2013-09-19 17:00:16
Του Γιώργου Κράλογλου
Εάν η οικογένεια Κανελλόπουλων δεν ήταν ιστορικά δεμένη με την θεμελίωση της ελληνικής βιομηχανίας, ο ΤΙΤΑΝ θα ήταν εκ των πρώτων της «μετανάστευσης». Εάν έλειπε το πείσμα στον Μυτιληναίο το αλουμίνιο θα ήταν παρελθόν. Εάν ο Μάνεσης δεν είχε μπέσα οι χαλυβουργίες του θα ήταν χωματερές. Μήπως όμως είναι οι επόμενοι γιατί και ο πατριωτισμός έχει όρια;
Ο ΣΕΒ επιστρατεύοντας όλη την διπλωματική κομψότητα, που πάντα διέκρινε τις Διοικήσεις του, θεωρεί ότι η αποβιομηχάνιση στην χώρα δεν είναι ούτε πραγματικότητα ούτε νομοτέλεια. Εκτιμώντας προφανώς ότι, με τον κομψό του τρόπο, ίσως ευαισθητοποιήσει την κυβέρνηση και τους Έλληνες πολιτικούς να δράσουν αστραπιαία και να περισώσουν ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική βιομηχανία.
Πιστεύω ότι ο ΣΕΒ θα πέσει τραγικά έξω όπως έπεσε και το 1975 που ξεκίνησε ο άγριος διωγμός της βιομηχανίας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας (ακόμη και με προσωπικά πολιτικά κίνητρα χαμηλού επίπεδου) και αναγκάστηκαν τότε οι Δημήτρης Μαρινόπουλος και Θόδωρος Παπαλεξόπουλος να κάνουν την διακήρυξη περί σοσιαλμανίας της κυβέρνησης Καραμανλή.
Ήταν όμως ήδη αργά. Ο κύβος της σοβιετικής οικονομίας είχε ήδη ριφθεί.
Θα πέσει λοιπόν έξω ο ΣΕΒ αλλά και όσοι αισιοδοξούν γιατί η πραγματικότητα είναι ότι κανείς δεν θέλει την βιομηχανία στον τόπο.
Δεν θέλουν την βιομηχανία τα κόμματα γιατί θα αναγκαστούν να συμφωνήσουν σε μέτρα που θα χαλάσουν το λαϊκίστικο προφίλ τους και έτσι θα χάσουν πελάτες από την δεξαμενή του 75% των πάσης φύσεως κομμουνιστών και αριστερών ψηφοφόρων της χώρας.
Δεν θέλουν την βιομηχανία οι πολιτικοί και οι βουλευτές γιατί οι διορισμοί στο κράτος είναι μόνιμοι και χωρίς δουλειά, ενώ στους ιδιώτες είναι δύσκολη αφού συνοδεύεται και από δουλειά.
Δεν θέλουν οι Δήμαρχοι, όλης της χώρας, γιατί πρέπει να χαλάσουν τα χατίρια των οικοπεδοφάγων που με τον μανδύα του οικολόγου φτιάχνουν αντιπολιτευτικά μέτωπα στους Δήμους στηριγμένα στον διωγμό των τοπικών βιομηχανιών.
Δεν θέλει την βιομηχανία το 75% της κοινωνίας γιατί έτσι θα μειωθεί ο έλεγχος της οικονομίας από το κράτος που ξεπερνάει ακόμη το 70% και θα λιγοστέψουν οι θέσεις μισθού χωρίς δουλειά Δεν θέλει την βιομηχανία η κουλτούρα τύπου ΠΑΣΟΚ που ακολούθησε πιστά και η Νέα Δημοκρατία γιατί χωρίς κρατικοδίαιτη οικονομία θα χαλάσει η συνταγή του αριστερού προοδευτισμού με τις δεξιές τσέπες και τις αρπαχτές…
Δεν θέλουν βιομηχανία ούτε οι κρατικές συντεχνίες γιατί οι κρατικοί υπάλληλοι στον ιδιωτικό τομέα δεν θα έχουν επίδομα μη κοπάνας… από την δουλειά και θα ρισκάρουν την απόλυση τους στις λαμογιές…
Δεν την θέλουν την βιομηχανία ούτε οι συντεχνίες των κλειστών επαγγελμάτων γιατί χαλάει η μαγιά των συμφερόντων αφού την πίτα της οικονομίας την μοιράζονται και με άλλους.
