2012-05-03 15:09:10
Γράφει ο Σωτήρης Μανιάτης
Μπήκαμε, λοιπόν, στην τελική ευθεία για την, ενδεχομένως, πιο κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της Μεταπολίτευσης. Και γράφω «ενδεχομένως», διότι ορισμένοι αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο ακόμα και των επαναληπτικών εκλογών, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι δεν έμαθαν απολύτως τίποτα από την κατάσταση στην οποία οδήγησαν τους πολίτες αυτής της χώρας, με τις μικροκομματικές τους τακτικές, χαϊδεύοντας αυτιά και με αδιέξοδες (αν και, δυστυχώς, πολυέξοδες!) υποσχέσεις για.... όλους και για όλα.
Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά κι ας δούμε τι ακριβώς ειπώθηκε σε αυτήν τη σύντομη (και σχετικώς «βουβή») προεκλογική περίοδο. Έχω την αίσθηση ότι τα κομματικά στρατόπεδα αναλώθηκαν στο να ξεστομίζουν σχεδόν τα ίδια με τις προηγούμενες προεκλογικές περιόδους.
Κάποιοι επιμένουν σε αυτοδυναμίες, άλλοι αναζητούν την πρώτη θέση, άλλοι να είναι τρίτο κόμμα και πάει λέγοντας
. Αναμενόμενο, αλλά διόλου κατανοητό ειδικά υπό τις παρούσες συνθήκες. Δυστυχώς, οι συζητήσεις, ο υποτιθέμενος διάλογος παρέπεμπε στην παροιμία «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα». Μόλις έφταναν στο ζητούμενο της επόμενης μέρας, στη διαφαινόμενη αναγκαιότητα συνεργασίας άρχιζε και το γνωστό «γύρω γύρω όλοι» χωρίς καμία σαφήνεια. Στο «διά ταύτα», λοιπόν, δεν υπήρξαν σαφείς απαντήσεις. Όχι επί των προθέσεων, αλλά επί των δεδομένων.
Είμαστε σε μια εκλογική αναμέτρηση στην οποία καλούμαστε να αποφασίσουμε με βάση δεδομένα παλαιότερων εποχών, ενώ αυτά έχουν ήδη αλλάξει πλήρως. Συζητάμε για ποσοστά, πρωτιές, αυτοδυναμίες και υποτιθέμενα προγράμματα κομμάτων όταν θα έπρεπε να συζητάμε για συγκλίσεις επί αυτών και συνεννοήσεις, για το πού μπορούν όλοι να κάνουν ένα βήμα μπροστά ή πίσω για να οδηγήσουν χώρα και πολίτες εκτός κρίσης. Διότι αυτό είναι το βασικό ζητούμενο.
Η όποια κυβέρνηση αναλάβει την τύχη των πολιτών την επομένη των εκλογών θα χρειαστεί να κινηθεί σύντομα, με ευελιξία και σαφή χρονοδιαγράμματα για μια σειρά θεμάτων: Τι θα γίνει με τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις και τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές; Ποιο θα είναι το νέο φορολογικό σύστημα; Θα έχει επιτέλους, μακροπρόθεσμη ισχύ; Διευρυμένη διακομματική στήριξη; Τι θα γίνει με τις ΔΟΥ και την εξαιρετικά προβληματική λειτουργία τους; Πώς θα αντιμετωπιστεί η εκτεταμένη φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή; Τι θα γίνει με τα ληξιπρόθεσμα χρέη μεγάλων επιχειρήσεων και το λαθρεμπόριο καυσίμων;
Για όλα αυτά, και άλλα σημαντικά στοιχεία, ακούστηκαν (αν ακούστηκαν) κυρίως αποσπασματικές και επιφανειακές δηλώσεις. Δεν υπήρξε ένας αναγκαίος, στη σημερινή περίοδο, κοινός τόπος ώστε να διαφανεί αν και επί ποίων θεμάτων μπορούν να βρουν κοινή ρότα, ποια κόμματα και υπό ποιες προϋποθέσεις. Στην πιο κρίσιμη προεκλογική περίοδο παίζανε κρυφτούλι… Αναρωτιέμαι, στις 7 Μαΐου τι θα πούνε; Πόσες κωλοτούμπες θα κάνουν;
Μέχρι και σήμερα ακούμε διαρκώς όλο και περισσότερα «όχι», παρακολουθούμε να εξαπολύονται ανούσιες και υποκριτικές επιθέσεις (ψεύτες, κλέφτες, πολιτικοί απατεώνες και υβριστές), με αποτέλεσμα μεγάλες μερίδες πολιτών να αναρωτιούνται τι ξημερώνει την επομένη των εκλογών. Και όχι μόνο για το σχηματισμό μιας ισχυρής κυβέρνησης, για την οποία – κατά πως φαίνεται – θα χρειαστεί να συνεργαστούν ακόμα και περισσότερα από τρία κόμματα. Αλλά, πολύ περισσότερο, για το αύριο αυτής της χώρας. Αυτό είναι το διακύβευμα των εκλογών. Οι υποψήφιοι περί άλλων τυρβάζουν. Οι ψηφοφόροι;
Πάντως, όποιοι αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν έχουν καν την πολυτέλεια των γνωστών «100 πρώτων ημερών». Κι αυτό, είναι το μόνο σίγουρο….
