2013-06-20 14:18:04
Γράφει ο Ιάσονας Γκιώνης, Οικονομικός Αναλυτής
Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, συμφωνούν ότι η ανάπτυξη είναι κάτι καλό. Κάτι επιθυμητό. Η ίδια η λέξη, παραπέμπει στη δημιουργία, στην αύξηση, στη σταδιακή βελτίωση. Για αυτό επιζητούμε την ανάπτυξη.
Για αυτό επιθυμούμε να επιστρέψουμε σε αυτήν. Να δημιουργήσουμε εκ νέου. Να βελτιώσουμε. Να ευημερήσουμε. Να επεκταθούμε.
Ας σταθούμε λίγο στην έννοια της επέκτασης. Της γιγάντωσης. Φανταστείτε έναν άνθρωπο που γεννιέται. Ξεκινά από βρέφος και σταδιακά περνάει από την παιδική στην εφηβική ηλικία. Φανταστείτε τώρα ότι η εφηβεία του δεν τελειώνει. Ο άνθρωπος αυτός εξακολουθεί και αναπτύσσεται. Όχι πολύ, μόλις 2,5% ετησίως. Κι αυτός ο άνθρωπος ζει περισσότερο. Πολύ περισσότερο. Κάποιοι μάλιστα πιστεύουν ότι είναι αθάνατος.
Ας δούμε την «ανάπτυξή» του με αυτά τα δεδομένα. Στα 18 έχει ύψος 1,80. Δέκα χρόνια αργότερα στέκεται στα 2,30μ
. Σε πενήντα, στα 6,19μ. Σε εκατό, στα 21μ. Σε τριακόσια, στα 3χλμ. Σε πεντακόσια, στα 414χλμ. Σε χίλια, στα 95.309.874χλμ! Βεβαίως, δεν θα φτάσει μέχρι εκεί. Από ένα σημείο και μετά, η τροφή όλου του κόσμου δεν θα αρκεί για να τον θρέψει. Αν κάνει το λάθος και σταθεί όρθιος, θα πεθάνει από ασφυξία. Θα μένει ακίνητος λοιπόν, αδρανής και ξαπλωμένος, κι αφού καταναλώσει ότι υπάρχει (φυτά, ζώα, νερό, ανθρώπους) στο τέλος θα αναγκαστεί να φάει τον ίδιο του τον εαυτό.
Προτού φτάσει στο προτελευταίο μη αναστρέψιμο στάδιο, θα αναγκάσει όλη την ανθρωπότητα να εργαστεί για λογαριασμό του. Αρχικά θα ανακατευθύνει όλη της τη ζωτική ενέργεια στην παραγωγή. Μία διαρκώς αυξανόμενη παραγωγή προκειμένου να τραφεί. Ο κόσμος θα δουλεύει μόνο και μόνο για να μπορέσει να συνεχίσει να δουλεύει. Προκειμένου να θρέψει τον «αναπτυσσόμενο» γίγαντα. Χρόνος δεν θα περισσεύει για τίποτα άλλο. Κάποιος, προκειμένου να μην μείνει πίσω σε αυτόν τον διαρκώς εντεινόμενο αγώνα, θα αρχίσει να αγνοεί εκείνα που τον αφορούν πραγματικά. Θα τοποθετήσει στο περιθώριο αγαπημένα πρόσωπα δια της απουσίας του. Θα δημιουργήσει ένα άρρωστο περιβάλλον, όπου θα λειτουργεί μονοσήμαντα, μηχανικά, αυτοματοποιημένα, προσπαθώντας διαρκώς να επινοήσει νέους τρόπους για να αυξήσει την παραγωγικότητά του. Δεν θέλει να μείνει πίσω. Δεν θέλει να περιθωριοποιηθεί. Δεν θέλει να πάψει να είναι χρήσιμος. Θέλει να μπορεί να τροφοδοτήσει την ανάπτυξη του γίγαντα. Η ανάπτυξη εξάλλου είναι κάτι θετικό.
Ο γίγαντας από την πλευρά του, προκειμένου να διασφαλιστεί για όσο περισσότερο μπορεί, θα υπόσχεται οφέλη στο μέλλον σε όσους ακολουθούν τις επιταγές του. Όταν όμως φτάσει σε ένα συγκεκριμένο μέγεθος όπου το σύνολο της ζωτικής ενέργειας ολόκληρης της ανθρωπότητας δεν θα είναι αρκετό για να τροφοδοτήσει τις ανάγκες του, θα πεινάσει. Εκείνη τη στιγμή κάποιοι θα χρειαστεί να θυσιαστούν. Όσο περισσότεροι θυσιαστούν όμως, τόσο λιγότεροι θα είναι σε θέση να παράγουν τροφή. Κι εδώ είναι η αρχή του τέλους του γίγαντα. Και το τέλος αυτής της ιστορίας.
