Κατερίνα Κόρου για ριάλιτι: «Αυτά τα παιδιά εκθέτουν τους εαυτούς τους, κανένα δεν προχώρησε»...

Πώς αντιμετωπίζετε τη δύσκολη κατάσταση που περνάμε, με την πανδημία και με το κλείσιμο των μαγαζιών;

 Στενoχωριέμαι και με προβληματίζει, παρόλο που έχω φύγει από τα μαγαζιά εδώ και χρόνια. Όταν χτυπιέται το σπίτι σου, δεν γίνεται να μην πονάς.

 Βιώνουμε δύσκολες καταστάσεις. Πρέπει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με σοφία αλλά και σύνεση. Διαφορετικά δεν υπάρχει νόημα. Και υπομονή στα δύσκολα που έρχονται, γιατί δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε.

 Ο πατέρας σας αποτελεί έναν από τους κορυφαίους εκφραστές της παραδοσιακής μουσικής ως βιολιστής. Ήταν μονόδρομος για εσάς να ασχοληθείτε με τη μουσική;

 Ήταν σαφέστατα γονιδιακό. Ο παππούς μου, Νίκος Κόρος, ήταν ιεροψάλτης και δάσκαλος Βυζαντινής Μουσικής. Ο πατέρας μου, Γιώργος Κόρος, άφησε τη δική του ιστορία στη μουσική σκηνή αυτού του τόπου.

 Οπότε ναι, ήταν μονόδρομος το να ασχοληθώ και εγώ με τη σειρά μου με τη μουσική. Με τέτοιους δασκάλους και συνοδοιπόρους μόνο μουσικό θα μπορούσε να είναι το ταξίδι μου. Μεγάλωσα μέσα στη μουσική, στους ήχους, στα όμορφα ακούσματα.

 Πώς θυμόμαστε τον πατέρα σας ως άνθρωπο και καλλιτέχνη;

 Πολύ γλυκός άνθρωπος. Ο γλυκύτερος πατέρας του κόσμου. Ως καλλιτέχνης έχει κριθεί από τον ίδιο τον κόσμο, δεν θα τον κρίνω εγώ. Υπήρξαμε φίλοι, εκτός από πατέρας και κόρη. Μιλάγαμε, βγαίναμε έξω, συμβουλευόμασταν ο ένας τον άλλο. Υπήρχε εμπιστοσύνη και μεγάλος σεβασμός. Και θαυμασμός. Όταν «βρεθήκαμε» επαγγελματικά μαζί, υπήρξαν συγκρούσεις. Όπως κάθε γονιός με το παιδί του. Αλλά ακόμα και από αυτές βγήκε κάτι, έμαθα παραπάνω πράγματα. Εκτός των επαγγελματικών, έχω τις ομορφότερες αναμνήσεις. Τον θυμάμαι με αγάπη και νοσταλγία.

 Τι αναμνήσεις έχετε από τα παιδικά σας χρόνια;

 Να τραγουδάω στην κυρα-Μαρίτσα τη Σμυρνιά, που έμενε στο απέναντι σπίτι. Ήταν η γειτόνισσά μας. Με φώναζε και μου έλεγε: “Κατνάκι, έλα να χορέψεις” και για αντάλλαγμα μου έδινε μια κούπα κακάο, ψωμί και τυρί. Και εγώ χόρευα και τραγουδούσα, ήμουν πολύ χαρούμενη. Μου άρεσε πολύ αυτό που έκανα και φαίνεται πως άρεσε και στους άλλους, γιατί μου φώναζαν “μπράβο” και με καλούσαν πολλές φορές να το κάνω. Ημουν αγοροκόριτσο από μικρό παιδί, η μαμά μου με έψαχνε και εγώ κρυβόμουν και έπαιζα με τους φίλους μου ώρες ατελείωτες. Φώναζε η μαμά και εγώ έκανα πως δεν άκουγα, γιατί ήθελα να παίξω κι άλλο. Συμπτωματικά υποδύομαι μία κυρα-Μαρίτσα στην παράσταση «Κάντω Τζαβέλλα» του Θανάση Σταυρόπουλου, σε σκηνοθεσία Μενελάου Τζαβέλλα. Ακου να δεις τώρα σύμπτωση. Το σκέφτομαι και γελάω.

Ποια είναι η άποψή σας για μουσικά ριάλιτι ταλέντων; Θα συμμετείχατε ως κριτής;

 Δεν τα έχω παρακολουθήσει όχι γιατί τα περιφρονώ, αλλά γιατί στενοχωριέμαι. Αυτά τα παιδιά εκθέτουν τους εαυτούς τους, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, κανένα δεν προχώρησε παραπέρα. Εξαρτάται από το ποιος θα μου το ζητήσει να συμμετέχω, με ποιους συναδέλφους θα είμαστε στην επιτροπή, αν θα ταιριάζουν τα ακούσματά μας, τι παραγωγή θα είναι και αν όλο αυτό θα γίνεται με αξιοπρέπεια. Δεν αποκλείω τίποτα.

 Κλείνοντας τι ετοιμάζετε επαγγελματικά;

 Βρίσκομαι στην παράσταση «Κάντω Τζαβέλλα» του Θανάση Σταυρόπουλου, που θα πάει καλοκαιρινή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Πραγματεύεται τον έρωτα μιας κοπέλας με τον καλό της και πώς αυτή η κοπέλα θυσιάστηκε για το χωριό της και την οικογένειά της στα χρόνια της Επανάστασης. Είναι μία μεγάλη παραγωγή, με 16 άτομα επί σκηνής, με υπέροχους ηθοποιούς και της παλαιότερης αλλά και της νεότερης γενιάς. Είμαι ευτυχισμένη που βρίσκομαι σε μία τόσο δημιουργική και όμορφη δουλειά. Παράλληλα ετοιμάζω τη νέα μου δισκογραφική δουλειά, που θα βγει τον Οκτώβριο. Την επιμέλεια την έχει ο Αγγελος Σφακιανάκης και έχω την τιμή να τραγουδάει ένα τραγούδι μαζί μου ο Γιώργος Νταλάρας, που ήταν και η αρχή μου στο τραγούδι, ξεκίνησα μαζί του το 1983 και έμαθα πολλά στο πλάι του. Είναι ευλογία το να μπορείς να συνεργάζεσαι με τέτοιους καλλιτέχνες με κάπα κεφαλαίο, είπε η Κατερίνα Κόρου στην Espresso.