2012-08-26 16:12:47
Από αυτήν την ιστοσελίδα έχουμε πει ότι θα δίνουμε βήμα σε όποιον επιθυμεί να εκφραστεί στέλνοντας το άρθρο του. Αρκεί να μην εμπεριέχονται στο κείμενο προτροπές και εκφράσεις που εμπίπτουν σε διατάξεις νόμων, και να είναι η θεματολογία ανάλογη του ύφους της ιστοσελίδας.
Με αυτήν την δέσμευση δημοσιεύουμε μια επιστολή που λάβαμε σήμερα στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο, από τον τριαντάχρονο Γιάννη από την Πτολεμαΐδα.
Άσχετα εάν διαφωνούμε με μεγαλύτερο μέρος της επιστολής, το δημοσιεύουμε και εσείς κρίνετε.
Ακολουθεί η επιστολή:
(Προλογική σημείωση): Το παρακάτω κείμενο δεν έχει σκοπό να προσβάλει κανένα. Προσβάλει μόνο συμπεριφορές και νοοτροπίες καθώς και ιδεοληψίες στις οποίες έχουν εισάγει κάποιοι τους ανθρώπους, για να τους χειραφετούν. Όποιος θιχτεί ...ξέρετε τι λέει ο κόσμος για την μύγα. Όποιος διαφωνεί δικαίωμα του, αλλά με επιχειρήματα.
Για ποια Ελλάδα μου μιλάς;
Ο άνθρωπος ως έμβιο ον, έχει το πρωτογενές ένστικτο της αυτοσυντήρησης μέσα του, τόσο για την ύπαρξη του ιδίου, όσο και για την προστασία των γονιδίων του (επίγονοι). Αυτή η ενστικτώδης αντίδραση ενεργοποιείται όταν ο άνθρωπος νιώσει απειλή από εχθρικό για την υγεία του (ύπαρξή του) περιβάλλον.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια παρατηρείται να απομακρύνεται από περιοχές για παράδειγμα σε επικείμενη περίοδο ξηρασίας και να μετακινείται σε περιοχές όπου η διαβίωσή του θα εξασφαλίζεται. Κάπως έτσι και εγώ αισθάνομαι την εσωτερική ορμή να εγκαταλείψω αυτόν τον εχθρικό πλέον τόπο και να καταφύγω σε κάποιο μέρος όπου δεν θα απειλείται η σωματική και η ψυχική υγεία, τόσο η δική μου, όσο και των παιδιών μου.
Συζητώντας με άλλους αυτήν την σκέψη μου, πέφτω πάντα στο ίδιο αντεπιχείρημα. "Και να αφήσεις την πατρίδα σου;". Σε αυτό το σημείο να κάνω μια διευκρίνηση. Δεν διακατέχομαι ούτε από τυχοδιωκτική μανία, ούτε μπορώ να περιγράψω τον εαυτό μου ως απατρίδη.
Ωστόσο μέσα μου επέρχεται μια σύγκρουση με την λογική. Ποια πατρίδα; Η έννοια της πατρίδας είναι δημιουργημένη, δεν είναι κάποια πρωταρχική έννοια. Δημιουργήθηκε από τους ανθρώπους για να περιγράψει την ομάδα των ατόμων που διαβιούν στην ίδια περιοχή. Ασφαλώς αγαπώ τον τόπο μου. Την θάλασσα, το κλίμα, τις ομορφιές, την συγκατοίκηση με αρχαία μνημεία, τα ήθη, τα έθιμα.
"Ε, τότε κάτσε να αγωνιστείς για αυτά" θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει. Ναι, ασφαλώς, αλλά να αγωνιστώ για τι; Για τον τόπο που μια ζωή άλλοι θα εκμεταλλεύονται; Να αγωνιστώ για τις θάλασσες και τα βουνά τα οποία θα λυμαίνονται μια ζωή οι ξενοδόχοι και οι κατέχοντες; Εμένα ποια η ηθική ή άλλη ικανοποίηση από το να παραμείνω και να παλέψω; Θα μου πει κανείς μπράβο; Ή μήπως θα το πω εγώ στον εαυτό μου, αφού πρώτα έχω διαταράξει την υγεία μου;
Θα υποστηρίξει κάποιος ο,τι δεν υπάρχουν μόνο τοποθεσίες και γη, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι σε αυτό τον τόπο.
