2012-05-14 22:01:15
«Οι θρήνοι για την άλωση, γνήσια δημιουργήματα της λαϊκής έμπνευσης, εκφράζουν τη θλίψη των “Ρωμιών” για το “πάρσιμο της Πόλης απ’ την Τουρκιά”…»
Ο λαϊκός βάρδος μέσα απ’ τα σπλάχνα του συγκεκριμένου παραδοσιακού, δημώδους θρήνου, δακρύζει νοερά για τις αλησμόνητες πατρίδες μας…για την βασιλεύουσα Πόλη …ο σύγχρονος βάρδος, σαν από γινάτι της Ιστορίας, επιστρέφει από χθες τον στοιχειωμένο θρήνο ως εμβατήριο…ως παιάνα…
Ο παμπάλαιος θρύλος προφητεύει εδώ και 6 αιώνες την επιστροφή ενός Βασιλιά Μαρμαρωμένου, που θα ξυπνήσει απ’ τον λήθαργο και θα ξαναϋψώσει τα “Ελλήνων Σήματα” στην “Νέα Ρώμη”…
…ο σύγχρονος Θρύλος, ασυλλήπτως περιπαικτικά και τρομακτικά υπέροχα, εκπληρώνει το υπεραιώνιο “ήξεις αφήξεις” μέσα σε μόλις 15 χρόνια, σε μια αθλητική αλληγορία: ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς – και μάλιστα και Αυτοκράτορας κι ο ίδιος – του Ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι ο Ολυμπιακός και όπως η Ρωμαϊκή “διπλή” Αυτοκρατορία, εξυψώθηκε στην “πρώτη Ρώμη του” εν έτι 1997 και έπεσε έκτοτε σε έναν αθλητικά “αιώνιο” λήθαργο…εκπορθήθηκε, συλλήθηκε, μαρμάρωσε…για να έρθει το πλήρωμα του χρόνου, «πάλι με χρόνια με καιρούς», να ξυπνήσει ξανά για να υψώσει εκ νέου την Γαλανόλευκη στο άλλο άκρο της διπλής του Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας…απ’ την παλιά Ρώμη στην Νέα, την Κωνσταντινούπολη…
Μη γελιέστε, όσο πομπώδεις κι αν σας ηχούν οι πιο πάνω παρομοιώσεις, το κατόρθωμα αυτής της ομάδας είναι παροιμιώδες από μόνο του και συνεπώς δεν θα μπορούσε παρά να εξηγείται κι αντίστοιχα.
Ο “Μαρμαρωμένος Αυτοκράτορας” του Ευρωπαϊκού “status quo” είναι πάλι εδώ για να συντελεί απίστευτους λαϊκούς άθλους, να εκπληρώνει προφητείες, να υψώνει τις Ερυθρόλευκες Σημαίες του σε περίβλεπτους τρούλους.
Σαν ένα σώμα, μια καρδιά, ένας νους και μια φωνή, το σώμα τούτου του Βασιλιά είναι ο κόσμος του, η καρδιά του η Ιστορία του, ο νους η ομάδα του κι η φωνή όλοι οι αλησμόνητοι νεκροί του που μέσα απ’ τα βάθη των πραγματοποιημένων θρύλων που έχει χαράξει, στοιχειώνουν από τρόμο κάθε πιθανό κι απίθανο αντίπαλο στον αθάνατο ήχο τους.
Στην λέξη “ομάδα” λογίζονται όλοι αυτοί που κατάφεραν το αδύνατο να το κάνουν δυνατό: διοίκηση, προπονητές, παίκτες κι όλοι εκείνοι που παραπλεύρως και εκ των έσω δούλεψαν για να ξυπνήσει αυτό το όνειρο. Απ’ τον απλό “οπλίτη” μέχρι τον “Αρχιστράτηγο”.