Υποσημειώσεις
Ανάπτυξη: εκθετική οικονομική γιγάντωση [εντός του πεπερασμένου].
Γίγαντας: το τρέχον νομισματικό σύστημα.
2,5%: ο ρυθμός ανάπτυξης που απαιτείται για να λειτουργήσει το τρέχον σύστημα, οι απαρχές του οποίου εντοπίζονται στον 17ο αιώνα.
Tromaktiko
Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, συμφωνούν ότι η ανάπτυξη είναι κάτι καλό. Κάτι επιθυμητό. Η ίδια η λέξη, παραπέμπει στη δημιουργία, στην αύξηση, στη σταδιακή βελτίωση. Για αυτό επιζητούμε την ανάπτυξη.
Για αυτό επιθυμούμε να επιστρέψουμε σε αυτήν. Να δημιουργήσουμε εκ νέου. Να βελτιώσουμε. Να ευημερήσουμε. Να επεκταθούμε.
Ας σταθούμε λίγο στην έννοια της επέκτασης. Της γιγάντωσης. Φανταστείτε έναν άνθρωπο που γεννιέται. Ξεκινά από βρέφος και σταδιακά περνάει από την παιδική στην εφηβική ηλικία. Φανταστείτε τώρα ότι η εφηβεία του δεν τελειώνει. Ο άνθρωπος αυτός εξακολουθεί και αναπτύσσεται. Όχι πολύ, μόλις 2,5% ετησίως. Κι αυτός ο άνθρωπος ζει περισσότερο. Πολύ περισσότερο. Κάποιοι μάλιστα πιστεύουν ότι είναι αθάνατος.
Ας δούμε την «ανάπτυξή» του με αυτά τα δεδομένα. Στα 18 έχει ύψος 1,80. Δέκα χρόνια αργότερα στέκεται στα 2,30μ
Προτού φτάσει στο προτελευταίο μη αναστρέψιμο στάδιο, θα αναγκάσει όλη την ανθρωπότητα να εργαστεί για λογαριασμό του. Αρχικά θα ανακατευθύνει όλη της τη ζωτική ενέργεια στην παραγωγή. Μία διαρκώς αυξανόμενη παραγωγή προκειμένου να τραφεί. Ο κόσμος θα δουλεύει μόνο και μόνο για να μπορέσει να συνεχίσει να δουλεύει. Προκειμένου να θρέψει τον «αναπτυσσόμενο» γίγαντα. Χρόνος δεν θα περισσεύει για τίποτα άλλο. Κάποιος, προκειμένου να μην μείνει πίσω σε αυτόν τον διαρκώς εντεινόμενο αγώνα, θα αρχίσει να αγνοεί εκείνα που τον αφορούν πραγματικά. Θα τοποθετήσει στο περιθώριο αγαπημένα πρόσωπα δια της απουσίας του. Θα δημιουργήσει ένα άρρωστο περιβάλλον, όπου θα λειτουργεί μονοσήμαντα, μηχανικά, αυτοματοποιημένα, προσπαθώντας διαρκώς να επινοήσει νέους τρόπους για να αυξήσει την παραγωγικότητά του. Δεν θέλει να μείνει πίσω. Δεν θέλει να περιθωριοποιηθεί. Δεν θέλει να πάψει να είναι χρήσιμος. Θέλει να μπορεί να τροφοδοτήσει την ανάπτυξη του γίγαντα. Η ανάπτυξη εξάλλου είναι κάτι θετικό.
Ο γίγαντας από την πλευρά του, προκειμένου να διασφαλιστεί για όσο περισσότερο μπορεί, θα υπόσχεται οφέλη στο μέλλον σε όσους ακολουθούν τις επιταγές του. Όταν όμως φτάσει σε ένα συγκεκριμένο μέγεθος όπου το σύνολο της ζωτικής ενέργειας ολόκληρης της ανθρωπότητας δεν θα είναι αρκετό για να τροφοδοτήσει τις ανάγκες του, θα πεινάσει. Εκείνη τη στιγμή κάποιοι θα χρειαστεί να θυσιαστούν. Όσο περισσότεροι θυσιαστούν όμως, τόσο λιγότεροι θα είναι σε θέση να παράγουν τροφή. Κι εδώ είναι η αρχή του τέλους του γίγαντα. Και το τέλος αυτής της ιστορίας.
Υποσημειώσεις
Ανάπτυξη: εκθετική οικονομική γιγάντωση [εντός του πεπερασμένου].
Γίγαντας: το τρέχον νομισματικό σύστημα.
2,5%: ο ρυθμός ανάπτυξης που απαιτείται για να λειτουργήσει το τρέχον σύστημα, οι απαρχές του οποίου εντοπίζονται στον 17ο αιώνα.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Περιβαλλοντολογικό έγκλημα στη Σκιάθο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
