2012-12-04 10:15:35
Αντρέι Κισλιακόφ, ειδικά για τη Russia Beyond the Headlines
Τα πυρηνικά – πυραυλικά όπλα, παραμένουν το κύριο μέσο αποτροπής, και το τελευταίο χαρτί σε μια ενδεχόμενη στρατιωτική σύγκρουση, μεγάλης κλίμακας. Σήμερα, ωστόσο, ο αυξανόμενος αριθμός τοπικών πολέμων, σε όλο τον κόσμο, δείχνει προς την κατεύθυνση των «συμβατικών» όπλων.
Ο αντιστράτηγος Σεργκέι Καρακάεφ και ο Πρωθυπουργός της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Πηγή: TASS
Στα τέλη Νοέμβρη, ο διοικητής των Στρατηγικών Πυραυλικών Δυνάμεων (ΣΠΔ) της Ρωσίας, αντιστράτηγος Σεργκέι Καρακάεφ, επιβεβαίωσε ότι η Ρωσία αναπτύσσει νέα, προηγμένα συστήματα πυραύλων, συμπεριλαμβανομένου, ενός βαρέως διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου.
Νέο στάτους στην παγκόσμια αμυντική «πυρηνική ισορροπία»
«Σύμφωνα με το δεκαετές κρατικό πρόγραμμα εξοπλισμών 2011 - 2020, το 2012 προχώρησαν οι εργασίες για την ανάπτυξη προηγμένων πυραυλικών συστημάτων, ιδίως της κλάσης των βαρέων πυραύλων», ανακοίνωσε ο διοικητής των ΣΠΔ.
Η απόφαση για την ανάπτυξη μιας νέας κλάσης βαρέως ICBM, είχε εγκριθεί το 2011 και επικεφαλής του έργου, ορίστηκε το Κρατικό Πυραυλικό Κέντρο «Makeyev», στην περιοχή Τσελιάμπινσκ, ενώ στο project συμμετείχε και το εργοστάσιο «MIC «NPO Mashinostroyenia» στην πόλη Ρέουτοφ, της Μόσχας. Ο ρόλος του κατασκευαστή των πυραύλων ανατέθηκε στο εργοστάσιο μηχανοκατασκευών του Κρασνογιάρσκ, «KRASMASH».
Μπορεί οι καινοτόμες τεχνολογικές λύσεις του νέου πυραύλου ή ενός νέου πυρηνικού όπλου, να δημιουργούν νέο στάτους στην παγκόσμια αμυντική «πυρηνική ισορροπία», ωστόσο, πόλεμος με πυρηνικά είναι αδύνατο να συμβεί. Εκτός, αν θέλουμε να καταστρέψουμε κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη. Παρόλα αυτά, οι πόλεμοι είναι αναπόφευκτοι και η αποτελεσματική αντιμετώπιση των συγκρούσεων θα πρέπει να γίνεται με τις ελάχιστες απώλειες, για την επίτευξη των μέγιστων δυνατών αποτελεσμάτων.
Οι …σύντομοι πόλεμοι του μέλλοντος
Η ιρανική «πυρηνική κρίση» και μια πιθανή στρατιωτική λύση με συμβατικά όπλα, ή μια ακόμα ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, είναι απτές αποδείξεις ότι οι στρατηγικοί στόχοι μπορούν να επιτευχθούν και με μη-στρατηγικά όπλα.
Μόνο κατά την τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα, ο κόσμος γνώρισε 34 μεγάλους και μικρούς πολέμους, συμπεριλαμβανομένων του «παγκόσμιας εμβέλειας» πολέμου στον Περσικό Κόλπο, τις δύο εκστρατείες στην Τσετσενία και την πολεμική σύγκρουση μεγάλης κλίμακας. στη Γιουγκοσλαβία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους «αόρατους» τρομοκράτες. Ο αντιτρομοκρατικός αγώνας αποτελεί σήμερα ένα project κομβικής σημασίας, για την παγκόσμια ασφάλεια. Με άλλα λόγια, χωρίς όπλα δεν μπορούμε να κάνουμε. Η εμπειρία από τις ένοπλες συγκρούσεις των τελευταίων ετών, προβλέπει σύντομους πολέμους στο μέλλον, μάχες σε μια περιορισμένη περιοχή και χωρίς σαφώς καθορισμένες τις γραμμές του μετώπου.