Εδώ είναι που η σύγκρουση με την λογική μοιάζει με μοιραίο τροχαίο. Για ποιους ανθρώπους; Για ποιόν Έλληνα και για ποιόν πατριώτη; Αυτόν που κοιτάει πως να εκμεταλλευθεί όσο γίνεται περισσότερο τον συνάνθρωπό του; Αυτόν που κοιτάει πως να αρπάξει και να υπερηφανευθεί; Αυτόν τον βλάκα που δεν μπορεί να κατανοήσει το άδειο κεφάλι του ότι πρέπει να υπακούει στους νόμους για να υπάρχει μια ευνομούμενη και πολιτισμένη κοινωνία. Αυτόν που δεν περνάει με κόκκινο για να μην τον γράψουν; Αυτόν που θέλει να τα κονομάει χωρίς καθόλου κόπο;
Θα μου πεις δεν είναι όλοι έτσι. Θα συμφωνήσω απόλυτα. Μέχρι πρότινος είχα και εγώ μια μικρή ελπίδα "στις υγιεις δυνάμεις" αυτού του τόπου. Τους ανθρώπους που αγωνίζονται για να έχουν μια αξιοπρεπή διαβίωση, τους ανθρώπους που έχουν υψηλό αίσθημα συνείδησης και αυξημένα προκοινωνικών αισθήματα και ενσυναίσθηση για τον συνάνθρωπό τους. Τους έχω συναντήσει και τους θαυμάζω.
Αλλά θέτω το ερώτημα! Αφού μέχρι τώρα κυριαρχούν η "μη υγιεις δυνάμεις" ή για να το θέσω καλύτερα, αφού μέχρι τώρα η πρώτη ομάδα που αναφέρθηκαν συντηρεί την δεύτερη αδιαμαρτύρητα, τότε μήπως και αυτή ακόμα η πρώτη ομάδα δεν είναι και τόσο υγιη.
Μήπως φυλάττει μέσα της σε λανθάνουσα κατάσταση αισθήματα ανομίας, περιμένοντας να έρθει η σειρά της; Πόσο υγιές είναι να ανέχεσαι όλη αυτή την ηλιθιότητα που κυριαρχεί σε αυτόν τον τόπο;
"Μα, υπάρχουν τόσες συλλογικότητες που αγωνίζονται" θα υποστηρίξει πάλι μια φωνούλα μέσα μου. Θα απαντήσω, ποιές συλλογικότητες; της αρπαχτής; της βόλεψης; και των μεσαζόντων; Αυτές οι συλλογικότητες που βρίσκονται σε έναν διαρκή πόλεμο με την έννοια της αξιοκρατίας; Που συντηρούν και αναδεικνύουν ότι είναι βολικό για τους λίγους, για να μπορούν οι ανίκανοι να παραμένουν στην επιφάνεια;
Να χέσω και τις συλλογικότητες και τον νοσηρό συνδικαλισμό.
"Μα είναι η Ελλάδα του Αριστοτέλη και του Σωκράτη που πρέπει να είμαστε τόσο περήφανοι ως απόγονοι τους. Εμείς δώσαμε τα φώτα. Εμείς τον πολιτισμό."
Ώπα, ώπα γραφικέ τύπε. Μην λέμε τώρα αστειότητες (που κάποτε, ομολογώ, τις αναπαρήγαγα κι εγώ). Ότι δεν είμαστε απόγονοι και ότι απλά τυγχάνει να έχουμε γεννηθεί στον ίδιο τόπο με αυτές τις μεγάλες (πασιφανώς) προσωπικότητες, δεν θα σου το αναλύσω με βιολογικές έννοιες που μάλλον δεν θα τις καταλάβεις, αλλά με πραγματικά και πρακτικά παραδείγματα. Βγες έτσι τυχαία σε μια διασταύρωση και κάτσε και παρατήρησε την οδική και κάθε άλλη συμπεριφορά. Πάνε σε μια δημόσια υπηρεσία, πάνε σε ένα νοσοκομείο. Πάνε έτσι σε ένα ταχυδρομείο κάτσε σε μια καρεκλίτσα και παρακολούθησε.
