπλα στήν φάτσα του, ανάμεσα στίς καλαμιές και τα φίδια !
Ένα τεράστιο τσιμεντένιο αγκωνάρι σαν τήν Kaaba της Μέκκας ( ; ) λίγα μέτρα δίπλα ακριβώς στην φάτσα τού Νέου Μουσείου!
Περνάω τακτικά από τον Εθνικό δρόμο μπροστά από το νέο Μουσείο, το κόσμημα αυτό της Πολιτείας μας. Δεξιά μας, δίπλα ακριβώς στην περίφραξη του Μουσείου και 20 μέτρα από την πόρτα του ανάμεσα σε πελώριες καλαμιές ( λές και βρισκόμαστε όχι στο καλύτερο Δημόσιο Κτίριο της Πάτρας αλλά σε κανένα ξεροπόταμο με καλαμιές ) βρίσκεται ένα μεγάλο τσιμεντένιο αγκωνάρι περίπου 5 Χ 5 μέτρα σαν την πέτρα Κάαβα της Μέκκας στυλωμένο εκεί για ολόκληρες 10ετίες !
Και κανείς επίσημος της Αρχαιολογίας και του Μουσείου δεν άκουσα, δεν διάβασα, δεν είδα, να ενδιαφέρθηκε γι΄ αυτό το έκτρωμα ώστε να δώσει μια εντολή να βγάλουν από εκεί αυτό το αγκωνάρι, να το σπάσουν με κομπρεσέρ, ή να το μεταφέρουν με γερανό γιατί ασχημίζει αισθητικά την πρόσοψη του Μουσείου.
Τι είναι αυτός ο «βράχος» και πώς βρέθηκε εκεί μέσα στο χορταριασμένο και γεμάτο καλαμιές αλλά και φίδια έρημο διπλανό χωράφι, είναι μυστήριο άλυτο. Και αν κανείς Πατρινός γνωρίζει κάτι άς μας το πεί, έτσι για την ιστορία…Και αν ξεστρατίσει κανένα φίδι και φτάσει δίπλα στο Μουσείο κοψοχολιάζοντας κανέναν τουρίστα ε, τότε θα γίνουμε «διάσημοι» μια και πηγαίναμε γυρεύοντας με την αδιαφορία μας…
3) «Εγώ να περάσω κι΄ άσε τον άλλο να βγάλει τα μάτια του…»
Πρό καιρού γινόταν ένα πανηγύρι και σαν σχόλασε η Εκκλησία, κάπου 300 άνθρωποι περίπου θάτανε, περνούσανε από ένα μονοπάτι για να πάνε στού χωριού την πλατεία.
Ήτανε όμως μια βατουκλιά - αγριαγκαθιά γερμένη πάνω στο μονοπάτι και εμπόδιζε μέχρι στραβομάρας τον κόσμο.
Αποτέλεσμα:
Περνούσε ο πρώτος ανασήκωνε το κλαδί και αφού περνούσε το άφηνε ! Το έβρισκε όμως μπροστά του ο επόμενος πού ανασήκωνε κι΄ αυτός το κλαδί να περάσει ο ίδιος και να μη βγάλει τα μάτια του κι΄άσε τον άλλον από πίσω να κουρεύεται…
Κάπως έτσι λοιπόν «δεν περνάς κυρά Μαρία, δεν περνάς, περνώ…» φάγανε μια ολόκληρη ώρα να περάσουνε όλοι τους, 300 άτομα!
Παρατηρούσα το φαινόμενο να δώ ποιός τελικά θα κάνει το αυτονόητο. Και δεν βρέθηκε ούτε ένας παρακαλώ, ούτε ένα άτομο να σταθεί να σπάσει το λεπτό κλαδί του βάτου πού εμπόδιζε για να περάσουν ελεύθερα και γρήγορα όλοι τους!
Ούτε ένας! Πλήρης αδιαφορία, να είναι καλά εαυτούλης μου, εγώ τώρα πέρασα !