Πυρομαχικά υψηλής ισχύος και βαθειάς διείσδυσης
Τόσο στην Αμερική, όσο και στη Ρωσία, το πρόβλημα της βελτίωσης των συμβατικών όπλων είναι υψίστης σημασίας. Έτσι, οι ΗΠΑ πριν από λίγα χρόνια αποφάσισαν να επικεντρωθούν στη δημιουργία μια νέας κεφαλής πυραύλου, με μεγάλη διείσδυση, που μπορεί να εγγυηθεί επιτυχή χτυπήματα σε υπόγειους και καλά προστατευόμενους εχθρικούς στόχους.
Στα πρόθυρα μιας πιθανής στρατιωτικής επέμβασης στο Ιράν, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ ενέκρινε τα λεγόμενα πυρομαχικά υψηλής ισχύος και βαθειάς διείσδυσης. Στην πράξη, αυτό το «είδος» είναι ένα όπλο τέρας 15 τόνων, που στοχεύει στην καταστροφή υπόγειων εγκαταστάσεων, όπου, κατά τη γνώμη των Αμερικανών, μπορεί να έχουν αποθηκευτεί ιρανικά πυρηνικά όπλα.
Η «μητρική» βόμβα αυτού του τύπου GBU-28, που αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980, παραλίγο να έστελνε στους προγόνους του, τον Καντάφι, τον Αύγουστο του 2011, στην κατοικία-καταφύγιο, Bab al-Azizia. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών του ΝΑΤΟ, κατά τη χρονική στιγμή της πυραυλικής επίθεσης στο καταφύγιο θα βρίσκονταν ο Λίβυος ηγέτης. Ωστόσο, μισή ώρα πριν από το χτύπημα, ο Καντάφι, οι γιοί του και ο στενός του κύκλος, έφυγαν από το καταφύγιο.
Το καταστροφικό πέρασμα της βόμβας «κενού»
Η Ρωσία, αποφάσισε επίσης να ενισχύσει τις θέσεις της στο εξοπλιστικό κομμάτι του βομβαρδισμού «κενού». Το φθινόπωρο του 2007, δοκιμάσθηκε η πιο ισχυρή βόμβα κενού στον κόσμο.
Οι αμερικανοί χρησιμοποιούν πυρομαχικά κενού από τη δεκαετία του 1960 στο Βιετνάμ, ενώ η Ρωσία χρησιμοποίησε παρόμοια θερμοβαρικά όπλα (fuel air explosives – όπλα εκρηκτικού καυσίμου) στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του 1970 και αργότερα, εναντίον των Τσετσένων αυτονομιστών.
Η θερμοβαρική βόμβα (fuel-air-bomb), λειτουργεί με εκρηκτικό μείγμα, για παράδειγμα, στη βάση των πτητικών υδρογονανθράκων. Με την έκρηξη πάνω από το στόχο, το μείγμα απελευθερώνεται και αναμιγνύεται με το ατμοσφαιρικό οξυγόνο για να σχηματίσει ένα ισχυρό εκρηκτικό σύννεφο, που εκρήγνυται μετά από 100-140 ms, μετά την απελευθέρωση του.
Με μια τέτοια έκρηξη, δημιουργεί ένα ωστικό κύμα με υπερηχητικές ταχύτητες, έως 3 km/sec. Αναπτύσσεται επιπλέον πίεση, η οποία μπορεί να φθάσει τα 30 kg/cm2. «Πίσω από το ρεύμα», αντίθετα, δημιουργείται ένα υψηλό κενό, το οποίο όπως μια ηλεκτρική σκούπα, αναρροφά τον αέρα και τα στερεά σωματίδια.
Η καταστροφική δυνατότητα του μείγματος καυσίμου-αέρα στα εμπόδια είναι πολύ χαμηλή. Αλλά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα πιο καταστροφικό όπλο για τον άνθρωπο. Με την έκρηξη του, όσοι δεν χάνουν τη ζωή τους από τη φωτιά, σκοτώνονται από την έκθεσή τους στο πανίσχυρο ωστικό κύμα και το κενό.
Έτσι, αυτό το όπλο γίνεται το κύριο εργαλείο μάχης, ενάντια στα στρατεύματα του εχθρού. Και λόγω αυτής της ιδιαιτερότητας, θα δοθεί προτεραιότητα στην ανάπτυξή του από τους επιτελείς, στην επεξεργασία των μελλοντικών στρατιωτικών σχεδίων...