Εάν θέλαμε βιομηχανία στον τόπο οι κυβερνήσεις από το 2005 μέχρι σήμερα θα είχαν βρει λύση στο ναυπηγικό γίγαντα του Σκαραμαγκά αλλά και στα υπόλοιπα ναυπηγεία με πολιτική προσέλκυσης έστω και μόνο της ελληνικής ναυτιλίας στον τόπο της. Αντίθετα κρατικοποίησαν τα ναυπηγεία για να τα κλείσουν, υπολογίζοντας βέβαια και στον ρόλο των συντεχνιών.
Εάν θέλαμε βιομηχανία στον τόπο θα είχαμε ήδη εφαρμόσει ό,τι κάνει η Βουλγαρία με τις διαδικασίες ίδρυσης εργοστασίων. Μια υπεύθυνη δήλωση ότι θα τηρήσεις αυτά που προβλέπει η νομοθεσία, για την συγκεκριμένη περιοχή, θα χτίσεις το εργοστάσιο και σε δύο μήνες θα πάρεις την οριστική άδειά σου μετά από έλεγχο. Η άδεια θα είναι απεριόριστης ισχύος και δεν την «κουνάει» κανένας Δήμαρχος ή κάποια Επιτροπή οικολόγων της γειτονιάς όπως στο Ελλαδιστάν.
Εάν θέλαμε βιομηχανία στον τόπο θα είχε ανασκουμπωθεί σύσσωμο το υπουργείο Εξωτερικών και θα έκανε κυριολεκτικά τον πλασιέ στα εξαγώγιμα ελληνικά προϊόντα αντί να σπαταλάει τα λεφτά των φορολογουμένων σε ανόητες και ανούσιες δεξιώσεις για γέροντες και ξεπεσμένους. Η κινέζικη διπλωματική σχολή προώθησης εξαγωγών είναι η καλύτερη και είναι δίπλα μας. Την ξεχνάμε όμως.
Εάν θέλαμε βιομηχανία στον τόπο δεν θα ήταν πρώτοι οι Έλληνες βιομήχανοι που θα φόραγαν τα φέσια των 7 δισ. ευρώ (σήμερα γύρω στα 5 δισ. ευρώ) από πληρωμές προμηθειών και επιστροφές ΦΠΑ.
Εάν θέλαμε βιομηχανία στον τόπο δεν θα φτιάχναμε 127 φορολογικά νομοσχέδια και φορολογικές τροπολογίες μόνο τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά θα είχαμε μια σταθερή φορολογική πολιτική με λογικούς συντελεστές που δεν θα άλλαζε τουλάχιστον μια 10ετία.
Εάν θέλαμε βιομηχανία στον τόπο δεν θα την ανταγωνιζόμαστε άνισα με κρατικές ζημιογόνες βιομηχανίες που λειτουργούν επειδή υποχρεώνουμε αναγκαστικά τους φορολογούμενους να τις πληρώνουν.
Για τους λόγους αυτούς και για άλλους εκατοντάδες λόγους που αποτυπώνονται σε 5 εκθέσεις αντικινήτρων 1.350 σελίδων συνολικά και οδεύουν ήδη στα υπόγεια των αρμοδίων υπουργείων η αποβιομηχάνιση της Ελλάδας είναι και πραγματική και νομοτελειακή.
