2017-10-26 16:48:13
Μετά το Παρίσι, τα πορτρέτα του Σεζάν ταξιδεύουν στο Λονδίνο. Η μεγάλη έκθεση που συγκεντρώνει για πρώτη φορά περισσότερα από πενήντα πορτρέτα του ζωγράφου από συλλογές σε ολόκληρο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και έργων που δεν είχαν ποτέ εκτεθεί δημόσια στο Ηνωμένο Βασίλειο, φιλοξενούνται στην National Portrait Gallery από τις 26 Οκτωβρίου 2017.
Ο Paul Cezanne (1839-1906), από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του δέκατου ένατου αιώνα, έζησε σχεδόν περιφρονημένος και απομονωμένος στην εποχή του. Κανένας δε θα μπορούσε να φανταστεί πως το έργο του «Οι Χαρτοπαίκτες» του 1895 είναι το ακριβότερο έργο του κόσμου, αφού πωλήθηκε από τους κληρονόμους του Γιώργου Εμπειρίκου στη βασιλική οικογένεια του Κατάρ έναντι του αστρονομικού ποσού των 250 εκατομμυρίων δολαρίων, το 2012.
Ο Σεζάν υπήρξε ένας από τους παραγωγικούς ζωγράφους, καθώς στη διάρκεια της ζωής του φιλοτέχνησε περίπου χίλιους πίνακες και με την τεχνική έκανε ένα μεγάλο βήμα μετά τον ιμπρεσιονισμό, με τη δική του πρωτότυπη τεχνική που καθόρισε τη ζωγραφική και επηρέασε όσο κανένας άλλος τους ζωγράφους του επόμενου αιώνα
. Ο Σεζάν υπήρξε πρωτοπόρος στη χρήση του χρώματος και της προοπτικής, στη δομή του θέματος και στην προσθήκη γεωμετρικών στοιχείωνπου επηρέασαν του Κυβιστές και τους Φωβιστές των επόμενων δεκαετιών.
Ο Ματίς και ο Πικάσο τον αποκαλούσαν «πατέρα όλων μας». Κατά τη διάρκεια της ζωής του ο Σεζάν φιλοτέχνησε σχεδόν 200 πορτρέτα, μεταξύ των οποίων 26 δικά του και 29 της γυναίκας του Ορτάνς Φικέ, αλλά και φίλων του όπως ο ΕμίλΖολά, μελών της οικογένειάς του, συνεργατών του, διακεκριμένων προσωπικοτήτων από το χώρο της τέχνης και αγνώστων.
Η έκθεση, η οποία άνοιξε στο Μουσείο Ορσέ, συνεχίζεται στο Λονδίνο και θα ταξιδέψει στην Ουάσιγκτον, εστιάζει αποκλειστικά στα πορτρέτα που ζωγράφισε επιχειρώντας να ρίξει φως σε μια λιγότερο γνωστή πτυχή της δημιουργίας του. Πρόκειται για την πιο προσωπική και ανθρώπινη πλευρά του καλλιτέχνη, μέσα από 50 έργα, προερχόμενα από ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές σε όλο τον κόσμο.
Η περιήγηση στην έκθεση είναι μια διαδρομή στον κόσμο του Σεζάν. Οι πίνακες με τα έντονα χρώματα και τα πρόσωπα με τα αφαιρετικά χαρακτηριστικά, που συχνά παραπέμπουν σε μάσκες, δημιουργούν μια νοητή διαδρομή μέσα στις σταδιακές αλλαγές στο ύφος και τις αγαπημένες μεθόδους του ζωγράφου. Από τα πρώιμα πορτρέτα του θείου του νεαρού ζωγράφου, Ντομινίκ, για τις ανάγκες των οποίων χρησιμοποιούσε πινέλο και μαχαίρι εφαρμόζοντας την μπογιά σχεδόν σαν να ήταν τσιμέντο τη δεκαετία του 1860, έως τις προσωπογραφίεςτου κηπουρού και Πηγή
Tromaktiko
Ο Paul Cezanne (1839-1906), από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του δέκατου ένατου αιώνα, έζησε σχεδόν περιφρονημένος και απομονωμένος στην εποχή του. Κανένας δε θα μπορούσε να φανταστεί πως το έργο του «Οι Χαρτοπαίκτες» του 1895 είναι το ακριβότερο έργο του κόσμου, αφού πωλήθηκε από τους κληρονόμους του Γιώργου Εμπειρίκου στη βασιλική οικογένεια του Κατάρ έναντι του αστρονομικού ποσού των 250 εκατομμυρίων δολαρίων, το 2012.
Ο Σεζάν υπήρξε ένας από τους παραγωγικούς ζωγράφους, καθώς στη διάρκεια της ζωής του φιλοτέχνησε περίπου χίλιους πίνακες και με την τεχνική έκανε ένα μεγάλο βήμα μετά τον ιμπρεσιονισμό, με τη δική του πρωτότυπη τεχνική που καθόρισε τη ζωγραφική και επηρέασε όσο κανένας άλλος τους ζωγράφους του επόμενου αιώνα
Ο Ματίς και ο Πικάσο τον αποκαλούσαν «πατέρα όλων μας». Κατά τη διάρκεια της ζωής του ο Σεζάν φιλοτέχνησε σχεδόν 200 πορτρέτα, μεταξύ των οποίων 26 δικά του και 29 της γυναίκας του Ορτάνς Φικέ, αλλά και φίλων του όπως ο ΕμίλΖολά, μελών της οικογένειάς του, συνεργατών του, διακεκριμένων προσωπικοτήτων από το χώρο της τέχνης και αγνώστων.
Η έκθεση, η οποία άνοιξε στο Μουσείο Ορσέ, συνεχίζεται στο Λονδίνο και θα ταξιδέψει στην Ουάσιγκτον, εστιάζει αποκλειστικά στα πορτρέτα που ζωγράφισε επιχειρώντας να ρίξει φως σε μια λιγότερο γνωστή πτυχή της δημιουργίας του. Πρόκειται για την πιο προσωπική και ανθρώπινη πλευρά του καλλιτέχνη, μέσα από 50 έργα, προερχόμενα από ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές σε όλο τον κόσμο.
Η περιήγηση στην έκθεση είναι μια διαδρομή στον κόσμο του Σεζάν. Οι πίνακες με τα έντονα χρώματα και τα πρόσωπα με τα αφαιρετικά χαρακτηριστικά, που συχνά παραπέμπουν σε μάσκες, δημιουργούν μια νοητή διαδρομή μέσα στις σταδιακές αλλαγές στο ύφος και τις αγαπημένες μεθόδους του ζωγράφου. Από τα πρώιμα πορτρέτα του θείου του νεαρού ζωγράφου, Ντομινίκ, για τις ανάγκες των οποίων χρησιμοποιούσε πινέλο και μαχαίρι εφαρμόζοντας την μπογιά σχεδόν σαν να ήταν τσιμέντο τη δεκαετία του 1860, έως τις προσωπογραφίεςτου κηπουρού και Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι φίλαθλοι της Σέλτικ καλύτεροι στον κόσμο για το 2017
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
