2025-12-29 12:36:13
Κάπου στη Δανία… το σχολείο μοιάζει αλλιώς ή το σχολείο που θα θέλαμε να είμαστε ολοι διδάσκοντες ή διδασκόμενοι.
Κάθε Δευτέρα, οι μαθητές κάθονται σε κύκλους και παρεες και φτιάχνουν μόνοι τους το πρόγραμμα της εβδομάδας. Όχι, δεν υπάρχουν αυστηρά αναλυτικά προγράμματα σπουδων, ούτε βαρετές διαλέξεις διδασκοντων, ούτε υπαρχει κανενα άγχος για τους βαθμούς και τις εξετασεις.
Υπάρχει μόνο η περιέργεια των παιδιων. Και υπάρχει και μεγάλη εμπιστοσύνη στα παιδια.
Ένα παιδί αποφασίζει να φτιάξει μια ξύλινη ταΐστρα για τα πουλιά.
Ένα άλλο δοκιμάζει να προγραμματίσει ένα μικρό παιχνίδι με arduino. Κάποιο παιδι θέλει να μάθει να φτιάχνει ψωμί,
κι ενα αλλο θελει να χαθεί μεσα στην ιστορία των αρχαίων πολιτισμών.
Οι διδάσκοντες τι κάνουν; Δεν «παραδίδουν ύλη» — αλλά καθοδηγούν τα παιδια, τα εμπνέουν, στηρίζουν τα παιδιά.
Οι αίθουσες διδασκαλίας μοιάζουν περισσότερο με εργαστήρια, με βιβλιοθήκες ή με μικρούς δημιουργικούς κόσμους: εχουν μαξιλάρες παντου , πολλά εργαλεία, τέμπερες, χρωματα, φυτά… και μερικές φορές η τάξη και η μαθηση μεταφέρεται και έξω, κάτω από τα δέντρα στον κηπο του σχολειου.
Δεν υπάρχουν διαγωνίσματα και τεστ.
Η πρόοδος των διδασκομενων μετριέται μεσα απο την συζήτηση, τα ημερολόγια, μεσα απο μικρές παρουσιάσεις των ομαδων εργασιας στο τέλος της εβδομάδας.
Ο στόχος δεν είναι να βαθμολογηθείς — είναι να μαθεις να σκεπτεσαι. Τι δοκίμασες σημερα; Τι δεν πήγε όπως περίμενες στην κατασκευη σου; Τι σε έκανε να λαμψεις απο χαρα και από ενθουσιασμό;
Και τα μαθησιακα αποτελέσματα αυτης της εκπαιδευτικης διαδικασιας που μετρωνται;
Οι μαθητές εχουν μεγαλο ενδιαφερον για το σχολειο και το κρατουν για μεγαλύτερο χρονικο διάστημα, συνεργάζονται πιο εύκολα μεταξυ τους, δεν φοβούνται την αποτυχία. Οι γονείς μιλούν για πιο ήρεμα παιδιά στο σπιτι — και οι δάσκαλοι για την ενέργεια και τον ενθουσιασμο των παιδιων τους στο σχολειο.
Σε έναν κόσμο που μετράει τα πάντα με βαθμούς και εξετασεις, αυτό το δανέζικο σχολείο μας θυμίζει κάτι απλό αλλά πολύ βαθύ και ουσιαστικο:
Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όταν μαθαίνουν επειδή το θέλουν — όχι επειδή πρέπει.
Πώς θα ήταν άραγε αν τολμούσαμε κι εμείς οι διδασκοντες να εμπιστευτούμε λίγο περισσότερο τη φυσική δίψα των παιδιων για τη μάθηση; Και ας χασουμε λιγη ύλη δεν πειραζει.
Learning- by- doing. Η χαρά της μαθησης.
Πηγή φωτογραφιας Fact Fuel κειμενο με δικες μου αλλαγες.
tinanantsou.blogspot.gr
Κάθε Δευτέρα, οι μαθητές κάθονται σε κύκλους και παρεες και φτιάχνουν μόνοι τους το πρόγραμμα της εβδομάδας. Όχι, δεν υπάρχουν αυστηρά αναλυτικά προγράμματα σπουδων, ούτε βαρετές διαλέξεις διδασκοντων, ούτε υπαρχει κανενα άγχος για τους βαθμούς και τις εξετασεις.
Υπάρχει μόνο η περιέργεια των παιδιων. Και υπάρχει και μεγάλη εμπιστοσύνη στα παιδια.
Ένα παιδί αποφασίζει να φτιάξει μια ξύλινη ταΐστρα για τα πουλιά.
Ένα άλλο δοκιμάζει να προγραμματίσει ένα μικρό παιχνίδι με arduino. Κάποιο παιδι θέλει να μάθει να φτιάχνει ψωμί,
κι ενα αλλο θελει να χαθεί μεσα στην ιστορία των αρχαίων πολιτισμών.
Οι διδάσκοντες τι κάνουν; Δεν «παραδίδουν ύλη» — αλλά καθοδηγούν τα παιδια, τα εμπνέουν, στηρίζουν τα παιδιά.
Οι αίθουσες διδασκαλίας μοιάζουν περισσότερο με εργαστήρια, με βιβλιοθήκες ή με μικρούς δημιουργικούς κόσμους: εχουν μαξιλάρες παντου , πολλά εργαλεία, τέμπερες, χρωματα, φυτά… και μερικές φορές η τάξη και η μαθηση μεταφέρεται και έξω, κάτω από τα δέντρα στον κηπο του σχολειου.
Δεν υπάρχουν διαγωνίσματα και τεστ.
Η πρόοδος των διδασκομενων μετριέται μεσα απο την συζήτηση, τα ημερολόγια, μεσα απο μικρές παρουσιάσεις των ομαδων εργασιας στο τέλος της εβδομάδας.
Ο στόχος δεν είναι να βαθμολογηθείς — είναι να μαθεις να σκεπτεσαι. Τι δοκίμασες σημερα; Τι δεν πήγε όπως περίμενες στην κατασκευη σου; Τι σε έκανε να λαμψεις απο χαρα και από ενθουσιασμό;
Και τα μαθησιακα αποτελέσματα αυτης της εκπαιδευτικης διαδικασιας που μετρωνται;
Οι μαθητές εχουν μεγαλο ενδιαφερον για το σχολειο και το κρατουν για μεγαλύτερο χρονικο διάστημα, συνεργάζονται πιο εύκολα μεταξυ τους, δεν φοβούνται την αποτυχία. Οι γονείς μιλούν για πιο ήρεμα παιδιά στο σπιτι — και οι δάσκαλοι για την ενέργεια και τον ενθουσιασμο των παιδιων τους στο σχολειο.
Σε έναν κόσμο που μετράει τα πάντα με βαθμούς και εξετασεις, αυτό το δανέζικο σχολείο μας θυμίζει κάτι απλό αλλά πολύ βαθύ και ουσιαστικο:
Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όταν μαθαίνουν επειδή το θέλουν — όχι επειδή πρέπει.
Πώς θα ήταν άραγε αν τολμούσαμε κι εμείς οι διδασκοντες να εμπιστευτούμε λίγο περισσότερο τη φυσική δίψα των παιδιων για τη μάθηση; Και ας χασουμε λιγη ύλη δεν πειραζει.
Learning- by- doing. Η χαρά της μαθησης.
Πηγή φωτογραφιας Fact Fuel κειμενο με δικες μου αλλαγες.
tinanantsou.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Βέρα Ρούμπιν και η σκοτεινή ύλη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