Για να την αντιληφθούμε όλοι είναι μόνο ζήτημα χρόνου.
freepen
logioshermes
Εάν η οικογένεια Κανελλόπουλων δεν ήταν ιστορικά δεμένη με την θεμελίωση της ελληνικής βιομηχανίας, ο ΤΙΤΑΝ θα ήταν εκ των πρώτων της «μετανάστευσης». Εάν έλειπε το πείσμα στον Μυτιληναίο το αλουμίνιο θα ήταν παρελθόν. Εάν ο Μάνεσης δεν είχε μπέσα οι χαλυβουργίες του θα ήταν χωματερές. Μήπως όμως είναι οι επόμενοι γιατί και ο πατριωτισμός έχει όρια;
Ο ΣΕΒ επιστρατεύοντας όλη την διπλωματική κομψότητα, που πάντα διέκρινε τις Διοικήσεις του, θεωρεί ότι η αποβιομηχάνιση στην χώρα δεν είναι ούτε πραγματικότητα ούτε νομοτέλεια. Εκτιμώντας προφανώς ότι, με τον κομψό του τρόπο, ίσως ευαισθητοποιήσει την κυβέρνηση και τους Έλληνες πολιτικούς να δράσουν αστραπιαία και να περισώσουν ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική βιομηχανία.
Πιστεύω ότι ο ΣΕΒ θα πέσει τραγικά έξω όπως έπεσε και το 1975 που ξεκίνησε ο άγριος διωγμός της βιομηχανίας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας (ακόμη και με προσωπικά πολιτικά κίνητρα χαμηλού επίπεδου) και αναγκάστηκαν τότε οι Δημήτρης Μαρινόπουλος και Θόδωρος Παπαλεξόπουλος να κάνουν την διακήρυξη περί σοσιαλμανίας της κυβέρνησης Καραμανλή.
Ήταν όμως ήδη αργά. Ο κύβος της σοβιετικής οικονομίας είχε ήδη ριφθεί.
Θα πέσει λοιπόν έξω ο ΣΕΒ αλλά και όσοι αισιοδοξούν γιατί η πραγματικότητα είναι ότι κανείς δεν θέλει την βιομηχανία στον τόπο.
Δεν θέλουν την βιομηχανία τα κόμματα γιατί θα αναγκαστούν να συμφωνήσουν σε μέτρα που θα χαλάσουν το λαϊκίστικο προφίλ τους και έτσι θα χάσουν πελάτες από την δεξαμενή του 75% των πάσης φύσεως κομμουνιστών και αριστερών ψηφοφόρων της χώρας.
Δεν θέλουν την βιομηχανία οι πολιτικοί και οι βουλευτές γιατί οι διορισμοί στο κράτος είναι μόνιμοι και χωρίς δουλειά, ενώ στους ιδιώτες είναι δύσκολη αφού συνοδεύεται και από δουλειά.
Δεν θέλουν οι Δήμαρχοι, όλης της χώρας, γιατί πρέπει να χαλάσουν τα χατίρια των οικοπεδοφάγων που με τον μανδύα του οικολόγου φτιάχνουν αντιπολιτευτικά μέτωπα στους Δήμους στηριγμένα στον διωγμό των τοπικών βιομηχανιών.
Δεν θέλει την βιομηχανία το 75% της κοινωνίας γιατί έτσι θα μειωθεί ο έλεγχος της οικονομίας από το κράτος που ξεπερνάει ακόμη το 70% και θα λιγοστέψουν οι θέσεις μισθού χωρίς δουλειά Δεν θέλει την βιομηχανία η κουλτούρα τύπου ΠΑΣΟΚ που ακολούθησε πιστά και η Νέα Δημοκρατία γιατί χωρίς κρατικοδίαιτη οικονομία θα χαλάσει η συνταγή του αριστερού προοδευτισμού με τις δεξιές τσέπες και τις αρπαχτές…
Δεν θέλουν βιομηχανία ούτε οι κρατικές συντεχνίες γιατί οι κρατικοί υπάλληλοι στον ιδιωτικό τομέα δεν θα έχουν επίδομα μη κοπάνας… από την δουλειά και θα ρισκάρουν την απόλυση τους στις λαμογιές…
Δεν την θέλουν την βιομηχανία ούτε οι συντεχνίες των κλειστών επαγγελμάτων γιατί χαλάει η μαγιά των συμφερόντων αφού την πίτα της οικονομίας την μοιράζονται και με άλλους.