InfoGnomon
Τα πυρηνικά – πυραυλικά όπλα, παραμένουν το κύριο μέσο αποτροπής, και το τελευταίο χαρτί σε μια ενδεχόμενη στρατιωτική σύγκρουση, μεγάλης κλίμακας. Σήμερα, ωστόσο, ο αυξανόμενος αριθμός τοπικών πολέμων, σε όλο τον κόσμο, δείχνει προς την κατεύθυνση των «συμβατικών» όπλων.
Ο αντιστράτηγος Σεργκέι Καρακάεφ και ο Πρωθυπουργός της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Πηγή: TASS
Στα τέλη Νοέμβρη, ο διοικητής των Στρατηγικών Πυραυλικών Δυνάμεων (ΣΠΔ) της Ρωσίας, αντιστράτηγος Σεργκέι Καρακάεφ, επιβεβαίωσε ότι η Ρωσία αναπτύσσει νέα, προηγμένα συστήματα πυραύλων, συμπεριλαμβανομένου, ενός βαρέως διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου.
Νέο στάτους στην παγκόσμια αμυντική «πυρηνική ισορροπία»
«Σύμφωνα με το δεκαετές κρατικό πρόγραμμα εξοπλισμών 2011 - 2020, το 2012 προχώρησαν οι εργασίες για την ανάπτυξη προηγμένων πυραυλικών συστημάτων, ιδίως της κλάσης των βαρέων πυραύλων», ανακοίνωσε ο διοικητής των ΣΠΔ.
Η απόφαση για την ανάπτυξη μιας νέας κλάσης βαρέως ICBM, είχε εγκριθεί το 2011 και επικεφαλής του έργου, ορίστηκε το Κρατικό Πυραυλικό Κέντρο «Makeyev», στην περιοχή Τσελιάμπινσκ, ενώ στο project συμμετείχε και το εργοστάσιο «MIC «NPO Mashinostroyenia» στην πόλη Ρέουτοφ, της Μόσχας. Ο ρόλος του κατασκευαστή των πυραύλων ανατέθηκε στο εργοστάσιο μηχανοκατασκευών του Κρασνογιάρσκ, «KRASMASH».
Μπορεί οι καινοτόμες τεχνολογικές λύσεις του νέου πυραύλου ή ενός νέου πυρηνικού όπλου, να δημιουργούν νέο στάτους στην παγκόσμια αμυντική «πυρηνική ισορροπία», ωστόσο, πόλεμος με πυρηνικά είναι αδύνατο να συμβεί. Εκτός, αν θέλουμε να καταστρέψουμε κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη. Παρόλα αυτά, οι πόλεμοι είναι αναπόφευκτοι και η αποτελεσματική αντιμετώπιση των συγκρούσεων θα πρέπει να γίνεται με τις ελάχιστες απώλειες, για την επίτευξη των μέγιστων δυνατών αποτελεσμάτων.
Οι …σύντομοι πόλεμοι του μέλλοντος
Η ιρανική «πυρηνική κρίση» και μια πιθανή στρατιωτική λύση με συμβατικά όπλα, ή μια ακόμα ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, είναι απτές αποδείξεις ότι οι στρατηγικοί στόχοι μπορούν να επιτευχθούν και με μη-στρατηγικά όπλα.
Μόνο κατά την τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα, ο κόσμος γνώρισε 34 μεγάλους και μικρούς πολέμους, συμπεριλαμβανομένων του «παγκόσμιας εμβέλειας» πολέμου στον Περσικό Κόλπο, τις δύο εκστρατείες στην Τσετσενία και την πολεμική σύγκρουση μεγάλης κλίμακας. στη Γιουγκοσλαβία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους «αόρατους» τρομοκράτες. Ο αντιτρομοκρατικός αγώνας αποτελεί σήμερα ένα project κομβικής σημασίας, για την παγκόσμια ασφάλεια. Με άλλα λόγια, χωρίς όπλα δεν μπορούμε να κάνουμε. Η εμπειρία από τις ένοπλες συγκρούσεις των τελευταίων ετών, προβλέπει σύντομους πολέμους στο μέλλον, μάχες σε μια περιορισμένη περιοχή και χωρίς σαφώς καθορισμένες τις γραμμές του μετώπου.