Δεν μπορείς να εκφραστείς σχετικά με το 2ο Ευρωπαϊκό τρόπαιο του μπασκετικού Ολυμπιακού χρησιμοποιώντας απλές λέξεις κι εκφράσεις. Αυτό που συντελέστηκε είναι μια μυθική αλληγορία, είναι πλέον ήδη θρύλος. Κι όπως κανείς μάλλον δεν πιστεύει πως οποιαδήποτε μορφής “μαρμαρωμένοι” όντως υπάρχουν, έτσι και κανείς μάλλον δεν πίστεψε ποτέ πως αυτή η ομάδα μπορούσε αυτό το τρόπαιο.
Γι’ αυτό λοιπόν κι εγώ από χθες πιστεύω απόλυτα πως ο αληθινός “Μαρμαρωμένος Βασιλιάς” όντως υπάρχει και πως η Κωνσταντινούπολη θα γίνει πάλι Ελληνική…γιατί ενώ την αληθινή Βασιλεύουσα κάποτε…“την πήραν την” ενώ οι άμυνές της στήνονταν κυρίως από κάθε λογής ξένο, την δική μας, μπασκετική, η μοίρα θέλησε να την ξαναϊδρύσουν κυρίως Ελληνόπουλα…
Τέλος, οφείλω να ζητήσω ένα τεράστιο ΣΥΓΓΝΩΜΗ κι ένα, άλλο τόσο τεράστιο, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ απ’ τη μεριά μου από διοίκηση, προπονητές και παίκτες, από όλη αυτήν την ΟΜΑΔΑ - το γιατί το ξέρουμε όλοι - και να διορθώσω όσους σαν κι εμένα χρησιμοποίησαν παρομοιώσεις για να περιγράψουν αυτό που ζήσαμε. Θαρρώ πως οι δικές τους είναι οι λάθος:
Ο φετινός Ολυμπιακός δεν είναι ο “Δαυίδ”, όσο “Γολιάθ” κι αν έμοιαζε η τελική του αντίπαλος. Είναι απλώς ο “Βασιλιάς” που επέστρεψε στον δικό του περίλαμπρο θρόνο…
«Πήραν την Πόλη πήραν την»…όμως στο σήμερα όχι κάποιοι βάρβαροι, αλλά όλοι εμείς που αποτελούμε την ομάδα του δικού μας αιώνιου Θρύλου Kadmos777
olympiacos-blog
Ο λαϊκός βάρδος μέσα απ’ τα σπλάχνα του συγκεκριμένου παραδοσιακού, δημώδους θρήνου, δακρύζει νοερά για τις αλησμόνητες πατρίδες μας…για την βασιλεύουσα Πόλη …ο σύγχρονος βάρδος, σαν από γινάτι της Ιστορίας, επιστρέφει από χθες τον στοιχειωμένο θρήνο ως εμβατήριο…ως παιάνα…
Ο παμπάλαιος θρύλος προφητεύει εδώ και 6 αιώνες την επιστροφή ενός Βασιλιά Μαρμαρωμένου, που θα ξυπνήσει απ’ τον λήθαργο και θα ξαναϋψώσει τα “Ελλήνων Σήματα” στην “Νέα Ρώμη”…
…ο σύγχρονος Θρύλος, ασυλλήπτως περιπαικτικά και τρομακτικά υπέροχα, εκπληρώνει το υπεραιώνιο “ήξεις αφήξεις” μέσα σε μόλις 15 χρόνια, σε μια αθλητική αλληγορία: ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς – και μάλιστα και Αυτοκράτορας κι ο ίδιος – του Ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι ο Ολυμπιακός και όπως η Ρωμαϊκή “διπλή” Αυτοκρατορία, εξυψώθηκε στην “πρώτη Ρώμη του” εν έτι 1997 και έπεσε έκτοτε σε έναν αθλητικά “αιώνιο” λήθαργο…εκπορθήθηκε, συλλήθηκε, μαρμάρωσε…για να έρθει το πλήρωμα του χρόνου, «πάλι με χρόνια με καιρούς», να ξυπνήσει ξανά για να υψώσει εκ νέου την Γαλανόλευκη στο άλλο άκρο της διπλής του Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας…απ’ την παλιά Ρώμη στην Νέα, την Κωνσταντινούπολη…
Μη γελιέστε, όσο πομπώδεις κι αν σας ηχούν οι πιο πάνω παρομοιώσεις, το κατόρθωμα αυτής της ομάδας είναι παροιμιώδες από μόνο του και συνεπώς δεν θα μπορούσε παρά να εξηγείται κι αντίστοιχα.
