2021-09-21 08:45:30
Δεν ήταν μόνο η ψυχαγωγική πλευρά που πρόσφερε η μουσική βραδιά που διοργάνωσαν ο σύλλογος «Φίλοι του σιδηροδρόμου Θεσσαλονίκης» σε συνεργασία με το Μουσικό Εργαστήρι «Θερμαϊκός» αλλά και εκείνη της συνάντησης μεταξύ παλιών φίλων σιδηροδρομικών που είχαν χρόνια να ανταμώσουν.
Μεταξύ εκείνων που παραβρεθήκαν στη εκδήλωση ήταν και κ. Σταμάτης Τσάκος πρώην Αρχιμηχανικός του ΟΣΕ . Ο κ. Τσάκος χαίρει της αγάπης και της εκτιμήσεως όλων των σιδηροδρομικών.
Λίγο μετά την συνταξιοδότηση του είχαμε συνάντηση με τον κ. Τσάκο και του είχαμε ζήτηση να μας περιγράψει την ζωή του στον σιδηρόδρομο και την οποία συνέντευξη τη δημοσιεύσαμε στο περιοδικό «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» ΤΟ 2003.
Γράφαμε τότε με τίτλο Σταμάτης Τσάκος: «Η ζωή μου στο σιδηρόδρομο»
Λίγο μετά την αποχώρησή του από τον ΟΣΕ λόγο συνταξιοδότησης, ο πρώην διευθυντής Μακεδονίας - Θράκης κ. Σταμάτης Τσάκος σε μια εκ βαθέων συζήτηση μαζί του, μας εξιστορεί την ζωή του μέσα στο σιδηρόδρομο από τα δικά του βιώματα.
«Στην υπηρεσία ήρθα τον Μάϊο του 1973. Ήμουν αρχικά στην υπηρεσία γραμμής. Τότε ήταν υπαρχιμηχανικός ο κ. Παναγιωτάκης, αρχιμηχανικός ο κ. Καρανίδης και διευθυντής ο κ. Καζαντζόγλου. Ήταν τα χρόνια που αποκτούσαμε τις πρώτες εμπειρίες στα σιδηροδρομικά θέματα. Κάποιες από αυτές ήταν το να αγαπήσουμε το αντικείμενο και τους ανθρώπους. Θυμάμαι πολύ νοσταλγικά αυτά τα χρόνια. Εκείνη την εποχή οι σχέσεις ήταν πιο ανθρώπινες, αλλά και η αγάπη που υπήρχε για τον σιδηρόδρομο ήταν μεγαλύτερη. Οι παλαιοί, τα θυμούνται πάντα με αγωνία και λαχτάρα επειδή έχουν ζήσει διάφορες καταστάσεις στα εργοτάξια με συνθήκες δύσκολες.
Εργαζόμασταν με όλες τις καιρικές συνθήκες όπως κρύο, χιονιά, βροχές, ζέστη αλλά και με όλες τις καταστάσεις. Πολλές φορές κοιμόμασταν σε βαγόνια όταν χρειαζότανε όπως σε εκτροχιάσεις και πλημμύρες για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες. Το προσωπικό το οποίο αποτελούνταν από πολλά άτομα, τότε δούλευε πραγματικά για τον σιδηρόδρομο. Τώρα το προσωπικό όπως είναι γνωστό, είναι ελλιπές αλλά και οι συνθήκες διαφορετικές. Υπάρχει μια απομάκρυνση, χωρίς να θέλω να γίνω τραγικός, από το σιδηρόδρομο. Οι παλαιοί αγαπούσαν πραγματικά τον σιδηρόδρομο. Δένονταν μαζί του. Σήμερα τον βλέπουν επαγγελματικά.
Σιγά, σιγά η καριέρα μου προχωρούσε ώσπου έγινα αρχιμηχανικός. Για ένα διάστημα ήμουν στην Δράμα στο 3ο τμήμα γραμμής και μετά στην Θεσσαλονίκη όπου λίγο αργότερα ανέλαβα διευθυντής Μακεδονίας - Θράκης».
Σε ερώτηση αν ήθελε να προσφέρει περισσότερα και δεν μπόρεσε είπε: «Αυτό είναι σίγουρο, δηλαδή, οι συνθήκες είναι τέτοιες που ο καθένας θα ήθελε να προσφέρει περισσότερα. Υπάρχουν όμως περιορισμοί. Η αποκέντρωση δεν είναι έτσι όπως θα θέλαμε να είναι. Κάναμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε ανάλογα με τις δυνατότητες που μας δίδονταν».
Ζητήσαμε από τον κ. Τσάκο να μας πει κάποιο χαρακτηριστικό περιστατικό που έμεινε στην μνήμη του και να τι μας είπε: «Υπάρχουν πολλά. Εκείνο όμως που έχει μείνει στη μνήμη μου είναι το τραγικό δυστύχημα που έγινε στα Λιβερά. Εκείνο θυμάμαι πιο έντονα, γιατί εκεί έμεινα τρία μερόνυχτα για να δούμε πώς έγινε το ατύχημα και να αποκαταστήσουμε την κυκλοφορία. Εκεί έμεινα 3 μέρες και 3 νύχτες, χωρίς φαγητό χωρίς να κοιμηθώ, χωρίς να πάω στο σπίτι μου. Το δίλημμα δεν ήταν απλός μεγάλο αλλά και τριπλό. Όταν πήγα στο σπίτι, ήταν να φάω, να πλυθώ ή να κοιμηθώ. Ήταν μια εμπειρία που θα μου μείνει πραγματικά αξέχαστη».
Να είστε καλά αγαπητέ κ. Τσάκο.