Μετά κάτσε και αναρωτήσου. Αυτοί οι τύποι που τσακώνονται, που βρίζουν, που δεν μπορεί το μυαλό τους να χωρέσει την έννοια της προτεραιότητας του ΚΟΚ, αυτοί οι έξυπνοι που σε παραγκωνίζουν για να μπούνε πρώτοι, που σου τρώνε την σειρά, που κάθονται στις καφετέριες και κριτικάρουν ότι δεν μπορούν να κάνουν.
Αυτοί είναι απόγονοι του Σωκράτη; ή μήπως του Αριστοτέλη; Αν θες φυσικά στο πιάνω με όρους DNA, αααα κατάλαβα δεν χρειάζεται. Ωραία.
Αν με έβαζες να περιγράψω με μια κουβέντα την χώρα αυτή, θα έλεγα μια λέξη. Την λέξη Παραλογισμός. Η χώρα του παραλόγου.
Κάποιες στιγμές ίσως να μας φαίνεται αστείο, ίσως να φουσκώνουμε χαμογελώντας ότι "εντάξει έτσι είμαστε". Ίσως άλλοι να συνδέουν αυτό το παράλογο με την ελευθερία. Άλλοι θα πούνε έτσι μας αρέσει, παίρνοντας μια αμυντική θέση (μια θέση δηλαδή που υπεραμύνεται το παράλογο), άλλοι θα αντιπαραβάλλουν την ρομποτική ζωή των ξένων (σπίτι - δουλειά) και στο τέλος θα καταλήξουμε ότι δεν είμαστε κακοί. Οκ, και οι μαϊμούδες δεν είναι κακές, απολίτιστες είναι.
Σε ότι αφορά με τα πολιτικά και τα κόμματα, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναφερθώ και ιδιαίτερα. Πόσο καλά τα έχουν καταφέρει στην διοίκηση αυτής της χώρας οι απόγονοι των εφευρετών της Δημοκρατίας; Τι; τα ξένα κέντρα; μας πολεμάνε; Μα πριν δεν έλεγες ότι είμαστε πιο έξυπνοι από τα ρομποτάκια τους ξένους και ξέρουμε καλύτερα;
Κόμματα, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, Μέσα ενημέρωσης, εθνικιστές, αναρχικοί, επαναστάτες. Και προπαντός αριστεροί και δεξιοί. Ειδικά σε αυτή την κατηγορία θα είμαι κατηγορηματικός.
Ιδεολόγοι της πλάκας, αεριτζίδες. Ειδικά αυτοί και αν μας δουλεύουνε.Θα έπρεπε το είδος μας να έχει χρόνια εγκαταλείψει αυτού του είδους τα κατασκευάσματα και να πορεύεται με βάση την πιο ορθολογική πορεία μακρυά από τα συμφέροντα. Αλλά τι να σου λέω τώρα.
Κάποιοι νομίζουν ότι νοιάζονται. Ναι, νοιάζονται να σε χειραγωγήσουν. Να σου πούνε πως πρέπει να σκέφτεσαι, τι πρέπει να σου αρέσει και πως να κατηγοριοποιείς τους ανθρώπους δεξιά και αριστερά, μόνο και μόνο για να παραβλέπεις την ανικανότητά τους. Σαν τα παιδάκια, "αυτό είναι δεξιά", "αυτό είναι αριστερά", "αυτό είναι καλοοοό καλοοοό", "αυτό είναι ΦΤΟΥ ΚΑΚΑ!"
Αφού ακόμα επικρατούν, σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Και εσύ κάτσε να σου καθορίζει την μοίρα σου ο πρώην ποδοσφαιριστής - βουλευτής που για να διαβάσει μισή σειρά (ελληνικά πάντα) θέλει μισή ώρα, και για να το κατανοήσει... άγνωστο.
Θα επιστρέψω από εκεί που ξεκίνησα. Ο άνθρωπος είναι πεπερασμένο πλάσμα. Έχει αρχή, την ημέρα που γεννάται και έχει και τέλος την ημέρα που αποβιώνει. Σε αυτό το διάστημα στο οποίο υπάρχει και αντιλαμβάνεται, μπορεί να παραμείνει κάποια χρόνια. 50, 60, 70 στην καλύτερη περίπτωση. Το μόνο νόημα είναι πως να παρεκτείνει αυτό το διάστημα ταυτόχρονα με το πως να αισθάνεται καλά μέσα στο διάστημα αυτό, στο μέτρο πάντα που είναι στο χέρι του να το καθορίσει.