Ο “Μαρμαρωμένος Αυτοκράτορας” του Ευρωπαϊκού “status quo” είναι πάλι εδώ για να συντελεί απίστευτους λαϊκούς άθλους, να εκπληρώνει προφητείες, να υψώνει τις Ερυθρόλευκες Σημαίες του σε περίβλεπτους τρούλους.
Σαν ένα σώμα, μια καρδιά, ένας νους και μια φωνή, το σώμα τούτου του Βασιλιά είναι ο κόσμος του, η καρδιά του η Ιστορία του, ο νους η ομάδα του κι η φωνή όλοι οι αλησμόνητοι νεκροί του που μέσα απ’ τα βάθη των πραγματοποιημένων θρύλων που έχει χαράξει, στοιχειώνουν από τρόμο κάθε πιθανό κι απίθανο αντίπαλο στον αθάνατο ήχο τους.
Στην λέξη “ομάδα” λογίζονται όλοι αυτοί που κατάφεραν το αδύνατο να το κάνουν δυνατό: διοίκηση, προπονητές, παίκτες κι όλοι εκείνοι που παραπλεύρως και εκ των έσω δούλεψαν για να ξυπνήσει αυτό το όνειρο. Απ’ τον απλό “οπλίτη” μέχρι τον “Αρχιστράτηγο”.
Δεν μπορείς να εκφραστείς σχετικά με το 2ο Ευρωπαϊκό τρόπαιο του μπασκετικού Ολυμπιακού χρησιμοποιώντας απλές λέξεις κι εκφράσεις. Αυτό που συντελέστηκε είναι μια μυθική αλληγορία, είναι πλέον ήδη θρύλος. Κι όπως κανείς μάλλον δεν πιστεύει πως οποιαδήποτε μορφής “μαρμαρωμένοι” όντως υπάρχουν, έτσι και κανείς μάλλον δεν πίστεψε ποτέ πως αυτή η ομάδα μπορούσε αυτό το τρόπαιο.
Γι’ αυτό λοιπόν κι εγώ από χθες πιστεύω απόλυτα πως ο αληθινός “Μαρμαρωμένος Βασιλιάς” όντως υπάρχει και πως η Κωνσταντινούπολη θα γίνει πάλι Ελληνική…γιατί ενώ την αληθινή Βασιλεύουσα κάποτε…“την πήραν την” ενώ οι άμυνές της στήνονταν κυρίως από κάθε λογής ξένο, την δική μας, μπασκετική, η μοίρα θέλησε να την ξαναϊδρύσουν κυρίως Ελληνόπουλα…
Τέλος, οφείλω να ζητήσω ένα τεράστιο ΣΥΓΓΝΩΜΗ κι ένα, άλλο τόσο τεράστιο, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ απ’ τη μεριά μου από διοίκηση, προπονητές και παίκτες, από όλη αυτήν την ΟΜΑΔΑ - το γιατί το ξέρουμε όλοι - και να διορθώσω όσους σαν κι εμένα χρησιμοποίησαν παρομοιώσεις για να περιγράψουν αυτό που ζήσαμε. Θαρρώ πως οι δικές τους είναι οι λάθος:
Ο φετινός Ολυμπιακός δεν είναι ο “Δαυίδ”, όσο “Γολιάθ” κι αν έμοιαζε η τελική του αντίπαλος. Είναι απλώς ο “Βασιλιάς” που επέστρεψε στον δικό του περίλαμπρο θρόνο…
«Πήραν την Πόλη πήραν την»…όμως στο σήμερα όχι κάποιοι βάρβαροι, αλλά όλοι εμείς που αποτελούμε την ομάδα του δικού μας αιώνιου Θρύλου Kadmos777
olympiacos-blog
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΘΑ ΠΑΕΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΣΥΣΚΕΨΗ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βρετανία: Είναι 40 ετών αλλά φέρονται σαν 10χρονα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