Υ.Γ.: http://www.youtube.com/watch?v=7iSbiqlrgzA
Μπήκαμε, λοιπόν, στην τελική ευθεία για την, ενδεχομένως, πιο κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της Μεταπολίτευσης. Και γράφω «ενδεχομένως», διότι ορισμένοι αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο ακόμα και των επαναληπτικών εκλογών, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι δεν έμαθαν απολύτως τίποτα από την κατάσταση στην οποία οδήγησαν τους πολίτες αυτής της χώρας, με τις μικροκομματικές τους τακτικές, χαϊδεύοντας αυτιά και με αδιέξοδες (αν και, δυστυχώς, πολυέξοδες!) υποσχέσεις για.... όλους και για όλα.
Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά κι ας δούμε τι ακριβώς ειπώθηκε σε αυτήν τη σύντομη (και σχετικώς «βουβή») προεκλογική περίοδο. Έχω την αίσθηση ότι τα κομματικά στρατόπεδα αναλώθηκαν στο να ξεστομίζουν σχεδόν τα ίδια με τις προηγούμενες προεκλογικές περιόδους.
Κάποιοι επιμένουν σε αυτοδυναμίες, άλλοι αναζητούν την πρώτη θέση, άλλοι να είναι τρίτο κόμμα και πάει λέγοντας
Είμαστε σε μια εκλογική αναμέτρηση στην οποία καλούμαστε να αποφασίσουμε με βάση δεδομένα παλαιότερων εποχών, ενώ αυτά έχουν ήδη αλλάξει πλήρως. Συζητάμε για ποσοστά, πρωτιές, αυτοδυναμίες και υποτιθέμενα προγράμματα κομμάτων όταν θα έπρεπε να συζητάμε για συγκλίσεις επί αυτών και συνεννοήσεις, για το πού μπορούν όλοι να κάνουν ένα βήμα μπροστά ή πίσω για να οδηγήσουν χώρα και πολίτες εκτός κρίσης. Διότι αυτό είναι το βασικό ζητούμενο.
Η όποια κυβέρνηση αναλάβει την τύχη των πολιτών την επομένη των εκλογών θα χρειαστεί να κινηθεί σύντομα, με ευελιξία και σαφή χρονοδιαγράμματα για μια σειρά θεμάτων: Τι θα γίνει με τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις και τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές; Ποιο θα είναι το νέο φορολογικό σύστημα; Θα έχει επιτέλους, μακροπρόθεσμη ισχύ; Διευρυμένη διακομματική στήριξη; Τι θα γίνει με τις ΔΟΥ και την εξαιρετικά προβληματική λειτουργία τους; Πώς θα αντιμετωπιστεί η εκτεταμένη φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή; Τι θα γίνει με τα ληξιπρόθεσμα χρέη μεγάλων επιχειρήσεων και το λαθρεμπόριο καυσίμων;
Για όλα αυτά, και άλλα σημαντικά στοιχεία, ακούστηκαν (αν ακούστηκαν) κυρίως αποσπασματικές και επιφανειακές δηλώσεις. Δεν υπήρξε ένας αναγκαίος, στη σημερινή περίοδο, κοινός τόπος ώστε να διαφανεί αν και επί ποίων θεμάτων μπορούν να βρουν κοινή ρότα, ποια κόμματα και υπό ποιες προϋποθέσεις. Στην πιο κρίσιμη προεκλογική περίοδο παίζανε κρυφτούλι… Αναρωτιέμαι, στις 7 Μαΐου τι θα πούνε; Πόσες κωλοτούμπες θα κάνουν;
Μέχρι και σήμερα ακούμε διαρκώς όλο και περισσότερα «όχι», παρακολουθούμε να εξαπολύονται ανούσιες και υποκριτικές επιθέσεις (ψεύτες, κλέφτες, πολιτικοί απατεώνες και υβριστές), με αποτέλεσμα μεγάλες μερίδες πολιτών να αναρωτιούνται τι ξημερώνει την επομένη των εκλογών. Και όχι μόνο για το σχηματισμό μιας ισχυρής κυβέρνησης, για την οποία – κατά πως φαίνεται – θα χρειαστεί να συνεργαστούν ακόμα και περισσότερα από τρία κόμματα. Αλλά, πολύ περισσότερο, για το αύριο αυτής της χώρας. Αυτό είναι το διακύβευμα των εκλογών. Οι υποψήφιοι περί άλλων τυρβάζουν. Οι ψηφοφόροι;
Πάντως, όποιοι αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν έχουν καν την πολυτέλεια των γνωστών «100 πρώτων ημερών». Κι αυτό, είναι το μόνο σίγουρο….
Υ.Γ.: http://www.youtube.com/watch?v=7iSbiqlrgzA
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τρελάθηκαν να ψεκάζουν πάνω από την πόλη με "σχέδιο"
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