Αφού δεν μπορούμε (και εγώ μαζί) να κατανοήσουμε και να εφαρμόσουμε τα στοιχειώδη, που λόγος για ανώτερα επιτεύγματα και νοητική απογείωση. Το μόνο νόημα είναι πως να ζήσεις περισσότερο γιατί μετά δεν έχει κάτι, και πως να ζήσεις υγιής μέσα σε αυτό το διάστημα... και αφού οι συνθήκες στην Ελλάδα βλάπτουν σοβαρά την υγεία μου, χαιρετίσματα, πάω αλλού.
"Χέστηκα" θα αναφωνήσεις από μέσα σου Ελληναρά μου, εθνικιστή και μη, αναρχικέ, κομματόσκυλο και όσοι θίγονται από τα όσα έγραψα. Όσοι θίγονται από την πραγματικότητα, για όσους ο ρεαλισμός είναι υποκειμενικός.
"Χέστηκα" λοιπόν και εγώ, μείνε εδώ να το παίζεις "σωτήρας", "ιδεολόγος", μεσάζοντας (απ' τα "δικά ΜΑΣ τα παιδιά") και να πετάς μολότοφ μετά το πρωινό φραπεδάκι σου, αφου δουλειά δεν έχεις και αφού έχεις ξεκουραστεί από την ξεκούραση κάνοντας τις διακοπές σου σε κάποιον ιδανικό προορισμό.
Ας ρημάξει ο τόπος, από το να ρημάξω εγώ. Δεν θα πατήσω την ηθική μου να γίνω μια απ τα ίδια και να αρπάξω. Δεν θα γίνω και θύμα της ηλιθιότητας όμως. Μέσα μας όσο και να φωνάζουμε για ρομαντικά πραγματάκια, όλοι ξέρουμε ότι μια φορά ζούμε.
Με εκτίμηση και σεβασμό στις "υγιείς δυνάμεις" και αδιαφορία για όσους κατακρίνονται,
Γιάννης, 30 από Πτολεμαΐδα.
analyze-news
Με αυτήν την δέσμευση δημοσιεύουμε μια επιστολή που λάβαμε σήμερα στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο, από τον τριαντάχρονο Γιάννη από την Πτολεμαΐδα.
Άσχετα εάν διαφωνούμε με μεγαλύτερο μέρος της επιστολής, το δημοσιεύουμε και εσείς κρίνετε.
Ακολουθεί η επιστολή:
(Προλογική σημείωση): Το παρακάτω κείμενο δεν έχει σκοπό να προσβάλει κανένα. Προσβάλει μόνο συμπεριφορές και νοοτροπίες καθώς και ιδεοληψίες στις οποίες έχουν εισάγει κάποιοι τους ανθρώπους, για να τους χειραφετούν. Όποιος θιχτεί ...ξέρετε τι λέει ο κόσμος για την μύγα. Όποιος διαφωνεί δικαίωμα του, αλλά με επιχειρήματα.
Για ποια Ελλάδα μου μιλάς;
Ο άνθρωπος ως έμβιο ον, έχει το πρωτογενές ένστικτο της αυτοσυντήρησης μέσα του, τόσο για την ύπαρξη του ιδίου, όσο και για την προστασία των γονιδίων του (επίγονοι). Αυτή η ενστικτώδης αντίδραση ενεργοποιείται όταν ο άνθρωπος νιώσει απειλή από εχθρικό για την υγεία του (ύπαρξή του) περιβάλλον.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια παρατηρείται να απομακρύνεται από περιοχές για παράδειγμα σε επικείμενη περίοδο ξηρασίας και να μετακινείται σε περιοχές όπου η διαβίωσή του θα εξασφαλίζεται. Κάπως έτσι και εγώ αισθάνομαι την εσωτερική ορμή να εγκαταλείψω αυτόν τον εχθρικό πλέον τόπο και να καταφύγω σε κάποιο μέρος όπου δεν θα απειλείται η σωματική και η ψυχική υγεία, τόσο η δική μου, όσο και των παιδιών μου.