Χρήστος Γιαννακίδης
sidirodromikanea.blogspot.com
Μεταξύ εκείνων που παραβρεθήκαν στη εκδήλωση ήταν και κ. Σταμάτης Τσάκος πρώην Αρχιμηχανικός του ΟΣΕ . Ο κ. Τσάκος χαίρει της αγάπης και της εκτιμήσεως όλων των σιδηροδρομικών.
Λίγο μετά την συνταξιοδότηση του είχαμε συνάντηση με τον κ. Τσάκο και του είχαμε ζήτηση να μας περιγράψει την ζωή του στον σιδηρόδρομο και την οποία συνέντευξη τη δημοσιεύσαμε στο περιοδικό «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» ΤΟ 2003.
Γράφαμε τότε με τίτλο Σταμάτης Τσάκος: «Η ζωή μου στο σιδηρόδρομο»
Λίγο μετά την αποχώρησή του από τον ΟΣΕ λόγο συνταξιοδότησης, ο πρώην διευθυντής Μακεδονίας - Θράκης κ. Σταμάτης Τσάκος σε μια εκ βαθέων συζήτηση μαζί του, μας εξιστορεί την ζωή του μέσα στο σιδηρόδρομο από τα δικά του βιώματα.
«Στην υπηρεσία ήρθα τον Μάϊο του 1973. Ήμουν αρχικά στην υπηρεσία γραμμής. Τότε ήταν υπαρχιμηχανικός ο κ. Παναγιωτάκης, αρχιμηχανικός ο κ. Καρανίδης και διευθυντής ο κ. Καζαντζόγλου. Ήταν τα χρόνια που αποκτούσαμε τις πρώτες εμπειρίες στα σιδηροδρομικά θέματα. Κάποιες από αυτές ήταν το να αγαπήσουμε το αντικείμενο και τους ανθρώπους. Θυμάμαι πολύ νοσταλγικά αυτά τα χρόνια. Εκείνη την εποχή οι σχέσεις ήταν πιο ανθρώπινες, αλλά και η αγάπη που υπήρχε για τον σιδηρόδρομο ήταν μεγαλύτερη. Οι παλαιοί, τα θυμούνται πάντα με αγωνία και λαχτάρα επειδή έχουν ζήσει διάφορες καταστάσεις στα εργοτάξια με συνθήκες δύσκολες.
Εργαζόμασταν με όλες τις καιρικές συνθήκες όπως κρύο, χιονιά, βροχές, ζέστη αλλά και με όλες τις καταστάσεις. Πολλές φορές κοιμόμασταν σε βαγόνια όταν χρειαζότανε όπως σε εκτροχιάσεις και πλημμύρες για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες. Το προσωπικό το οποίο αποτελούνταν από πολλά άτομα, τότε δούλευε πραγματικά για τον σιδηρόδρομο. Τώρα το προσωπικό όπως είναι γνωστό, είναι ελλιπές αλλά και οι συνθήκες διαφορετικές. Υπάρχει μια απομάκρυνση, χωρίς να θέλω να γίνω τραγικός, από το σιδηρόδρομο. Οι παλαιοί αγαπούσαν πραγματικά τον σιδηρόδρομο. Δένονταν μαζί του. Σήμερα τον βλέπουν επαγγελματικά.
Σιγά, σιγά η καριέρα μου προχωρούσε ώσπου έγινα αρχιμηχανικός. Για ένα διάστημα ήμουν στην Δράμα στο 3ο τμήμα γραμμής και μετά στην Θεσσαλονίκη όπου λίγο αργότερα ανέλαβα διευθυντής Μακεδονίας - Θράκης».
Σε ερώτηση αν ήθελε να προσφέρει περισσότερα και δεν μπόρεσε είπε: «Αυτό είναι σίγουρο, δηλαδή, οι συνθήκες είναι τέτοιες που ο καθένας θα ήθελε να προσφέρει περισσότερα. Υπάρχουν όμως περιορισμοί. Η αποκέντρωση δεν είναι έτσι όπως θα θέλαμε να είναι. Κάναμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε ανάλογα με τις δυνατότητες που μας δίδονταν».
Ζητήσαμε από τον κ. Τσάκο να μας πει κάποιο χαρακτηριστικό περιστατικό που έμεινε στην μνήμη του και να τι μας είπε: «Υπάρχουν πολλά. Εκείνο όμως που έχει μείνει στη μνήμη μου είναι το τραγικό δυστύχημα που έγινε στα Λιβερά. Εκείνο θυμάμαι πιο έντονα, γιατί εκεί έμεινα τρία μερόνυχτα για να δούμε πώς έγινε το ατύχημα και να αποκαταστήσουμε την κυκλοφορία. Εκεί έμεινα 3 μέρες και 3 νύχτες, χωρίς φαγητό χωρίς να κοιμηθώ, χωρίς να πάω στο σπίτι μου. Το δίλημμα δεν ήταν απλός μεγάλο αλλά και τριπλό. Όταν πήγα στο σπίτι, ήταν να φάω, να πλυθώ ή να κοιμηθώ. Ήταν μια εμπειρία που θα μου μείνει πραγματικά αξέχαστη».
Να σημειώσουμε ότι, ο κ. Τσάκος ως Διευθυντής Μακεδονίας –Θράκης του ΟΣΕ είχε πάντα την πόρτα του ανοικτή, σε αντίθεση με τους προκάτοχους του και πάντα με ευγένεια καλοδέχονταν τους συναδέλφους του.
Να είστε καλά αγαπητέ κ. Τσάκο.
Χρήστος Γιαννακίδης
sidirodromikanea.blogspot.com
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Big Brother: Νέοι παίκτες «εισβάλλουν» στο ριάλιτι
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