Πυρομαχικά υψηλής ισχύος και βαθειάς διείσδυσης
Τόσο στην Αμερική, όσο και στη Ρωσία, το πρόβλημα της βελτίωσης των συμβατικών όπλων είναι υψίστης σημασίας. Έτσι, οι ΗΠΑ πριν από λίγα χρόνια αποφάσισαν να επικεντρωθούν στη δημιουργία μια νέας κεφαλής πυραύλου, με μεγάλη διείσδυση, που μπορεί να εγγυηθεί επιτυχή χτυπήματα σε υπόγειους και καλά προστατευόμενους εχθρικούς στόχους.
Στα πρόθυρα μιας πιθανής στρατιωτικής επέμβασης στο Ιράν, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ ενέκρινε τα λεγόμενα πυρομαχικά υψηλής ισχύος και βαθειάς διείσδυσης. Στην πράξη, αυτό το «είδος» είναι ένα όπλο τέρας 15 τόνων, που στοχεύει στην καταστροφή υπόγειων εγκαταστάσεων, όπου, κατά τη γνώμη των Αμερικανών, μπορεί να έχουν αποθηκευτεί ιρανικά πυρηνικά όπλα.
Η «μητρική» βόμβα αυτού του τύπου GBU-28, που αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980, παραλίγο να έστελνε στους προγόνους του, τον Καντάφι, τον Αύγουστο του 2011, στην κατοικία-καταφύγιο, Bab al-Azizia. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών του ΝΑΤΟ, κατά τη χρονική στιγμή της πυραυλικής επίθεσης στο καταφύγιο θα βρίσκονταν ο Λίβυος ηγέτης. Ωστόσο, μισή ώρα πριν από το χτύπημα, ο Καντάφι, οι γιοί του και ο στενός του κύκλος, έφυγαν από το καταφύγιο.
Το καταστροφικό πέρασμα της βόμβας «κενού»
Η Ρωσία, αποφάσισε επίσης να ενισχύσει τις θέσεις της στο εξοπλιστικό κομμάτι του βομβαρδισμού «κενού». Το φθινόπωρο του 2007, δοκιμάσθηκε η πιο ισχυρή βόμβα κενού στον κόσμο.
Οι αμερικανοί χρησιμοποιούν πυρομαχικά κενού από τη δεκαετία του 1960 στο Βιετνάμ, ενώ η Ρωσία χρησιμοποίησε παρόμοια θερμοβαρικά όπλα (fuel air explosives – όπλα εκρηκτικού καυσίμου) στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του 1970 και αργότερα, εναντίον των Τσετσένων αυτονομιστών.
Η θερμοβαρική βόμβα (fuel-air-bomb), λειτουργεί με εκρηκτικό μείγμα, για παράδειγμα, στη βάση των πτητικών υδρογονανθράκων. Με την έκρηξη πάνω από το στόχο, το μείγμα απελευθερώνεται και αναμιγνύεται με το ατμοσφαιρικό οξυγόνο για να σχηματίσει ένα ισχυρό εκρηκτικό σύννεφο, που εκρήγνυται μετά από 100-140 ms, μετά την απελευθέρωση του.
Με μια τέτοια έκρηξη, δημιουργεί ένα ωστικό κύμα με υπερηχητικές ταχύτητες, έως 3 km/sec. Αναπτύσσεται επιπλέον πίεση, η οποία μπορεί να φθάσει τα 30 kg/cm2. «Πίσω από το ρεύμα», αντίθετα, δημιουργείται ένα υψηλό κενό, το οποίο όπως μια ηλεκτρική σκούπα, αναρροφά τον αέρα και τα στερεά σωματίδια.
Η καταστροφική δυνατότητα του μείγματος καυσίμου-αέρα στα εμπόδια είναι πολύ χαμηλή. Αλλά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα πιο καταστροφικό όπλο για τον άνθρωπο. Με την έκρηξη του, όσοι δεν χάνουν τη ζωή τους από τη φωτιά, σκοτώνονται από την έκθεσή τους στο πανίσχυρο ωστικό κύμα και το κενό.
Έτσι, αυτό το όπλο γίνεται το κύριο εργαλείο μάχης, ενάντια στα στρατεύματα του εχθρού. Και λόγω αυτής της ιδιαιτερότητας, θα δοθεί προτεραιότητα στην ανάπτυξή του από τους επιτελείς, στην επεξεργασία των μελλοντικών στρατιωτικών σχεδίων...
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τζουράσικ Παρκ ήταν το Γκραν Κάνιον,
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