Συζητώντας με άλλους αυτήν την σκέψη μου, πέφτω πάντα στο ίδιο αντεπιχείρημα. "Και να αφήσεις την πατρίδα σου;". Σε αυτό το σημείο να κάνω μια διευκρίνηση. Δεν διακατέχομαι ούτε από τυχοδιωκτική μανία, ούτε μπορώ να περιγράψω τον εαυτό μου ως απατρίδη.
Ωστόσο μέσα μου επέρχεται μια σύγκρουση με την λογική. Ποια πατρίδα; Η έννοια της πατρίδας είναι δημιουργημένη, δεν είναι κάποια πρωταρχική έννοια. Δημιουργήθηκε από τους ανθρώπους για να περιγράψει την ομάδα των ατόμων που διαβιούν στην ίδια περιοχή. Ασφαλώς αγαπώ τον τόπο μου. Την θάλασσα, το κλίμα, τις ομορφιές, την συγκατοίκηση με αρχαία μνημεία, τα ήθη, τα έθιμα.
"Ε, τότε κάτσε να αγωνιστείς για αυτά" θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει. Ναι, ασφαλώς, αλλά να αγωνιστώ για τι; Για τον τόπο που μια ζωή άλλοι θα εκμεταλλεύονται; Να αγωνιστώ για τις θάλασσες και τα βουνά τα οποία θα λυμαίνονται μια ζωή οι ξενοδόχοι και οι κατέχοντες; Εμένα ποια η ηθική ή άλλη ικανοποίηση από το να παραμείνω και να παλέψω; Θα μου πει κανείς μπράβο; Ή μήπως θα το πω εγώ στον εαυτό μου, αφού πρώτα έχω διαταράξει την υγεία μου;
Θα υποστηρίξει κάποιος ο,τι δεν υπάρχουν μόνο τοποθεσίες και γη, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι σε αυτό τον τόπο.
Εδώ είναι που η σύγκρουση με την λογική μοιάζει με μοιραίο τροχαίο. Για ποιους ανθρώπους; Για ποιόν Έλληνα και για ποιόν πατριώτη; Αυτόν που κοιτάει πως να εκμεταλλευθεί όσο γίνεται περισσότερο τον συνάνθρωπό του; Αυτόν που κοιτάει πως να αρπάξει και να υπερηφανευθεί; Αυτόν τον βλάκα που δεν μπορεί να κατανοήσει το άδειο κεφάλι του ότι πρέπει να υπακούει στους νόμους για να υπάρχει μια ευνομούμενη και πολιτισμένη κοινωνία. Αυτόν που δεν περνάει με κόκκινο για να μην τον γράψουν; Αυτόν που θέλει να τα κονομάει χωρίς καθόλου κόπο;
Θα μου πεις δεν είναι όλοι έτσι. Θα συμφωνήσω απόλυτα. Μέχρι πρότινος είχα και εγώ μια μικρή ελπίδα "στις υγιεις δυνάμεις" αυτού του τόπου. Τους ανθρώπους που αγωνίζονται για να έχουν μια αξιοπρεπή διαβίωση, τους ανθρώπους που έχουν υψηλό αίσθημα συνείδησης και αυξημένα προκοινωνικών αισθήματα και ενσυναίσθηση για τον συνάνθρωπό τους. Τους έχω συναντήσει και τους θαυμάζω.
Αλλά θέτω το ερώτημα! Αφού μέχρι τώρα κυριαρχούν η "μη υγιεις δυνάμεις" ή για να το θέσω καλύτερα, αφού μέχρι τώρα η πρώτη ομάδα που αναφέρθηκαν συντηρεί την δεύτερη αδιαμαρτύρητα, τότε μήπως και αυτή ακόμα η πρώτη ομάδα δεν είναι και τόσο υγιη.
Μήπως φυλάττει μέσα της σε λανθάνουσα κατάσταση αισθήματα ανομίας, περιμένοντας να έρθει η σειρά της; Πόσο υγιές είναι να ανέχεσαι όλη αυτή την ηλιθιότητα που κυριαρχεί σε αυτόν τον τόπο;
"Μα, υπάρχουν τόσες συλλογικότητες που αγωνίζονται" θα υποστηρίξει πάλι μια φωνούλα μέσα μου. Θα απαντήσω, ποιές συλλογικότητες; της αρπαχτής; της βόλεψης; και των μεσαζόντων; Αυτές οι συλλογικότητες που βρίσκονται σε έναν διαρκή πόλεμο με την έννοια της αξιοκρατίας; Που συντηρούν και αναδεικνύουν ότι είναι βολικό για τους λίγους, για να μπορούν οι ανίκανοι να παραμένουν στην επιφάνεια;
Να χέσω και τις συλλογικότητες και τον νοσηρό συνδικαλισμό.