4) Οί στραβές κολώνες του Σημίτη πού ασφαλώς θα γελάει όταν τις βλέπει πηγαίνοντας για το Κορακοχώρι του…
Πρίν λίγες μέρες πάλι στην είσοδο της Περιμετρικής με κατεύθυνση προς Πάτρα, κόμβος Μιντιλογλίου παρατήρησα πάλι τις κολόνες ηλεκτροφωτισμού του δρόμου στο δεξί μέρος του. Δυό τρείς στην σειρά είναι όλες στραβές και γερμένες έτοιμες να πέσουνε από τότε πού τις βάλανε, εδώ και 8-10 χρόνια αν θυμάμαι καλά. Ήταν τότε πού ο Σημίτης ήθελε να δείξει το ενδιαφέρον του για την Πάτρα και θέλοντας να παρουσιάσει έργο έδωσε τον δρόμο όπως όπως, γιατί μετά θα πήγαινε για Εκλογές!
Αλλά, πέραν τούτου…
Εκείνος πού παρέλαβε το έργο δεν θα έπρεπε να αρπάξει από το αυτί τον εργολάβο να του πεί « τι στραβοκολώνες είναι αυτές, να τις βλέπουνε οι τουρίστες να γελάνε, επανάφερέ τες στα ίσα και γρήγορα ειδ΄ άλλως το έργο σου δεν παραλαμβάνεται και λεφτά δεν έχει…»
ΤΙΠΟΤΑ !
Τις άφησαν εκεί μέχρι σήμερα, μια 10ετία ολόκληρη, δείχνοντας και μ΄ αυτό την κακομοιριά μας. Κι΄ όταν περνάει από εκεί ο Σημίτης πηγαίνοντας στο Κορακοχώρι στο χωριό του κάτω στον Πύργο να τις βλέπει κι΄ αυτός και να γελάει το πρόσωπό του ( και μαζί του και οί ελιές του…)
Αν τώρα ο κ. Περιφερειάρχης ενημερωθεί, άς κάνει κάτι, μη γελάνε μαζί μας μ΄ αυτόν τον γερμένο μπερντέ του καραγκιόζη, όσοι περνάνε από εκεί προϊδεάζοντάς τους άσχημα για την πολιτεία πού σε λίγο θα μπούνε …
5) ΟΤΕ, «στραβός» Οργανισμός ( ; ) στραβές και οι κολώνες του !
Σε κάποια άλλη περιοχή πάλι, μετά το ποτάμι του Αλισσού πηγαίνοντας για Αχαϊκό δίπλα στην άσφαλτο 4 κολόνες του ΟΤΕ δυό γερμένες δεξιά και δυό αριστερά πάνω σέ στροφή του δρόμου, δίνουν το στίγμα της τσαπατσουλιάς του ΝεοΈλληνα και το δόγμα « άφησέ το μωρέ, για τους επόμενους…» όπως περίπου έλεγε κι΄ εκείνος ο απερχόμενος πρωθυπουργός Κωστάκης βλέποντας το χάος της χώρας και μη θέλοντας ως σεμνός και ταπεινός πού ήταν μαζί με την επίσης ταπεινή κυρά του ( ; ) πού άλλαζε συνολάκια 2 φορές την ημέρα ως νεόπλουτη , να πάρει κι΄ αυτός θέση, κακοκαρδίζοντας έτσι τον λαό και τους φίλους του…
« Άστο μωρέ, για τους επόμενους…»
Και δεν βρέθηκε, και δεν πέρασε από εκεί τόσα χρόνια τώρα, ένας υπεύθυνος του ΟΤΕ να φέρει ένα μηχάνημα και να ισώσει τίς παραφωνίες πού γελοιοποιούν τον Οργανισμό με κάτι τέτοια καραγκιοζιλίκια, και μάλιστα προς κοινή θέα για χρόνια τώρα….
6) Γαυγίσματα και σκυλοκαυγάδες ! Γεμίσαμε σκυλιά και σκυλάκια τις πολυκατοικίες...
Υπήρχαν παλαιότερα οι λαϊκές λεγόμενες συνοικίες με τα γνωστά προβλήματά τους. Τα τελευταία χρόνια όμως και οι λεγόμενες «καλές» συνοικίες απέκτησαν τα ίδια χάλια και με χειρότερες καταστάσεις είς βάρος της υγείας αλλά και της δικαιούμενης ησυχίας των πολιτών…
«Δεν σας κρύβω», μας έγραφε πρό καιρού ένας φίλος, ότι «από κάποια παλιόσκυλα στις δύο διπλανές μου πολυκατοικίες έχουμε χάσει τον ύπνο μας, και ως τις μία το βράδυ πότε γαυγίζει το ένα, πότε του απαντάει το άλλο, και εάν περάσει από τον δρόμο κι΄ ένα τρίτο ( πού το βγάζουνε βράδυ βόλτα για να λερώσει παρτέρια δένδρα και κήπους) έ, τότε γίνεται το σώσε»….