Εάν θέλαμε βιομηχανία στον τόπο οι κυβερνήσεις από το 2005 μέχρι σήμερα θα είχαν βρει λύση στο ναυπηγικό γίγαντα του Σκαραμαγκά αλλά και στα υπόλοιπα ναυπηγεία με πολιτική προσέλκυσης έστω και μόνο της ελληνικής ναυτιλίας στον τόπο της. Αντίθετα κρατικοποίησαν τα ναυπηγεία για να τα κλείσουν, υπολογίζοντας βέβαια και στον ρόλο των συντεχνιών.
Εάν θέλαμε βιομηχανία στον τόπο θα είχαμε ήδη εφαρμόσει ό,τι κάνει η Βουλγαρία με τις διαδικασίες ίδρυσης εργοστασίων. Μια υπεύθυνη δήλωση ότι θα τηρήσεις αυτά που προβλέπει η νομοθεσία, για την συγκεκριμένη περιοχή, θα χτίσεις το εργοστάσιο και σε δύο μήνες θα πάρεις την οριστική άδειά σου μετά από έλεγχο. Η άδεια θα είναι απεριόριστης ισχύος και δεν την «κουνάει» κανένας Δήμαρχος ή κάποια Επιτροπή οικολόγων της γειτονιάς όπως στο Ελλαδιστάν.
Εάν θέλαμε βιομηχανία στον τόπο θα είχε ανασκουμπωθεί σύσσωμο το υπουργείο Εξωτερικών και θα έκανε κυριολεκτικά τον πλασιέ στα εξαγώγιμα ελληνικά προϊόντα αντί να σπαταλάει τα λεφτά των φορολογουμένων σε ανόητες και ανούσιες δεξιώσεις για γέροντες και ξεπεσμένους. Η κινέζικη διπλωματική σχολή προώθησης εξαγωγών είναι η καλύτερη και είναι δίπλα μας. Την ξεχνάμε όμως.
Εάν θέλαμε βιομηχανία στον τόπο δεν θα ήταν πρώτοι οι Έλληνες βιομήχανοι που θα φόραγαν τα φέσια των 7 δισ. ευρώ (σήμερα γύρω στα 5 δισ. ευρώ) από πληρωμές προμηθειών και επιστροφές ΦΠΑ.
Εάν θέλαμε βιομηχανία στον τόπο δεν θα φτιάχναμε 127 φορολογικά νομοσχέδια και φορολογικές τροπολογίες μόνο τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά θα είχαμε μια σταθερή φορολογική πολιτική με λογικούς συντελεστές που δεν θα άλλαζε τουλάχιστον μια 10ετία.
Εάν θέλαμε βιομηχανία στον τόπο δεν θα την ανταγωνιζόμαστε άνισα με κρατικές ζημιογόνες βιομηχανίες που λειτουργούν επειδή υποχρεώνουμε αναγκαστικά τους φορολογούμενους να τις πληρώνουν.
Για τους λόγους αυτούς και για άλλους εκατοντάδες λόγους που αποτυπώνονται σε 5 εκθέσεις αντικινήτρων 1.350 σελίδων συνολικά και οδεύουν ήδη στα υπόγεια των αρμοδίων υπουργείων η αποβιομηχάνιση της Ελλάδας είναι και πραγματική και νομοτελειακή.
Για να την αντιληφθούμε όλοι είναι μόνο ζήτημα χρόνου.
freepen
logioshermes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα τρομακτικά μονοπάτια του Κίτρινου Βουνού!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