"Μα είναι η Ελλάδα του Αριστοτέλη και του Σωκράτη που πρέπει να είμαστε τόσο περήφανοι ως απόγονοι τους. Εμείς δώσαμε τα φώτα. Εμείς τον πολιτισμό."
Ώπα, ώπα γραφικέ τύπε. Μην λέμε τώρα αστειότητες (που κάποτε, ομολογώ, τις αναπαρήγαγα κι εγώ). Ότι δεν είμαστε απόγονοι και ότι απλά τυγχάνει να έχουμε γεννηθεί στον ίδιο τόπο με αυτές τις μεγάλες (πασιφανώς) προσωπικότητες, δεν θα σου το αναλύσω με βιολογικές έννοιες που μάλλον δεν θα τις καταλάβεις, αλλά με πραγματικά και πρακτικά παραδείγματα. Βγες έτσι τυχαία σε μια διασταύρωση και κάτσε και παρατήρησε την οδική και κάθε άλλη συμπεριφορά. Πάνε σε μια δημόσια υπηρεσία, πάνε σε ένα νοσοκομείο. Πάνε έτσι σε ένα ταχυδρομείο κάτσε σε μια καρεκλίτσα και παρακολούθησε.
Μετά κάτσε και αναρωτήσου. Αυτοί οι τύποι που τσακώνονται, που βρίζουν, που δεν μπορεί το μυαλό τους να χωρέσει την έννοια της προτεραιότητας του ΚΟΚ, αυτοί οι έξυπνοι που σε παραγκωνίζουν για να μπούνε πρώτοι, που σου τρώνε την σειρά, που κάθονται στις καφετέριες και κριτικάρουν ότι δεν μπορούν να κάνουν.
Αυτοί είναι απόγονοι του Σωκράτη; ή μήπως του Αριστοτέλη; Αν θες φυσικά στο πιάνω με όρους DNA, αααα κατάλαβα δεν χρειάζεται. Ωραία.
Αν με έβαζες να περιγράψω με μια κουβέντα την χώρα αυτή, θα έλεγα μια λέξη. Την λέξη Παραλογισμός. Η χώρα του παραλόγου.
Κάποιες στιγμές ίσως να μας φαίνεται αστείο, ίσως να φουσκώνουμε χαμογελώντας ότι "εντάξει έτσι είμαστε". Ίσως άλλοι να συνδέουν αυτό το παράλογο με την ελευθερία. Άλλοι θα πούνε έτσι μας αρέσει, παίρνοντας μια αμυντική θέση (μια θέση δηλαδή που υπεραμύνεται το παράλογο), άλλοι θα αντιπαραβάλλουν την ρομποτική ζωή των ξένων (σπίτι - δουλειά) και στο τέλος θα καταλήξουμε ότι δεν είμαστε κακοί. Οκ, και οι μαϊμούδες δεν είναι κακές, απολίτιστες είναι.
Σε ότι αφορά με τα πολιτικά και τα κόμματα, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναφερθώ και ιδιαίτερα. Πόσο καλά τα έχουν καταφέρει στην διοίκηση αυτής της χώρας οι απόγονοι των εφευρετών της Δημοκρατίας; Τι; τα ξένα κέντρα; μας πολεμάνε; Μα πριν δεν έλεγες ότι είμαστε πιο έξυπνοι από τα ρομποτάκια τους ξένους και ξέρουμε καλύτερα;
Κόμματα, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, Μέσα ενημέρωσης, εθνικιστές, αναρχικοί, επαναστάτες. Και προπαντός αριστεροί και δεξιοί. Ειδικά σε αυτή την κατηγορία θα είμαι κατηγορηματικός.
Ιδεολόγοι της πλάκας, αεριτζίδες. Ειδικά αυτοί και αν μας δουλεύουνε.Θα έπρεπε το είδος μας να έχει χρόνια εγκαταλείψει αυτού του είδους τα κατασκευάσματα και να πορεύεται με βάση την πιο ορθολογική πορεία μακρυά από τα συμφέροντα. Αλλά τι να σου λέω τώρα.
