2013-02-14 23:14:06
Ίσως αυτό ακριβώς σημαίνει έρωτας: να παύεις να είσαι ψυχικά αρτιμελής.
Ίσως πάλι τίποτα άλλο δεν δυσφημεί κι απαξιώνει περισσότερο τον έρωτα από ό,τι η ερωτική ζήλεια. Ίσως το εσωτερικό άκρο του έρωτα δεν καταλήγει ποτέ στο εξωτερικό άκρο του εγκλήματος, αν δεν συντρέχουν καταλυτικά άλλοι ενδογενείς παράγοντες, πολλοί λιγότερο τραγουδισμένοι από το πάθος.
Ίσως αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος του κάθε πρότυπου: όχι μόνο να ανεβαίνει, αλλά να ανεβαίνει ακριβώς για να κατέβει ώστε να ολοκληρωθεί το ρόλερ κόστερ και να επανέλθει η κοσμική ισορροπία, όχι μόνο να νικάει τον καρκίνο αλλά μετά να βγαίνουν στη φόρα και οι ντόπες του, όχι μόνο να νικάει την αναπηρία του, αλλά μετά να σκοτώνει, όχι μόνο να γίνεται πόστερ σε παιδικά δωμάτια, αλλά μετά να σε κοιτάζει από τους τοίχους με βλέμμα σχεδόν χαιρέκακο, προσφέροντάς σου μια πρώτη γεύση προδοσίας, μερικά χρόνια πριν αρχίσουν οι ερωτικές.
Ίσως κανείς άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για πρότυπο, ίσως πάλι τα χαρίσματα που μας κάνουν πρότυπο να είναι η άλλη πλευρά των χασμάτων που μας κάνουν αποκρουστικούς.
Ίσως το να γιορτάζεις τον έρωτα σε μια συγκεκριμένη μέρα να σου φαίνεται σαν ένα ακόμη σίγουρα κερδισμένο στοίχημα εμπορευματοποίησης, ξεχνώντας όμως πως μερικοί άνθρωποι παίρνουν τους τύπους στα σοβαρά, ξεχνώντας πως άπαξ και μπει στη ζωή μας ο τύπος αποκτά κι αυτός τη δική του ουσία, ξεχνώντας πως μπορεί ο άνθρωπος να τιθάσευσε τη φωτιά, αυτό όμως δεν αναιρεί πως οι άνθρωποι δεν σταμάτησαν ποτέ να καίγονται.
Το να τρέχεις ενώ δεν έχεις πόδια γίνεται. Το να μην πονάς ενώ έχεις καρδιά όχι.
Ωστόσο ας πάψουμε να αναγορεύουμε τον έρωτα σε αιτία θανάτου. Δεν φτάνεις να σκοτώσεις από έρωτα, δεν φτάνεις να αυτοκτονήσεις από έρωτα.
Ο έρωτας είναι αιτία ζωής.
Old Boy
Ίσως πάλι τίποτα άλλο δεν δυσφημεί κι απαξιώνει περισσότερο τον έρωτα από ό,τι η ερωτική ζήλεια. Ίσως το εσωτερικό άκρο του έρωτα δεν καταλήγει ποτέ στο εξωτερικό άκρο του εγκλήματος, αν δεν συντρέχουν καταλυτικά άλλοι ενδογενείς παράγοντες, πολλοί λιγότερο τραγουδισμένοι από το πάθος.
Ίσως αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος του κάθε πρότυπου: όχι μόνο να ανεβαίνει, αλλά να ανεβαίνει ακριβώς για να κατέβει ώστε να ολοκληρωθεί το ρόλερ κόστερ και να επανέλθει η κοσμική ισορροπία, όχι μόνο να νικάει τον καρκίνο αλλά μετά να βγαίνουν στη φόρα και οι ντόπες του, όχι μόνο να νικάει την αναπηρία του, αλλά μετά να σκοτώνει, όχι μόνο να γίνεται πόστερ σε παιδικά δωμάτια, αλλά μετά να σε κοιτάζει από τους τοίχους με βλέμμα σχεδόν χαιρέκακο, προσφέροντάς σου μια πρώτη γεύση προδοσίας, μερικά χρόνια πριν αρχίσουν οι ερωτικές.
Ίσως κανείς άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για πρότυπο, ίσως πάλι τα χαρίσματα που μας κάνουν πρότυπο να είναι η άλλη πλευρά των χασμάτων που μας κάνουν αποκρουστικούς.
Ίσως το να γιορτάζεις τον έρωτα σε μια συγκεκριμένη μέρα να σου φαίνεται σαν ένα ακόμη σίγουρα κερδισμένο στοίχημα εμπορευματοποίησης, ξεχνώντας όμως πως μερικοί άνθρωποι παίρνουν τους τύπους στα σοβαρά, ξεχνώντας πως άπαξ και μπει στη ζωή μας ο τύπος αποκτά κι αυτός τη δική του ουσία, ξεχνώντας πως μπορεί ο άνθρωπος να τιθάσευσε τη φωτιά, αυτό όμως δεν αναιρεί πως οι άνθρωποι δεν σταμάτησαν ποτέ να καίγονται.
Το να τρέχεις ενώ δεν έχεις πόδια γίνεται. Το να μην πονάς ενώ έχεις καρδιά όχι.
Ωστόσο ας πάψουμε να αναγορεύουμε τον έρωτα σε αιτία θανάτου. Δεν φτάνεις να σκοτώσεις από έρωτα, δεν φτάνεις να αυτοκτονήσεις από έρωτα.
Ο έρωτας είναι αιτία ζωής.
Old Boy
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΤΑ PLAYOFFS Η ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ... ΨΑΧΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ Η ΜΑΚΑΜΠΙ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