Γράψαμε του φίλου μας ότι δεν φταίνε τα «παλιόσκυλα» γιατί αυτά τα καημένα κάποιοι τους στερούνε κάτι, και γι΄ αυτό φωνάζουνε μένοντας είτε ανεκπαίδευτα, είτε νηστικά, είτε απότιστα γιατί κάτι κυράδες και δεσποινιδούλες τρέχουνε στις καφετέριες και μαζεύονται μετά τις 3 την νύκτα και άσε τα σκυλιά να ξεσηκώνουν τον κόσμο ταλαιπωρημένα και εκνευρισμένα όπως κι΄ εσύ πού διαμαρτύρεσαι.
Κάποιοι λοιπόν ανάξιοι ψευτοζωόφιλοι «παλιοιδιοκτήτες» φταίνε, πού θυμήθηκαν το χωριό τους και θέλανε τώρα και σκύλο μέσα στα διαμερίσματα να τον ταλαιπωρούνε μέσα στα κλουβιά των πόλεων. Αυτοί φταίνε…»
Πάτρα ! Γεμίσαμε σκύλους, γάτες, και βρωμοπερίστερα…
7) Πεζοί πού περνάνε τις λεωφόρους με «σκυμένο κεφάλι», μάγκες πού περνάνε εν ψυχρώ με κόκκινο…, και ποδήλατα πού περνάνε κι΄ αυτά αντίθετα σε μονόδρομους καί με κόκκινο χωρίς να τα πιάνει κανένας νόμος…
Το σήριαλ της αδιαφορίας θα το κλείσουμε ( προσωρινά ) με κάποια άλλη κατηγορία ανθρώπων πού συνηθίζουν να περνάνε στον απέναντι δρόμο σαν να θέλουν να αυτοκτονίσουν και να πάρονε μαζί τους και κανέναν άλλον στον λαιμό τους, να μη φύγουν μόνοι τους…Είναι οι λεγόμενοι «σκυφτοκέφαλοι» ( χαρακτηρισμός όχι δικός μας αλλά του Θάνου του φίλου πού εξ΄ αιτίας κάποιου απ΄ αυτού τραβήχτηκε για χρόνια στα δικαστήρια).
Αυτοί οι άνθρωποι είναι απρόβλεπτοι και παντός καιρού. Βλέπουν το αμάξι πού έρχεται, σκύβουν το κεφάλι όπως η στρουθοκάμηλος ότι τάχατες δεν σε βλέπουν και διασχίζουν σιγά – σιγά με το ραχάτι τους και ευχαριστημένα το οδόστρωμα. Θα έλεγε κανείς ότι χαίρονται εσωτερικά πού σε κάνουν να υποφέρεις και σε καθυστερούνε. Πιθανόν κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα να τους βασανίζει αλλά και σε γιατρό φαίνεται δεν πάνε. Πιθανότατα δεν έχουν αυτοκίνητο, ζηλεύουν τους άλλους και παίρνουν έτσι κάποια χαρά και εκδίκηση. Στην άλλη πλευρά τώρα είναι αυτοί πού περνάνε με κόκκινο, είτε σιγά – σιγά, είτε μια κι΄ έξω Ρώσικη ρουλέτα κι΄ όποιον πάρει ο χάρος! , Καθώς και ποδήλατα πού περνάνε κι΄ αυτά με κόκκινο χωρίς να τα πιάνει ο νόμος… Άλλο ψυχολογικό αυτό, κι΄άντε τώρα να βρούμε άκρη…
Να πούμε κι΄ άλλα; Θάναι μακρύς ο δρόμος..
«Ενας φίλος λέει, ότι υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων:
Αυτοί που δημιουργούνε αιτίες κάποιων συμβάντων, αυτοί που βλέπουν τά συμβάντα και αδιαφορούνε, και αυτοί που λένε « μά πώς έγινε αυτό;» και παίρνουν θέση.
Ας διαλέξει ο καθένας τώρα σε ποια κατηγορία θα ήθελε να ανήκει».
Πηγή Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Παρερμηνείες και σύγχυση από την ανακοίνωση για τον ΦΠΑ στα νηπιαγωγεία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αρχαία Ολυμπία: Μαϊμού εφοριακός εξαπάτησε ηλικιωμένο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