Κάποιοι νομίζουν ότι νοιάζονται. Ναι, νοιάζονται να σε χειραγωγήσουν. Να σου πούνε πως πρέπει να σκέφτεσαι, τι πρέπει να σου αρέσει και πως να κατηγοριοποιείς τους ανθρώπους δεξιά και αριστερά, μόνο και μόνο για να παραβλέπεις την ανικανότητά τους. Σαν τα παιδάκια, "αυτό είναι δεξιά", "αυτό είναι αριστερά", "αυτό είναι καλοοοό καλοοοό", "αυτό είναι ΦΤΟΥ ΚΑΚΑ!"
Αφού ακόμα επικρατούν, σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Και εσύ κάτσε να σου καθορίζει την μοίρα σου ο πρώην ποδοσφαιριστής - βουλευτής που για να διαβάσει μισή σειρά (ελληνικά πάντα) θέλει μισή ώρα, και για να το κατανοήσει... άγνωστο.
Θα επιστρέψω από εκεί που ξεκίνησα. Ο άνθρωπος είναι πεπερασμένο πλάσμα. Έχει αρχή, την ημέρα που γεννάται και έχει και τέλος την ημέρα που αποβιώνει. Σε αυτό το διάστημα στο οποίο υπάρχει και αντιλαμβάνεται, μπορεί να παραμείνει κάποια χρόνια. 50, 60, 70 στην καλύτερη περίπτωση. Το μόνο νόημα είναι πως να παρεκτείνει αυτό το διάστημα ταυτόχρονα με το πως να αισθάνεται καλά μέσα στο διάστημα αυτό, στο μέτρο πάντα που είναι στο χέρι του να το καθορίσει.
Αφού δεν μπορούμε (και εγώ μαζί) να κατανοήσουμε και να εφαρμόσουμε τα στοιχειώδη, που λόγος για ανώτερα επιτεύγματα και νοητική απογείωση. Το μόνο νόημα είναι πως να ζήσεις περισσότερο γιατί μετά δεν έχει κάτι, και πως να ζήσεις υγιής μέσα σε αυτό το διάστημα... και αφού οι συνθήκες στην Ελλάδα βλάπτουν σοβαρά την υγεία μου, χαιρετίσματα, πάω αλλού.
"Χέστηκα" θα αναφωνήσεις από μέσα σου Ελληναρά μου, εθνικιστή και μη, αναρχικέ, κομματόσκυλο και όσοι θίγονται από τα όσα έγραψα. Όσοι θίγονται από την πραγματικότητα, για όσους ο ρεαλισμός είναι υποκειμενικός.
"Χέστηκα" λοιπόν και εγώ, μείνε εδώ να το παίζεις "σωτήρας", "ιδεολόγος", μεσάζοντας (απ' τα "δικά ΜΑΣ τα παιδιά") και να πετάς μολότοφ μετά το πρωινό φραπεδάκι σου, αφου δουλειά δεν έχεις και αφού έχεις ξεκουραστεί από την ξεκούραση κάνοντας τις διακοπές σου σε κάποιον ιδανικό προορισμό.
Ας ρημάξει ο τόπος, από το να ρημάξω εγώ. Δεν θα πατήσω την ηθική μου να γίνω μια απ τα ίδια και να αρπάξω. Δεν θα γίνω και θύμα της ηλιθιότητας όμως. Μέσα μας όσο και να φωνάζουμε για ρομαντικά πραγματάκια, όλοι ξέρουμε ότι μια φορά ζούμε.
Με εκτίμηση και σεβασμό στις "υγιείς δυνάμεις" και αδιαφορία για όσους κατακρίνονται,
Γιάννης, 30 από Πτολεμαΐδα.
analyze-news
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΚΛΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΟΥ Ο ΤΖΙΜΠΟΥΡ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το χαλασμένο… ηχείο του λαϊκισμού
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Σπίτια που δεν πρόκειται όχι να αγοράσουμε, αλλά ούτε να επισκεφθούμε, ΠΟΤΕ! [ΦΩΤΟ]](https://images.newsnowgreece.com/19/194157/spitia-pou-den-prokeitai-oxi-na-agorasoume-alla-oute-na-episkefthoume-pote-foto-1-124x78.jpg)
